Ναζισμός και νεοπαγανισμός

φ iliougenna-1του Γιώργου Αλεξάτου

Ένα σύντομο άρθρο της “Αυγής”, που αναφέρεται σε ένα Πανορθόδοξο Συνέδριο αυτών των ημερών, έχει προκαλέσει αντιδράσεις από αναγνώστες και μη της εφημερίδας. Ενώ, προφανώς, τίθεται ζήτημα κάθε που ένα αριστερό ΜΜΕ αναδημοσιεύει άκριτα και ασχολίαστα ό,τι του στέλνουν κύκλοι που δεν εντάσσονται στην Αριστερά ή βρίσκονται απέναντί της, στην προκειμένη περίπτωση η κριτική ασκείται λόγω της αναφοράς στον “νεοπαγανισμό”.

Είναι ανησυχητικό το ότι αριστεροί που κρατάνε σταθερά ανοιχτό το μέτωπο ενάντια στις ακροδεξιές εκφράσεις μέρους του κλήρου -κυρίως του ανώτερου- επιδεικνύουν επικίνδυνη άγνοια της σχέσης που έχουν οι νεοπαγανιστικές δοξασίες με τον σκληρό πυρήνα της ναζιστικής κοσμοθεωρίας.

Νομίζω πως δεν είναι ακριβώς αυτό το κατάλληλο πεδίο αντιπαράθεσης με εκκλησιαστικούς κύκλους. Ως αριστεροί και αντιφασίστες και διεθνιστές δεν μπορούμε παρά να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αντιλήψεις που έχουν ως θεμέλιο την “αιώνια αντίθεση ελληνισμού και εβραϊσμού” και για τον λόγο αυτόν είτε προσφεύγουν στην επαναφορά της λατρείας του ελληνικού δωδεκάθεου είτε επιχειρούν να εμφανίσουν τον ιδρυτή του χριστιανισμού σαν… Ελληνόπουλο ξακουστό!

Ένα ξεφύλλισμα παλιότερων τευχών του περιοδικού  “Χρυσή Αυγή”, μια ανάγνωση των ύμνων του Μιχαλολιάκου στον θεό Πάνα, μια ακρόαση τραγουδιών του Καιάδα, μπορεί να πείσει και τον πλέον δύσπιστο ως προς το ποιοι έχουν συνδέσει την κοσμοθεωρητική τους αναφορά με τον νεοπαγανισμό.

Μία απάντηση στο “Ναζισμός και νεοπαγανισμός”

  1. Το ζήτημα με τον “νεοπαγανισμό” όπως η Ελληνο-ορθοδόξη Εκκλησία ονομάζει ένα πλήθος από δοξασίες οι οποίες δεν ανήκουν σε κάποια ομάδα από τις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες είναι ότι αποτελούν ένα πλήρως ανομοιογενές σύνολο τόσο στις πολιτιστικές τους πηγές όσο και στις κοινωνικές και πολιτικές αναφορές των ανθρώπων που τις ακολουθούν. Έτσι σε αυτή την κατηγορία συμπεριλαμβάνονται από τα βουντού της Καραϊβικής που έφεραν μαζί τους οι καραβιές των σκλάβων της Δυτικής Αφρικής μέχρι τις ινδουιστικές αναφορές των χίπηδων και από τα σατυρικά δρώμενα της αποκριάς μέχρι τον αγνωστικισμό που αποκτά αυξανόμενη δημοφιλία σε ανθρώπους που συμμετέχουν σε αντικαπιταλιστικές κινητοποιήσεις στο σύγχρονο δυτικό κόσμο. Φυσικά σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και η λατρεία του Απόλλωνα, του Όντιν και όποιας άλλης θεότητας βρίσκουν οι φασίστες από το προχριστιανικό παρελθόν των χωρών που κατοικούν όπως και η όποια προσπάθεια να διαχωριστεί ο χριστιανισμός από τις σχέσεις του με την εβραϊκή θρησκεία. Υπάρχει όμως μια παρανόηση η οποία από την μία στοχεύει το φασισμό με εντελώς λανθασμένο τρόπο και από την άλλη έχει σύρει την αριστερά σε τοποθετήσεις στα όρια του γελοίου. Ο φασισμός είναι η πολιτιστική παρακμή του καπιταλισμού δεν είναι ούτε χριστιανικός, ούτε μουσουλμανικός, ούτε παγανιστικός. Η αξίωση όμως για ανοχή της Αριστεράς προς την Εκκλησία σε ένα αντι-παγανιστικό αγώνα με το επιχείρημα των λόγων του Μιχαλολιάκου και των στίχων του Καιάδα από εποχές που η χα ήταν μια άγνωστη οργάνωση για το 95% των ελλήνων παραβλέποντας τις οργανικές σχέσεις που έχει αναπτύξει σήμερα με ολόκληρο τον επίσημο οργανισμό της Εκκλησίας αποτελεί ένα φαρισαϊσμό σαν αυτό που κατήγγειλε ο Ιησούς έξω από το ναό του Σολομώντα, να καταπιούμε την κάμηλο των διαφόρων φασιστών και απατεώνων μητροπολιτών διυλίζοντας τον κώνωπα των ελάχιστων ελαφρόμυαλων φανς του Καιάδα. Επίσης πληροφοριακά η ίδια παγανιστική αναφορά που οδήγησε τον Καιάδα στον φασισμό οδήγησε ένα πλήθος άλλων μουσικών αν όχι σε κομμουνιστική κοσμοθεώρηση σίγουρα σε αμφισβήτηση των κυριάρχων απόψεων, το ζήτημα δεν είναι η παγανιστική ή όποια άλλη θρησκευτική αναφορά των ανθρώπων αλλά η θέση που παίρνουν απέναντι στην εξουσία και το λαό, αυτό βάζει την Αριστερά απέναντι σε όποιο διωγμό θέλει να οργανώσει η επίσημη Εκκλησία εναντίον του όποιου θολού συνόλου νεοπαγανιστών.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *