Βούλιαξε η Αθήνα και όλες οι μεγάλες πόλεις της Ελλάδας από τη μεγαλειώδη απεργία και τις πολύ μαχητικές συγκεντρώσεις της περασμένης Τετάρτης. Τα συνθήματα «κάτω η χούντα» και «εμπρός λαέ, έξω απ’ την ΕΕ», κυριάρχησαν στη διαδήλωση της Αθήνας.
Συγκλονιστική η συγκέντρωση και το «μπλοκ του Μουσείου», το κάλεσε ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, ξεπερνώντας κατά πολύ την άμαζη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, αλλά και για πρώτη φορά, του ΠΑΜΕ, που επίσης ήταν μαζική.
Πρόκειται για σαφή τάση αλλαγής του συσχετισμού εντός του εργατικού και λαϊκού κινήματος, που είναι όμως ασταθής και διακυβευόμενη.
Πανικόβλητη η κυβέρνηση, που βλέπει να ξηλώνεται η κοινοβουλευτική της ομάδα μετά και το «όχι» Βαγγέλη Παπαχρήστου, πέρασε πραξικοπηματικά το πολυνομοσχέδιο, «για να μην έχουμε 20 μέρες κινητοποιήσεις», όπως παραδέχτηκε κυνικά ο υπουργός Οικονομικών της τρόικας. Απομονωμένη κοινοβουλευτικά ακόμη και από τους «προθύμους», εκλιπαρώντας για συναίνεση, στηρίζεται πλέον στις ορδές των ειδικών δυνάμεων, στο χημικό πόλεμο και στην τηλεοπτική δικτατορία. Είναι η πιο αδύναμη κυβέρνηση που υπήρξε ποτέ.
Περνάμε σε νέα φάση των αγώνων. Η πρώτη φάση κορυφώθηκε με την 5η Μάη και χαρακτηρίστηκε από την αυταπάτη ότι μπορεί να αποτραπεί η ψήφιση του μνημονίου με μια κίνηση – αστραπή, χρησιμοποιώντας τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ, όπως με το νομοσχέδιο Γιαννίτση.
Η δεύτερη φάση, που αρχίζει από την Τετάρτη, σηματοδοτείται από τη συνειδητοποίηση ότι η επίθεση είναι υπερδεκαετής, ότι το χρέος ήταν πρόσχημα και ότι απαιτείται παρατεταμένος εργατικός αγώνας για την ανατροπή της εξαθλίωσης και όλης της βάρβαρης επίθεσης, για να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση του αίσχους το αντιλαϊκό πραξικόπημα ΣΕΒ, ΕΕ και ΔΝΤ.
Ανεβαίνουν κατακόρυφα οι ευθύνες της αντικαπιταλιστικήςεπαναστατικής Αριστεράς και των μαχόμενων ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα. «Απαιτείται σήμερα ένα ριξοσπαστικό εργατικό κίνημα -τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ- που θα υπερβεί τον υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό της ήττας και της παρακμής των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, οι οποίες περιθωριοποιούνται στη συνείδηση ολοένα και ευρυ-τερων μαζών». Σε κλιμάκωση με πολύμορφες διαδηλώσεις στις 22 Δεκέμβρη, ημέρα ψήφισης του προϋπολογισμού, καλεί ο Συντονισμός, ζητώντας την κήρυξη νέας απεργίας από τα συνδικάτα.
Λαϊκός σεισμός στους δρόμους της πρωτεύουσας την Τετάρτη! Σαφώς πάνω από 100.000 διαδηλωτές, ίσως κοντά και στις 150.000 κατέκλυσαν τους δρόμους της Αθήνας διαμαρτυρόμενοι εναντίον της πολιτικής της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, της πιο αντεργατικής που υπήρξε σε αυτή τη χώρα, συμπεριλαμβανομένων των φασιστικών καθεστώτων της Δεξιάς.
Με μια γκεμπελικού τύπου ανακοίνωση η αστονομία προσπάθησε να κάνει τη νύχτα μέρα μιλώντας για …20.000 (!!!) διαδηλωτές, έχοντας ως πρώτιστο στόχο την παραπλάνηση των ξένων μέσων ενημέρωσης, αλλά και δίνοντας γραμμή στα ιθαγενή φερέφωνα της.
Επρόκειτο για κολοσσιαία διαδήλωση, εφάμιλλη εκείνης της 5ης Μαΐου, η οποία έχει προκαλέσει ταραχή στο ΠΑΣΟΚ και σε εκείνους τους κύκλους της κυβέρνησης που δεν σκοπεύουν να ακολουθήσουν στη βέβαιη φυγή τους στο εξωτερικό τους «Κουίσλινγκ» Γιώργο Παπανδρέου, Γιώργο Παπακωνοτανπνου, Ανδρέα Λοβέρδο κ.ά. οι οποίοι έχουν ήδη έτοιμες τις βαλίτσες τους για να δραπετεύσουν πολιτικά μόλις χρειαστεί, έχοντας από τώρα τη βεβαιότητα ότι αποκλείεται το ΠΑΣΟΚ να επανεκλεγεί.
Οι μάζες των εργαζομένων που συμμετείχαν αυτή τη φορά στη διαδήλωση ήταν πολύ πιο οργισμένες. Τρέφουν πλέον μίσος εναντίον του πολιτικού συστήματος. Πριν από όλα βεβαίως εναντίον της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των βουλευτών – ανδρεικέλων του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι αποδεικνύουν με τη στάση τους και την ψήφο τους ότι είναι πρόθυμοι να ψηφίσουν και τα πιο φασιστικά μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου – Τσολάκογλου χωρίς κανένα δισταγμό προκειμένου να διατηρήσουν τη βουλευτική τους καρέκλα.
Εκτός όμως από τα κόμματα – εξαπτέρυγα της κυβέρνησης Παπανδρέου (ΛΑΟΣ, Ντόρα και ΔΗΑΡΙ του Κουβέλη), η οργή του κόσμου συμπεριλαμβάνει πλέον και τους βουλευτές της ΝΔ – ιδίως όσους έχουν διατελέσει υπουργοί στην επαίσχυντη κυβέρνηση Καραμανλή.
Η διαπόμπευση και το άγριο καρπάζωμα του τέως υπουργού Κωστή Χατζηδάκη, ακραίου νεοφιλελεύθερου ανθρώπου της Ντόρας που έμεινε στη ΝΔ και φανατικού οπαδού του Μνημονίου και της συναίνεσης με την κυβέρνηση Παπανδρέου, αποτέλεσαν αξιοσημείωτο γεγονός της διαδήλωσης.
Αλαζονικά, επιδεικτικά, επιθυμώντας προφανώς να δείξει πόσο περιφρονεί τους διαμαρτυρόμενους, ο Κ. Χατζηδάκης κατηφόρησε από τη Βουλή προς την οδό Πανεπιστημίου συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακα του και περνώντας …μέσα από τους διαδηλωτές. Μια μικρή ομάδα καμιά δεκαριά διαδηλωτών τον αναγνώρισε και άρχισε να τον βρίζει χυδαία. Μόλις αντιλήφθηκαν το γεγονός, κινήθηκαν απειλητικά προς το μέρος του εκατό-διακόσια άτομα φωνάζοντας συνθήματα.
Ο Κ. Χατζηδάκης το έβαλε στα πόδια προσπαθώντας να διαφύγει, οπότε εκατοντάδες διαδηλωτές άρχισαν να τρέχουν πίσω του! Η σκηνή ήταν άκρως συμβολική: ένα πλήθος διαδηλωτών, εκατοντάδων διαδηλωτών, να κυνηγάει έναν πολιτικό και μάλιστα ούτε καν της κυβέρνησης, αλλά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία την προηγούμενη μέρα είχε ψηφίσει από κοινού με την κυβέρνηση τις περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ.
Δεν θέλουμε, βέβαια, να φανταστούμε τι θα είχε γίνει, αν είχε πέσει στα χέρια των οργισμένων διαδηλωτών όχι ο Κ. Χατζηδάκης, αλλά κάποιος εν ενεργεία υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου, ιδίως από εκείνους που πρωτοστατούν στην κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων και στη λεηλασία των μισθών.
Μόνο ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ τόλμησε να πει «όχι» στα εφιαλτικά αντεργατικά μέτρα και διαγράφτηκε εν ριπή οφθαλμού, διαρκούσης της συνεδρίασης της Βουλής και πριν καν αρχίσει η ψηφοφορία κατ’ άρθρο για το ποταπό νομοσχέδιο, ώστε να λειτουργήσει η διαγραφή του ως φόβητρο για τους υπόλοιπους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να μην τολμήσουν να διαφοροποιηθούν από την κυβερνητική γραμμή έστω και σε κάποιο άρθρο.
Τα γλοιώδη ΠΑΣΟΚικά λαμόγια όμως δεν είχαν ανάγκη εκφοβισμού. Είχαν βγάλει κάποιες κορόνες στις μεταξύ τους συνεδριάσεις, αλλά στη Βουλή πήγαν και ψήφισαν σύσσωμοι το αποκρουστικό νομοσχέδιο, εντείνοντας την αποστροφή και την αηδία προς τους εκπροσώπους του αστικού πολιτικού κόσμου και των κομμάτων εξουσίας.
Μόνο ο Βαγγέλης Παπαχρήστος, προερχόμενος από το ΚΚΕ αλλά και φανατικός υποστηρικτής του Γ. Παπανδρέου, τόλμησε να πει «όχι» στον πιο αντεργατικό νόμο που ψηφίστηκε ποτέ από αυτό το πολιτικά εξαχρειωμένο κοινοβούλιο, προσθέτοντας σε δήλωση του όταν άκουσε την απόφαση διαγραφής του: «Κι αν την πολιτική δεν μπορείς να την κάνεις όπως τη θες, τούτο προσπάθησε μόνον, μην την εξευτελίζεις».
Από όλους τους προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ βουλευτές πάντως μόνο η Σοφία Σακοράφα έκανε μια δήλωση συνολικής ρήξης: «Μετατρέψατε τη Βουλή σε σωματείο – σφραγίδα. Αρνούμαι να σφραγίζω φιρμάνια του ΔΝΤ. Δεν είμαι υπάλληλος. Βουλευτής είμαι. Αρνούμαι να δεχτώ πρακτικές κατοχικού κοινοβουλίου, όπου μιλούν οι εντολές του ΔΝΤ και φιμώνονται οι εντολοδόχοι του ελληνικού λαού. Αρνούμαι να παρασυρθώ σε αυτή την παρωδία. Τούτες τις ώρες γράφεται ιστορία. Ιστορία ενδοτισμού από τη μια, αλλά και αντίστασης από την άλλη» τονίζει μεταξύ άλλων. Επιτέλους, κάποιος με αξιοπρέπεια.
Η συνέχιση αυτής της ιστορίας αντίστασης είναι το μεγάλο ζητούμενο. Ο νόμος της κυβέρνησης Παπανδρέου πρέπει να ανατραπεί, αλλά αυτό είναι αδύνατον όσο αυτή η κυβέρνηση των εγκαθέτων του ΔΝΤ και της ΕΕ, η πιο αποκρουστική κυβέρνηση του κεφαλαίου που είχε ποτέ η Ελλάδα, παραμένει στην εξουσία. Η ανατροπή της είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τους εργαζόμενους. Όσο πιο γρήγορα ανατραπούν οι Κουίσλινγκ, τόσο λιγότερη ζημιά θα έχουν κάνει.
Πηγή: εφημερίδα “ΠΡΙΝ”
Αφήστε μια απάντηση