Γράφει ο mitsos175
«Γεια σου ρε Μητσάρα! Καιρό έχουμε να τα πούμε».
Διαολάκι, χαρούμενο σε βλέπω. Ποιος έπαθε κακό;
«Έλα ρε συ Μήτσο, εγώ σου φέρνω ευχάριστα νέα».
Τι νέα;
«Πριν λίγες μέρες – όπως ξέρεις – ψόφησε ένα πλούσιο κάθαρμα. Αυτό ήταν μια καλή είδηση. Ήδη τον γλεντάμε στην Κόλαση.
Σήμερα ψόφησε ένας ρασοφόρος από τους πιο σκάρτους. Αυτή είναι μια καλή συνέχεια!»
Κάτι άκουσα, να υποθέσω πως πάει για βράσιμο στο καζάνι;
«Ψήσιμο στο γκριλ όπως ο άλλος! Α, τους εκλεκτούς πελάτες τους περιποιούμαστε δεόντως! Το καλύτερο είναι πως με τα μεγάλα καθάρματα δε χρειάζεται να γίνει δίκη. Γλυτώσαμε τη γραφειοκρατία!»
Δίκη; Τι είδους δίκη;
«Δίκη για τις πράξεις τους όσο ζούσαν. Αφού τα ξέρεις, ρε Μήτσο. Η ψυχή, όταν πεθαίνει, κρίνεται. Οι καλοί πάνε στον Παράδεισο, τους κακούς τους παίρνει ο διάολος! Εμείς πήραμε τον παπά και τον σηκώσαμε! Μόλις τον είδε ο Άγιος Πέτρος του είπε “Α στο διάολο ρε φασιστόμουτρο!”. Δεν ήταν μια και δυο οι αμαρτίες του».
Κι αυτό το ξέρω.
«Κανονικά έπρεπε να χαίρεσαι».
Διαολάκι, θα χαρώ όταν υπάρξει ειρήνη στον κόσμο, αγάπη, ισότητα, όταν πάψει η φτώχια ο ρατσισμός, η εκμετάλλευση…
«Εγώ φταίω, ρε ξενέρωτο κομμούνι, που είπα πως θα έλεγες κάτι για την περίσταση».
Είπα όσο ζούσε. Τώρα θα πω για άλλους. Πάντως δε τον βοήθησε και πολύ ο θεός του.
«Ποιος θεός ρε; Αφού σου είπα. Άλλωστε δεν πίστευε σε Θεό».
Ε όχι, σε ένα πίστευε. Στο ευρώ!
«Α! Αυτό εννοείς. Πράγματι, δεν τα πήρε μαζί του (χε – χε)».
Ούτε ο άλλος ο χασοδίκης. Κανένας. Εκείνο που έμεινε ήταν οι «ευχές» του κόσμου.
«Φωνή λαού – οργή Θεού, Μήτσο. Μην κοιτάς που υπάρχουν πολλοί δειλοί, ανόητοι, βολεμένοι. Το κάθαρμα δε το γουστάρει κατά βάθος κανείς κι ας λένε.
Λοιπόν τα ξαναλέμε. Πάω τώρα, έχουμε μπάρμπεκιου. Θα σε καλούσα να τον γυρίζεις, να ψηθεί παντού, αλλά εσύ δεν πιστεύεις στην άλλη ζωή».
Διαολάκι, μπορείς να μου κάνεις μια χάρη;
«Πες, αλλά πρόσεξε! Αν ζητήσεις πολλά, μπορεί να σου κοστίσει».
Να του ρίξεις μια κλωτσιά από μένα. Τι θες γι αυτό;
«Αυτό είναι τζάμπα Μήτσο! Πάω να βάλω τ’ άρβυλα…»
Αφήστε μια απάντηση