“Κι επειδή όπου γης και πατρίς, εμένα κυρίως μ’ ενδιαφέρει, προσεύχομαι και ονειρεύομαι να ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος ο κτήτωρ αυτού του ταφικού μνημείου. Οχι από μεγαλομανία, αλλά μόνο για να πάψει εκείνη η σαλεμένη γοργόνα να δέρνεται στο άγριο πέλαγος του ερωτήματος: ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
Οτι ζει, να έχω να της αναγγείλω.”
Ω! Τι ποιητικό!
Ναι! Αν τα έλεγε οποιοσδήποτε άλλος σε καμιά παρέα θα γινόταν χαμός με το δούλεμα που θα έτρωγε. Αλλά όταν αυτές τις απιθανότητες τις λέει ένας “πνευματικός άνθρωπος” είναι κουβέντες ενός “πνευματικού ανθρώπου”.
Ή αλλιώς, η κ. Κική Δημουλά δεν ασχολείται φέτος με τα παγκάκια που πιάνουν οι μετανάστες και δεν βρίσκει να καθίσει. Φέτος έχει την αγωνία της Αμφίπολης!
Είναι ντροπή σας είστε ανιδεοι σε οτι έχει σχέση με την ποίηση.
Δέχομαι οτι μπορεί να μην σας αρέσει αλλά δεν έχετε το δικαίωμα να απαξιωνετε ενα έργο τεράστιο και μια καταξιωμένη ποιήτρια .
Οποίος το κανει δείχνει το επίπεδο του και τη σχέση που δεν έχει με την ποίηση γενικά.
Οι ιστότοποι δεν είναι για να βγαίνει ο κάθε ένας και να βρίζει . και πέραν αυτου όταν δεν μπορούν να καταλάβουν τι δηλώνει και παρερμηνευουν το λογο καλυτερα να μην μιλάνε.
Ελπίζω να μην αφαιρεσετε το σχόλιο μου