Και τι γίνεται αν οι εργάτες αρχίσουν να μάχονται; Μήπως θα ήταν προτιμότερο για την άρχουσα τάξη να γυρίσουμε στο καθεστώς του προηγούμενου αιώνα, όταν μας είχε απαγορεύσει να απεργούμε; Ειδικά σε χώρες χωρίς μεγάλη μαχητικότητα των εργατών, μπορούν σίγουρα να προσπαθήσουν…
Ο Βρετανός υπουργός Εμπορίου Βινς Κέιμπλ προειδοποίησε σήμερα τα εργατικά συνδικάτα ότι η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να σκληρύνει τη νομοθεσία για τις απεργίες αν αυξηθούν τα κοινωνικά κινήματα εναντίον του σχεδίου λιτότητας που έχει υιοθετηθεί.
«Ο αριθμός των απεργιών παραμένει ιστορικά χαμηλός, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα. Χάρη σε αυτό το γεγονός και με την προϋπόθεση ότι θα συνεχιστεί αυτή η τάση, τα επιχειρήματα υπέρ της σκλήρυνσης της νομοθεσίας για τις απεργίες δεν είναι πειστικά», δήλωσε σε ομιλία του σε εκπροσώπους του GMB, ενός από τα πιο σημαντικά εργατικά συνδικάτα της Βρετανίας.
«Όμως αν η κατάσταση αλλάξει και οι απεργίες προκαλέσουν κοινωνικές και οικονομικές ζημιές, οι πιέσεις για να επέμβουμε θα ενταθούν», προειδοποίησε ο Κέιμπλ.
Αυτή η προειδοποίηση έγινε δεκτή με αποδοκιμασίες από πολλούς εκπροσώπους του συνδικάτου, οι οποίοι διέκοψαν αρκετές φορές το λόγο του υπουργού. Κάποιοι μάλιστα κρατούσαν πανό με συνθήματα εχθρικά προς τον Κέιμπλ ή έφυγαν από την αίθουσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Από πέρυσι ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον έρχεται αντιμέτωπος με εκκλήσεις μέσα από την ίδια την παράταξή του, να σκληρύνουν οι νόμοι για τις απεργίες, που ήδη από την εποχή της Μάργκαρετ Θάτσερ είναι ιδιαίτερα περιοριστικοί.
Σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν τώρα στη Βρετανία ένα εργατικό συνδικάτο μπορεί να κηρύξει απεργία στην περίπτωση που μία απόφαση της εργοδοσίας επηρεάζει άμεσα τις συνθήκες εργασίας των εργαζόμενων και αφού έχει πραγματοποιηθεί μυστική ψηφοφορία με την οποία θα διασφαλίζεται η σύμφωνη γνώμη των μελών του συνδικάτου.
Αφήστε μια απάντηση