«Χρειάζομαι μια καλή φωτογραφία, που να δείχνει πόσο κακοί και εχθρικοί είναι οι μετανάστες που καίνε τη σημαία μας, για να συνοδεύει το θέμα που μόλις επινόησα και να γίνει πιστευτή από τους αφελείς που με διαβάζουν», σκέφτηκε ο πατριδέμπορας blogger.
Και έψαξε στο google. Και βρήκε μια με μεξικάνους εμπόρους ναρκωτικών. «Καλή φαίνεται», σκέφτηκε. Τα ζώα θα πιστέψουν. Έτσι κι αλλιώς δεν απευθύνομαι σε ιδιαίτερα έξυπνους. Εθνίκια είναι. Και τα εθνίκια πιστεύουν ό,τι μαλακία τους δείξεις, αρκεί να ταιριάζει με τις προκαταλήψεις τους…»
Και τι καλύτερο από μαυριδερούς που κάνουν κωλοδάχτυλα και πιάνουν τα αρχίδια τους δείχνοντας ασέβεια στους ντόπιους; Με τη μόνη διαφορά ότι η φωτογραφία δεν είναι από μετανάστες στην Κάλυμνο, ούτε στην Κω, ούτε πουθενά αλλού. Είναι μεξικάνοι. «Και λοιπόν;» σκέφτηκε ο πατριδέμπορας blogger. Ελληνάρας είμαι. Δεν είμαι κανένα κορόιδο, να κάνω σωστά τη δουλειά μου. Τι σημασία έχει η ενημέρωση μπροστά στην προπαγάνδα σε αφελείς;
Δεν έχει σημασία ότι το γκαζόν στη φωτογραφία φτάνει μέχρι το γόνατο και η βλάστηση αυτή δεν υπάρχει στην Κάλυμνο. Δεν έχει σημασία ότι κάποιοι πίσω φοράνε φούτερ Αυγουστιάτικα. Δεν έχει σημασία ότι μόνο εξαθλιωμένοι και λιπόσαρκοι δεν δείχνουν. Σιγά μην τα σκεφτούν όλα αυτά όσοι κάνουν share.
Εκείνο που είχε σημασία, είναι ότι θα κατόρθωνε με το παραμύθι της καμμένης σημαίας και την φωτογραφία που συμπυκνώνει τους μικροαστικούς εφιάλτες κάθε νοικοκυραίου, να πυροδοτήσει λίγο μίσος ακόμα. Και το μίσος φέρνει πελάτες στους πατριδέμπορους και τις χρυσαγιτοειδείς μορφές ζωής.
Το τομάρι.
Το παραπάνω κείμενο, μαζί με τη φωτογραφία όπως είναι στην πραγματικότητα και όπως την παρουσίασε ένας πατριδέμπορας blogger, είναι του δημοσιογράφου Νίκου Ζαχαριάδη. Και, φυσικά, δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς λέξη, για να τονίσει κι άλλο, τον τρόπο που οι πατριδέμποροι σπέρνουν το μίσος τους.
Αφήστε μια απάντηση