Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματα
Εχουνε φυλακές και οχυρώσεις
Εχουνε δεσμοφύλακες και δικαστές
Που παίρνουνε πολλά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι.
…
Εχουνε αστυφύλακες και στρατιώτες
Που παίρνουνε λίγα λεφτά και έτοιμοι για όλα είναι.
Ναι, μα για ποιο σκοπό;
Τόσο πανίσχυροι λοιπόν είναι οι εχτροί τους;
Πιστεύουνε πως πρέπει να υπάρχει ένα στήριγμα
Που αυτούς που καταρρέουν στηρίζει.
Μια μέρα, και σύντομα θα γίνει αυτό
Θα δούνε πως σε τίποτα όλα αυτά δεν τους χρειάζονται άλλο.
Και τότε θα μπορούνε να στριγγλίζουν «Αλτ!» πιο δυνατά ακόμη
Γιατί τότε ούτε τα κανόνια, ούτε τα λεφτά
Αλλο πια δε θα τους προστατεύουν.
Αναγνώστης , αφήνοντας σχόλιο σε ανάρτησή μας ζητάει να γράψουμε «για την πορεία των μπάτσων που χαιρετίστηκε από την κοινοβουλευτική αριστερά…έλεος με τα ψηφαλάκια των κομμάτων!!».
Εχει δίκιο σ’ αυτό. Ο Συνασπισμός έχει στο παρελθόν περιλάβει μπάτσους στα ψηφοδέλτια του ενώ έκδιδε (εκδίδει;) έντυπο που απευθυνόταν αποκλειστικά στο εκλογικό ακροατήριο των Μπάτσων.
Η Λιάνα Κανέλλη μίλησε για την «προσφορά των αστυνομικών» και το «κοινωνικό έργο που προσφέρουν» στο συνέδριο της «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Αστυνομίας». ενώ εχουμε αναφερθεί για την στάση του ΚΚΕ απέναντι στους μηχανισμούς καταστολής.
Ας μην επαναλάβουμε πράγματα που ήδη έχουμε γράψει και απλώς να παραθέσουμε δυο απόψεις θεωρητικών:
«Το κράτος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μηχανή για την καταπίεση μιας τάξης απέναντι σε μια άλλη» τόνιζε ο Ενγκελς ήδη από το 19ο αιώνα. Η κρατική δύναμη συνίσταται κυρίως «στους ειδικούς σχηματισμούς των ένοπλων ατόμων, που έχουν στη διάθεσή τους τις φυλακές κλπ (…) Ο μόνιμος στρατός και η αστυνομία είναι τα κύρια όργανα δύναμης της κρατικής εξουσίας» συμπλήρωνε ο Λένιν μερικά χρόνια αργότερα. Με την αστική τάξη στην εξουσία το κράτος δεν μπορεί παρά να είναι όργανο επιβολής της αστικής τάξης πάνω στην εργατική.
Από κει και πέρα είναι ξεκάθαρο το ποια πρέπει να είναι η θέση όσοι θέλουν να λέγονται κομμουνιστές, να ονομάζονται επαναστάτες, απέναντι στους μηχανισμούς καταστολής και τα άτομα που τους στελεχώνουν.
Θεσμός είναι αυτό που προάγει τη δημοκρατία και όχι ο στρατός και η αστυνομία,δηλαδή ο σιδηρούς βραχίωνας της εκάστοτε εξουσίας,που έλεγε και ο Κλαούζεβιτς…θεσμός είναι ο αγωνιζόμενος δάσκαλος που κάνει δωρεάν μαθήματα σε μετανάστες,ο γιατρός που δεν παίρνει φακελάκι και πάει λέγοντας…Συγγνώμη Greg αλλά θα διαφωνήσω μαζί σου…πρέπει να έρθει η κομμουνιστική κοινωνία για να διακρίνουμε τους ρόλους μας στην κοινωνία? Άλλο "θεσμοθετημένα όργανα", άλλο θεσμοί!
μερικές σκόρπιες σκέψεις με αφορμή τα προηγούμενα σχόλια:
φυσικά και η αστυνομία, ο στρατός κλπ είναι θεσμοί, που από τη στιγμή που κάποιος εντάσσεσαι σε αυτούς επηρεάζεται σε ένα βαθμό (ανάλογα το χαρακτήρα του ατόμου και τη παιδεία του). Γιαυτό αναφέρθηκα στο πείραμα του στάνφορντ.
Όσο για το the corporation (και τον τσόμσκυ που εμφανίζεται εκεί), το οποίο είναι όντως φοβερό ντοκιμαντέρ και με βοήθησε να καταλάβω τι ακριβώς είναι ο θεσμός της ΑΕ, και τι έκτρωμα γέννησε η ανθρωπότητα, το ανέφερα για το σκηνικό με το στέλεχος της shell (αν θυμάμαι καλά). Δε μιλάμε για κακά άτομα αλλά για τερατώδεις θεσμούς.
Για την "επιλογή" επαγγέλματος, και το ρόλο που τελικά παίζει αυτό ως γρανάζι στη καπιταλιστική μηχανή, είναι μεγάλη κουβέντα, όχι του παρόντος. Πάντως δεν επικαλούμαι τόσο την ανεργία όσο (1) το ελληνικό ιδεώδες (και όχι άδικα) του βολέματος στο δημόσιο, και (2) τη παντελή, με ελάχιστες εξαιρέσεις (λόγω γονέων κλπ) απουσία ταξικής συνείδησης, καθώς και (3) την άγνοια σχετικά με το πραγματικό ρόλο της αστυνομίας κλπ.
Μη πάμε και στην "ατομική ευθύνη" που ανέφερε φασίζον βουλευτής…
Και να σκεφτεί κανείς ότι, προσωπικά, ωθήθηκα στο επάγγελμα από γονείς με μακρά πορεία στο συνδικαλισμό και σε κόμματα της αριστεράς.
Στον ανώνυμο φίλο που είπε όλοι ξέρουν το ρόλο της αστυνομίας κλπ, νομίζω ότι αναφέρεται σε όλους όσους διαβάζουν το παρόν ιστολόγιο και τον προτρέπω να επισκεφτεί μια Γ λυκείου για να δει εκεί τι γίνεται. Πάντως βοήθησε νομίζω ιδιαίτερα σε αυτό το θέμα η εξέγερση του Δεκέμβρη…
Φυσικά δε πήρα τίποτα προσωπικά, απλά ελπίζω κάποια στιγμή να σταματήσουμε να προσωποποιούμε συμπεριφορές (ο κακός μπάτσος κλπ) και να αρχίσουμε να προτείνουμε τη μετατροπή θεσμών όπως τα σώματα ασφαλείας, ώστε να υπηρετούν τον υποτιθέμενο, φανερό, τους σκοπό, στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας. Μπορεί αυτό να χαρακτηριστεί ως ρεφορμισμός, και δε το λέω για να μπερδέψω αυτόν που θα βρεθεί απέναντι στη καταστολή, για το τι θα κάνει, αλλά αν οραματίζεσαι μιά καλύτερη κοινωνία, πρέπει να φέρεις το κόσμο με το μέρος σου και όχι απέναντι. Όπου και αν αυτός εργάζεται μέχρι σήμερα.
Εμένα δε μου έκανε εντύπωση το ποσοστό του λάος και της χα στα ειδικά τμήματα της καισαριανής (που το περίμενα και παραπάνω) αλλά τα υπαρκτά ποσοστά των αριστερών κομμάτων (βάλτε εισαγωγικά αν θέλετε στο αριστερών αλλά αυτό δεν αλλάζει τη θέση των ψηφοφόρων). Σε αυτούς τους ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ σε αντίξοες (και από ιδεολογική σκοπιάς) συνθήκες, τι έχετε να πείτε; Άλλαξε δουλειά;; Όπως και στους πολλούς συναδέλφους στο στρατό που προσπαθούμε να στεριώσουμε ένα υποτυπώδη συνδικαλισμό (για να λέμε κάπου το πόνο μας και τα αυτονόητα δηλαδή).
Όλα αυτά μέχρι να μη χρειάζονται όλοι αυτοί οι αυταρχικοί-εξουσιαστικοί θεσμοί.
Σόρι για το μακροσκελές σχόλιο.
τα ρασα δεν κανουν το παπα ολοι ξερουν πιος ορολος των σωματων ασφαλειας και του στρατου στο καπιταλισμο
Φίλε Graq
Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω εγώ μιας και ο σύντροφος που έκανε την ανάρτηση από σήμερα έχει φύγει για διακοπές.
Σίγουρα δεν ζούμε σε κομμουνιστική ή ελευθεριακή κοινωνία. Από κει και πέρα όμως το να επιλέγουμε οποιοδήποτε επάγγελμα επικαλούμενοι την ανεργία και ότι πρέπει να λύσουμε το βιοποριστικό μας πρόβλημα το θεωρώ επικίνδυνη αντίληψη.
Αν δεχθούμε αυτή την «λογική» τότε δίνουμε άλλοθι σε μια σειρά υποκείμενα για τις ενέργειες τους. Δεν θέλω να αναφερθώ περισσότερο σ’ αυτό γιατί νομίζω γίνομαι κατανοητός.
Κανένας που έχει στοιχειώδη μαρξιστική παιδεία δεν χρειάζεται να δει το Πείραμα φυλάκισης του Στάνφορντ για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ατομική συνείδηση είναι ένα μέγεθος μεταβλητό που διαμορφώνεται ανάλογα τα ερεθίσματα που παίρνει, ανάλογα το κοινωνοικο-πολιτικό σύστημα που ζει.
Και το πείραμα αυτό μιλάει για το πόσο μπορεί να αλλοτριωθεί η ατομική συνείδηση κάτι στο οποίο συμφωνώ απόλυτα και το θεωρώ δεδομένο ότι συμβαίνει σε όσους υπηρετούν στα σώματα καταστολής.
Το THE CORPORATION (αν εννοείς το καταπληκτικό ντοκιμαντέρ), είναι κάτι άλλο που αναφέρεται στους «νόμους της αγοράς» και στις επιπτώσεις που έχουν στα «ανθρώπινα ομιλούντα εργαλεία».
Οσο για τον Τσόμσυ, προσωπικά έχω διαβάσει ελάχιστα κείμενα του και δεν θα έλεγα ότι με ενθουσιάζει ο τρόπος σκέψης του.
Κακώς παίρνεις προσωπικά όσα γράφονται στην ανάρτηση.
Οι εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δες την πρόσφατη ιστορία μας. Υπήρξε ο Σ. Σαράφη που πολέμησε μαζί με τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Η συντριπτική όμως πλειοψηφία των μόνιμων καραβανάδων της εποχής προσέτρεξαν να στελεχώσουν τα γερμανοντυμένα Τάγματα Ασφαλείας.
Στην πρόσφατη δικτατορία της χώρας μας, υπήρξε ο Σπύρος Μουστακλής, μόνιμος αξιωματικός του στρατού που πολέμησε την δικτατορία των συνταγματαρχών και για την δράση του αυτή βασανίστηκε απάνθρωπα στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Στρατός και αστυνομία όμως ήταν ενεργούμενα όργανα των δικτατόρων.
Γ.Γ
"Είναι δυνατο να μιλάμε για άτομα και όχι για θεσμούς; "
Φίλε την αστυνομία κρίνω ως κατασταλτικό μηχανισμό (επουδενί χαρακτηρίζεται ως θεσμός), και όχι συλλήβδην τα ένοπλα σώματα! Στο στρατό υπάρχουν και παιδιά που πραγματικά έχουν ανάγκη για μια σταθερή απασχόληση,αλλά οι "μπάτσοι" είναι άλλο "καπέλο"!
για χαλαρωστε λίγο, ρε συντρόφια…
δηλαδή σε τι κοινωνία ζούμε, κομουνιστική ή ελευθεριακή και δε το πήραμε χαμπάρι. Δηλαδή δε πρέπει να δουλέυεις για να ζεις; Ή θεωρείται ότι όλοι οι εργαζόμενοι στην ελλάδα κάνουνε όποια δουλειά τους αρέσει περισσότερο; Ή νομίζεται ότι το 18χρονο έχει ταξική συνείδηση και δυνατότητα μεταξύ σωμάτων ασφαλείας και ανεργείας να επιλέξει κάτι άλλο; Όσο για τη συμπεριφορά ορισμένων, ή πολλών αν θέλετε, οργάνων της "τάξεως", δείτε και το πείραμα του στάνφορντ, το τhe corporation, διαβάστε τσόμσκυ. Δηλαδή αυτά για τα οποία κατηγορούμε τη δεξιά θεώρηση (συμπεριφορά λόγω φυλής dna κλπ) θα τα υιοθετήσουμε όταν αφορούν τις δυνάμεις που χρησιμοποιεί το κράτος;
Είναι δυνατο να μιλάμε για άτομα και όχι για θεσμούς;
Εγώ πάντως είμαι ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ στις ένοπλες δυναμείς, αυτό επέλεξα δυστυχώς, όταν ήμουνα 18, και πλέον, με ανεργία πραγματική 20+%, και οικογένεια, δεν έχω τη δυνατοτητα άλλης επιλογής επαγγέλματος. Θεωρώ ότι ανοίκω στην εργατική τάξη, δε παύω να έχω μια ιδεολογία, την οποία προσπαθώ να εφαρμόζω σε ισορροπία με την ανάγκη να συνεχίζω να υπάρχω εντός συστήματος και να επιβιώνω. Ή μήπως έχετε αυταπάτες ότι "παίζετε" εκτός συστήματος;
Αν θεωρείται ότι είμαι στο λάθος στρατόπεδο, λυπάμαι γιατί εγώ θεωρώ ότι είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο, και μόλις βρούμε το δρόμο προς μια άλλη κοινωνία θα πορευτούμε προς τα εκεί. Μέχρι τότε όλοι μερεμέτια και επώδυνους συσμβιβάσμούς κάνουμε…
Μπράβο ρε σύντροφοι του Βαθύ Κόκκινου. Είστε απ' τα ελάχιστα μπλογκ που γράφουν τα πράγματα με το όνομα τους.
Αντε γιατί μας φλώμωσαν οι γιαλαντζί κομμουνιστές και αριστεροί με τις μαλακίες τους για "τους εργαζόμενους αστυνομικούς" και τα "δίκαια αιτήματα τους".
"The police become necessary in human society only at that junction in human society where it is split between those who have and those who ain't got."
->Dead Prez – Police State http://www.youtube.com/watch?v=i_ae7k2pZas
A.A.