Να πάμε ένα βήμα μπροστά

Του Γ. Γ.

Είναι αναμφισβήτητα πολύ θετικό αυτό που συνέβη χτες και εκατοντάδες χιλιάδες άτομα άφησαν τον καναπέ τους και κατέβηκαν στους δρόμους. Πέρα απ’ την μαζικότητα των συγκεντρώσεων, αρκούσε κανείς να παρακολουθούσε ακόμα και τα ρεπορτάζ με τις «ζωντανές» συνδέσεις που είχαν με τους συγκεντρωμένους τα αστικά ΜΜΕ για να διαπιστώσει ότι η εργαζόμενη κοινωνία και τα λαϊκά νοικοκυριά είναι σε μια κατάσταση που ο φόβος –της πτώχευσης του ελληνικού κράτους- που εσκεμμένα είχαν σκορπίσει τόσο καιρό, αρχίζει να υποχωρεί, ότι η «αναγκαιότητα του μνημονίου» και των συνεπειών, που φιλοτεχνούσαν τόσο καιρό με ξεχωριστεί επιμέλεια αστικά κόμματα και οι προπαγανδιστικοί τους μηχανισμοί, αρχίζει να δέχεται ισχυρά χαστούκια αμφισβήτησης. 

Οι χθεσινές μαζικές συγκεντρώσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλά μέρη του κόσμου, δείχνουν ότι ο κόσμος αφυπνίζεται, δημιουργούνται συνειδήσεις ότι  αρχίζουν να εντοπίζονται από πλατιές εργατικές μάζες οι υπεύθυνοι της παγκόσμιας οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και αυτοί δεν είναι ο κόσμος της δουλειάς, το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου.
Αρχίζει πια ο κόσμος να αντιλαμβάνεται πώς διαβιώνει η παγκόσμια και η ελληνική ελίτ, όπως και να νιώθει στο πετσί του τις συνέπειες της υπερσυσσώρευσης πλούτου στα χέρια μια δράκας πλουτοκρατών που οδήγησε στην σημερινή πραγματικότητα.  

Παράλληλα οι αστικές κυβερνήσεις και όχι μόνο στην Ελλάδα κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Αδειάζουν τα κρατικά ταμεία, για να στηρίξουν τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες και τον υπόλοιπο «καλό κόσμο» που πλήττονται από την κρίση. «Δημιουργούν ένα περιβάλλον, όπου τα κέρδη είναι ιδιωτικά και τα προβλήματα δημόσια. Αυτός είναι ο σοσιαλισμός της Wall Street και των πλουσίων», όπως σχολίασε καυστικά ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Νούριελ Ρουμπίνι.

Εν κατακλείδι ήταν πολύ αισιόδοξο αυτό που έγινε χτες. Το θέμα είναι φυσικά να πάμε άλλο ένα βήμα πιο μπροστά. Γι’ αυτό και από αύριο θα ξαναβρισκόμαστε στις πλατείες αλλά κύρια  στους τόπους δουλειάς, στους δρόμους, εκεί που πνίγονται τα όνειρα της νεολαίας εκεί που χύνετε ο ιδρώτας και το αίμα της εργατιάς. Να προσπαθήσουμε να ταρακουνήσουμε συνειδήσεις, να μετατρέψουμε την οργή και αγανάκτηση του κόσμου σε απόφαση για δυναμικό αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Θέλω να προσθέσω και κάτι άλλο. Στην χθεσινή ανοιχτή συνέλευση στο Σύνταγμα ακούστηκε από μέλος του ΚΚΕ ότι αυτές οι κινητοποιήσεις δεν θα έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα γιατί δεν διαθέτουν «επιτελικό σχέδιο και ενιαία καθοδήγηση». Εχει μεγάλη δόση αλήθειας αυτή η εκτίμηση, κατά την άποψη μου. Όμως διαφωνώ ριζικά με την καχυποψία που δείχνει ο συγκεκριμένος χώρος σ’ αυτό το κίνημα που παρ’ όλο τις αδυναμίες του πιστεύω ότι πρέπει να βρεθούμε στις πρώτες γραμμές του και να καθορίσουμε την στρατηγική μας βάση του «τόπου και χρόνου», που έλεγε ένας μεγάλος θεωρητικός.

10 απαντήσεις στο “Να πάμε ένα βήμα μπροστά”

  1. Απ οσο εχω καταλαβει οι διαχειριστες δεν κοβουν κανενα σχολιο-αβασιμοι οι φοβοι σας κυριε ανωνυμε που απαιτειτε απο τους αλλους ονομα και βαθμο!Δεν ξερω ποια ειναι η πολιτικη επιλογη των ανθρωπων του μπλοκ…εγω δεν εκανα αντιΚΚΕ προπαγανδα,δεν με απασχολει το ΚΚΕ γιατι ειναι ενα συστημικο κομμα που καμια σχεση δεν μπορει να εχει με καμια επανασταση…εγω για την επικινδυνοτητα της πρωτοποριας και των ιεραχικων δομων μιλησα!Επισης,δεν ειμαι ανωνυμη!ΟΛΓΑ

  2. ΓΙΑΤΙ όλη αυτή η αντιΚΚΕ προπαγάνδα γίνεται απο "ανώνυμους"???
    Γιατί σ΄αυτό εδώ το blog κανένας δεν έχει όνομα και όλοι είναι "ανώνυμοι"?
    Απλές συμπτώσεις ή πολιτική επιλογή των διαχειριστών του???
    Περιμένω απάντηση αν και δεν ελπίζω ούτε σε δημοσίευση του σχολίου μου…

  3. Η Βάρκιζα δεν ήταν αποτέλεσμα της δίνης! των γεγονότων…ήταν το αποτέλεσμα του καπέλου που φόρεσε ένα κομμα σταλινογενές σε ενα -συμφωνω μαζι σου!-πολυσυλεκτικο κινημα.Πως γίνεται να ελπιζεις πως ιδιες δομες,ιδια αντιληψη περι κομματος-πρωτοποριας,ιδιοι μηχανισμοι,ιδιες ιεραρχιες ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ?Πρέπει να στηπιξουμε αυτο που συμβαινει στις πλατειες γιατι αυτος ειναι ομοναδικος δημοσιος χωρος που υπαρχει αυτη τη στιγμη.Θα <> με αυτο τον τροπο τα μαθηματα δημοκρατικης κουλτουρας που μονο μπροστα πανε μια κοινωνια και τα κινηματα της.Για να μπορουμε να αποφυγουμε τη δινη των αποφασεων που παιρνει η αριστοκρατια για λογαριασμο της κοινωνιας -και η αριστοκρατια του κινηματος για λογαριασμο του κινηματος.ολγα

  4. "K' εγώ το ΕΑΜ είχα στο μυαλό μου-κοίτα σύμπτωση-και το τραγικό ξεπούλημα ενός αγώνα…Ρεαλιστική λύση ήταν η Βάρκιζα,σύντροφε…Ακόμα δεν σου μυρισαν οι ανθρώπινες σταχτες των ναπάλμ?όλγα "

    Η Βάρκιζα υπήρξε ιστορικό αποτέλεσμα της δίνης των γεγονότων που καθόρισαν την έκβαση του αντιστασιακού αγώνα ..φυσικά και ήταν σοβαρότατο ολίσθημα , αυτό δεν οδηγεί όμως σε κανενός είδους βεβαιότητες ότι η Ιστορία μπορεί να επαναληφθεί ..

    Μιλώντας για ΕΑΜ νωρίτερα είχα στο νου μου την πολιτική δομή αυτοργάνωσης των Ελλήνων ,(που υπήρξε πολυσυλλεκτική ) η οποία έχει να επιδείξει εξαιρετικά σημαντικές παρακαταθήκες σε επίπεδο διοίκησης , οργάνωσης , διαχείρισης της ζωής των ελλήνων της εποχής … Και βέβαια μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ιστορικό παράδειγμα εμπνευσμένης δράσης …(όχι βέβαια υπό την έννοια της επανάληψης του ιστορικού γεγονότος και των ακολουθιών και συνεπειών του ..)

  5. 2ο μέρος του σχολίου:
    > Ας πετάξουμε στην άκρη το αστικό σύνταγμα και ας συγκροτήσουμε μία συντακτική-καταστατική συνέλευση, όπως εκείνη που διαμόρφωσαν οι εξεγερμένοι της παρισινής Κομμούνας, η οποία θα εκφράζει τις αγωνιζόμενες δυνάμεις και θα αποφασίζει προς την κατεύθυνση του κοινού συμφέροντος.
    > Ας πετάξουμε στην άκρη το σάπιο αστικό κράτος και ας συγκροτήσουμε τη ελλαδική-αιγαιακή Συνομοσπονδία των αυτόνομων Περιφερειών και Δήμων. Ας μην αφήσουμε το ευρωπαϊκό υπερκράτος να καταστήσει τους τόπους μας υποδουλωμένες στα σχέδιά του περιφέρειες (όπως επιχειρείται να προωθηθεί μέσα από τον «Καλλικράτη»).
    > Ας τελειώνουμε επιτέλους με την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, δανειζόμενοι εκείνο το αρχαίο στοιχείο της άμεσης δημοκρατίας και απογειώνοντάς το σήμερα σε μία κοινωνική
    δημοκρατία, όπου μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις και τον αιρετό και ανακλητό χαρακτήρα των εκπροσώπων σε θέσεις ευθύνης οι υποθέσεις της ζωής θα είναι υπόθεση όλων
    και όχι κάποιων ψηφισθέντων «ειδημόνων».
    > Ας τελειώνουμε με την κυριαρχία των τραπεζών στη ζωή μας, καταργώντας τες και διαμορφώνοντας εκτεταμένα δίκτυα αλληλοβοήθειας και ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών μεταξύ κοινοτικά ή εργατικά ελεγχόμενων παραγωγικών μονάδων.
    > Ας διαλύσουμε την οικονομία της αγοράς, διαμορφώνοντας μία νέα οικονομία ζωής. Ως κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής δεν μπορεί να εκλαμβάνεται εκείνη στην οποία
    προτρέπει το ΚΚΕ και της οποίας την αποτρόπαια κατάληξη είδαμε και βλέπουμε στην ΕΣΣΔ, στις υπόλοιπες χώρες του ανατολικού μπλοκ και στην «κομμουνιστική» Κίνα. Κοινωνικοποίηση σημαίνει κοινοτικοποιημένη οικονομία, γέννηση και εξέλιξη οικονομικών δραστηριοτήτων που
    υπόκεινται στον κοινοτικό έλεγχο (σε επίπεδο περιφέρειας, δήμου ή χωριού) και με άμεση
    συμμετοχή στις αποφάσεις των εκάστοτε εργαζομένων.
    > Ας διαλύσουμε την αστυνομοκρατία που επιχειρούν να επιβάλουν παντού, γνωρίζοντας πως μόνο η εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων και η εκμηδένιση της ανεργίας και της φτώχειας
    μπορούν να εξαλείψουν το μικροέγκλημα. Αντί για όλα αυτά τα παράσιτα που σήμερα αποτελούν τα όργανα της τάξης τους, οι λαϊκές πολιτοφυλακές από εκ περιτροπής πολίτες των αυτόνομων δήμων μπορούν να είναι πραγματικά αποτελεσματικές.
    Αυτό όμως που άμεσα πρέπει να γίνει είναι η διαμόρφωση όλο και περισσότερων πυρήνων αυτόνομης αντίστασης, η γέννηση κοινωνικοεργατικών κέντρων σε κάθε δήμο, η συγκρότηση τοπικών σωματείων εργαζομένων/ανέργων και αυτοαπασχολούμενων, η ενίσχυση των πρωτοβάθμιων σωματείων με συνελευσιακή μορφή λήψης αποφάσεων, η παρουσία στο δρόμο. Άλλωστε, «όταν θα έρθουν εκείνες οι μέρες – και είναι στο χέρι σας να επισπεύσετε τον ερχομό τους – όταν μια ολόκληρη περιοχή, όταν μεγάλες πόλεις μαζί με τα προάστιά τους απαλλαχτούν απ΄ τους κυβερνήτες τους, το έργο μας θα είναι ξεκάθαρο: όλα τα μηχανήματα πρέπει να επιστραφούν στους αληθινούς ιδιοκτήτες τους, έτσι ώστε όλοι να έχουν το μερίδιό τους στην κατανάλωση, και η παραγωγή θα συνεχιστεί για καθετί που είναι αναγκαίο και χρήσιμο. Έτσι, η κοινωνική ζωή όχι μόνο δεν θα διακοπεί αλλά θα συνεχιστεί με τη μεγαλύτερη ενέργεια»
    (Π.Κροπότκιν).
    Από κανέναν πολιτικό δεν περιμένουμε να βάλει «κόκκινη γραμμή» στις ορέξεις των αφεντικών.
    Ομάδα Ελευθεριακών Κομμουνιστών
    Άνοιξη 2010

  6. 1o μέρος σχολίου:
    Μια χούφτα καθαρμάτων, που κυριαρχεί στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα των τραπεζών, των χρηματιστηρίων και των οίκων οικονομικής αξιολόγησης, καθορίζει με τα παιχνίδια της τις ζωές μας. Αυτός είναι ο καπιταλισμός: αιμοβόρος και αδίστακτος. Ας αντικρύσουν πια το πραγματικό του πρόσωπο όσοι δεκαετίες τώρα πάλευαν να του φτιασιδώσουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο.
    Η κρίση που διατρέχουμε δεν είναι απλά οικονομική. Είναι πολύ περισσότερο υπόθεση πολιτική και ουσιαστικά υπόθεση πολιτειακή. Τα υπάρχοντα κράτη είναι δομημένα κατά τέτοιον τρόπο ώστε να εφαρμόζουν μία πολιτική, η οποία βασικό στόχο έχει την επιβολή των επιταγών της καπιταλιστικής αγοράς στις κοινωνίες. Είναι όμως παράλληλα και μία κρίση ακόμα πιο βαθιά, μία κρίση πολιτισμική, αφού δεκαετίες τώρα το κράτος και τα πολιτικά κόμματα δούλευαν στο να διαλυθεί κάθε ουσιαστική αξία, όπως η αλληλεγγύη, η ανιδιοτέλεια και η συνεργασία, και προωθούσαν τον ωχαδελφισμό, το «βόλεμα» και το εργατοπατεριλίκι. Έστησαν μέσα στις τελευταίες δεκατίες μία και μόνη λατρεία, αυτή του χρήματος, γεμίζοντας όλους τους δρόμους με υποκαταστήματα τραπεζών, πολυκαταστήματα και αλυσίδες super-market. Επιχείρησαν να εκκενώσουν την κοινωνία από κάθε έννοια αξιοπρέπειας προσπαθώντας τώρα να μας μετατρέψουν σε πληβείους του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος.
    Όσοι ζούσαν μέσα στη ματαιοδοξία του υπερκαταναλωτισμού, των δανείων, του κομματικού μέσου και της «τακτοποιημένης» ζωής, μάς λοιδορούσαν όταν τους λέγαμε πως κάποια στιγμή
    τα αφεντικά θα θελήσουν να τελειώνει αυτό το παραμύθι, θεωρώντας μας φαντασιόπληκτους και κινδυνολόγους. Δυστυχώς, η ώρα της κρίσης ήρθε πιο γρήγορα απ΄ ό,τι κι εμείς περιμέναμε…
    Βλέπουμε όμως πως οι ιδέες και οι προτάσεις μας, αυτές που κάποτε ακούγονταν ουτοπικές, σήμερα αποτελούν μία ουσιαστική διέξοδο από το αδιέξοδο που μας έχουν φέρει ο καπιταλισμός και τα κράτη. Ή θα υποδουλοθούμε οικειοθελώς ή θα εξεγερθούμε προσπαθώντας να ανοίξουμε ένα ελπιδοφόρο παράθυρο προς το μέλλον. Εντείνουμε τον πόλεμο κατά του κράτους και του καπιταλισμού, που επιχειρούν να διαμορφώσουν
    ένα αύριο οικονομικού και πολιτικού ολοκληρωτισμού.

  7. K' εγώ το ΕΑΜ είχα στο μυαλό μου-κοίτα σύμπτωση-και το τραγικό ξεπούλημα ενός αγώνα…Ρεαλιστική λύση ήταν η Βάρκιζα,σύντροφε…Ακόμα δεν σου μυρισαν οι ανθρώπινες σταχτες των ναπάλμ?όλγα

  8. …η κοινωνική αλλαγή συντρόφισσα Όλγα ,όποτε δεν περιορίστηκε σε αλλαγή περιτυλίγματος αλλά προχώρησε σε ρηξικέλευθες ιστορικές τομές , μύριζε πάντοτε ανθρώπινο αίμα …και βέβαια οδηγήθηκε από πρωτοπορίες πολιτικές και πνευματικές … Μένει να δούμε λοιπόν αν επίκειται μια ιστορική ανατροπή των δεδομένων , μια αυθόρμητη επανάσταση των πολύχρωμων αγανακτισμένων πέρα από τα κόμματα λ.χ. , όπου θα έχει ως αποτέλεσμα οι καπιταλιστές και τα πολιτικομιντιακά φερέφωνά τους να αυτομαστιγώνονται στις πλατείες και να μας παραδίδουν συντετριμμένοι και αγανακτισμένοι κι αυτοί από τις τύψεις τους τα κλειδιά των εργοστασίων τους, της Βουλής κ.λπ….

    Το καίριο ζητούμενο πάντως και για μένα είναι τι είδους πολιτική πρόταση θα παράξει αυτή η κατάσταση που διαμορφώνεται στο Σύνταγμα και σε άλλες πλατείες . Και μολονότι δεν δηλώνω φανατικός ΚΚΕ ,ούτε καν μέλος του δεν είμαι , ομολογώ πως βρίσκομαι όντως σε τρομακτική αμηχανία να κατανοήσω πως μπορεί να προχωρήσει διαφορετικά αυτό το πράγμα , αν όχι μέσα από συνολική ιδεολογικοπολιτική αμφισβήτηση των δομών του καπιταλισμού και προς την κατεύθυνση ενός ριζικού μετασχηματισμού της κοινωνίας μας , με σαφή σοσιαλιστικό προσανατολισμό ….Επίσης πώς μπορεί να δράσει συντεταγμένα χωρίς την πολύτιμη εμπειρία και οργανωτική συνδρομή του ΚΚΕ.. Λοιπόν , όσοι αγανακτισμένοι δυσανασχετούν με τα κόμματα της αριστεράς και φοβούνται τα αριστερά "καπέλα" πρέπει να μας υποδείξουν μια συγκεκριμένη , ρεαλιστική και βιώσιμη πολιτική πρόταση για την επόμενη μέρα της χώρας … και τότε μπορούμε να το δούμε το θέμα πιο συγκεκριμένα … Και να εκφράσουμε και μεις ουσιώδη και κριτική άποψη …

    (Εγώ πάντως στο μυαλό μου έχω ως λαμπρό ιστορικό υπόδειγμα το ΕΑΜ, το οποίο σε άλλες εποχές επέτρεψε στην ελληνική κοινωνία να οργανωθεί και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις προκλήσεις που έθετε το ιστορικό πλαίσιο .. )

  9. το κ.κ.ε το λέει στα ίσα-χρειάζεστε εμάς ΄την πρωτοπορία να σας οδηγήσει.Κι εσείς θα θέλατε να το πείτε ,συντροφε,αλλά ως πιο ψυλιασμένος ξέρετε οτι δεν σας παίρνει…Για οσο κρίνετε πως είναι στρατηγικό λάθος το να ανακοινώσετε στο πόπολο πως είστε η ηγεσία που περίμενε ο κόσμος θα προχωράει,θα δοκιμάζει,θα απορρίπτει,θα ωριμάζεει πολιτικά…Η πρωτοπορία,σύντροφε,σε οσα περιτυλιγματα στρατηγικής και να την κρύψεις μυρίζει ανθρώπινο κρέας!ολγα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *