Ένα σχόλιο απ’ το σημερινό «Ποντίκι» δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Αναφέρεται σε ένα ζήτημα, κατά την άποψη μας πάρα πολύ σημαντικό –είναι απ’ τις ελάχιστες φορές που συμφωνήσαμε με τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ- και αφορά την «αθέατη πλευρά της καπιταλιστικής κρίσης» όπως τιτλοφορούσαμε την σχετική ανάρτηση. Πριν παραθέσουμε τι γράφει το «Ποντίκι» ας δούμε τι γράφαμε εμείς ανάμεσα στα άλλα:
«Και επειδή έχει γίνει καθαρό ότι σύντομα η ελληνική κυβέρνηση θα προσφύγει στο ΔΝΤ –το προέβλεψε σήμερα ο και οικονομικός αναλυτής του CNN Κιντ Τζουκς-τα … προεόρτια άρχισαν.
Δημοσίευμα του «Αδέσμευτου Τύπου» αποκαλύπτει ότι ο Αμερικανός διοικητής του Αεροπορικού Στρατηγείου της Σμύρνης, έστειλε επιστολή του προς τον διοικητή του ελληνικού Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας στη Λάρισα, που ουσιαστικά κηρύσσει το Αιγαίο σε «ουδέτερη ζώνη», σε ένα είδος «μαύρης τρύπας» για τα ΝΑΤΟικά ραντάρ. (Πολλά ακούγονται για σχέδιο συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων πετρελαίου από Αμερική Τουρκία και Ελλάδα που υπάρχουν στο Αιγαίο αλλά δεν θέλουμε να μπούμε σε τέτοιους σχολιασμούς για να μην καταντήσουμε … σαν τον Χαρδαβέλα)».
Πιθανόν οι ιμπεριαλιστές να βρήκαν την ευκαιρία να υλοποιήσουν κάποιους στρατηγικούς σχεδιασμούς τους, γράφαμε σε άλλο δημοσίευμα μας που αναφερόμαστε στο ίδιο θέμα.
Και ερχόμαστε στο δημοσίευμα απ’ το «Ποντίκι»
Έκτοτε μεσολάβησαν πολλά. Η χώρα, όπως παραδέχτηκε και ο πρωθυπουργός, πέρασε σε καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας.
Η εποπτεία από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έγινε μέρος της καθημερινότητας μας. Ζούμε από τότε στην εποχή του ΔΝΤ, της εκθεμελίωσης εργασιακών -ασφαλιστικών δικαιωμάτων, της άγριας και εντεινόμενης λιτότητας.
Από το δημοσίευμα του περασμένου Φλεβάρη μέχρι και σήμερα, μεσολάβησε επίσης η «μεγαλειώδης επίσκεψη» του πρωθυπουργού της Τουρκίας, η οποία προβλήθηκε ως μια νέα αρχή της ελληνοτουρκικής προσέγγισης με στόχο τη διαρκή ειρήνη και φιλία. Στο πλαίσιο αυτό οι προτάσεις περί περιστολών των αμυντικών δαπανών εμφανίστη-καν και ως λογικές υποδείξεις για τη θεραπεία της ελληνικής οικονομίας.
Οι αναγνώστες του «Π» όλο αυτό το διάστημα συναντούσαν στην αρθρογραφία και τα ρεπορτάζ της εφημερίδας την άποψη ότι η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας δεν περιορίζεται μόνο στη σφαίρα της οικονομίας. Οι κανόνες στις Διεθνείς Σχέσεις, αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν έχουν αλλάξει και πολύ στην ιστορική πορεία της ανθρωπό-τητας: Σου ανήκει μόνο αυτό που είσαι σε θέση να προασπίσεις…
Η «πρόθυμη» για προσέγγιση Τουρκία, προφανώς εκτιμά ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να προασπίσει τα συμφέροντα της (και) στη θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου. Για το λόγο αυτό χτες (ξανα)ξεκίνησε σεισμικές έρευνες (εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας) με το γνωστό ωκεανογραφικό «ΠίριΡέις». Προφανές είναι (θέλουμε να ελπίζουμε) ότι η εκτίμηση της Τουρκίας είναι εσφαλμένη: Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι σε θέση να προασπίσει τα συμφέροντα της…
Ο Α. Δελλατόλας του «Ποντικιού» γράφει την μισή αλήθεια. Η Ελλάδα γενικά κι αόριστα δεν έχει «συμφέροντα». Υπάρχουν τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Και η δωσίλογη κυβέρνηση του Γιωργάκη Τσολάκογλου με όλες τις αποφάσεις της μας δείχνει ότι υπερασπίζεται με αποτελεσματικότητα τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας.
Στο θέμα μας τώρα. Δημοσιεύματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας αναφέρουν ότι «Ομάδα ξένων, κυρίως αμερικανικών, εταιρειών με εγχώριους συνεργάτες (όμιλοι Λάτση, Βαρδινογιάννη) έχουν έλθει ήδη σε επαφή με ανώτατους κυβερνητικούς παράγοντες και είναι έτοιμες να προχωρήσουν σε σύναψη συμβάσεων για έρευνα και συνεκμετάλλευση των πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων που θα βρεθούν στον ελλαδικό χώρο, όπως αναφέρουν ασφαλείς πληροφορίες, με τον νέο φορέα έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων που θα δημιουργηθεί».
Παράλληλα η βουλευτίνα του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη είπε σε τηλεοπτική της παρουσία ότι ήδη έχει υπογραφεί μυστική συμφωνία για συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων που θα βρεθούν στο Αιγαίου καθορίζοντας μάλιστα και τα ποσοστά. 60% θα εκμεταλλεύονται οι μεγάλες πολυεθνικές πετρελαίου -οι περίφημες «7 αδελφές» (ESSO, Shell, BP, Chevron, Τexaco κλπ)-, 20% η Τουρκία και 20% η Ελλάδα.
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και το τι μπορεί να προκύψει απ’ αυτούς. Αλλά γ’ αυτό το θέμα θα επανέλθουμε με πιο αναλυτική ανάρτηση.
Αφήστε μια απάντηση