Θέλησε να γίνει ηγεμόνας και κινδυνεύει να τα χάσει όλα
Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι αν στο δημοψήφισμα συμμετείχε το 50% του εκλογικού σώματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ή ελαφρώς χαμηλότερο ποσοστό, που θα μπορούσαν να το βαφτίσουν 50%, επικαλούμενοι τη μη εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων), αυτή τη στιγμή η γειτονική χώρα θα βρισκόταν σε εκλογικό πυρετό. Αυτός ήταν ο σκοπός του Ζόραν Ζάεφ. Να κερδίσει το δημοψήφισμα κι αμέσως να προκηρύξει εκλογές, με τον αέρα του νικητή, να εκμεταλλευτεί το momentum και μέσω των εκλογών να αναδειχτεί σε ηγεμόνα της χώρας του, εγκαθιδρύοντας μια δυναστεία που θα μπορούσε να μείνει στην εξουσία για χρόνια. Το δημοψήφισμα δεν προβλεπόταν από τη Συμφωνία των Πρεσπών (οι διαδικασίες που προβλέπει η Συμφωνία εξαντλούνται εντός του Κοινοβουλίου), το χρειαζόταν όμως ο Ζάεφ καθαρά για λόγους εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού (δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις τελευταίες εκλογές το κόμμα του Ζάεφ ήρθε δεύτερο -πρώτο ήταν το VMRO- και σχημάτισε κυβέρνηση χάρη στη σύμπραξη των αλβανικών κομμάτων).
Ο Ζάεφ έριξε τη ζαριά, αλλά αντί για εξάρες έφερε ντόρτια. Και πλέον, αντί να τα σηκώσει όλα, κινδυνεύει να μείνει ταπί και να έχει την τύχη του Ντέιβιντ Κάμερον, που πήγε να κάνει τα ίδια με το δημοψήφισμα για το Brexit, έχασε πανηγυρικά, έβαλε τη Βρετανία σε μια κρίση από την οποία ακόμα δεν έχει βγει και ο ίδιος υποχρεώθηκε να τερματίσει πρόωρα την πολιτική του καριέρα, η οποία τόσο ευοίωνα είχε αρχίσει.
Αν σκεφτούμε ότι ο Ζάεφ προσέδωσε δραματικό διλημματικό χαρακτήρα στο δημοψήφισμα («ναι» ή χάος) και ότι από τα Σκόπια παρήλασαν ιμπεριαλιστές καγκελάριοι (Μέρκελ και Κουρτς), πρωτοκλασάτοι υπουργοί (Μάτις των ΗΠΑ, Μάας της Γερμανίας), μεγαλοπαράγοντες της ΕΕ (Μογκερίνι, Χαν, Μοσκοβισί), ο Στόλτενμπεργκ του ΝΑΤΟ, ενώ έκκληση για υπερψήφιση του «ναι» έκανε ακόμα και ο Τζορτζ Μπους, αντιλαμβανόμαστε ότι ο λαός της χώρας δε συγκινήθηκε καθόλου και απάντησε με μια μεγαλοπρεπέστατη αποχή. Αποχή στην οποία δε συμμετείχαν μόνο οι Σλαβομακεδόνες, αλλά και σημαντικό τμήμα των Αλβανών, που όλοι τούς παρουσιάζουν σαν να έχουν μοναδικό τους μέλημα την ένταξη της ΔτΜ στο ΝΑΤΟ. Η αποχή θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη, αν δεν κινητοποιούνταν τη μέρα του δημοψηφίσματος ο μηχανισμός και των δύο αλβανικών κομμάτων. Επιστρατεύτηκε ακόμα και ο Εντι Ράμα ο οποίος σε μια σπάνια στα διεθνή χρονικά παρέμβαση -διαρκούσης της ψηφοφορίας- κάλεσε από το Twitter τους αλβανούς πολίτες της Μακεδονίας να προσέλθουν στις κάλπες, γιατί από την ψηφοφορία θα κριθεί το μέλλον της χώρας κι όποιος δεν πάει να ψηφίσει θα υπονομεύσει το μέλλον των επόμενων γενεών!
Η υψηλή αποχή και στις αλβανικές περιοχές δείχνει πως η αποχή δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα της στάσης τμήματος του VMRO (με επικεφαλής τον πρόεδρο της ΔτΜ, Ιβάνοφ) και της εθνικιστικής προπαγάνδας που γινόταν μέσα από καμιά εικοσαριά ιστοσελίδες (οι Δυτικοί υποστήριζαν ότι τις χρηματοδοτούσε η Ρωσία και δεν είναι καθόλου απίθανο), ούτε οφείλεται μόνο σε «ταυτοτικά αντανακλαστικά», όπως υποστηρίζουν διάφοροι διεθνολόγοι του κ@@ου, αλλά μπορεί να έχει και πιο υγιή βάση. Ισως αυτός ο λαός (τουλάχιστον ένα τμήμα του), Σλαβομακεδόνες και Αλβανοί, που μα τον παρουσίαζαν σαν να βρίσκεται στα τέσσερα και να προσκυνάει ΝΑΤΟ και ΕΕ, να αηδίασε από τις ωμές παρεμβάσεις των δυτικών ιμπεριαλιστών και να έδειξε την αηδία του με την αποχή. Οταν δε ζεις σε μια χώρα και δεν παρακολουθείς τις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες από κοντά, δεν μπορείς να έχεις τόσο σαφή εικόνα για μια συγκεκριμένη πολιτική συμπεριφορά. Και βέβαια, δεν πρέπει να βγάζεις συμπεράσματα απ’ όσα γράφει η στρατιά των εξωνημένων δημοσιογράφων και «ειδικών στις διεθνείς σχέσεις», που ολημερίς επιδίδονται σε πλύση εγκεφάλου των αναγνωστών, ακροατών και τηλεθεατών.
Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Ο Ζάεφ έβαλε στο δημοψήφισμα ένα πονηρό (και πολιτικά προκλητικό) ερώτημα: «Είστε υπέρ της ένταξης της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αποδεχόμενοι της συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Ελλάδας;». Η αστική-εθνικιστική αντιπολίτευση δεν τολμούσε να πει «όχι στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ». Γι’ αυτό και επέλεξε την αποχή, εκτιμώντας (σωστά όπως αποδείχτηκε) ότι αυτή θα μπορούσε να συγκεντρώσει σε κοινή στάση διάφορες πολιτικές αντιλήψεις (από εθνικιστικές μέχρι αντιιμπεριαλιστικές). Δεν ξέρουμε, όμως, κατά πόσο η αποχή βόλευε και κάποιους απ’ αυτούς που την επέλεξαν ως στάση, με το σκεπτικό ότι δε θέτει σε διακινδύνευση την ενταξιακή πορεία σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Θα ήταν ανεύθυνο, λοιπόν, να βγάλουμε τελικά συμπεράσματα για το βαθύτερο περιεχόμενο της πολιτικής συμπεριφοράς του λαού της ΔτΜ, όπως έσπευσαν να κάνουν ορισμένοι, ονειρευόμενοι… βαλκανικά αντιιμπεριαλιστικά μέτωπα (όπως ονειρεύονταν και τότε που έπεφταν με τα μούτρα για να στηρίξουν το δημοψήφισμα των Τσιπροκαμμένων – χωρίς να βάλουν μυαλό ούτε μετά το φιάσκο).
Το μόνο βέβαιο είναι πως ο Ζάεφ δεν πέτυχε το στόχο του. Δεν έκανε τον υγειεινό περίπατο που ονειρευόταν. Και τώρα, διαγράφεται αβέβαιο το ίδιο το πολιτικό του μέλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι το βράδυ του δημοψηφίσματος κυκλοφόρησαν φήμες για παραίτηση του Ντιμιτρόφ, που διαψεύστηκαν λίγο αργότερα. Σίγουρα περίμεναν αποχή πάνω από 50%, υπολόγιζαν όμως ότι δε θα ξεπεράσει το 60%, οπότε θα μπορούσαν να «μπαλαμουτιάσουν» πολιτικά την κατάσταση. Δεν τους βγήκε, αλλά τα ιμπεριαλιστικά κέντρα έδωσαν από το ίδιο βράδυ τη γραμμή: συνεχίζετε κανονικά στη Βουλή. Το επανέλαβε σαν ηχώ ο Ζάεφ, συμπληρώνοντας πως αν η Βουλή δεν εγκρίνει την αναθεώρηση του Συντάγματος, όπως προβλέπεται στη Συμφωνία των Πρεσπών, θα προσφύγει σε εκλογές. Οπως εξήγησε, «δεν υπάρχει εναλλακτική. Θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε το άλλο δημοκρατικό εργαλείο που έχουμε στη διάθεσή μας κι αυτό σημαίνει πρόωρες γενικές εκλογές άμεσα». Δεν ξέρουμε αν αυτό το εκτόξευσε ως απειλή στην αντιπολίτευση, περισσότερο όμως ακούστηκε σαν προαναγγελία χορού του Ζαλόγγου για τον ίδιο.
Οι ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες, πάντως, έσπευσαν να τον στηρίξουν με δηλώσεις και τηλεγραφήματα ηγετών, που μοίραζαν συγχαρητήρια και έδειχναν «το δρόμο του Κοινοβουλίου», υποστηρίζοντας ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων τάχθηκε υπέρ της Συμφωνίας! Τόσο σεβασμό έχουν στη λαϊκή βούληση.
Τι θα βγει από το παζάρι με τους βουλευτές της αντιπολίτευσης; Δεν έχουμε σαφή εικόνα, επομένως δεν μπορούμε να κάνουμε πρόβλεψη. Οι 11 βουλευτές που χρειάζεται ο Ζάεφ (μαζί με τα αλβανικά κόμματα έχει 69 και για να έχει αναθεωρητική πλειοψηφία χρειάζεται 80 σε σύνολο 120 βουλευτών) δεν είναι ευκαταφρόνητος αριθμός. Είναι το 20% της δύναμης της αντιπολίτευσης. Οι Σαμαροβενιζέλοι το 2014 ήθελαν αναλογικά λιγότερους για να εκλέξουν πρόεδρο τον Δήμα και δεν τα κατάφεραν, γιατί όλοι τους είχαν για τελειωμένους και κανένας δεν ποντάριζε πάνω τους. Αν ισχύει το ίδιο και για τον Ζάεφ, τότε θα χάσει πανηγυρικά. Αν, όπως γράφεται, η υπόθεση θα παιχτεί «στα λεφτά», μπορεί να εικάσει κανείς βάσιμα ότι λεφτά θα μοιράσουν και οι Ρώσοι. Εδώ θα είμαστε και θα δούμε. Περί το τέλος της ερχόμενης εβδομάδας το τοπίο μάλλον θα έχει ξεκαθαρίσει. Το μόνο σίγουρο είναι πως η εικόνα του πολιτικού προσωπικού της ΔτΜ είναι εικόνα φυλάρχων που προσκυνούν και δίνουν όρκους πίστης σε αποικιοκράτες.
Παρά τα περί του αντιθέτου γραφόμενα, τα πράγματα δεν είναι εύκολα και για τον Τσίπρα. Η ελευθερία του ως προς τον εκλογικό σχεδιασμό περιορίζεται. Εχει αναλάβει υποχρεώσεις έναντι των ΗΠΑ και της Γερμανίας (τυχαία νομίζετε διέρρευσε αμέσως μετά το μακεδονικό δημοψήφισμα η συμφωνία της Μέρκελ στη μη περικοπή των συντάξεων;) και δεν μπορεί να πάει σε εκλογές αν πρώτα δεν κυρώσει τη συμφωνία. Εκτός αν ο Ζάεφ πάθειο πανωλεθρία στις εκλογές, οπότε η Συμφωνία των Πρεσπών θα μπει στο ψυγείο για άγνωστο χρονικό διάστημα. Μετά από μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να λυθούν τα χέρια του Τσίπρα και η «καυτή πατάτα» να περάσει στα χέρια του Μητσοτάκη. Δεν είναι τυχαίο ότι από πλευράς Γερμανών έπεσαν ήδη οι προειδοποιητικές βολές, με το δημοσίευμα της FAZ για τις μυστικές συνομιλίες Σπυράκη-Ζάεφ.
Απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική παρέμβαση
Λίγες ώρες αφότου έκλεισαν οι κάλπες στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, η Υπατη Εκπρόσωπος/Αντιπρόεδρος της Κομισιόν Φεντερίκα Μογκερίνι και ο Επίτροπος Γιοχάνες Χαν, με μια απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική δήλωση, έσπευσαν να δώσουν «γραμμή» στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας για το τι πρέπει να κάνουν από τώρα και μετά.
«Με ειρηνική και δημοκρατική ψηφοφορία, η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων που άσκησαν το δικαίωμα ψήφου είπε ναι στην συμφωνία των Πρεσπών για το ζήτημα του ονόματος και για την ευρωπαϊκή πορεία τους», γράφουν η Μογκερίνι και ο Χαν, παραβλέποντας προκλητικά το γεγονός ότι στις κάλπες προσήλθε μόλις το 36,85% των ψηφοφόρων, κάτι παραπάνω από το μισό όσων είχαν ψηφίσει στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές.
Συνεχίζουν οι ιμπεριαλιστές: «Το Κοινοβούλιο θα κληθεί τώρα να προβεί στις επόμενες ενέργειες για την εφαρμογή της συμφωνίας αναφορικά με το όνομα, αποφασίζοντας σχετικά με την έγκριση των συνταγματικών αλλαγών». Εχουν καθορίσει τη διαδικασία, χωρίς να περιμένουν από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας και τα θεσμικά της όργανα να αποφασίσουν για το ποια διαδικασία θα ακολουθήσουν (π.χ. θα μπορούσαν να πάνε σε εκλογές πριν από οτιδήποτε άλλο).
Ακολουθεί η υπόδειξη, εν είδει καλυμμένης απειλής: «Αυτή είναι μια ιστορική ευκαιρία όχι μόνο για συμφιλίωση στην περιοχή, αλλά και για αποφασιστικό βήμα της χώρας στην πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εναπόκειται πλέον σε όλους τους πολιτικούς και θεσμικούς φορείς να ενεργήσουν στο πλαίσιο των συνταγματικών αρμοδιοτήτων τους, υπεράνω των πολιτικών κομματικών κατευθύνσεων». Το τελευταίο είναι, βέβαια, ανοιχτή και απροκάλυπτη έκκληση σε βουλευτές της αντιπολίτευσης να ψηφίσουν κόντρα στη θέση του κόμματός τους. Αν αυτό το έλεγε ο Ζάεφ, θα ήταν θεμιτό, στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα. Οταν το λένε δυο εκπρόσωποι της Κομισιόν, τότε είναι ωμή ιμπεριαλιστική παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα μιας χώρας, η οποία δεν είναι καν μέλος της ΕΕ.
Στο ίδιο στιλ ήταν και η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Οι ΗΠΑ χαιρετίζουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Δημοκρατία της Μακεδονίας την 30ή Σεπτεμβρίου, κατά το οποίο οι πολίτες εξέφρασαν την υποστήριξή τους για την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕυρωπαϊκήΕΈνωση αποδεχόμενοι τη συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ Μακεδονίας και Ελλάδας. Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν σθεναρά την πλήρη εφαρμογή της Συμφωνίας, η οποία θα επιτρέψει στη Μακεδονία να πάρει τη σωστή της θέση στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, συμβάλλοντας στην περιφερειακή σταθερότητα, ασφάλεια και ευημερία. Καθώς το κοινοβούλιο τηςΜακεδονίας αρχίζει τώρα τη συζήτηση για συνταγματικές αλλαγές, παροτρύνουμε τους ηγέτες να ξεπεράσουν την κομματική πολιτική και να εκμεταλλευτούν αυτή την ιστορική ευκαιρία για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα τους ως πλήρες μέλος των δυτικών θεσμών»!
Από το χορό δε θα μπορούσε να λείψει ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ: «Προτρέπω όλους τους πολιτικούς ηγέτες και τα κόμματα να αδράξουν αυτή την ιστορική ευκαιρία με εποικοδομητικό τρόπο και με υπευθυνότητα». Ακολούθησε η καλυμμένη απειλή προς την αστική ηγεσία της ΔτΜ: «Η πόρτα του NATO είναι ανοιχτή», όμως πρώτα «όλες οι εθνικές διαδικασίες πρέπει να ολοκληρωθούν».
Η Ρωσία, που από κάποιες πλευρές (π.χ. βρετανικές εφημερίδες) χαρακτηρίστηκε ως «νικήτρια« ή «νικήτρια στα σημεία», αρχικά κράτησε προσεκτική στάση και περιορίστηκε σε μια υπαινικτική δήλωση του Ντιμίτρι Πεσκόφ, εκπροσώπου του Πούτιν: «Παρακολουθούμε με προσοχή και πιστεύουμε, φυσικά, ότι όλες οι διαδικασίες οφείλουν να παραμείνουν εντός του νομικού πλαισίου». Τρεις μέρες αργότερα, όμως, ήρθε η «έκπληξη» με μια ανακοίνωση του τμήματος πληροφοριών και Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, που υποστήριζε ότι με ποσοστό συμμετοχής 36,8% το δημοψήφισμα δεν μπορεί να θεωρηθεί έγκυρο, ενώ κατήγγειλε τις χώρες της Δύσης για επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Μακεδονίας, με προφανή σκοπό να επισπευστεί η ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, παρά την επιθυμία των πολιτών της. Η ανακοίνωση κατέληγε με την απειλή του βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου θα συζητηθούν τα αποτελέσματα των συζητήσεων μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων.
Το τελευταίο είναι μάλλον άσφαιρη απειλή. Αν οι δύο χώρες κυρώσουν τη Συμφωνία (σύμφωνα με την διαδικασία που η ίδια η Συμφωνία προβλέπει), μάλλον δε θα αφεθεί ρόλος στο Συμβούλιο Ασφάλειας του ΟΗΕ (πέρα ίσως από κάποια συζήτηση). Η Ρωσία παρεμβαίνει ενόψει των κοινοβουλευτικών διαδικασιών που θα ανοίξει ο Ζάεφ. Εμείς τουλάχιστον δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποια είναι η έκταση της ρωσικής επιρροής στην πολιτική κάστα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Πηγή: “ΚΟΝΤΡΑ”
Αφήστε μια απάντηση