Η Εαρινή Σύναξις των Αυλοκολάκων

Όλως τυχαίως, όλοι οι ηγέτες (sic) της ελληνικής αντιπολίτευσης και του κινήματος «Μένουμε Ευρώπη», αυτοί που θέλουν ευρώ πάση θυσία, βρίσκονται τούτες τις δραματικές ώρες στις Βρυξέλλες. Ο προσφάτως απολυμένος σφουγγοκωλάριος για τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, η ελάχιστη Φώφη του συχωρεμένου του Γεννηματά για να δηλώσει –τρομάρα της- την παρουσία της, ως η νέα ηγερία των υπολειμμάτων των σοσιαληστών (μέχρι και την ορθογραφία άλλαξαν αυτοί οι αθεόφοβοι) κι ο τρίτος και χειρότερος, ο κυρ-Σταύρος, αυτή η απίστευτη μετεμψύχωση του τυχοδιώκτη Ραγκόζιν για να «βοηθήσει» -τρομάρα του κι αυτουνού- τη χώρα με τις επαφές του!!! Ο τελευταίος, μάλιστα, έχει δηλώσει ευθαρσώς ότι τάσσεται υπέρ μιας δεύτερης Παπαδημοκρατίας, λες και μας έκανε μικρό κακό η πρώτη, ενώ ο ηγεμονίσκος της Νέας-νέας «Δημοκρατίας»  μόλις χθες δήλωνε, ανερυθρίαστα κι αυτός, ότι θα μετείχε ευχαρίστως σε μια τέτοια κυβέρνηση με την προϋπόθεση να μην είναι πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας, λες και του ζήτησε κανείς του απαισιότατου, να μας ξαναματασώσει!

Θράσος απύθμενο, μικρότατων φασουλήδων της πολιτικής, που την ώρα που η Ελλάδα φλέγεται, επιμένουν να αγνοούν τα φρεσκότατα ευρήματα των δημο(σ)κόπων και τη νωπή εντολή του ελληνικού λαού.

Όλοι αυτοί που θέλουν ευρώ πάση θυσία, μόνο μια θυσία δεν μπορούν να κάνουν: να συνταχθούν, έστω και για τα μάτια του κόσμου, πίσω από την ελληνική κυβέρνηση σε τούτες τις δύσκολες στιγμές, στιγμές παράλογων απαιτήσεων των (συν)εταίρων μας, που απρεπώς ζητούν να μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις των γερόντων και ν’ αυξηθεί η τιμή για το γάλα των παιδιών, προκειμένου να μην καταλογιστεί φόρος στον κύκλο εργασιών του ηλεκτρονικού τζόγου!

Το συμπέρασμα είναι περισσότερο από προφανές: Εγχώριοι και εξωχώριοι υποστηρικτές της ντόπιας ολιγαρχίας και των διεθνών συνεργατών τους, δεν ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο παρά να υλοποιηθεί, με κάθε αισχρό μέσο και με όποιον ανίερο τρόπο, το σενάριο της σύντομης «αντιμνημονιακής» παρένθεσης, αψηφώντας ευθέως και αναιδώς την, έστω και χολή, λειτουργία της Δημοκρατίας μας.

Με τρόπον ανέντιμο και χαμερπή, επιχειρείται να συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο το εισόδημα μιας κοινωνίας σε πολύχρονη ανθρωπιστική κρίση, με μοναδική στόχευση των συνδίκων της ελληνικής πτώχευσης, να ταπεινώσουν προσωπικά των Πρωθυπουργό, που παρά τις ανείπωτες και ακατανόητες υποχωρήσεις του, επιμένει να προσπαθεί να περισώσει κάποια από τα ψιχία των εισοδημάτων των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων.

Ήταν πολύ φυσικό η ελληνική κυβέρνηση να πει «όχι» σε αυτές τις προτάσεις κι είναι εντελώς αφύσικο που οι ελληνικής καταγωγής και εφιαλτικά μικροπρεπείς κόλακες της γερμανικής αυλής, δεν ψέλλισαν, έστω και για να τηρηθούν κάποια από τα προσχήματα, μια λέξη συμπαράστασης στην προσπάθεια που γίνεται να περισωθεί, όσο κι αν μπορεί να περισωθεί, ένα υπόλειμμα εθνικής αξιοπρέπειας.

Θα ήταν αλλιώς τα πράγματα κι αλλιώς θα μιλούσαμε αν υπήρχε ένα αξιόπιστο σχέδιο εξόδου από αυτό το φρενοκομείο της ευρωζώνης, αλλά παρεκτός από τα φληναφήματα των εραστών την επαναστατικής γυμναστικής του καναπέ, τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει.

Που έγκειται η ευθύνη της έλλειψης ενός τέτοιου σχεδίου, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και μια κουβέντα που δεν είναι αυτής της ώρας να συζητηθεί.

Αυτό που προέχει τώρα, είναι να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που θα επιθυμούσαν  οι δηλητηριώδεις ποταμίσιες νεροφίδες, μαζί και τ’ άλλα πολιτικά υπολείμματα των τσανακογλυφτών της ολιγαρχίας που συνεχίζει να μας κυβερνά πίσω από τις κουϊντες, και να συνταχθούμε αυτές τις ώρες πίσω από ελληνική κυβέρνηση.

Τα υπόλοιπα, θα τα πούμε κατόπιν “εορτής”, ελπίζοντας εν τω μεταξύ, αφελώς ίσως, στο μεγάλο «όχι»!

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…

H σύνθεση είναι από την OKTANA