Να υπερασπιστούμε ΤΑΞΙΚΑ την Κοινωνική Ασφάλιση

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ «ΚΟΝΤΡΑΣ» ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ (12 ΝΟΕΜΒΡΗ, 10:30πμ)

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΝΟΕΜΒΡΗ, 8μμ (στο κτίριο της ΚΟΝΤΡΑΣ, Αγαθουπόλεως 65 και Αχαρνών)

Μέρες πριν το ψευτο-δημοψήφισμα του περασμένου Ιούλη, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταστήσει σαφές στους ιμπεριαλιστές δανειστές, ότι θα προωθήσει πρόγραμμα σαρωτικής ανατροπής των τελευταίων υπολειμμάτων της Κοινωνικής Ασφάλισης. Από την πρόταση των 13 σελίδων, που υπέβαλε ο ίδιος ο Τσίπρας στις 22 Ιούνη, μέχρι το Μνημόνιο-3, τίποτα δεν άλλαξε σχετικά με την Κοινωνική Ασφάλιση. Η ίδια στρατηγική κατεύθυνση επαναλαμβάνεται, με τα ίδια ακριβώς λόγια και συμπυκνώνεται σε τρία βασικά ζητήματα:

1. Νομιμοποιείται η πολύχρονη ληστεία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και ως αιτία για την οικονομική κατάρρευσή τους θεωρούνται οι δήθεν γενναιόδωρες παροχές τους. Ούτε καν  η συστηματική εισφοροκλοπή που εφαρμόζουν οι καπιταλιστές κατά τα μνημονιακά χρόνια, όπως αποκαλύπτεται από τα ίδια τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ.

2. Γίνονται δεκτοί οι αντιασφαλιστικοί νόμοι του 2010 (Λοβέρδου-Παπακωνσταντίνου). Αυτοί οι νόμοι θεωρούνται ως βάση για τη νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση, με τη σημείωση ότι δεν έλυσαν το πρόβλημα, γιατί ήταν και αυτοί… γενναιόδωροι.

3. Διακηρύσσεται ως στόχος η «στενότερη σύνδεση εισφορών-παροχών», δηλαδή η λειτουργία του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης κατά τα πρότυπα των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών και η χορήγηση συντάξεων που δε θα διαφέρουν από φιλανθρωπικά βοηθήματα.

Επομένως, η προετοιμαζόμενη σαρωτική αντιασφαλιστική ανατροπή δεν γεννήθηκε στους εγκεφάλους των «κακών» της τρόικας (που έγινε κουαρτέτο), αλλά αποτελεί πρόταση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ γράφτηκε άρθρο με τίτλο «Ανταποδοτικό για πάντα», στο οποίο μπορεί να διαβάσει κανείς τα εξής προκλητικά (http://www.avgi.gr/article/5942858/antapodotiko-gia-panta):

Σ’ αυτή τη λογική φτιάχτηκε και λειτούργησε και η περιβόητη «επιτροπή σοφών» του Κατρούγκαλου, που κλήθηκε να παίξει το ρόλο της ιδεολογικής εμπροσθοφυλακής, φτιάχνοντας το κλίμα για την αντιασφαλιστική επίθεση. Γι’ αυτό και υπήρξε η μοναδική επιτροπή στην οποία δεν κλήθηκαν να πάρουν μέρος ούτε καν εκπρόσωποι των αστογραφειοκρατών συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Γι’ αυτές όλες οι συνεδριάσεις της έγιναν με κλειστές τις πόρτες, για να μην μαθαίνει κανείς τι συζητούν.

Αυτοί οι περιβόητοι «σοφοί» (που αν τους πάρει κανείς έναν προς έναν θα διαπιστώσει ότι δεν είναι τέτοιοι), κόπτονται για τους νέους που θα βγουν στο μέλλον στη σύνταξη. Επειδή δεν πρέπει να αδικηθούν οι μελλοντικοί συνταξιούχοι -λένε- θα πρέπει να χτυπηθούν άγρια οι ήδη συνταξιούχοι, ώστε να υπάρχουν ενιαίοι κανόνες για όλους.

Ξέρετε τι προβλέπεται για τους νέους εργαζόμενους στον αντιασφαλιστικό νόμο του Λοβέρδου 3863/2010, στο άρθρο 3; Με 15 (πλήρη εννοείται) χρόνια ασφάλισης, ποσοστό αναπλήρωσης 12%. Με 20 χρόνια ασφάλισης, ποσοστό αναπλήρωσης 18,4%. Με 35 χρόνια ασφάλισης, ποσοστό αναπλήρωσης 46%. Με 39 χρόνια ασφάλισης, ποσοστό αναπλήρωσης 55%. Αυτό είναι το μέλλον που έχουν προδιαγράψει στους νέους εργαζόμενους, που μπήκαν στην ασφάλιση από το 2011. Σύνταξη 120 ευρώ με 18 χρόνια ασφάλισης!

Αν έπρεπε να κλείσουμε σε έναν όρο την πρόταση των «σοφών», θα λέγαμε ότι προτείνουν τη μετατροπή της Κοινωνικής Ασφάλισης σε ατομική ασφάλιση. Κάνουν ένα βήμα παραπέρα από το σύστημα του υπολογισμού των εισφορών ολόκληρου του ασφαλιστικού βίου, που θέσπισαν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι του 2010 και εισηγούνται τη δημιουργία «ατομικών λογαριασμών» για κάθε ασφαλισμένο, οι οποίοι θα τηρούνται με ένα σύστημα «νοητής κεφαλαιοποίησης», όπως το λένε. Πρόκειται για τον τρόπο που λειτουργεί η ιδιωτική ασφάλιση.

Σε ό,τι αφορά τα σχέδια της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, η σαρωτική μεταρρύθμιση που ετοιμάζουν θα έχει στη βάση της τους νόμους Λοβέρδου και Παπακωνσταντίνου (Ν. 3863 και 3865 του 2010). Στο πλαίσιο αυτών των νόμων (και των «βελτιώσεων» που έγιναν τα επόμενα χρόνια), θα μειώσουν τα ποσοστά αναπλήρωσης, έτσι που να προκύπτουν μεγάλες μειώσεις συντάξεων. Το πού θα βάλουν τον πήχυ (στα 1.000 ευρώ άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης ή παρακάτω) εξαρτάται από τη λογιστική επεξεργασία που θα τους δείξει ποιο είναι το όριο για να πιάσουν τις περικοπές που προβλέπει το Μνημόνιο-3.

Η… καινοτομία είναι πως αυτές οι περικοπές δε θα αφορούν μόνο τους μελλοντικούς, αλλά και τους ήδη συνταξιούχους! Προκειμένου να πιάσουν το στόχο περικοπών για το 2016, που έχουν υπογράψει στο Μνημόνιο, θα πετσοκόψουν και τις συντάξεις των ήδη συνταξιούχων, βαφτίζοντας το πετσόκομμα… «επανυπολογισμό της σύνταξης».

Αν ο εργαζόμενος προσεγγίσει την Κοινωνική Ασφάλιση λογιστικά (πόσα εισπράττουν και πόσα πληρώνουν τα Ταμεία), κινδυνεύει να εγκλωβιστεί στα ψεύτικα νούμερα που του σερβίρουν οι διάφοροι «σοφοί» και αναπαράγει ο εσμός της αστικής δημοσιογραφίας, να «φάει» την προπαγάνδα περί «προνομιούχων» και να δεχτεί -έστω και ως αναγκαίο κακό- την αντιασφαλιστική ανατροπή. Γι’ αυτό κι εμείς επιμένουμε ότι, πριν από οποιαδήποτε λογιστική προσέγγιση, η οποία πρέπει να είναι ακριβής και να χρησιμοποιείται βοηθητικά, πρέπει να υπάρξει η ταξική προσέγγιση.

Ποιος είναι ο παραγωγός του κοινωνικού πλούτου; Η εργατική τάξη. Ποιος είναι το υποζύγιο της φορολογίας; Η εργατική τάξη. Επομένως, η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι κάποιο είδος προνοιακής πολιτικής, για την οποία πληρώνουν οι καπιταλιστές εργοδότες και το αστικό κράτος. Η εργοδοτική και κρατική συμμετοχή στη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν είναι παρά ένα ελάχιστο τμήμα της αξίας που παράγει η εργατική τάξη και την οποία της αρπάζουν οι μεν καπιταλιστές με τη μορφή της υπεραξίας, το δε αστικό κράτος με τη μορφή της φορολογίας. 

Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται, η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι παρά ένα είδος έμμεσου μισθού. Είναι «λεφτά» των εργατών και όχι «λεφτά» των εργοδοτών και του αστικού κράτους. Ακόμη και η πιο «πλούσια» και «άνετη» Κοινωνική Ασφάλιση (την οποία δεν γεύτηκε ποτέ η ελλαδική εργατική τάξη), δεν παύει να είναι ένα κοινωνικά άδικο σύστημα, διότι δεν αίρει τη διπλή εκμετάλλευση των εργατών (από τους καπιταλιστές ως μισθωτών εργατών και από το κράτος ως φορολογούμενων πολιτών). Απλά, όσο καλύτερη είναι η Κοινωνική Ασφάλιση, τόσο μεγαλύτερο είναι το κομμάτι του έμμεσου μισθού που παίρνουν οι εργάτες, χωρίς ποτέ να αίρεται η εκμετάλλευσή τους.

Οταν τοποθετούμε έτσι το ζήτημα, τότε θα διαπιστώσουμε ότι έννοιες όπως «αναδιανεμητικό σύστημα ασφάλισης» έχουν καθαρά τεχνικό χαρακτήρα. Καμιά αναδιανομή δε γίνεται. Το σύστημα παραμένει πάντοτε ληστρικό, αλλά όταν η εργατική τάξη έχει ασφαλιστικές κατακτήσεις, τότε καταφέρνει να μειώσει κάπως το μέγεθος της ληστείας που έτσι κι αλλιώς υφίσταται.

Ο όρος «ανταποδοτικό», που γίνεται της μόδας κάθε φορά που ετοιμάζεται μια αντιασφαλιστική ανατροπή (τότε λένε, με διάφορα κάλπικα επιχειρήματα, ότι «το σύστημα δεν είναι ανταποδοτικό και πρέπει να γίνει, για να καταστεί βιώσιμο»), είναι απορριπτέος, όχι μόνο με βάση την ταξική, αλλά με βάση ακόμα και τη λογιστική προσέγγιση.

Είναι πρόκληση να μας μιλούν για «ανταποδοτικότητα» σ’ ένα σύστημα που στηρίζεται στην καταλήστευση των εργατών στη δουλειά και στο άγριο φορολογικό χαράτσωμά τους. Ομως, και λογιστικά να προσεγγίσουμε το ζήτημα, δεν έχουμε παρά να τους απαντήσουμε: πρώτα φέρτε πίσω τα κλεμμένα από τα ασφαλιστικά ταμεία, υποχρεώστε τους καπιταλιστές να πληρώσουν τις εισφορές που χρωστούν και μετά ελάτε να κουβεντιάσουμε.

Οταν τοποθετήσουμε το ζήτημα σε ταξική βάση, όταν δηλαδή αντιμετωπίσουμε την Κοινωνική Ασφάλιση όχι ως κρατική πρόνοια, αλλά ως στοιχειώδες εργατικό δικαίωμα, τότε θα καταλήξουμε σ’ ένα θεμελιώδες ταξικό αίτημα: πλήρης ασφάλιση για όλους και πλήρης χρηματοδότησή της από τους καπιταλιστές και το κράτος τους.

Η 24ωρη απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είναι μια ακόμα ντουφεκιά «για την τιμή των όπλων». Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια και τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Ο αγώνας για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης θα είναι μακρύς. Για να μπορέσουμε να ξανακατακτήσουμε αυτά που μας πήραν, πρέπει να έχουμε ταξική διεκδικητική βάση και επιθετικό πνεύμα.