Η JP Morgan, το ασήμι και το άγγιγμα του Μίδα

Το “άγγιγμα του Μίδα” είναι μια γνωστή ιστορία: Ζήτησε ότι και αν άγγιζε να μεταμορφώνεται σε χρυσάφι, και τα κατάφερε, μόνο που χάρη στην πλεονεξία του αυτή, πλέον δε μπορούσε ούτε να φάει, διότι ακόμα και το φαί γινόταν χρυσαφένιο πριν το φάει, και έτσι έμενε πλούσιος…αλλά νηστικός.

Ας δούμε τώρα και την περίπτωση της JP Morgan, ως σύγχρονο παράδειγμα, μαζί με μερικές γενικότερες εξελίξεις που σχετίζονται με το θέμα:

ΔΝΤ: Η χαλαρή νομισματική πολιτική των ΗΠΑ μπορεί να προκαλέσει «πλημμύρα» κεφαλαίων

Αναφέρει ότι η αργή οικονομική ανάκαμψη στις αναπτυγμένες οικονομίες συγκρατεί τους μισθούς και τον πληθωρισμό και έτσι η χαλαρή νομισματική πολιτική είναι «η σωστή πολιτική» για τις χώρες αυτές, αλλά επισημαίνει ότι «από την πλευρά των άλλων χωρών, υπάρχει ανησυχία ότι η νομισματική χαλάρωση στις ΗΠΑ μπορεί να καταλήξει σε πλημμύρα κεφαλαίων, αν και δεν φαίνεται στα πρόσφατα στοιχεία».

Η Κίνα, όπως και άλλες αναδυόμενες χώρες έχουν ήδη επικρίνει τις ΗΠΑ, ότι με το πρόγραμμα που έχουν ανακοινώσει για την αγορά ομολόγων ύψους 600 δις. δολαρίων από την Κεντρική Τράπεζα (Fed) αυξάνουν τη ρευστότητα και προκαλούν εισροές «ζεστού χρήματος» στις οικονομίες τους.

Σε απλά ελληνικά, οι ΗΠΑ τυπώνουν δολάρια “με τη σέσουλα”, και αυτό είναι κάτι που τις συμφέρει, διότι έτσι (α) βρίσκουν χρήμα για να δώσουν “πακέτα σωτηρίας” στις χρεωκοπημένες τράπεζες και (β) μειώνουν εμμέσως το μισθό του εργάτη (διότι το νόμισμα υποτιμάται).

Αυτά τα “φρέσκα” χρήματα όμως επενδύονται από τις τράπεζες, κυρίως στο εξωτερικό (όπου είναι πιο μεγάλα τα περιθώρια κέρδους). Έτσι, στο εξωτερικό τα άλλα κράτη ανησυχούν για έναν εισαγόμενο πληθωρισμό, μιας και επενδυτές έρχονται και επενδύουν σε “οτιδήποτε κινείται”, από το Facebook που θέλει να αγοράσει η Goldman Sachs, μέχρι το ρύζι και το σιτάρι, που αυξάνεται πολύ η τιμή τους, λόγω του ότι επενδύονται τεράστια κεφάλαια σε αυτά. Άρα, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι δε μπορούν να τα αγοράσουν αυτά τα αγαθά – οι κεφαλαιοκράτες όμως βγάζουν τρελά κέρδη, άρα…”όλα πάνε καλά”.

Όταν είχαμε την κατάρρευση της πρώην ΕΣΣΔ, οι ολιγάρχες που είχαν χρήμα και εξουσία, άρπαξαν ότι επιχειρήσεις και πόρους μπόρεσαν (πετρέλαια, πρώτες ύλες, κτλ), και ο “λαουτζίκος” έχασε ότι είχε και δεν είχε, ενώ σε νομισματικό επίπεδο, το ρούβλι υπερπληθωρίστηκε. Σκασίλα τους όμως των ολιγαρχών, με την έννοια ότι οι “ξύπνιοι” είχαν αγοράσει τα πετρέλαια, το χάλυβα, κτλ, και είχαν εξασφαλιστεί για πάντα.

Σήμερα η κατάσταση δεν είναι προφανώς η ίδια, ωστόσο υπάρχει ένα κοινό σημείο: Οι ολιγάρχες παίρνουν, σε διεθνές μάλιστα επιπεδο, οτιδήποτε αξίζει (χρυσό/ασήμι, γη, πετρέλαια, υποδομές, εταιρίες, κτλ, κτλ, κτλ), και ο λαός μένει με λίγα λεφτά, τα οποία αξίζουν ολοένα και λιγότερο – και αναμένεται να χάσουν ακόμα μεγαλύτερο μέρος της σημερινής τους αξίας.

Βέβαια, η άρχουσα τάξη δεν παραδέχεται τίποτα, “όλα πάνε καλά”:

Μπερνάνκι: Δεν φταίει το «χαλαρό χρήμα» για την υπερθέρμανση

Spoiler:
Της χαλαρής νομισματικής πολιτικής που εφάρμοσε η Fed υπεραμύνθηκε, ακόμη μια φορά, ο Μπεν Μπερνάνκι αντικρούοντας όσους κατηγορούν τις πολιτικές της κεντρικής αμερικανικής τράπεζας για την υπερθέρμανση των αναδυόμενων αγορών.

Εν όψει της συνόδου των G20 σήμερα στο Παρίσι, στην οποία αναμένεται να ασκηθεί σκληρή κριτική στο μαζικό πρόγραμμα εξαγοράς ομολόγων της Fed, ο Μπερνάνκι παραδέχθηκε ότι οι ισχυρές ταμειακές ροές από τις προηγμένες οικονομίες προς τις αναδυόμενες ενδέχεται να έχουν αρνητικές επιπτώσεις.

«Οι κεφαλαιακές ροές εμπεριέχουν ακόμη μια φορά σημαντικούς κινδύνους για τη διεθνή μακροοικονομική και χρηματοοικονομική σταθερότητα», δήλωσε χαρακτηριστικά από το Παρίσι.


Ποιος είναι αυτός πάλι; Αυτός λέγεται Kevin Warsh, και ήταν μέλος της FED, που όμως είχε αντιρρήσεις για την εκτύπωση ολοένα και περισσότερων δολαρίων από το πουθενά. Παραιτήθηκε πριν λίγες μέρες

Fed’s Warsh Quits; Bernanke Adviser Questioned QE2

Spoiler:
Federal Reserve Governor Kevin Warsh, who was one of Chairman Ben S. Bernanke’s closest financial-crisis advisers before becoming the only governor to question the expansion of record monetary stimulus in November, resigned after five years at the central bank.

His departure may give Bernanke a stronger hand to complete or potentially expand $600 billion in Treasury purchases through June. At the same time, Bernanke loses a link to Wall Street executives and Republican politicians as he carries out Congress’s overhaul of financial regulation and faces criticism from a political party that in the midterm election gained control of the U.S. House.

Όπως όμως έχουμε επανειλλημένα πει, όσο το δολάριο υποτιμάται, τόσο περισσότερο αδυνατεί να παίξει το ρόλο του ως μέσο αποθήκευσης του πλούτου, εκτός από μέσο συναλλαγών. Και γι’ αυτό οι κεφαλαιοκράτες επιστρέφουν στο χρυσό (και δευτερευόντως στο ασήμι), που μένει σταθερό. Ειδικά η Κίνα, που έχει χρήμα, αγοράζει χρυσό “σαν τρελή”:

Chinese Buy As Much Gold In January As They Did In Half Of 2010

Demand for physical and non-physical gold in China is soaring. The Industrial and Commercial Bank of China (ICBC) reportedly sold nearly 7 tons of physical gold in January alone, almost half of what they sold in all of 2010, according to Reuters.

The ICBC teamed with the World Gold Council to launch China’s first gold gift investment bar on Tuesday. The Only Gold Gift Bar comes in 10, 20, 50, 100 and 1000 gram denominations and the word “fu” (joy) engraved on the bar. Ming said in a statement on Tuesday:

“We are working closely with the World Gold Council to provide a variety of physical or physical backed gold solutions for our customers. Last year we sold more than 15 tonnes of bars and coins and we have a strong start in January with almost 5 tonnes of sales.”

With 1,161.9 tons, China has the world’s sixth largest gold reserve valued at $50.19 billion. The country is the world’s largest gold producer, yet it imported 209 tons of gold last year.

Πλέον, ο χρυσός ξαναέπιασε την ισοτιμία των 1400$/ουγγιά, ενώ ρεκόρ έκανε το ασήμι, το οποίο είχαμε δει σε προηγούμενη ανάρτηση μας ότι επίσης έχει τρομερή ζήτηση, σε ότι αφορά το “πραγματικό ασήμι’, και όχι το “χάρτινο ασήμι”. Και εδώ είναι που εμπλέκεται κυρίαρχα η JP Morgan, όπως θα δούμε. Ένα-ένα όμως – ας δούμε πρώτα ένα διάγραμμα, που δείχνει το πως εξαντλούνται τα αποθέματα ασημιού στην μεγαλύτερη αγορά του κόσμου (COMEX), λόγω της τεράστιας ζήτησης:


Μέσα σε δύο περίπου χρόνια, έχουν μείνει λιγότερα από τα μισά αποθέματα ασημιού


Μέσα σε λίγους μήνες, το ασήμι έχει διπλασιάσει την ισοτιμία του έναντι του δολαρίου, που διαρκώς πέφτει (φαινόμενο που βέβαια τα φερέφωνα της άρχουσας τάξης προσπαθούν να το παρουσιάσουν ως ‘άνοδος του χρυσού/ασημιού”, αντί για “κάθοδος του δολαρίου/ευρώ/γιεν”, ώστε να μην πολυκαταλάβει ο κόσμος τι γίνεται)


Αυτό είναι διάγραμμα των τελευταίων λίγων ημερών για το ασήμι

“We have sold everything we can produce in silver and have demand for at least twice that volume”
-David Madge, head of bullion sales at the Royal Canadian Mint (link)

Την ίδια ώρα, ο Ζέλικ, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, που με μεγάλη ειλικρίνεια είχε δηλώσει ότι βλέπει επιστροφή του χρυσού στην παγκόσμια νομισματική σκηνή, ενώ είχε παραδεχτεί ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται οδηγούν στην απόλυτη φτώχεια ολοένα και περισσότερα εκατομμύρια ανθρώπων, έγραψε ένα ακόμα ειλικρινές άρθρο στους Financial Times, όπου πρότεινε να καταργηθεί το δολάριο ως παγκόσμιο νόμισμα, και να έχουμε το SDR, δηλαδή ένα συνδυασμό νομισμάτων, στο οποίο όμως θα πρέπει να συνυπολογίζεται πλέον και το γουάν της Κίνας. Το δολάριο υποτιμάται -> Οι καπιταλιστές δεν το εμπιστεύονται ως μέσο αποθήκευσης πλούτου -> χρειάζονται άλλο μέσο αποθήκευσης. Το SDR είναι πάντως “προσωρινή” λύση, και απλά αντικατοπτρίζει το ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μια ηγεμονική δύναμη. Ως εκ τούτου, καταλήγουν σε ένα “παγκόσμιο νόμισμα”, που θα αποτελείται από ένα συνδυασμό των εθνικών νομισμάτων των πιο δυνατών ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ, ευρωζώνη, Ιαπωνία, Αγγλία, και πλέον Κίνα).

Ακόμα όμως δεν απαντήσαμε στο πως όλα αυτά σχετίζονται τόσο πολύ με τη JP Morgan συγκεκριμένα.

Όπως λοιπόν έχουμε ξαναδεί σε παλιότερη ανάρτηση, η JP Morgan έχει μονοπώλιο σχεδόν στην αγορά “χάρτινου ασημιού” (“paper silver”). Θυμίζουμε και ένα σχετικό γράφημα:


Κλικ για μεγέθυνση – το μερίδιο της JP Morgan στην αγορά του paper gold/silver είναι περίπου 80%, σχεδόν μονοπώλιο δηλαδή.

Όπως και ο χρυσός, έτσι και το ασήμι έχει νομισματική αξία (αν και όχι τόσο μεγάλη). Και όπως ο χρυσός, έτσι και το ασήμι “ανεβαίνει”. Και όπως ο χρυσός, έτσι και το ασήμι “μανιπιουλάρεται”, ώστε να μένει η τιμή του όσο πιο χαμηλά γίνεται μέσω του “paper silver” (και “paper gold” αντίστοιχα):

Συγκεκριμένα, το σύστημα λειτουργεί κάπως σαν τα αποθέματα των τραπεζών, που ΔΕΝ διαθέτουν όλα τα λεφτά που δανείζουν, αλλά μονάχα ένα μέρος τους (πχ το 10%). Έτσι και εδώ, υπάρχουν συμβόλαια, με τα οποία αγοράζεις χρυσό/ασήμι, χωρίς όμως να σου δίνουν κάτι. Σου δίνουν απλά έναν “λογαριασμό τράπεζας”, ένα “βιβλιάριο” δηλαδή, που λέει ότι έχεις το τάδε χρυσό ή ασήμι. Όμως, η τράπεζα ΔΕ διαθέτει όλο αυτό το χρυσό/ασήμι που έχει “πουλήσει” – και αν της το ζητήσουν όλοι, ΔΕ θα το πάρουν όλοι.

Γι’ αυτό και όλοι “φεύγουν” πλέον από το “paper gold/silver”, και ζητούν πραγματικό χρυσό/ασήμι.

Αυτό σημαίνει όμως πως η JP Morgan, ως ο κάτοχος του 80% της αγοράς του paper silver, έχει τρομερό πρόβλημα, διότι απλούστατα δε μπορεί να εξυπηρετήσει όλους τους πελάτες που έρχονται να εξαργυρώσουν το paper silver τους. Έτσι, η JP Morgan οδηγείται στη χρεωκοπία. Ναι, καλά διαβάσατε, η JP Morgan θα βάλει λουκέτο αν συνεχιστεί η κατάσταση, διότι απλούστατα έχει πουλήσει αμύθητες ποσότητες (“χάρτινου’) ασημιού που δεν υπάρχουν, και τώρα που ο κόσμος θέλει να πάρει το πραγματικό ασήμι, η JP Morgan δε το έχει, και θα υποστεί τεράστιες απώλειες. Άρα, θα οδηγηθεί στο να ζητήσει “πακέτα σωτηρίας”. από την κυβέρνηση, τεράστιου ύψους (ειδικά από τη στιγμή που πλέον η αξία του ασημιού “εκτοξεύεται” (δηλαδή το δολάριο καταρρέει)).

Εκεί εξάλλου βασίζεται και η καμπάνια του Max Keiser “crash JP Morgan – buy silver”

Η JP Morgan θα οδηγηθεί στο να προσπαθήσει να αρπάξει τεράστια ποσά – και αυτό απλά δεν πρέπει να περάσει. Καιρός να βάλουμε ένα τέλος στη βασιλεία αυτών των παρασίτων, που πλέον απαιτούν από εμάς να ψοφήσουμε στην πείνα, για να συνεχίσουν αυτοί να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Αυτά πρέπει να τελειώσουν εδώ – οι λαοί αρκετά υπέφεραν στα χέρια τους, και πλέον δε θα πρέπει να δεχτούμε να πληρώσουμε τίποτα σε αυτούς. Αντίθετα, εμείς είμαστε που θα πρέπει να απατήσουμε πίσω όλα αυτά που μας έχουν πάρει, και να μάθουμε πλέον να είμαστε κύριοι του εαυτού μας, και όχι να δεχόμαστε την εξουσία τους, που πλέον σημαίνει τρομερά δεινά για τους λαούς όλου του κόσμου:

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *