Συντριπτικό πακέτο μέτρων κοινωνικού ολοκαυτώματος προωθεί η άθλια συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, υλοποιώντας μέχρι κεραίας τις επιταγές της τρόικας, της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ελληνικού κεφαλαίου. Εγκληματική λεηλασία όσων έχουν απομείνει από τα εργατικά – λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα, με στόχο δήθεν την αποφυγή της χρεοκοπίας, ενώ οδηγούν ολοταχώς στη χρεοκοπία του λαού.
Το καλοκαίρι τελείωσε και όλα δείχνουν θα έχουμε πολύ θερμό φθινόπωρο και χειμώνα. Ύστερα από τη προεκλογική και μετεκλογική υποχώρηση των κινητοποιήσεων, με τις βαθύτερες σκέψεις που προκύπτουν από τη σκληρή ταξική αναμέτρηση των προηγούμενων 2,5 χρόνων και με τη συνείδηση ότι η επίθεση του συστήματος δεν πρόκειται να σταματήσει μόνη της, εκατομμύρια εργαζόμενοι, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, γυναίκες, αγρότες, βγάζουν συμπεράσματα.
Η επαναδιαπραγμάτευση που είχε υποσχεθεί το τρίο της συμφοράς (Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης) αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυχτός. Το μόνο που έμεινε είναι τα 11,6 δισ. ευρώ (που θα ξεπεράσουν τα 20 δισ. τελικά) και τα κροκοδείλια δάκρυα της Μέρκελ πριν καταπιεί το θύμα της. Και μπορεί ο Γ. Στουρνάρας, με ύφος Μαρίας Αντουανέτας, να δηλώνει ότι «το βιοτικό επίπρδο του ελληνικού λαού έχει πέσει, αλλά όχι δραματικά»(!), αλλά ο λαός ξέρει ότι δεν πάει άλλο. Δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο αναμονής ή ανοχής. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι αγωνιστές του κινήματος και της Αριστεράς πρέπει να πάρουν άμεσα τον δρόμο του αγώνα, κάνοντας εκείνες τις απαραίτητες τομές για να νικήσουν οι αγώνες.
Δεν αρκούν σήμερα ορισμένες συμβολικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, ούτε η υποταγή στην πυροσβεστική κυβερνητική συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ούτε ο κατακερματισμός του κάθε κλάδου, ούτε η άρνηση για ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής μπορεί να οδηγήσει μακριά. Ζητούμενο σήμερα είναι ένας παλλαϊκός – πανεργατικός ξεσηκωμός, με αποφασιστικούς αγώνες διαρκείας, με αμεσότητα στην αντίδραση, αλλά και σχέδιο, πρόγραμμα και προοπτική. Στηριγμένο σε ένα ταξικά ανασυγκροτημένο νέο εργατικό κίνημα, σε μια ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική Αριστερά και ένα σύγχρονο κίνημα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Πηγή: Εφημερίδα “Πριν”
Αφήστε μια απάντηση