Πηγή: Του Λεύτερη Χαραλαμπόπουλου – «Unfollow»
Οταν τα φώτα της παράστασης σβήνουν ή ακόμα καλύτερα, όταν οι τηλεοπτικές κάμερες δεν καταγράφουν, η Βουλή είναι ένας πολύ διαφορετικός κόσμος. Η διάθεση των βουλευτών στους διαδρόμους και στο καφενείο είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα και οι διάλογοι είναι σαφώς πιο αυθεντικοί και αντιπροσωπευτικοί. Είναι η στιγμή που οι κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι έχουν πετάξει τις μάσκες της δημόσιας αντιπαράθεσης και δείχνουν τι πραγματικά τους απασχολεί.
Αν επιχειρήσει κανείς μια (όχι και τόσο) σουρεαλιστική προσέγγιση και αφαιρέσει το πολιτικό κομμάτι των διαλόγων, θα μπορούσε κάλλιστα να φανταστεί μια ποδοσφαιρική κόντρα. Μια καζούρα που συνηθίζεται στους εργασιακούς χώρους όταν τη Δευτέρα, μετά την ήττα της ομάδας σου, πρέπει να αντιμετωπίσεις τους αλλόφρονες συναδέλφους οπαδούς των θριαμβευτών. Διότι αυτό που γίνεται εκτός της αίθουσας της ολομέλειας είναι μια ατελείωτη καζούρα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μικρόκοσμος της Βουλής λειτουργεί ως μικρογραφία αυτού που συμβαίνει αυτές τις μέρες με τους πραγματικούς αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ (διότι ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν υπάρχουν μόνο τέτοιοι στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα). Και είναι μια καζούρα που, όσο κι αν έχει πλάκα να τη βλέπεις, δεν καταπίνεται για τους αριστερούς που καλούνται να υπερασπιστούν ένα ακόμη τερατώδες μνημόνιο. Είναι αυτό που συμβαίνει και στην κοινωνία, μετά τις αποτυχημένες διαπραγματεύσεις και την επιστροφή σε ακόμα σκληρότερα μέτρα. Συριζαίοι που βρίσκονται σε μούδιασμα και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να τους… ξύνουν τις πληγές με περιπαικτικές ατάκες του στιλ «έλα, μην κάνετε έτσι, κι εμείς μνημόνια ψηφίσαμε, θα συνηθίσετε. Τι μνημονιάρα ήταν αυτή!»…
Μα, εν κατακλείδες είναι και λίγο ποδοσφαιρικό όλο αυτό. Οι μεταγραφές του… προέδρου (Τσίπρα) ήταν… αεροδρομίου, αλλά τόσο ο Μέσι (ο οποίος θα μπορούσε να είναι μεταφορικά ο Βαρουφάκης), όσο και ο σχεδιασμός του προέδρου-κόουτς αποδείχθηκαν μεγάλα… παλτά!
Προφανώς και στη βάση του όλο αυτό δεν έχει πλάκα, προφανώς και το μόνο που απομένει στην ελληνική βουλή είναι να παραδώσει και τυπικά τη σφραγίδα της, ώστε να μην καθυστερούν τα μέτρα που μας επιβάλλονται, αλλά η κατάσταση είναι έτσι ακριβώς. Συριζαίοι σε απόγνωση που μιλούν στο βήμα λες και βρίσκονται στον ψυχοθεραπευτή τους και βουλευτές των άλλων κομμάτων να τους κάνουν καζούρα.
Και μέσα σε όλα αυτά η Ζωή Κωνσταντοπούλου να προσπαθεί να υπερασπιστεί το αυτονόητο δικαίωμα της Βουλής να μην εκβιάζεται και να… διαβάζει τι ψηφίζει. Ψιλά γράμματα.
Αλλά κι από πού να πιαστεί ο Συριζαίος; Από μια ελπίδα για διαφορετική διακυβέρνηση της χώρας που σκοντάφτει πάνω στην αύξηση του ΦΠΑ; Μα τι το διαφορετικό θα έχει η αριστερή αύξηση του ΦΠΑ; Ή μήπως από τη μάχη για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, για τα οποία δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα; Αφήστε δε και το γεγονός ότι όλα θα εξαρτώνται από τις ψήφους της αντιπολίτευσης, που έχει πλέον όλο το γήπεδο δικό της για να παίξει… μπάλα!
Καζούρα. Μια ατελείωτη καζούρα στους τεθλιμμένους συγγενείς της Αριστερός και μια λυπητερή που έρχεται για όλους εμάς τους υπόλοιπους… Και για να καταλήξουμε ποδοσφαιρικά, θα θυμηθούμε και μια πρόσφατη τοποθέτηση Τσακαλώτου, όταν αποκάλυψε ένα διάλογό του με την Άνγκελα Μέρκελ. «Είναι σαν να έχετε εσείς τη Μπάγερν κι εμείς την Μπαρτσελόνα, αλλά να μην μας επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουμε τον Μέσι και τον Νεϊμάρ» της είχε πει, για να ανταπαντήσει η πάντα ενήμερη στα ποδοσφαιρικά Καγκελάριος: «Ούτε τον Σουάρες». Λογικό, με τέτοιο… δάγκωμα που έρχεται για τους Έλληνες πολίτες, ο Σουάρες θα παίζει στην Μπάγερν…
Αφήστε μια απάντηση