Η Χρυσή Αυγή στο εδώλιο

Πηγή: Κώστας Καντούνης – «ΜΕΤΡΟ»

Η αντίστροφη μέτρηση για την πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής έχει ξεκινήσει. Για τις προοπτικές της δίκης και τον μεγάλο αγώνα, εκτός δικαστικών αιθουσών, του πολύμορφου αντιφασιστικού κινήματος μιλούν στο ΜΕΤΡΟ άνθρωποι που έχουν μελετήσει και ζήσει από κοντά τη φρίκη του φασισμού και έχουν απαντήσει, προ πολλών ετών, στα ερωτήματα που θέτει σήμερα η ελληνική δικαιοσύνη.

Πάνε είκοσι και πλέον χρόνια από τότε που ο όρος «χρυσαυγίτης» βγήκε από το απόλυτο σκοτάδι της δεκαετίας του ‘80 και άρχισε να ηχεί σε παρεϊστικες κουβέντες. Οι τελευταίες γενιές θα θυμούνται τον πιτσιρικά συμμαθητή, κάποιον έφηβο της γειτονιάς με το φλάι μπουφάν ή και τα άρβυλα να δηλώνει ότι ξέρει για τη Χρυσή Αυγή. Πάντα με το ίδιο δυσνόητο ύφος, με χροιά γοητευμένου, παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιούσαν για τον φίλο, δήθεν, σατανιστή. Κανείς δεν «ζύγισε» σωστά την απειλή.
Τα φλάι ξέπεσαν στις ντουλάπες. Όμως από τα ίδια συρτάρια ξεπρόβαλε το Μακεδονικό. Οι άνθρωποι πίσω από τους λιγοστούς τότε, σκίνχεντς της Χρυσής Αυγής αναγνώρισαν την ευκαιρία. Η εθνικιστική έξαρση των ημερών τούς έδωσε το βήμα για να συμμετέχουν στην μεγάλη διαδήλωση της 10ης Δεκεμβρίου του 1992 στο κέντρο της Αθήνας. Το ίδιο βράδυ έμελλε να καταγραφεί το πρώτο «επίσημο» χτύπημα ροπαλοφόρων νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής στις καταλήψεις της ΑΣΟΕΕ και της Λέλας Καραγιάννη, και να τραυματιστούν δυο νεαρούς. Για την επίθεση δεν αποδόθηκαν κατηγορίες. Λίγες εβδομάδες αργότερα ιδρύθηκε το κόμμα της Χρυσής Αυγής, ενώ τα κυρίαρχα Μέσα Ενημέρωσης, παρότι μιλούσαν για ακραίους εθνικιστές και νεοναζιστική οργάνωση, ξεκίνησαν να καλούν σταδιακά τον Νίκο Μιχαλολιάκο σε πάνελ -όπως αυτό της εκπομπής «Τέλος Εποχής» του Γιάννη Πρετεντέρη το 1995.

Ακολουθούν δεκάδες περιστατικά επιθέσεων σε καταλήψεις, νεολαίους, μετανάστες. Αστυνομικοί δεν καταθέτουν, οι «αγανακτισμένοι πολίτες» αφήνονται ελεύθεροι. Κάθε χτύπημα που αποδίδεται σε χρυσαυγίτες αντιμετωπίζεται από τις Αρχές ως αποσπασματικό γεγονός, όχι ως ενέργεια μιας άρτια δομημένης οργάνωσης.

Από τότε μέχρι σήμερα έχει χυθεί άπλετο αίμα. Αίμα που πολλαπλασιάστηκε με το σύγχρονο ελληνικό κραχ και τη μιντιακή δαιμονοποίηση των μεταναστών. Άνθρωποι που αντιστάθηκαν έμπρακτα στον φασισμό κυνηγήθηκαν, συνελήφθησαν, βασανίστηκαν. Ο μετανάστης, ο πρόσφυγας, η λεσβία, ο μαχητικός εργάτης, ο «διαφορετικός», έφυγαν από το στόχαστρο μιας Χρυσής Αυγής του περιθωρίου. Και με την καθοδήγηση των κυρίαρχων Μέσων Ενημέρωσης έγιναν ο εχθρός εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που ψήφισαν το «σοβαρό» ναζιστικό κόμμα, δίνοντας στη Χρυσή Αυγή την ισχύ -και ουσιαστικά τα «όπλα»- για να προβεί ακόμη και σε δολοφονίες, όπως αυτές του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα.

Δεκαετίες μετά την ίδρυσή της, στις 20 Απριλίου, η Χρυσή Αυγή οδηγείται στα δικαστήρια ως εγκληματική οργάνωση, με κραυγές για σαθρό κατηγορητήριο και πολιτικές διώξεις, αλλά και με το πολύμορφο αντιφασιστικό κίνημα να παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, εντός και εκτός δικαστηρίων. Είκοσι τρία χρόνια μετά τις πρώτες επιθέσεις στις καταλήψεις της Αθήνας, το αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης παραμένει πάγιο. Ίδιο καί το ερώτημα: Μπορεί κανείς να περιμένει από το κράτος, την αστυνομία και την ελληνική δικαιοσύνη να συντρίψουν τον φασισμό και τη Χρυσή Αυγή;

Δεν φοβόμαστε.
«Υπάρχουν εκατοντάδες μάρτυρες έτοιμοι να καταθέσουν»

Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρος Ενωσης Μεταναστών Εργατών

«Τα τελευταία τρία χρόνια κάθε μέρα είχαμε σπασμένα πόδια, χέρια, ανοιχτά κεφάλια, αίμα. Τα θύματα είναι κυρίως από Πακιστάν, Μπαγκλαντές και Άραβες. Ήμασταν κυριολεκτικά κάθε μέρα σε νοσοκομεία και κρατητήρια. Τους λέγαμε “δεν είναι έτσι οι Έλληνες, είναι λίγοι αυτοί” ,για να τους δώσουμε δύναμη» υποστηρίζει ο Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρος της Ένωσης Μεταναστών Εργατών και επικεφαλής της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος.

Θυμάται κάθε όνομα ανθρώπου που χτυπήθηκε και βασανίστηκε από φασίστες ή και αστυνομικούς. Κάθε όνομα ξεχωριστά. Γι’ αυτόν δεν είναι αριθμοί. «Μόνο τα τελευταία τρία χρόνια είναι πάνω από χίλια άτομα που νοσηλεύτηκαν. Είναι καταγεγραμμένοι. Είχα πάει στοιχεία στον Εισαγγελέα προ των συλλήψεων των στελεχών της Χρυσής Αυγής και ο ίδιος είχε πει “Τζαβέντ είστε οι μόνοι με τόσα στοιχεία”». Ανάμεσα τους μαζικά πογκρόμ στον Ασπρόπυργο, στην Αθηνάς, στη Σωκράτους, στον Πειραιά, στην Κρήτη. «Δεν γινόταν καμία σύλληψη. Ο χειρισμός αυτός από την αστυνομία και την κυβέρνηση ήταν μια ανοιχτή άδεια για τους χρυσαυγίτες να συνεχίσουν ακάθεκτοι τη δράση τους. Αν γίνει κανονική έρευνα και για την εμπλοκή αστυνομικών θα βγουν πάρα πολλά πράγματα» υποστηρίζει ο Τζαβέντ Ασλάμ.

Κι όμως, οι μετανάστες ακόμη πιστεύουν στην ελληνική δικαιοσύνη. Βασιζόμενοι, κυρίως, στα όσα ακολούθησαν μετά τις συλλήψεις και τις προφυλακίσεις στελεχών της Χρυσής Αυγής. «Μετά τις συλλήψεις οι επιθέσεις μειώθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πρόσφατα όμως, μετά την έκδοση του βουλεύματος, οι φασίστες επανήλθαν για να στείλουν το δικό τους μήνυμα. Πήγαν στη Σωκράτους φωνάζοντας “είστε σκατά”, χτύπησαν στα τέλη Φλεβάρη, στο Λαγονήσι, τον Ναβίντ με λοστό στο κεφάλι (σ.σ.συνελήφθη ο Ναβίντ τελικά). Το πιο άσχημο περιστατικό έγινε στις 9 Φλεβάρη στη Ρόδο. Τρεις νεαροί χτύπησαν την πόρτα ενός μετανάστη. Του είπαν “θέλεις δουλειά;” και εκείνος δέχθηκε. Τότε τον έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο, του έριξαν σπρέι για να χάσει τις αισθήσεις του και δυο ώρες μετά συνήλθε έχοντας στον πρωκτό του ένα σπασμένο γυάλινο ποτήρι».

Η δίκη για όλους αυτούς τους ανθρώπους που πόνεσαν σημαίνει ελπίδα απέναντι στον φασισμό και στα καθεστώτα που γέννησαν τις «Αμυγδαλέζες». «Είναι μεγάλη χαρά που το ευρύ αντιφασιστικό – αντιρατσιστικό κίνημα τους ανάγκασε να τους δικάσουν. Θα είμαστε όλοι εκεί για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Θα είναι καλό για την Ελλάδα. Θα μάθει ο κόσμος τι είναι η Χρυσή Αυγή και ο ναζισμός. Εκατοντάδες μάρτυρες είναι έτοιμοι να παρασταθούν. Αν νικήσει ο φόβος, αν κλειστούμε στα σπίτια μας, θα έχουμε χάσει. Το ότι δεν μιλούσαμε, όταν για παράδειγμα χτυπούσαν κόσμο στα λεωφορεία, μας έφερε εδώ. Οι εγκληματίες να φοβούνται. Όχι εσύ και εγώ. Θα αγωνιστούμε και θα κερδίσουμε».
«Έχει κενά το κατηγορητήριο. Όλα, όμως, προς το όφελος των κατηγορούμενων της Χρυσής Αυγής»

Θανάσης Καμπαγιάννης – μέλος της πρωτοβουλίας δικηγόρων για την πολιτική αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος στη δίκη της Χρυσής Αυγής

«Κεντρική μας θέση είναι να αποδειχθεί ότι καμία επίθεση δεν ήταν τυχαία ή μεμονωμένη. Ότι υπήρχε κεντρική οργάνωση, κάτι που φάνηκε και με την κάθετη μείωση των επιθέσεων αμέσως μετά τις συλλήψεις στελεχών της Χρυσής Αυγής. Θέλουμε όμως να έχει δημοσιότητα. Γι’ αυτό και ζητήσαμε από τον υπουργό Δικαιοσύνης να μη γίνει στον Κορυδαλλό, κάτι που κανονικά θα έπρεπε να ζητά η υπεράσπιση της Χρυσής Αυγής. Οι εντολείς τους όμως προσπαθούν να θαφτεί η διαδικασία» αναφέρει ο Θανάσης Καμπαγιάνης. Πρόκειται για έναν εκ των τριών δικηγόρων (Τάκης Ζώτος, Κώστας Παπαδάκης οι άλλοι δύο) που θα παραστούν ως πολιτική αγωγή στον αιγύπτιο αλιεργάτη Αμπού Ζέιντ Μουμπάρακ, ο οποίος παραλίγο να χάσει τη ζωή του σε χτύπημα ναζιστικού τάγματος εφόδου, τον Ιούνιο του 2012 στο Πέραμα – μια από τις τρεις υποθέσεις που συνεκδικάζονται με αυτήν της εγκληματικής οργάνωσης. Οι εν λόγω δικηγόροι έχουν συλλέξει πλήθος στοιχείων και με την ομάδα πολιτικής αγωγής που έχουν σχηματίσει (jailgoldendawn.gr) στόχος τους είναι στη δίκη να αποτελέσουν τη φωνή του αντιφασιστικού κινήματος.

Σύμφωνα με τον Θανάση Καμπαγιάννη, η δίκη δεν είναι αρκετή για την εξάλειψη του φαινομένου. «Όμως, αν δεν καταδικαστούν, ή πέσουν στα μαλακά, θα υπάρξει πολλαπλασιασμός. Θα νομιμοποιηθεί κάθε φασιστική ενέργεια. Η δίκη είναι ένα κομμάτι μιας πολυεπίπεδης μάχης. Και δεν θα το αφήσουμε στην τύχη του. Θα ήταν εγκληματικό λάθος» εξηγεί.

Στις αιτιάσεις για πολιτικές διώξεις και σαθρό κατηγορητήριο ο Θανάσης Καμπαγιάννης απαντά: «Υπάρχουν κενά στη διαδικασία. Κενά, όμως, που ευνοούν τους κατηγορούμενους. Τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση είναι αδιάσειστα. Υπάρχει ανακριτικό υλικό που δεν μπορεί να απαντηθεί επαρκώς από τους κατηγορούμενους. Γι’ αυτό και η Χρυσή Αυγή πετά τη μπάλα στην…εξέδρα. Μιλά για σκευωρία. Όταν όμως δείχνεις μηνύματα σε κινητά, όπως αυτό του Λαγού, που λένε “θα πάνε να τους τσακίσουν” ή “τώρα τους έδωσα τέλος”, όταν χτύπησαν το ΚΚΕ, δεν έχουν απάντηση. Τι θα πουν όταν ερωτηθούν για τη μάζωξη και εξοπλισμό όλου του τμήματος κρούσης στην τοπική της Νίκαιας προ της δολοφονίας Φύσσα;».

Κατά τους δικηγόρους που εργάζονται για την πολιτική αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος, το κατηγορητήριο είναι λειψό, καθώς παραλείπεται η πρώτη περίοδος της Χρυσής Αυγής. «Αν ήθελαν να φτάσουν στην καρδιά, θα έπρεπε να αναζητηθούν οι σχέσεις με κρατικούς μηχανισμούς. Θα έπρεπε επίσης να ξεκινήσουν από τις πρώτες επιθέσεις του 1992, καταδικαστικές αποφάσεις του ‘96 και τις σχέσεις με τα σώματα ασφαλείας. Αλλά το κράτος -που κάλλιστα θα μπορούσε να τους διώξει με τον λεγόμενο αντιτρομοκρατικό νόμο- δεν θέλει να προσδιορίσει χρονικά τη συγκρότηση της οργάνωσης. Γι’ αυτό και ο Ντογιάκος, αναφορικά με το σχηματισμό της εγκληματικής οργάνωσης, λέει “κάποια στιγμή στο 2008”. Γιατί αν το έπιαναν από την αρχή θα έπρεπε το κράτος να κληθεί να απαντήσει γιατί από το 1996 μέχρι το 2013 όλοι οι υπουργοί δημόσιας τάξης, στελέχη της ΕΛ.ΑΣ και εισαγγελείς δεν έκαναν τίποτα για να εξαρθρώσουν μια εγκληματική οργάνωση».

«Είναι ευκαιρία για να αποδομήσουμε τον φασισμό. Έρχεται περίοδος έντασης και θα τους ρίξουν πάλι στη μάχη»
Άρης Χατζηστεφάνου, δημοσιογράφος

«Θυμάμαι ακόμη την αίσθηση της αηδίας όταν με μια κάμερα στο χέρι έκανα πλάνα από την πορεία τους για τα Ίμια. Τότε ήταν δέκα, δεκαπέντε χιλιάδες. Έπρεπε να περάσουν ώρες για να ξεπεράσω αυτή την εικόνα του ποταμιού με τις δάδες και να καταφέρω να κοιμηθώ». Ήταν η περίοδος που ο Αρης Χατζηστεφάνου, ο δημοσιογράφος που κυρίως μέσω του INFOWAR κατέγραψε την άνοδο του ναζισμού στη χώρα και στάθηκε απέναντι στο φαινόμενό, έκανε γυρίσματα για το ντοκιμαντέρ «ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. (FASCISM inc)». ‘Eva ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει την κοινή διαδρομή των ναζί του Χίτλερ στη Γερμανία, με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα. Μια διαδρομή που δεν πηγάζει από κανέναν αντισυστημικό κίνητρο. Αλλά, αντιθέτως, από τη βαθιά σχέση με το κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο.

«Είμαι από αυτούς που εδώ και χρόνια υποστηρίζουν ότι ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με δικαστήρια. Είναι το ίδιο που λέμε για τις εκλογές, ότι “αν μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα ήταν παράνομες”. Θα λέγαμε όμως το ίδιο, για παράδειγμα, για τις εκλογές που έβγαλαν τον Αλιέντε στη Χιλή; Δίχως να έχουμε την αυταπάτη ότι η αστική δικαιοσύνη έγινε αντιναζιστική -καθώς τη θεωρώ ως έναν από τους βασικούς πυλώνες στήριξης της Χρυσής Αυγής- σε επίπεδο τακτικής η δίκη είναι μια μεγάλη μάχη που έχουμε μπροστά μας και πρέπει να τη δώσουμε» τονίζει ο Αρης Χατζηστεφάνου.

«Είναι ευκαιρία να αποδομήσουμε τον φασισμό. Οχι να αποδείξουμε ότι είναι ναζιστές, κάτι που ο κόσμος πλέον γνωρίζει, αλλά να δείξουμε ότι δεν είναι αντισυστημικοί, όπως παρουσιάζονται. Να φανεί ότι είχαν σχέσεις με το κράτος και το παρακράτος. Το δικαστήριο ωστόσο -προσθέτει ο Χατζηστεφάνου- δεν θα καταδικάσει τα ΜΜΕ που τους στήριζαν. Γιατί και ο άπλετος τηλεοπτικός χρόνος που δόθηκε σε ένα κόμμα, αρχικά, του 0,29% (σ.σ. -2009) είναι άμεση οικονομική στήριξη από την οικονομική ελίτ. Δεν θα ανοίξει το ζήτημα των μεσημεριανάδικων του STAR του Βαρδινογιάννη, του Τράγκα που τους έβγαζε στον ΣΚΑΪ του Αλαφούζου, των ευχαριστιών του Κασιμάτη της Καθημερινής και του Πρετεντέρη του Βήματος. Αυτά δυστυχώς δεν πάνε στο δικαστήριο. Αν και να θυμίσουμε ότι η δίκη της Νυρεμβέργης είχε έναν εκδότη κατηγορούμενο που μάλιστα εκτελέστηκε».

Για τον Άρη Χατζηστεφάνου η εξέταση εγκληματικών δράσεων της Χρυσής Αυγής, κατά τη δίκη, μπορεί να αναδείξει τη σχέση με την οικονομική ελίτ. «Αυτή τη σχέση μπορούμε να τη δούμε από το είδος των επιθέσεων. Γιατί χτύπησαν το ΚΚΕ; Μόνο από κάποια αντικομουνιστική ιδεολογία; Το χτύπησαν σε μια πολύ συγκεκριμένη περιοχή, γιατί εκεί έχει τα ισχυρά του συνδικάτα και ενοχλούσε κάποιους εφοπλιστές».

Γι’ αυτό και το μεγαλύτερο βάρος για την εξάλειψη του φαινομένου πέφτει στα κινήματα. «Ό,τι πολιτικούς λόγους και να είχαν η Νέα Δημοκρατία και η δικαιοσύνη για να σχηματιστούν κατηγορητήρια και να γίνουν προφυλακίσεις, αυτό που κίνησε όλη τη διαδικασία ήταν το αντιφασιστικό κίνημα. Αυτό βγήκε στο δρόμο και είπε “ως εδώ”. Και ως κίνημα πρέπει να έχει παρουσία και στη δίκη. Να μη γίνει σαν του Κουσουρή που η δικαστική αίθουσα ήταν γεμάτη από χρυσαυγίτες και οι δικαστές είχαν τρομοκρατηθεί. Απαραίτητη η θεωρητική, πολιτική, ιδεολογική αντιπαράθεση. Όμως είναι στιγμές που τον φασισμό πρέπει να τον τσακίζεις. Να καταλαμβάνεις ξανά το δημόσιο χώρο».

Σχετικά με το μέλλον, ο Άρης Χατζηστεφάνου εκτιμά πως «δεν πρέπει να υπάρχει εφησυχασμός. Τα εκλογικά τους ποσοστά παραμένουν υψηλά και η αστυνομία που τους στήριζε δεν νομίζω να άλλαξε μέσα σε έναν μήνα.
Έρχεται περίοδος έντασης. Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρήσει σε ρήξη με την Ε.Ε., είτε υποταχθεί, θα προκληθεί κοινωνική αναστάτωση. Και τότε θα υπάρξουν οι δυνάμεις που θα χρειαστούν ξανά το σιδερένιο χέρι του φασισμού και θα επιχειρήσουν να τους ρίξουν στη μάχη».

«Οι δολοφόνοι του Μάνου Καπελώνη και του Γιώργου Φουντούλη ήθελαν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις στο πολιτικό σκηνικό»
Γιάννης Βλάχος, συνήγορος οικογένειας Μάνου Καπελώνη

Την 1η Νοεμβρίου του 2013, λίγες εβδομάδες μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, άγνωστοι δράστες πραγματοποιούν ένοπλη επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο. Μέσα σε δευτερόλεπτα πέφτουν νεκροί ο Μάνος Καπελώνης και ο Γιώργος Φουντούλης, ενώ τραυματίζεται σοβαρά ο Αλέξανδρος Γέροντας. Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβε μια πρωτοεμφανιζόμενη ένοπλη οργάνωση (Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις) με μια προκήρυξη που πυροδότησε πλήθος σχολίων ως προς τη γνησιότητά της. Η Χρυσή Αυγή, που στα τέλη Σεπτέμβρη είχε δεχθεί βαρύτατο πλήγμα με τις προφυλακίσεις στελεχών της, δράττεται άμεσα της ευκαιρίας. Με επίκεντρο την Αθήνα, διοργανώνονται συγκεντρώσεις και λαμπαδηδρομίες σε όλη την Ελλάδα, με τα πρόσωπα των δυο νεκρών να μετατρέπονται σε σύμβολα.

«Μόλις συνήλθαν από το διαλυτικό πένθος των πρώτων μηνών διαπίστωσαν ότι η προβολή της εικόνας του γιου τους, με γιγαντοαφίσες, έξω από πολιτικά γραφεία, βίντεο και συγκεντρώσεις, τους εμπόδιζε να επεξεργαστούν τον πόνο τους και να συμφιλιωθούν με την απώλεια» αναφέρει στο ΜΕΤΡΟ ο κ. Γιάννης Βλάχος, συνήγορος της οικογένειας Καπελώνη.

Τον Οκτώβριο του 2014, με τη Χρυσή Αυγή να ετοιμάζει μεγάλες εκδηλώσεις για την επέτειο ενός χρόνου από την επίθεση στο Νέο Ηράκλειο, η οικογένεια κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά της Χρυσής Αυγής, ζητώντας να απαγορευτεί η χρήση της εικόνας και του ονόματος του Μάνου Καπελώνη. Η αίτηση για προσωρινή διαταγή απερρίφθη. «Η πρόθεση της οικογένειας είναι να φτάσει μέχρι το πιο υψηλό επίπεδο της δικαιοσύνης, ακόμη και ευρωπαϊκά δικαστήρια. Είχαν πολύ στενή σχέση με το παιδί τους. Συγκροτημένη οικογένεια. Γι’ αυτό και σαν γονείς συμπάσχουν και με τους γονείς του Παύλου Φύσσα. Ασχέτως πολιτικής όχθης, εκτιμούν ότι τα ενώνει μια κοινή τραγική μοίρα».

Για την υπόθεση της διπλής δολοφονίας η αστυνομία έχει δώσει διαβεβαιώσεις στην οικογένεια ότι η έρευνα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. «Είναι ένα δύσκολο έγκλημα, καθώς δεν υπάρχουν ενδείξεις που να συνδέουν τους δράστες με τα θύματα. Δεν ήθελαν να σκοτώσουν τον Μάνο και τον Γιώργο. Το κίνητρο ήταν πολιτικό. Οι ηθικοί αυτουργοί ήθελαν να δημιουργήσουν κάποιες προϋποθέσεις στο πολιτικό σκηνικό. Είναι ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα».
Η οικογένεια Καπελώνη κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά της Χρυσής Αυγής, ζητώντας να απαγορευτεί η χρήση της εικόνας και του ονόματος του γιου της.

«Το αντιφασιστικό κίνημα θα έχει αδιάκοπη παρουσία στη δίκη.»

Τάκης Γιαννόπουλος – μέλος Antinazi Zone/Αντιφασισιικού Συντονισμού Αθήνας – Πειραιά

«Στη δίκη πρέπει να καταδειχθεί ότι το πρόβλημα είναι ο ναζισμός. Ότι είναι μια εγκληματική ιδεολογία που οδηγεί σε εγκληματικές πρακτικές. Θα είναι η πρώτη νίκη σε έναν πόλεμο που θα κερδηθεί μόνο όταν εξαλειφθούν οι αιτίες που γεννούν και τροφοδοτούν το φασισμό».

Ο Τάκης Γιαννόπουλος είναι από τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται επί χρόνια στο αντιφασιστικό μέτωπο. Και θωρεί τη δίκη ως «ιστορική ευκαιρία για το κίνημα, με βάση τα δεδομένα της περιόδου. Δηλαδή, μια κυβέρνηση που μιλά στο όνομα της αριστεράς. Υπάρχουν ανησυχητικές ενδείξεις, όπως η καθυστέρηση στην εκδίκαση ή ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε δίκη ρουτίνας, που θα απασχολήσει μόνο το δικαστήριο. Πρέπει να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον που θα οδηγήσει σε παραδειγματική καταδίκη των στελεχών της Χρυσής Αυγής και σε μια περιθωριοποίηση που θα διαρκέσει πολλά χρόνια».

Σε αυτή την κατεύθυνση «το αντιφασιστικό κίνημα θα έχει μαζική, μαχητική, ενωτική και σταθερή παρουσία στη δίκη. Από την πρώτη ημέρα. Ήδη κάνουμε μια σειρά εκδηλώσεων σε πολλές περιοχές, με τη συμμετοχή ανθρώπων από μεγάλο κοινωνικοπολιτικό φάσμα. Τον Δημήτρη Ψαρρά της Εφημερίδας των Συντακτών, τον Νίκο Γιαννόπουλο του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, τον Θανάση Κούρκουλα της Κίνησης “Απελάστε το Ρατσισμό” και πολλούς ακόμη. Δημιουργείται ένα παρατηρητήριο που θα κάνει μόνιτορινγκ στη δίκη. Θα καταγράφει, θα σχολιάζει και θα δημοσιοποιεί καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης τα πάντα» καταλήγει ο Τάκης Γιαννόπουλος.

«Ο Παύλος ανήκει πλέον στον αγώνα. ‘Ηταν ένας ελεύθερος άνθρωπος που δολοφονήθηκε από φασίστες. Η καταδίκη τους θα είναι νίκη για τον πολιτισμό, την παιδεία, την δικαιοσύνη. Γι’ αυτόν τον λαό που υποφέρει τα πάνδεινα»

Θανάσης Περράκης (Tiny Jackal) –Γιάννης Νηφάκος (Mistah Rude), φίλοι του Παύλου Φύσσα (Killah Ρ)

«Είμαστε μια παρέα που όποιος έχει καπνό πάνω του ξέρει ότι την… έκατσε. Θα είναι κοινόχρηστος. Έτσι ήμασταν και με τον Παύλο. Έτσι είναι η γειτονιά μας, ο κόσμος μας». Πλησιάζοντας στο μικρό διαμέρισμα που έχουν μετατρέψει σε στούντιο ηχογραφήσεων οι δυο αδελφικοί φίλοι του Παύλου Φύσσα -οι οποίοι «τρέχουν» και τη σχετική πρωτοβουλία «Δεν Ξεχνάμε»- άρχισαν να διαγράφονται στους τοίχους του Κορυδαλλού τα μαρκαδορένια ίχνη του πόνου, της οργής και της μνήμης: «Killah Ρ», «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί». Εκεί, στα μέρη που βάδιζε, είναι που διαπιστώνεις ότι ο χαρακτήρας – σύμβολο για το αντιφασιστικό κίνημα, ο Παύλος, ήταν ένας άνθρωπος. Με φίλους, οικογένεια, ανήσυχους μουσικάντηδες στο πλευρό του.

«Το ‘97-’98 τον γνώρισα. Σε ένα λεωφορείο. Φορούσαμε μπλουζάκια με ίδιο λογότυπο. Κοιταχτήκαμε, φτάσαμε Πέραμα, μιλήσαμε και από τότε δεν χωρίσαμε ποτέ ξανά» αναφέρει ο Θανάσης, γνωστός ως Tiny Jackal. Δυο χρόνια αργότερα «έδεσε» και με τον Γιάννη, Mistah Rude, και έπαιζαν όλοι μαζί σε ένα στούντιο που είχε φτιάξει σε ένα υπογειάκι. Ο Παύλος (Killah Ρ) είχε παίξει με τον Tiny Jackal «στο φεστιβάλ Anticapitalista το 2001. Από τότε ήμασταν αυτοί, από τότε ο Παύλος ήταν ο Παύλος. Ο φασισμός μάς απασχολεί από όταν ήμασταν παιδάκια. Δεν ξυπνήσαμε τώρα που κάηκε ίο σπίτι μας. Μόνο που τώρα το θέμα έγινε και προσωπικό. Είναι -προσθέτει ο Θανάσης- ο πιο ελεύθερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου μέχρι σήμερα. Στο πνεύμα, στο μυαλό, στην πράξη και σε όλα. Ένας άνθρωπος που δολοφονήθηκε επειδή δεν έκανε δυο βήματα πίσω και διεκδίκησε την ελευθερία του μέσα στη γειτονιά του».

Οι δυο φίλοι του Παύλου δεν είναι ήσυχοι για τη δίκη. «Πώς μπορείς να είσαι ήσυχος με το κράτος και την δικαιοσύνη; Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να γίνουν όλα όπως πρέπει. ‘Ομως μπορεί και να πουν “να κόψουμε και μισό κιλό δικαιοσύνη για τα θύματα” και να κουκουλωθούν τα πολλά».

Στο στουντιάκι τους έχουν στήσει ένα δικό τους «προσκύνημα». Προσωπικά αντικείμενα του Παύλου, φωτογραφίες από βόλτες και συναυλίες που έκαναν μαζί. Νιώθουν οργή για την πολιτική εκμετάλλευση από κόμματα, για όσους έβαλαν ταμπέλες στον Παύλο δίχως να τον γνώρισαν ποτέ. «Προεκλογικά μέχρι και στο φυλλάδιο νεολαίας ΠΑΣΟΚ τον έβαλαν δίπλα στον Λαμπράκη! Αλλοι τώρα, στη δίκη, θα ψάξουν στίχους και θα τους στρέψουν εναντίον του. Δεν ξέρουν ότι για τον Παύλο φασίστας ήταν και αυτός που χτυπά την γυναίκα του, που τραυματίζει ζώα, που κυνηγά τους αδυνάτους. Τα “ο Παύλος μας” έχουν τελειώσει. Ακόμη και για εμάς, τους δικούς του ανθρώπους. Ο Παύλος δεν ανήκει σε κανέναν. Ανήκει στον αγώνα».

Στα τέλη Φλεβάρη μια ομάδα με τη ναζιστική ονομασία Combat 18 -που ανέλαβε την ευθύνη, απευθύνοντας απειλές κατά των αντιφασιστών και του στεκιού «Δίστομο» στον Άγιο Παντελεήμονα- βεβήλωσε με σπρέι το μνημείο για τον Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι. «Έχουν σηκώσει και μπλογκ, ανεβάζοντας εκεί την ανάληψη ευθύνης. Φυσικά όμως η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έχει άλλες …προτεραιότητες» τονίζουν ο Θανάσης και ο Γιάννης. «Είναι παιδιά που έφαγαν το τυράκι με τη σβάστικα. ‘Οπως και τα παιδιά της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο που μάσησαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα αγωνιστούν και τους έφαγαν με μπραβιλίδικο τρόπο. Μας έγραφαν τότε στις σελίδες μας “να και δυο καλοί φασίστες… νεκροί”, “σκατά στον τάφο τους”. Εντάξει. Σε γνώση τους ήταν εκεί. Όμως νομίζεις ότι το πανηγυρίσαμε; Και αυτά τα παιδιά είχαν μάνα και πατέρα. Εμείς ήμασταν βέβαιοι ότι oι ίδιοι τους έφαγαν. Ήταν οι τελευταίοι τροχοί της άμαξας».

Εν όψει της δίκης, μαζί με άλλους φορείς και οργανώσεις, διοργανώνουν μια καμπάνια συλλογής υπογραφών με σκοπό να τοποθετηθεί σύσσωμη η ελληνική κοινωνία. «Η ναζιστική ιδεολογία πρέπει να καταδικαστεί πρώτα στη συνείδηση του κόσμου. Να γίνει κατανοητό ότι οι δολοφόνοι του Παύλου και του Σαχζάτ δεν είναι τίποτε παραπάνω από φασίστες, νεοναζί». Γνωρίζουν το επικοινωνιακό κόστος μιας δίκης στον Κορυδαλλό, όμως «εμείς θέλουμε να δικαστούν και να φυλακιστούν στις γειτονιές μας. Να τους ταΐζει το κράτος, πληρώνοντας για το λάθος του, και να φέρνουν σχολεία εκδρομές και να τους δείχνουν. Να λένε στα παιδιά ποιοι είναι και τι έκαναν. Για να μην σηκώσει ποτέ ξανά κεφάλι ο φασισμός σε αυτόν τον τόπο».