Στη σύντομη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο Ντεϊσελμπλούμ τις μεταμεσονύχτιες ώρες της Τετάρτης προς Πέμπτη, για να «εξηγήσει» ότι δε θα εκδοθεί κοινή ανακοίνωση από το Eurogroup, χρησιμοποίησε μια φράση που ακούστηκε σιβυλλική: «Δεν καταφέραμε να έχουμε ένα συμπέρασμα για το πώς θα συνεχίσουμε στα επόμενα βήματα. Θα πρέπει να υπάρξει μία πολιτική συμφωνία, πριν ξεκινήσουν οι εμπειρογνώμονες οποιαδήποτε εργασία».Ο Τσίπρας ήθελε η «πολιτική συμφωνία» να γίνει μετά τη Σύνοδο Κορυφής, για να την καταγράψει στο ενεργητικό του: «ήταν αυτός που έγειρε την πλάστιγγα». Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές δεν του έκαναν αυτή τη χάρη. Το πρωί της Πέμπτης, αφού πήρε μερικές ώρες ύπνο και φρεσκάρισε τα μπουκλάκια του, ο Ντεϊσελμπλούμ τηλεφωνούσε στον Τσίπρα και σε λίγη ώρα βρισκόταν στο ξενοδοχείο όπου διέμενε η ελληνική αποστολή. Συζήτησε με τον Τσίπρα, έφυγε για να διαβουλευτεί με τα «μεγάλα αφεντικά» και νωρίς το απόγευμα, μετά από νέα τηλεφωνική επικοινωνία Ντεϊσελμπλούμ-Τσίπρα, η «πολιτική συμφωνία» είχε κλείσει. Οι Τσιπραίοι ήθελαν να την κρατήσουν κρυφή, αλλά τους έδωσε στεγνά ο Τουσκ: «Ο κ. Τσίπρας και ο κ. Ντεϊσελμπλουμ είπαν ότι θέλουν να υπάρξει τεχνική βοήθεια», δήλωσε προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής.
Την ώρα που διεξαγόταν η σύνοδος κορυφής, έναν όροφο παραπάνω τα «τεχνικά κλιμάκια» είχαν ήδη πιάσει δουλειά. Στον Τσίπρα δεν προσφέρθηκε η δυνατότητα διαπραγμάτευσης με την Μέρκελ, τον Ολάντ και «τ’ άλλα παιδιά» του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Δεν διαπραγματεύθηκε με τους ομολόγους του, αλλά με έναν υπάλληλό τους, τον Ντεϊσελμπλούμ. «Η Ελλάδα δεν μας απασχόλησε πολύ στις σημερινές εργασίες της Συνόδου Κορυφής», δήλωσε μετά το τέλος των εργασιών της συνόδου η Μέρκελ, μ’ εκείνο το γνωστό χαμόγελο, κάτι ανάμεσα σε ειρωνεία και χλευασμό.
Η «πολιτική συμφωνία» προβλέπει ότι τα «τεχνικά κλιμάκια» θα εργαστούν εντατικά με την ελληνική πλευρά και το Παρασκευοσαββατοκύριακο, ώστε τη Δευτέρα στο Eurogroup να υπάρχει έτοιμο ένα σχέδιο συμφωνίας. Ποια είναι, όμως, αυτά τα «τεχνικά κλιμάκια»; Η τρόικα αυτοπροσώπως! Ο Ρίτσι Γκογιάλ (ΔΝΤ), ο Ντέκλαν Κοστέλο (Κομισιόν) και ο Κλάους Μαζούχ (ΕΚΤ) είναι αυτοί που διαπραγματεύονται με τον Δραγασάκη, τον Μπαρουφάκη, τον Τσακαλώτο και τους συνεργάτες τους (τον πρόεδρο του ΣΟΕ Χουλιαράκη, την πρώην στενή συνεργάτιδα του Γιωργάκη και ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Παναρίτη και τους υπόλοιπους τεχνοκράτες που έχουν μαζί τους). Στο παιχνίδι συμμετέχει και ο Βίζερ του EuroWorkingGroup, καθώς και ο πανταχού παρών στο ευρωκτίριο των Βρυξελλών Τόμσεν, με τον αναβαθμισμένο ρόλο που έχει πλέον, ως α/α της Λαγκάρντ στην Ευρώπη.
Πάντως τη λέξη τρόικα δεν πρόκειται να την ξανακούσουμε. Πλέον θα ονομάζονται «ευρωπαϊκοί θεσμοί» (το ΔΝΤ δεν είναι και τόσο… ευρωπαϊκό, αλλά ποιος ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες), η δε παρουσία τους θα είναι σχετικά διακριτική. Μπορεί να έρχονται κατά μόνας, μπορεί να έρχονται και σε εξάδα (αντί της τρόικας σεξτέτο!), μπορεί να στέλνουν μόνο αθόρυβους εμπειρογνώμονες και η διαπραγμάτευση με τους υπουργούς να γίνεται στις Βρυξέλλες. Θα δούμε πώς θα λειτουργεί το σχήμα από τώρα και στο εξής, αλλά το βέβαιο είναι πωςεπιτήρηση -και μάλιστα σκληρή- θα εξακολουθήσει να υπάρχει.
Τι κάνουν αυτά τα «τεχνικά κλιμάκια»; Βάζουν τα φρουΐ γλασέ στο νέο μνημόνιο, το οποίο όμως δε θα ονομάζεται μνημόνιο αλλά… γεφυρόνιο. Μια γέφυρα στηρίζεται σε τουλάχιστον δύο βάθρα. Το ένα βάθρο το γνωρίζουμε: είναι το μνημόνιο (το «υπάρχον πρόγραμμα», όπως αποκαλείται πλέον). Το άλλο βάθρο δεν το γνωρίζουμε: είναι η νέα συμφωνία που η συγκυβέρνηση ζητά να συναφθεί το καλοκαίρι (ο χρόνος παίζει μεταξύ Ιούνη και Αυγούστου). Τι θα περιλαμβάνει το… γεφυρόνιο; Το μνημόνιο σε περιτύλιγμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Γι’ αυτό λέμε ότι η τούρτα είναι έτοιμη και απομένουν τα φρουΐ γλασέ.
Ο Γιούνκερ υπήρξε σαφής: όποιο μέτρο του μνημονίου αφαιρείται θα πρέπει να αντικαθίσταται από ισοδύναμα μέτρα. Δεν ξέρουμε αν θα προλάβουν να τα ετοιμάσουν όλα μέχρι το Eurogroup της Δευτέρας, αλλά το νερό έχει μπει στ’ αυλάκι. Τα υπόλοιπα αφορούν την «επικοινωνιακή διαχείριση» στην Ελλάδα, την οποία ήδη κάνει ο Παππάς από την Πέμπτη με συνεχείς διαρροές προς τα παπαγαλάκια. Προσπάθησε να καλύψει το άδεισμα του Δραγασάκη από τον Τσίπρα με τη θεωρία ότι… έστησε προβοκάτσια ο Σόιμπλε και με την «είδηση» ότι οι Δραγασάκης-Μπαρουφάκης εισηγήθηκαν στον Τσίπρα να απορρίψει την κοινή ανακοίνωση (τότε γιατί δεν την απέρριπταν οι ίδιοι, ώστε να μην δημιουργηθεί θέμα;). Προσπαθεί να πείσει πως είναι οι δανειστές αυτοί που υποχωρούν, την ώρα που ο διεθνής Τύπος κάνει λόγο για το αντίθετο.
Στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί ένα μέτωπο των βαρόνων των ΜΜΕ, που στηρίζει τη συγκυβέρνηση, γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική λύση. Πολύ σύντομα, όμως, αυτό το μέτωπο δε θα έχει καμιά αποτελεσματικότητα στον ελληνικό λαό. Γιατί θα φανεί καθαρά η αλήθεια, όπως φάνηκε και με τα διαδοχικά μνημόνια. Πλέον υπάρχει και μνήμη…
Για μια διατύπωση, ρε γαμώτο…
Την ώρα που όλη η φύση ησύχαζε και ο Σόιμπλε είχε ήδη αποβιβαστεί από το αεροπλάνο του και ξεκουραζόταν στο σπίτι του στο Βερολίνο, ένας κάθιδρος και με ανεμίζοντα μπουκλάκια Ντεϊσελμπλούμ εμφανιζόταν μόνος του στο Κέντρο Τύπου των Βρυξελλών για ν’ ανακοινώσει ότι οι υπουργοί «είχαν μία έντονη και εποικοδομητική συζήτηση, που κάλυψε πολλούς τομείς, όχι όμως επαρκώς, ώστε να υπάρχουν κοινά συμπεράσματα. Θα συνεχίσουμε τη συζήτηση τη Δευτέρα και βεβαίως θα συνεχίσουμε τις συνομιλίες μας, στο θέμα της μελλοντικής συνεργασίας. Δεν υπάρχουν συμπεράσματα, που θα μπορέσω να μοιραστώ μαζί σας. Βεβαίως θα συνεχίσουμε τις συνομιλίες. Θα πρέπει να κάνετε υπομονή».
Δυο ώρες αργότερα, οι Financial Times έβγαζαν την είδηση: υπήρξε κατάληξη των υπουργών του Eurogroup σε κοινή ανακοίνωση, η οποία έφερε την υπογραφή του έλληνα αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, όμως ένα τηλεφώνημα στο μέγαρο Μαξίμου ανέτρεψε όλη την κατάσταση. Ο Τσίπρας ζήτησε να μην υπογραφεί το κείμενο από την ελληνική πλευρά, διαφωνώντας με τη λέξη extension (επέκταση του υπάρχοντος προγράμματος). Την ύπαρξη συμφωνημένης ανακοίνωσης, η οποία αποσύρθηκε μετά από υπαναχώρηση της ελληνικής πλευράς, επιβεβαίωσε και το Reuters σε δική του είδηση.
Το μόνο που είναι λάθος στο ρεπορτάζ είναι το τηλεφώνημα στην Αθήνα. Οι FT δεν γνώριζαν, προφανώς, ότι ο Τσίπρας βρισκόταν ήδη στις Βρυξέλλες, έχοντας αναχωρήσει μαζί με την υπόλοιπη αποστολή. Οσο για το τηλεφώνημα της τελευταίας στιγμής, το επιβεβαίωσε και ο Σακελλαρίδης (στις Βρυξέλλες κι αυτός) στα ελληνικά πρωινάδικα της Τετάρτης. Διέψευσε, βέβαια, ότι υπήρξε συμφωνία της ελληνικής αντιπροσωπίας και κατόπιν υπαναχώρηση με εντολή πρωθυπουργού. Αυτό δα έλειπε, να επιβεβαιώσει ότι ο πρωθυπουργός άδειασε τον αντιπρόεδρό του και θεσμικά υπεύθυνο για τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.
Η κοινή ανακοίνωση όπως την δημοσίευσαν οι Financial Times
Σήμερα το Eurogroup προέβη σε απολογισμό της τρέχουσας κατάστασης στην Ελλάδα και την κατάσταση του τρέχοντος προγράμματος προσαρμογής. Στο πλαίσιο αυτό, το Eurogroup ενεπλάκη σε εντατικό διάλογο με τις νέες ελληνικές αρχές.
Οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν τη δέσμευσή τους σε μια ευρύτερη και ισχυρότερη διαδικασία μεταρρυθμίσεων με στόχο τη διαρκή βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, οι ελληνικές αρχές επανέλαβαν τηνκατηγορηματική δέσμευσή τους στις οικονομικές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους.
Σε αυτή τη βάση, θα αρχίσουμε τώρα την τεχνική εργασία για την περαιτέρω αξιολόγηση των σχεδίων μεταρρύθμισης στην Ελλάδα. Οι ελληνικές αρχές συμφώνησαν να συνεργαστούν στενά και εποικοδομητικά με τα θεσμικά όργανα να διερευνήσουν τις δυνατότητες για την επέκταση και την επιτυχή ολοκλήρωση του παρόντος προγράμματος, λαμβάνοντας υπόψη τα σχέδια της νέας κυβέρνησης.
Αν αυτή είναι επιτυχής αυτό θα γεφυρώσει το χρονικό διάστημα για τις ελληνικές αρχές και το Eurogroup, ώστε να εργαστούν σε ενδεχόμενες νέες συμβατικές ρυθμίσεις. Εμείς θα συνεχίσουμε τις συζητήσεις μας στην επόμενη συνάντησή μας την Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου.
Το ότι υπήρξε συμφωνία επί της κοινής ανακοίνωσης το επιβεβαιώνουν τα ίδια τα γεγονότα. Δε θα υπήρχε (σχέδιο έστω) κοινής ανακοίνωσης, αν προηγουμένως δεν υπήρχε συμφωνία. Δε θα καθυστερούσε δυόμισι ώρες ο Ντεϊσελμπλούμ να εμφανιστεί στους δημοσιογράφους, αν προηγουμένως δεν γινόταν το αλισβερίσι για τη σύνταξη της κοινής ανακοίνωσης και αν δεν μεσολαβούσε η υπαναχώρηση της ελληνικής πλευράς. Στις 11 τελείωσε το Eurogroup, αν δεν υπήρχε θέμα ανακοίνωσης θα έβγαινε ο Ντεϊσελμπλούμ αμέσως και θα έλεγε στους δημοσιογράφους αυτά που είπε κάθιδρος και ξεθεωμένος στις δύο παρά είκοσι τα ξημερώματα. Και βέβαια, δε θα γινόταν κανένα τηλεφώνημα των Δραγασάκη-Μπαρουφάκη στον Τσίπρα. Στο ίδιο ξενοδοχείο μένουν, θα πήγαιναν εκεί να τον ενημερώσουν. Τηλεφώνησαν για να τον ενημερώσουν για την κοινή ανακοίνωση, την οποία ήδη είχε υπογράψει ο Δραγασάκης, ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο συγκεκριμένο Eurogroup (ο Μπαρουφάκης δε θα υπέγραφε) και ως θεσμικά υπεύθυνος για τη διαπραγμάτευση.
Διότι ο Δραγασάκης έχει την αρμοδιότητα για τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και του την έχει εκχωρήσει με όλους τους τύπους ο Τσίπρας. Είναι ο πρώτος στον οποίο ανατέθηκαν αρμοδιότητες από τον πρωθυπουργό (ΦΕΚ 205Β/30.1.2015), μεταξύ των οποίων είναι ο «συντονισμός του κυβερνητικού έργου στον τομέα της διαπραγμάτευσης του Δημοσίου Χρέους». Ακόμη, με την Πράξη 3 του Υπουργικού Συμβουλίου, της 6.2.2015 (ΦΕΚ 24Α/6.2.2015) συστήθηκε Κυβερνητικό Συμβούλιο για την Οικονομική Πολιτική, στο οποίο προεδρεύει ο αντιπρόεδρος (ο πρωθυπουργός δεν συμμετέχει) και το οποίο είναι αρμόδιο, εκτός των άλλων, και για «την επεξεργασία και διαμόρφωση των στρατηγικών της κυβέρνησης για τη διαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους και τα χρηματοπιστωτικά ζητήματα».
Γιατί άδειασε ο Τσίπρας τον Δραγασάκη; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι θέλησε να διαψεύσει τα tweets που κυκλοφορούσαν ήδη στην Αθήνα, με τους δεξιούς να μιλούν για κωλοτούμπα. Νομίζουμε πως αυτό έπαιξε εντελώς δευτερεύοντα ρόλο. Αν είχε υπάρξει κοινό ανακοινωθέν, ο Τσίπρας δε θα μπορούσε να αρθρώσει λέξη στη σύνοδο κορυφής της επομένης. Το θέμα θα είχε κλείσει. Επρεπε να δοθεί η εντύπωση ότι η «σκληρή διαπραγμάτευση» συνεχίζεται και πλέον πέφτει σ’ αυτή το βαρύ πυροβολικό, ο πρωθυπουργός. Το υπαινίχτηκε ο Σακελλαρίδης: «Σήμεραμε τη σύνοδο κορυφής και την παρουσία του κ. Τσίπρα, αλλά και με το Eurogroup της Δευτέρας, πιστεύουμε ότι θα έχουμε μία λύση η οποία θα ανταποκρίνεται στη λαϊκή εντολή που έλαβε η νέα ελληνική κυβέρνηση. Το θέμα με το κοινό ανακοινωθέν ήταν ότι η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να δεχτεί κάποιες διατυπώσεις, οι οποίες δείχνουν ότι υπάρχει μία εμμονή σ’ ένα παρελθόν…».
Ο Μπαρουφάκης ασχολήθηκε με το twitter, πέφτοντάς την στον Πίτερ Σπίγκελ (είναι ο ίδιος δημοσιογράφος που «ξεφώνισε» τη μυστική συνάντησή του με τον Τόμσεν στο Παρίσι). Αυτή τη φορά του πρότεινε «να κρατάει αποστάσεις απόαμφισβητούμενες υποθέσεις, οι οποίες στηρίζονται σε ακόμη πιοαμφισβητούμενες διαρροές». Κατηγορηματική διάψευση, όπως βλέπετε, δεν έκανε.
Ο μόνος που δεν μίλησε ήταν ο Δραγασάκης. Αθόρυβα έφτασε στις Βρυξέλλες, αθόρυβα μπήκε στο Eurogroup (οι κάμερες κυνηγούσαν μόνο τον Μπαρουφάκη, που είχε βάλει κι ένα παράταιρο φαντεζί κασκόλ για να «μαγνητίζει»), αθόρυβα έφυγε. Κι όμως, αυτός ήταν επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπίας. Μπορεί κανείς να ανατρέξει στην ιστοσελίδα των ευρωπαϊκών υπηρεσιών, όπου θα δει πως ακόμη και στο σχεδιάγραμμα για το πώς θα καθήσουν οι αντιπροσωπίες ως επικεφαλής της ελληνικής αναφέρεται ο Δραγασάκης.
Γιατί συμφώνησε ο Δραγασάκης με την κοινή ανακοίνωση; Γιατί αυτή αποτύπωνε με συμβιβαστικό τρόπο αυτό που είχε προηγουμένως συμφωνηθεί στο τραπέζι. Μια συμφωνία επί της διαδικασίας ήταν. Μια συμφωνία για το πώς θα συνεχίσουν να παζαρεύουν τη συμφωνία-γέφυρα. Μιλούσε για «διερεύνηση των δυνατοτήτων επέκτασης και ολοκλήρωσης του παρόντος προγράμματος», αλλά ταυτόχρονα προσέθετε το «λαμβάνοντας υπόψη τα σχέδια της νέας κυβέρνησης». Και ταυτόχρονα, έκανε λόγο και για «γεφύρωση» του χρονικού διαστήματος και για «ενδεχόμενες νέες συμβατικές ρυθμίσεις». Ο Δραγασάκης δεν είναι πρωτάρης. Ηξερε πως αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσε να πάρει εκείνη τη στιγμή και να το «πουλήσει» προπαγανδιστικά στο εσωτερικό. Γι’ αυτό και συμφώνησε. Ο Τσίπρας ήθελε να φανεί ότι είναι αυτός που σηκώνει το βάρος της διαπραγμάτευσης, άδειασε το κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και είναι σίγουρο ότι η σχέση τους πλέον δε θα είναι ανέφελη.
Τύπος και ουσία
Η κοινή ανακοίνωση ήρθε να επιβεβαιώσει τη φάση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή το παζάρι. Οταν η συγκυβέρνηση λέει ότι διαφώνησε σε μια διατύπωση, επιβεβαιώνει ότι το παζάρι έχει προχωρήσει αρκετά.
Καταρχάς, έχει φύγει από τη μέση κάθε συζήτηση για το χρέος. Το έχει διακηρύξει δημόσια (με τη γνωστή δήλωση στο Bloomberg) ο Τσίπρας και αυτή ακριβώς τη δήλωση επαναλάμβανε η ανακοίνωση που τελικά δεν εκδόθηκε: η ελληνική κυβέρνηση διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι θα αποπληρώνει κανονικά τόκους και χρεολύσια. Χωρίς καν αναφορά για μελλοντική συζήτηση για «ελάφρυνση» του χρέους. Οταν ζητάς «συμφωνία-γέφυρα», δεν μπορείς να ζητάς ταυτόχρονα και να σου ελαφρύνουν την εξυπηρέτηση του χρέους. Πρώτα θα καταλήξετε σε όλα, θα αναλάβεις δεσμεύσεις (ας τις πεις και «φούφουτο», όπως είπε στο πρωινάδικο του ΑΝΤ1 ο Σακελλαρίδης που ξαφνικά απέκτησε τουπέ και αλαζονεία), και μετά θα σου κάνουν την αναδιάρθρωση που θέλουν αυτοί και όχι που «απαιτείς» εσύ.
Τα υπόλοιπα συζητιούνται. Δεν είναι σίγουρο ότι θα καταλήξουν σε όλα τη Δευτέρα (μπορεί κάποια πράγματα να μένουν ανοιχτά), όμως έχει διαμορφωθεί ήδη ένα σκηνικό. Στον ένα πόλο είναι η Γερμανία που εμφανίζεται ανυποχώρητη και δηλώνει: πρώτα ολοκληρώστε το πρόγραμμα και μετά συζητάμε για όλα τα άλλα. Στον άλλο πόλο είναι η ελληνική συγκυβέρνηση, η οποία με συνεχείς κωλοτούμπες απομακρύνεται συνεχώς από τις προεκλογικές της διακηρύξεις και προσεγγίζει τις θέσεις των δανειστών, εκλιπαρώντας κυριολεκτικά για μια μικρή στήριξη, για να μπορέσει να σερβίρει τη συμφωνία ως «αποτέλεσμα σκληρής διαπραγμάτευσης σε ένα εντελώς αφιλόξενο περιβάλλον».
Οσο οι Γερμανοί βλέπουν τις συνεχείς κωλοτούμπες και τη διολίσθηση της συγκυβέρνησης τόσο περισσότερο σκληραίνουν τη στάση τους. Πρόκειται για κλασική γερμανική διαπραγματευτική τακτική. Την όποια υποχώρησή τους θα την κάνουν την τελευταία στιγμή, αφού προηγουμένως έχουν πάρει όλα όσα έχουν σχεδιάσει να πάρουν. Και βέβαια, οι Γερμανοί μπορούν να το κάνουν αυτό, γιατί είναι ο ισχυρός πόλος. Το μεν «μέτωπο του Νότου» ουδέποτε σχηματίστηκε (κι ας έλεγαν διάφορες παπαριές τα συριζοπαπαγαλάκια, μετά τις αρχικές δηλώσεις φιλοφροσύνης του Ολάντ και του Ρέντσι), ο δε Ντράγκι έκλεισε τις στρόφιγγες της ρευστότητας (κι ας τον παρουσίαζε ο ίδιος ο Τσίπρας σαν τον μεγάλο αναμορφωτή, που ανατρέπει τη γερμανικής έμπνευσης λιτότητα), οπότε γιατί να κάνει προκαταβολικά πίσω η Γερμανία;
Η ρητορική της σκληρής διαπραγμάτευσης από τους συριζαίους προορίζεται μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Στ’ αυτιά των ιμπεριαλιστών δανειστών ακούγεται απλώς σαν κακή μουσική. Γι’ αυτούς μετράνε οι συνεχείς κωλοτούμπες, που δεν γίνονται μόνο με δημόσιες τοποθετήσεις, αλλά και με πρακτική δουλειά στο παρασκήνιο. Τζάμπα ήρθαν νομίζετε ο πρόεδρος του EuroWorkingGroup Τόμας Βίζερ και ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα Ντέκλαν Κοστέλο και δούλευαν ολόκληρη την Κυριακή με τους εκπροσώπους του υπουργείου Οικονομικών; Γιατί κρατήθηκε μυστική η επίσκεψή τους; Και γιατί ο Στουρνάρας φρόντισε να διαρρεύσει ότι υπήρξε πρόοδος και πως όλα θα πάνε καλά;
Αρχικά η συγκυβέρνηση ζητούσε μια «συμφωνία-γέφυρα», που θα της εξασφαλίζει χρηματοδότηση (για να πληρώνει τα δάνεια που λήγουν), χωρίς δεσμεύσεις για την πολιτική που θα εφαρμόσει. Γέλασαν και οι κολόνες στα μουντά κτίρια των δυτικοευρωπαϊκών πρωτευουσών. Οπότε ήρθε το «στρώσιμο».
«Στη διαπραγμάτευση που έχει ήδη αρχίσει προσερχόμαστε με ένα και μοναδικό αίτημα: Να μας δοθεί η ευκαιρία να καταθέσουμε τις απόψεις μας, τις προτάσεις μας», είπε ο Μπαρουφάκης στη Βουλή και τους άφησε όλους κάγκελο. Σαν δικηγόρος που επικαλείται το δικαίωμα ακρόασης σε δικαστήριο. Ακολούθησε πιο συγκεκριμένη πρόταση: «Ούτε θα σκίσουμε το ισχύον πρόγραμμα, ούτε εσείς θα απαιτήσετε την τυφλή εφαρμογή του, λες και δεν έγιναν εκλογές». «Δεν θα κάνουμε καμία κίνηση που θα εκτροχιάσει τον προϋπολογισμό, καμία κίνηση που θα μειώσει το πρωτογενές πλεόνασμα του 2015 από το επίπεδο στο οποίο έκλεισε, γύρω στο 1,5%». Αρα θα εφαρμόσουμε το Μνημόνιο, αλλά θέλουμε να μας μειώσετε το «πρωτογενές πλεόνασμα», για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε τουλάχιστον το φιλανθρωπικό μας πρόγραμμα. Αυτός είναι ο «δημοσιονομικός χώρος» για τον οποίο μιλάει ο Τσίπρας.
Επειδή, όμως, και αυτό δε φτάνει, υπάρχει και συνέχεια: «Θα καταθέσουμε και θα βάλουμε μπροστά βαθιές μεταρρυθμίσεις σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, ο Γενικός Γραμματέας του οποίου, ο κ. Ανχελ Γκουρία, έρχεται στην Αθήνα αύριο με στόχο να μας βοηθήσει –αυτός και ο Οργανισμός του- στον άρτιο σχεδιασμό των μεταρρυθμίσεων και τη διάφανη και αποτελεσματική παρακολούθηση της εφαρμογής τους. Σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις θα προσθέσουμε περί το 70% των μεταρρυθμίσεων ή δεσμεύσεων που υπάρχουν στο υπάρχον μνημόνιο, δεσμεύσεις με τις οποίες ως σώφρονες άνθρωποι δεν έχουμε καμία αντίρρηση, εφόσον βεβαίως το 30%, που κρίνουμε απαράδεκτες, είτε μπουν σε αναστολή είτε αφαιρεθούν».
Ποιο είναι το 70% του Μνημόνιου που θα εφαρμοστεί και ποιο το 30% που δε θα εφαρμοστεί; Οσο κι αν πιέστηκε ο Μπαρουφάκης δεν έδωσε καμιά διευκρίνιση. Ούτε την τελευταία μέρα της συζήτησης επί των προγραμματικών δηλώσεων, που δευτερολόγησε προσπαθώντας να διασκεδάσει τις αντιδράσεις των «Λαφαζάνηδων», αλλά επαναλαμβάνοντας τα περί 70%-30%. Σίγουρα αυτά είναι που διαπραγματεύονται σε τεχνικό επίπεδο, με τους Βίζερ-Κοστέλο-Τόμσεν, ίσως και με άλλους παράγοντες που εμείς δεν γνωρίζουμε.
Το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Η «γέφυρα» θα είναι μια παραλλαγή του Μνημόνιου και ο καυγάς πλέον γίνεται για τις διατυπώσεις. Αντε να δούμε πώς θα καταφέρουν να το σερβίρουν στον ελληνικό λαό.
ΥΓ1. Μέσα σ’ όλα τ’ άλλα, οι Τσιπραίοι έχουν ν’ αντιμετωπίσουν και τον Καμμένο, μια νότα δροσιάς στο άνυδρο τοπίο. Βγήκε ο καλός σου στον Πρετεντέρη και δήλωσε πως η συγκυβέρνηση έχει ήδη έτοιμο Plan B, αν οι δανειστές δε δεχτούν τους όρους της. Θα πάρει δάνεια από τη Ρωσία, την Κίνα και τις ΗΠΑ! Το ότι οι Αμερικάνοι έχουν δηλώσει (περισσότερες από μία φορές) «βρείτε τα με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ», το ότι οι Κινέζοι στέλνουν τελεσίγραφα να μη διανοηθεί κανείς να πειράξει τις μπίζνες των επιχειρήσεών τους στην Ελλάδα (ενώ και επί Γιωργάκη-Παπακωνσταντίνου είχαν μοιράσει «πέτσινες» υποσχέσεις για αγορά ελληνικών ομολόγων), το ότι οι Ρώσοι «έπνιξαν» εν ψυχρώ την Κύπρο (κι ας είχαν συμφέροντα στις τράπεζές της), ελάχιστη σημασία έχουν για έναν ψεκασμένο. Στην Ελλάδα κανείς δεν του έδωσε σημασία, όμως στο εξωτερικό τα καταγράφουν αυτά και κάποια στιγμή θα τα «κοπανήσουν» στους Τσιπρομπαρουφάκηδες (αν δεν το έχουν ήδη κάνει).
ΥΓ2. Το μόνο που πρέπει να θεωρείται σίγουρο είναι πως δε θα υπάρχει τρόικα. Ούτε θα την ονομάσουν «τρίο», όπως με γαλλικό σαρκασμό πρότεινε κάποια στιγμή ο Ολάντ. Θα βρουν άλλο σχήμα και άλλο όνομα για το μηχανισμό επιτήρησης, η οποία θα εξακολουθήσει να είναι το ίδιο σκληρή.
Αφήστε μια απάντηση