Σύμφωνα με τους νέους κανόνες που προωθούνται, οι τράπεζες θα πρέπει να διαθέτουν στα αποθεματικά τους περισσότερα χρήματα απ’ ότι τώρα. Οι τράπεζες γενικά ΔΕ διαθέτουν όλα τα χρήματα που δανείζουν, αλλά μόνο ένα μέρος τους (πχ σύμφωνα με τον κανόνα 9:1 αν μια τράπεζα έχει 100 ευρώ, μπορεί να δανείσει έως και 900 ευρώ). Αυτό τους επιτρέπει να δημιουργούν ουσιαστικά χρήμα από το πουθενά, τις κάνει όμως και ευάλωτες στην περίπτωση που κάποιοι από τους δανειζόμενους δε μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια τους: Αν η τράπεζα δεν πάρει πίσω τα λεφτά της (+τους τόκους βεβαίως-βεβαίως), τότε θα χρεωκοπήσει.
Σύμφωνα λοιπόν με υπολογισμούς, αν περάσει ο νέος νόμος που υποχρεώνει τις τράπεζες να έχουν (σχετικά) μεγάλα αποθεματικά, τότε οι τράπεζες θα έχουν ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα απ’ ότι τώρα – συγκεκριμένα για τις τράπεζες της Γερμανίας, θα χρειαστεί να βρουν περίπου 135 δις $. Τι κάνει η Γερμανία για αυτό;
Απλά αρνείται να υπογράψει τη νέα συμφωνία.
Οι τράπεζες είναι χρεωκοπημένες ήδη, λόγω της έκθεσης τους σε διάφορα “τοξικά δάνεια” (δείτε πχ το άρθρο “«Τοξικά» 816 δισ. στις γερμανικές τράπεζες” της Καθημερινής”), δάνεια δηλαδή που δε θα αποπληρωθούν (πχ στεγαστικά, κτλ). Και όχι μόνο αυτό, αλλά επίσης έχουν και μεγάλη έκθεση σε δάνεια χωρών όπως η Ελλάδα, που είναι χρεωκοπημένες, απλά κανείς δεν το παραδέχεται επίσημα προς το παρόν, ώστε να μπορέσουν πρώτα οι τράπεζες να αρπάξουν ότι μπορούν μέσω των “πακέτων σωτηρίας”, και μετά να κηρυχθεί η χρεωκοπία.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαία η απροθυμία μικρών χωρών, που βλέπουν ότι είναι “κομπάρσοι” -στην καλύτερη- της ευρωζώνης να συμμετέχουν στα “πακέτα σωτηρίας” – καθώς βλέπουν ότι τα λεφτά αυτά πάνε στις τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας:
Σλοβακία: Στις μεγάλες τράπεζες η βοήθεια προς την Ελλάδα
Ο υπουργός Εξωτερικών της Σλοβακίας Μίκουλας Ντζουρίντα δήλωσε σήμερα ότι η ευρωπαϊκή βοήθεια που παρέχεται στην Ελλάδα για το χρέος της, στην οποία η χώρα του έχει αρνηθεί να συμβάλει, δεν ήταν παρά ένας «ευφημισμός» για μια βοήθεια προς τις μεγάλες τράπεζες.
«Η βοήθεια προς την Ελλάδα είναι ένας ευφημισμός. Πρόκειται για τη διάσωση των κερδών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών εμπορικών τραπεζών», δήλωσε ο Ντζουρίντα ερωτηθείς από το Γαλλικό Πρακτορείο. «Αυτά τα χρήματα ρέουν προς τα πιο αδύνατα κοινωνικά στρώματα στην Ελλάδα; Ρέουν προς τις ευρωπαϊκές ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες», δήλωσε.
Ως εκ τούτου, οι τράπεζες δε θέλουν με τίποτα να γίνουν κάπως πιο αυστηροί οι κανονες λειτουργίας τους, διότι απλά ήδη δίνουν μάχη επιβίωσης, λεηλατώντας όποιον βρίσκουν για να ζήσουν αυτές εις βάρος μας.
Και έως τώρα τα πάνε μια χαρά – άλλωστε φροντίζουν να αξιοποιούν τη δύναμη τους για να ελέγξουν τις εξελίξεις -τελευταίο “κρούσμα” ο διορισμός του του Στίβεν Γκριν, προέδρου ως τώρα της τράπεζας HSBC στη βρετανική κυβέρνηση. Και αυτό δεν είναι παρά ένα μικρό παράδειγμα του πως οι τράπεζες έχουν εισχωρήσει σε τεράστιο βαθμό στην πολιτική ζωή και την ελέγχουν, αφηνοντας τα “κορόιδα” να πληρώνουν, και να πληρώνουν και να πληρώνουν…
Το ντοκυμαντέρ το είχα δει, το κείμενο είναι πιο κατατοπιστικό, ευχαριστώ.
Dimitris T
Δες επίσης και το μικρό σε μέγεθος (46 λεπτά) αλλά αρκετά καλό ντοκιμαντέρ "money as debt":
http://tvxs.gr/webtv/ντοκιμαντέρ/το-χρήμα-ως-χρέος
(συνέχεια από πριν)
…When the government borrows money, the amount of money in the country increases, too. Of course, the biggest increase is caused by the multiplier factor, that banks realize themselves. When the multiplier factor rises, loans can be paid back more easily. The income of the bank rises, too. So there is a natural tendancy to lend out higher percentages each time. The banks can also impose more and more requirements on the borrowers to lower the risks. However, the consequences of this dynamic is that the cash reserves decrease.
The purpose of the cash reserves is to supply cash money to the customers and, mainly, to perform payments between the accounts at different banks. When a customer of bank A makes a payment to an accountholder at bank B, a bit of the cash reserve of bank A moves to bank B. And as soon as a customer of another bank makes a payment to a customer at bank A, it increases its cash reserve again. So, the money goes forward and backward between the banks. In the past, it could take three days to make a payment to a customer at another bank. Banks then needed quite a lot of cash reserves. Since then, the payment system has been modernized. Payments go to the destination bank the same day, and the same money can be used for thousands of payments between banks the same day. For mutual clearance of payment orders only a little cash reserve is needed.
The banks have also taken care, that their customers hardly need bank notes (cash) anymore. At first, employers were obliged to pay wages in bank accounts. Everybody at one time got checks or forms for payment orders, which have been followed by plastic payment cards and internet banking. In the Netherlands, for a few years now, the debit card is more and more imposed for all small expenses. For each euro we don’t keep in our pocket, the banks can lend out a multiple amount…
Although a growing money supply is needed to lower the risk of system crashes by failing loans, the multiplier factor ends up causing more and more instability in the money supply and causing smaller cash reserves. As soon as a bank has to book a loss, this not only decreases its capital, but often also its cash reserve. When a bank has less than the 8% required capital (compared to the outstanding loans), or too little cash reserve left, then, according to the rules, the bank has lost the game. The subprime mortgages caused the system to get stuck in 2007, but, in fact, any somewhat bigger losses, like for instance on Third World loans, could have triggered the crisis. The banks simply had too few reserves left to take losses."
«Είναι σίγουρο ότι οι πολίτες της χώρας δεν καταλαβαίνουν το τραπεζικό σύστημα. Γιατί αν το καταλάβαιναν πιστεύω ότι θα γινόταν επανάσταση πριν από το επόμενο πρωί.»
-Χένρυ Φόρντ
Μια όχι τέλεια αλλά αρκετά καλή παρουσίαση του θέματος γίνεται εδώ:
http://www.europe2020.org/spip.php?article606&lang=en.
Βάζω και ένα σχετικό απόσπασμα:
The principle of the money system is, that money is brought into circulation by supplying credit and vanishes again at the moment the credit is paid back. Western banks use two game rules: 1. in comparison with the lent-out amounts, they have to dispose of only 8% of their own capital. [1]; 2. they have to keep a small percentage of reserves in their pay-desk to perform payments for their customers and to hand out cash money.
With these two rules the major part of the money, that customers have in their checking and savings accounts, is lent out (at Triodos bank this is 65% [2], at most other banks much more.) The lent out money is spent by the borrower and subsequently arrives in accounts at other banks. Now, the customers of the first bank can still dispose of their bank balance, while new bank balances have been created at the receiving banks . These new bank balances are the pretext for supplying new credits. This goes on and on. The bank balances are multiplied each time.
This system is called "fractional reserve banking". [3] The banks can fulfil only a fraction of their commitments. They have lent out their customers’ money, although this money can be claimed immediately. They just gamble, that customers will never claim more than they have reserves in their pay-desk and that, if needed, the central bank will come to their rescue. The percentage that banks are not allowed to lend out (the so-called cash reserve) can be determined by law (in the US it was 1:9). In many other countries the central bank dictates the minimum percentage. (Before the crisis, for the Netherlands, I read there was a cash reserve percentage of only 3%.)
Each time a borrower spends money of his loan, the money moves to a following bank, that takes advantage of it to lend out most of it. So, the same money is lent out over and over again. In a 1:9 system the same money can be lent out 9 times. With a cash reserve of 3% it can be lent out 32 times. And each time when it is lent out, a bank collects interest.
The classical risk for banks is, that loans may not be paid back. That risk increases, when fewer new loans are put into circulation than those that are paid back. Then the available money in the country decreases. For the banking industry an environment in which the money supply permanently grows has fewer risks. The central bank sees to it, that the money supply keeps growing (the so called 2% inflation.) When needed, banks can borrow from the central bank, with stocks or bonds as collateral…
Και μια ερώτηση από έναν άσχετο με τα τραπεζικά. Πως δανείζουν οι τράπεζες χρήματα που δεν έχουν; Ο δανειζόμενος πρέπει να πάρει χρήμα στα χέρια του!
dimitris t