Βαθύ Κόκκινο | «Στον πάτο του Αιγαίου χτίζεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου»

Του Γιώργου Μεριζιώτη

Δεν υπάρχει πιο εύστοχο σύνθημα την τελευταία περίοδο, όμως πρέπει να δούμε ότι υπάρχουν δυο ανθρωπότητες και ότι το κάθε κράτος είναι χωρισμένο σε δυο χώρες, έτσι και η Ευρώπη είναι δυο Ευρώπες.

Η πρώτη χώρα είναι: Του μισανθρωπισμού, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της κοινωνικής ανισότητας, του εθνικισμού, του ατομικισμού, του ανταγωνισμού, του “παν μέτρο χρήμα”, της εκμετάλλευσης, του αποκλεισμού, της μισαλλοδοξίας, του σκοταδισμού, του φασισμού, του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού κλπ.

Η δεύτερη χώρα είναι: Του ουμανισμού, του αντιρατσισμού,της φιλοξενίας, της κοινωνικής ισότητας, του διεθνισμού, της αλληλεγγύης, του “παν μέτρο άνθρωπος”, της αμοιβαιότητας, της συνεργασίας, της ανεκτικότητας , του διαφωτισμού, της ελευθερίας, της άμεσης δημοκρατίας κλπ.

Μιλώντας με – όρους συμβατικούς – εδώ και αιώνες την πολιτική “πλειοψηφία” έχουν σε κάθε κράτος και στην Ευρώπη αυτοί της πρώτης χώρας, ο ουμανισμός και ο διαφωτισμός δεν μπόρεσαν και εμποδίστηκαν από την αντίδραση να ολοκληρώσουν το έργο τους, αυτό του εξανθρωπισμού του ανθρώπου και της κοινωνίας.

Οι ευρωπαϊκές χώρες-κράτη και ιδιαίτερα αυτές του αναπτυγμένου βορά* και της ανατολής, οι κυβερνήσεις των οποίων διαγκωνίζονται ποιες θα υψώσουν φράχτες για να εμποδίσουν την διέλευση των προσφύγων και μεταναστών “πιεζόμενες” (όπως λένε) από τους ψηφοφόρους της “πρώτης χώρας” τους ενδίδουν σε έναν αντεστραμμένο αντισημιτισμό του παρελθόντος και του μέλλοντος , γιατί τι άλλο από αντεστραμμένος αντισημιτισμός είναι ο αντι-προσφυγισμός, ο αντι-μεταναστευτιμός και ο αντι-ισλαμισμός; Χρησιμοποιώντας τους ισλαμοφασίστες σκοταδιστές ως πρόσχημα θέλουν να ξεχάσουμε ότι, ο σκοταδιστικός ολοκληρωτισμός του φασισμού – ναζισμού γεννήθηκε και θριάμβευσε στην καρδιά της χριστιανικής Ευρώπης, ότι οι εν πολλοίς δημοκράτες κυβερνήτες της δύσης είχαν- έχουν αναδείξει ή στηρίξει πάσης φύσεως δικτατορίες και απολυταρχισμούς ανά την υφήλιο.

Ο δικός μας κυβερνήτης της “πρώτης φορά αριστεράς” ρίχνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τους πνιγμένους πρόσφυγες ενήλικους και παιδιά στο Αιγαίο λέει ότι η πολιτισμένη Ευρώπη πρέπει να αναλάβει το καθήκον της, δεν παίρνει την πρωτοβουλία – ευθύνη να ανοίξει μια δίοδο στον φράχτη του Εβρου ώστε να περάσουν οι πρόσφυγες και να σταματήσουν οι πνιγμοί ( ευρωπαϊκές – κρατικές δολοφονίες) των προσφύγων, φοβούμενος μην κατηγορηθεί από τους Ευρωπαίους εταίρους κάνει επικλήσεις ανθρωπισμού στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που η κάθε μια πράττει ανάλογα για το συμφέρον της που είναι πρώτα και κύρια οικονομικό (“παν μέτρο χρήμα”) και διανθίζεται με όρους όπως “γεωπολιτικό συμφέρον”, λέω για κροκοδείλια δάκρυα γιατί η κυβέρνηση της “πρώτης φορά αριστεράς” φοβούμενη στο εσωτερικό την “πρώτη χώρα” και τους Ευρωπαίους εταίρους μένει σε λεκτικές διακηρύξεις συμβάλλοντας έτσι στην δολοφονία ανθρώπων με τους συνεχιζόμενους πνιγμούς στο Αιγαίο.

Η ευρωπαϊκή ένωση παρά τις επανειλημμένες διαβουλεύσεις έχει αποτύχει να δώσει μια λύση στο πρόβλημα, επίσης και η λεγόμενη “διεθνής κοινότητα” μέσω των διεθνών οργανισμών ΟΗΕ κλπ έχουν αποτύχει και αυτοί και οι πνιγμοί συνεχίζονται. Ένας ειλικρινής ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει την καταισχύνη των κυβερνήσεων άλλα και την αλληλεγγύη των εθελοντών και μη- κυβερνητικών (δεν εννοώ ΜΚΟ) οργανώσεων γιατί μόνο αυτές δίνουν χέρι βοηθείας, ανακούφισης και αλληλεγγύης.

Όλοι στον Εβρο να γκρεμίσουμε τον φράχτη του αίσχους.

Σημειώσεις: