Του Γ.Γ.
Αρχικά να θυμίσουμε ότι η Ελενα Ακρίτα έπαιρνε σβάρνα όλα τα ΜΜΕ, το 2015, για να μας πει ότι “εγκαταλείπει πικραμένη και απογοητευμένη τον ΣΥΡΙΖΑ“.
Προφανώς, αργότερα, η προσφορά των προνομίων που της εξασφαλίζει μια βουλευτική έδρα που της προσφέρεται στο πιάτο, και η υπόσχεση του Τσίπρα ότι θα την έκανε υπουργό, αν κέρδιζε τις εκλογές, ήταν σοβαρό δέλεαρ για να αναθεωρήσει τις απόψεις της.
Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε κανένα πρόβλημα να τις δώσουμε εύσημα γιατί εκθέτει δημόσια τον “έγκυρο”, Νίκο Χατζηνικολάου, και για το ότι οδηγεί την Έλια Ζερβου aka Lexotanil να λογοδοτήσει στις δικαστικές αίθουσες, για την απίστευτη προβοκάτσια που έστησε σε βάρος της χαροκαμένης μάνας Μαρίας Καρυστιανού.
Φυσικά, από ζήτημα αρχής, εμείς είμαστε κάθετα αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια ποινικοποίηση των απόψεων. (Δεν μιλάμε φυσικά για εγκληματικές ναζιστικές θεωρίες, παιδοφιλία κλπ). Και φυσικά, για να μην υπάρξει καμιά παρανόηση, η συνειδητή συκοφαντία, όπως κάνει η Έλια Ζερβου δεν εντάσσεται σε καμιά έκφραση γνώμης.
Αλλά μιας και μιλάμε για δικαστικές προσφυγές να συμπληρώσουμε και κάτι άλλο.
Δεν χρειάζεται να έχεις νομικές γνώσεις, για να ισχυρισθείς ότι η μήνυση που υποβλήθηκε σε βάρος της γνωστής δημοσιογράφου, από δικηγόρο – διαχειριστή της γνωστής θρησκευτικής ιστοσελίδας ekklisiaonline είναι για τα … θρησκευτικά πανηγύρια.
Ενα σκωπτικό σχόλιο από τα χιλιάδες παρόμοια που υπάρχουν στο διαδίκτυο, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει “προτροπή σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων”, όπως εγκαλείται η Ε. Ακρίτα.Αν και δεν έχουμε παρακολουθήσει την εξέλιξη αυτής της υπόθεσης, πιστεύουμε ότι σε καμιά δικαστική βάσανο, κανενός κατ’ ευφημισμό, ευνοούμενο κράτος, δεν μπορεί τέτοιο αστείο κατηγορητήριο.
Να συμπληρώσουμε επίσης ότι το μικρόβιο του αντικομμουνισμού είχε φτάσει την Ελενα Ακρίτα να δικαιώνει μέχρι τον δωσιλογισμό στην Κατοχή, υπερασπιζόμενη τον Λιγνάδη όταν ο σημερινός καταδικασμένος ως παιδοβιαστής είχε κάνει την ιστορική αλητεία να ονομάσει αίθουσα του Εθνικού θεάτρου σε Σκηνή “Ελένη Παπαδάκη”. Ηταν η περίπτωση που θυμήθηκε και τα “εγκλήματα” του Στάλιν και του “γιού του Τσαουσέσκου”.
Η κυρία δημοσιογράφος είναι εντελώς ανιστόρητη. Για το ποια ήταν η Παπαδάκη έχουμε αναφερθεί αναλυτικά. Η Ακρίτα όχι μόνο παρουσιάζεται να αγνοεί τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα, παίρνοντας το μέρος του Λιγνάδη αλλά ταυτόχρονα επέκρινε το Δ.Σ του ΣΕΗ, το οποίο με ανακοίνωση του στιγμάτιζε την ενέργεια του καταδικασμένου παιδεραστή. Εκανε κι αυτή την προσπάθειά της μαζί με το δεξιό μέτωπο να ξαναγράψουν την πρόσφατη ιστορία μας.
Από κει και πέρα είναι εγκεφαλικό της κατασκεύασμα τα “φρικαλέα σεξουαλικά σκάνδαλα” επί Στάλιν στα Μπολσόι.
Αυτό, δε, με την Κομανέντσι και τον βιασμό της από τον γιο του Τσαουσέσκου, είναι πάλι ένα χιλιοπαιγμένο παραμύθι. Προφανώς, η Ακρίτα δεν έχει πάρει εδώ και χρόνια χαμπάρι ότι η ίδια η Νάντια Κομανέτσι έχει αρνηθεί αυτόν τον ισχυρισμό της μητέρας της – περί βιασμού – που “αποκαλύφθηκε” την περίοδο της “μετάβασης” της χώρας στον “ελεύθερο κόσμο”, γιατί δεν πολυβολεύει κάτι τέτοιο στο αφήγημά τους.
Αφήστε μια απάντηση