• Η δικαστική εξουσία δικάζει τον Ν. Ρωμανό για όσα είναι, όχι για όσα έπραξε

    Κατά τη διάρκεια της μνημονιακής συμφοράς, που τράβηξε κοντά 5 χρόνια, μαζί με όσα είδαμε και ζήσαμε, απωλέσαμε και συναισθήματα. Κι αυτή η απώλεια δεν θα ρυθμιστεί ποτέ. Η ζωή τότε μας προκαλούσε απελπισία, πόνο, ασφυξία. Είχε να κάνει με την πείνα, τους αρρώστους χωρίς φάρμακα, το κομμένο ρεύμα, την Αμυγδαλέζα, τα άπειρα δακρυγόνα, το βρωμόξυλο. Ήταν μια εμπόλεμη περίοδος σε καιρό ειρήνης, στη διάρκεια της οποίας συνέβη στον καθένα κάτι, που τον έκανε να επιστρέψει σπίτι του πιο άδειος από άλλες φορές.

    Υπήρξαν δύο συμβάντα εκείνης της εποχής που έριξαν βαριά σιωπή εντός μου και άφησαν στεγνό το στόμα. Το μαύρο γκράφιτι του Πολυτεχνείου και οι πρώτες εικόνες σύλληψης των τεσσάρων νέων αναρχικών που αποπειράθηκαν να κλέψουν την τράπεζα στο Βελβενδό.

    Το γκράφιτι του Πολυτεχνείου απεικόνισε με τον πιο ωμό τρόπο το μαύρο της ψυχής μας. Που κάποια στιγμή το ξέρασε όλο, και το έθεσε σε κοινή θέα.  Κι όποιος δεν το κατάλαβε, μη σώσει και δεν το κατάλαβε.

    Η άλλη εικόνα είχε αίμα. Δεν άντεχες να την κοιτάς. Τέσσερα νεαρά πρόσωπα σακατεμένα. Όλο το μίσος της ανενόχλητης αστυνομικής θηριωδίας είχε ξεσπάσει πάνω τους. Γιατί η σχέση εξουσίας και αλήθειας συναρθρώνεται πάνω στο σώμα. Μεταξύ των τεσσάρων, που στέκονταν όρθιοι και με  σθένος ήταν κι ο Ν. Ρωμανός. Η ζωή του Ρωμανού έχει περάσει τέσσερεις φορές από τη μηχανή του κιμά. Πρώτη φορά, μαθητής ων, όταν υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της εν ψυχρώ δολοφονίας του φίλου του, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.  Δεύτερη φορά όταν συνελήφθη και με τον τρόπο που συνελήφθη. Τρίτη φορά όταν διεκδίκησε τα νόμιμα ως φυλακισμένος, να παρακολουθεί δηλαδή μαθήματα της σχολής του. Τέταρτη φορά όταν δικάστηκε στο εφετείο.

    Ο αναρχικός Ρωμανός δεν παίζει με τη ζωή του. Τη ζει όπως αυτός νομίζει. Και δεν χρειάζεται να συμφωνήσει κάποιος πολιτικά μαζί του για να του αναγνωρίσει ήθος και θάρρος. Ένα θάρρος που βγάζει μάτι και δύσκολα το αντέχει κάποιος.

    Όταν διεκδίκησε με απεργία πείνας το δικαίωμα να παρακολουθεί μαθήματα στη σχολή του, είχαμε συγκυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου. Θυμίζω ότι ο τότε υπουργός δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου, υιός χίτη, που φλερτάριζε μεταξύ ΝΔ και Χρυσής Αυγής, είχε απέρριψε πέντε προτάσεις νομοθετικού περιεχομένου στη σειρά κι είχε πει με μειλίχια κτηνωδία «σύμφωνα με το άρθρο 3, παράγραφος 3, θα χρειαστεί να πεθάνει». Μέχρι το τελευταίο τέταρτο αναγνώρισης της νομιμότητας του αιτήματος αυτό επιθυμούσαν να συμβεί. Τη συνέχεια ανέλαβε η δικαστική εξουσία. Η αυστηρότητά της απέναντι στο Ρωμανό, που εκφράζεται όχι μόνο με εξοντωτικές ποινές, θέτει αυτομάτως την αμφιβολία κατά πόσο του παρέχεται κάθε φορά μία δίκαιη δίκη. Αλλιώς δεν εξηγούνται οι αντιφάσεις ως προς το κατηγορητήριο σε σχέση με το ύψος των ποινών. Δεν περιμένουμε να εννοήσει η δικαστική εξουσία ποια είναι η ιστορία του, τι έγινε και πότε, μήτε να λάβει υπόψη όλες τις παραμέτρους. Αλλά υπάρχει απαίτηση για το αυτονόητο. Να δικάσει βάση προηγούμενων αθωωτικών αποφάσεων και σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα. Δηλαδή να δικαστεί όχι γι΄ αυτό που είναι αλλά για τις πράξεις του. Οι νομικές ακροβασίες σε βάρος των συλληφθέντων για ληστεία στο Βελβενδό αποκαλύπτουν μία ακόμη φορά τα συναισθήματα της εκτελεστικής δικαιοσύνης. Που είναι χαλαρά και εύκαμπτα όταν δικάζουν επιχειρηματίες σωματέμπορους, ανάλγητα και σκληρά όταν δικάζουν πλαστογραφία απολυτήριου δημοτικού μιας καθαρίστριας, και μίσος όταν δικάζουν ανθρώπους σαν το Ν Ρωμανό. Διότι μπορεί η δύναμή τους πέλαγος, αλλά κι η θέλησή του βράχος.

    Εδώ παρουσιάζονται αναλυτικά όλα όσα αφορούν την προσφυγή της υπόθεσης στον Άρειο Πάγο

    Πηγή: Δάφνη Απότσου – Κουτί της Πανδώρας

  • Ας μάθουμε να δυσπιστούμε απέναντι στα οργανωμένα ψέματά τους

    Φίλε και φίλη που κι εσύ όπως κι εγώ πίστεψες αρχικά τα ΜΜΕ ότι ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν ένας τοξικομανής εκτός ελέγχου, οι τοξικολογικές εξετάσεις βγήκαν και έδειξαν ότι δεν είχε πάρει καμία ουσία.
    Φίλε και φίλη που πίστεψες ότι ο Ζακ Κωστόπουλος μπήκε να ληστέψει το κοσμηματοπωλείο οι καταθέσεις έδειξαν ότι αυτό δεν ισχύει.

    Φίλε και φίλη το μαχαίρι που βρέθηκε δεν είχε αποτυπώματά του.
    Άρα φίλε και φίλη αυτοί που έσπευσαν να μας ενημερώσουν ότι το σκηνικό είχε να κάνει με έναν τοξικομανή που μπήκε να ληστέψει ένα κοσμηματοπωλείο απειλώντας με μαχαίρι περαστικούς και τον ιδιοκτήτη είναι ένα ψέμα.
    Φίλε και φίλη τώρα βλέπουμε πως σερβίρεται ένα ψέμα από την αστυνομία σε συνεργασία με πρόθυμους δημοσιογράφους.

    Κι αν έχουν ανάγκη να πουν τόσα ψέματα για ένα απλό συμβάν στο κέντρο της Αθήνας, ας φανταστούμε τι γίνεται όταν μας ενημερώνουν για σοβαρά πολιτικά γεγονότα. Για το μακεδονικό, τα μνημόνια, τους πολέμους, τον φασισμό, τα εργασιακά…

    Θυμάσαι ότι ο Φύσσας ήταν αρχικά θύμα καυγά μεταξύ οργανωμένων οπαδών;
    Ότι ο Κατσίφας ήταν μειονοτικός που πήγε να ανεβάσει μια σημαία στο χωριό του και τον δολοφόνησε η αλβανική αστυνομία;
    Ότι ο αναρχικός Θεοφίλου είχε συμμετάσχει σε ληστεία στην Πάρο κι είχε δολοφονήσει έναν πολίτη;
    Ότι η Ηριάννα ήταν μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης;
    Ότι Πακιστανοί στη Νίκαια αιχμαλώτισαν και βασάνισαν αστυνομικό;

    Τόσα και τόσα οργανωμένα ψέματα πάντα προς τη μία κατεύθυνση. Χτίζουν προφίλ τεράτων για τους καλούς και τους αδύναμους και προφίλ ηρώων και θυμάτων για τους κακούς. Είναι άλλος ένας τρόπος για να ελέγχουν την κοινή γνώμη και να κυριαρχούν.

    Ας μάθουμε να δυσπιστούμε απέναντι στα οργανωμένα ψέματά τους. Ευτυχώς υπάρχουν site, εφημερίδες και δημοσιογράφοι που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Αυτά να στηρίξουμε.

    Πηγή: Yorgos Mi – f/b

  • 70 χρόνια από τότε που το αστικό κράτος προχώρησε στην εκτέλεση του ΕΛΑΣίτη, κομμουνιστή, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκου Γόδα. (Βίντεο)

    Σήμερα συμπληρώνονται 70 χρόνια από τότε που το αστικό κράτος προχώρησε στην εκτέλεση του ΕΛΑΣίτη, κομμουνιστή, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκου Γόδα.

    Ο Γόδας δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας και έτσι η τύχη του ήταν προδιαγεγραμμένη. Στο τελευταίο γράμμα προς τους δικούς του έγραψε: «πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου». Το ποια ήταν αυτά τα ιδανικά το μαρτυρούν πέρα απ’ τη δράση του, τα ίδια του τα λόγια τη στιγμή που τον έπαιρναν για να τον εκτελέσουν: –«Νενικήκαμεν. Ζήτω οι ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού». Την ίδια στιγμή οι συγκρατούμενοι του τραγουδούσαν τον ύμνο της Διεθνούς. Τελευταία επιθυμία του ήταν να τον εκτελέσουν με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας! Όπως και έγινε! Εκείνο το βροχερό πρωινό της 19ης Νοέμβριου 1948 η φανέλα του Ολυμπιακού βάφτηκε κόκκινη.

    Με την ευκαιρία αυτή θα σας προτείναμε να διαβάσετε ένα πολύ καλό σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΑΠΑΤΡΙΣ» τον Απρίλη 2013, όπως και να παρακολουθήσετε ένα βίντεο που αναφέρεται στον Νίκο Γόδα έναν αταλάντευτο αγωνιστή που με το παράδειγμα της θυσίας του μετατράπηκε σε συμβολική μορφή.


    _________________________________________
     Νίκος Γόδας: Στο απόσπασμα με την φανέλα του Ολυμπιακού

    Πηγή: Hot Doc

    Ηταν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, στον οποίο πήρε μεταγραφή εν μέσω του πολέμου και τη διετία1942-43 διέπρεψε με τους «ερυθρόλευκους».
    Παράλληλα ο Νίκος Γόδας ήταν αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και μέλος του επίλεκτου 5ου Λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά, με συμμετοχή σε πολύ σημαντικές μάχες στο λεκανοπέδιο.

    Ο Νίκος Γόδας γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένειά του πέρασε στη Λέσβο και από εκεί στην Κρήτη. Τελικά ήρθε στον Πειραιά και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Παλιά Κοκκινιά. Το πατρικό σπίτι του βρισκόταν στην οδό Κυδωνιών, τη σημερινή Πέτρου Ράλλη. Ηταν τότε που γνώρισε και τον μεγάλο ρεμπέτη Γιάννη Παπαϊωάννου που έπαιζε ποδόσφαιρο στον Πειραϊκό και έκαναν παρέα

    Ο Γόδας έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο με κεραμικά στη συμβολή Πειραιώς και Φαλήρου (εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η Ελαΐς), μόλις 200 μέτρα από το γήπεδο Καραϊσκάκη. Αρχισε να παίζει ποδόσφαιρο με την ομάδα του εργοστασίου και εκεί, σε ηλικία 18 χρόνων, τον είδαν από τον Ολυμπιακό και του έβγαλαν δελτίο.

    Στο βιβλίο «Μια θρησκεία χωρίς απίστους: Ποδόσφαιρο» των Νίκου Μπογιόπουλου και Δημήτρη Μηλάκα αναφέρεται για τον Γόδα ότι «από τα τέλη του 42 είναι ο βασικός μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού. Σκοράρει στο 4-0 κατά του Εθνικού και κατά του Απόλλωνα Είναι στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού όταν κερδίζει τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά το Μάιο του 1943, όταν ο Ολυμπιακός επικράτησε με 5-2 απέναντι πάλι στον Παναθηναϊκό. Αλλά ο Γόδας είναι “βασικός” και στους αγώνες για τη λευτεριά Εκτός από τη μάχη της Ηλεκτρικής, τον συναντάμε να ηγείται του λόχου του στη μάχη της 7ης Μάρτη του 44. Τον Δεκέμβριο του 44 ο λόχος του Νίκου Γόδα πολεμάει τους Αγγλους στον Πειραιά, στο νεκροταφείο της Ανάστασης. Η μονάδα του ηττήθηκε αλλά κατάφερε να οδηγήσει όσους συμπολεμιστές του σώθηκαν στο όρος Βελούχι, στη Ρούμελη».

    Αρχές του 1945, αμέσως μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ο Γόδας, άρρωστος με πνευμονία, επιστρέφει στην Αθήνα όπου τον καρφώνουν και συλλαμβάνεται.
    Οπως αναφέρουν οι μαρτυρίες, σε μια δίκη-φιάσκο με περισσότερους από 50 ψευδομάρτυρες ο Νίκος Γόδας στις 13 Ιουλίου του 1945 καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με άλλους δέκα συντρόφους του. Εμεινε στη φυλακή τρία χρόνια και από τις φυλακές Αβέρωφ πήγε στις φυλακές της Αίγινας και από εκεί στην Κέρκυρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτά τα τρία χρόνια τον πίεζαν να υπογράψει δήλωση μετάνοιας για να γλιτώσει, αλλά ακόμη και την παραμονή της εκτέλεσής του αρνήθηκε να το κάνει!

    Τελικά, στις 19 Νοεμβρίου 1948 ο Γόδας οδηγήθηκε μαζί με άλλους συναγωνιστές του στο εκτελεστικό απόσπασμα στο νησάκι Λαζαρέτο της Κέρκυρας. Η τελευταία επιθυμία του; Να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού!

    «Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν τη χαριστική βολή» φώναξε χαρακτηριστικά και λίγο προτού ακουστεί το «πυρ» είπε στους συγκρατούμενούς του: «Νενικήκαμεν. Ζήτω οι ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας, συναθλητές μου».

    Να σημειωθεί ότι τότε στον Ολυμπιακό συμπαίκτες με τον Νίκο Γόδα ήταν αρκετοί αγωνιστές της Αντίστασης, όπως οι Ανδρέας Μουράτης, Μίμης Αποστολόπουλος, Γιώργος Δαρίβας, Γιάννης Φερλεμής, Μιχάλης Ανα-ματερός (σκοτώθηκε το 1944 από τους Αγγλους), Ηλίας Μαλαμόπουλος, Νίκος Πολίτης, οι οποίοι οδηγήθηκαν για τη δράση τους στη Μακρόνησο, τη Γυάρο και αλλού.

  • Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Τοξικολογικής Εξέτασης ο Ζακ ήταν «καθαρός»!

    Χαρήκαμε και πανηγυρίζουμε, που σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Τοξικολογικής Εξέτασης του Ζακ, δεν ανιχνεύθηκαν ναρκωτικές ουσίες και συγκεκριμένα καμία από τις πέντε κατηγορίες (Οπιούχα, Κοκαίνη/Μεταβολίτες, Αμφεταμίνες/Μεταμφεταμίνες, Βενζοδιαπεζίτες, Μεθαδόνη/Μεταβολίτες).

    Και τώρα κάθομαι και αναρωτιέμαι το γιατί της τόσης χαράς;

    Μήπως γιατί καταρρέει το σενάριο της Ασφάλειας και των ΜΜΕ; (πρεζόνι με μαχαίρι μπήκε για να ληστέψει).

    Αυτό όμως σημαίνει, ότι, είτε ήταν αποδεκτό, είτε, ότι υπήρχε φόβος να επαληθευτεί.
    Και ναι! αυτό είναι ένα καθοριστικό στοιχείο για την δικονομική αντίκρουση ισχυρισμών των κατηγορουμένων και την ενίσχυση της κατηγορίας.

    Αλλά και αν ο Ζακ ήταν τίγκα σε όλες τις παραπάνω ουσίες, αυτό θα αναιρούσε σε τίποτα τη βάρβαρη δολοφονία του;

    Ο Ζακ, είτε «καθαρός», που αποδείχθηκε, είτε «πρεζόνι τελειωμένο», αν προέκυπταν στοιχεία, απλά δολοφονήθηκε ψυχρά.

    Ο Ζακ υπήρξε θύμα της ανθρώπινης θηριωδίας, του κοινωνικού φασισμού της κρατικής βίας και καταστολής.

    Και ως τέτοιο θύμα μας συγκλόνισε.

    Της Αλέκας Ζορμπαλά

  • «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ No 8»: – Ενα επαίσχυντο φύλλο ή «μανιφέστο του καλού κνίτη»;

    Εθιμικό θα λέγαμε ότι έχει καταντήσει το γεγονός κάθε χρόνο τις μέρες του γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του ’73, να ξανάρχεται στην δημοσιότητα το τετρασέλιδο τεύχος της «Πανσπουδαστικής Νο8″(έντυπο συνδικαλιστικό όργανο της ΑντιΕΦΕΕ), που κυκλοφόρησε Γενάρη-Φλεβάρη 1974.

    Εκεί εκτός από το επίμαχο εδάφιο περί «350 προβοκατόρων του Ρουφογάλη, πρακτόρων της χουντικής ΚΥΠ, Αμερικανών, CIA, κλπ.» (που αποδίδεται στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα), καταγγέλλεται ως χαφιές και πράκτορας –«ένα υποκείμενο», όπως χαρακτηρίζεται- ο φοιτητής του Φαρμακευτικού, Διονύσης Μαυρογένης, (στέλεχος ΑΑΣΠΕ/ΕΚΚΕ και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης), ενώ αυτός κρυβόταν σε κάποια παραλία της νότιας Κρήτης για να μη συλληφθεί από την Ιωαννιδική ΕΣΑ!

    Και η σχετική αναφορά που γίνεται από ορισμένους στοχεύει να στιγματιστεί, η στάση που κράτησαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το ΚΚΕ, η ΚΝΕ και η ΑντιΕΦΕΕ (η φοιτητική παράνομη οργάνωση της φυσικά επίσης παράνομης ΚΝΕ).

    Αναπαράγουμε ένα πολυσέλιδο σχετικό δημοσίευμα. Το υπογράφει ο δημοσιογράφος Ζήσης I. Καραβάς και υπάρχει στο περιοδικό «Αιρετικά», που κυκλοφόρησε χτες σαν ένθετο στην  εφημερίδα «Documento».
    Εχει τίτλο «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ No 8»: – Ενα επαίσχυντο φύλλο ή «μανιφέστο του καλού κνίτη»;και εκτός ότι παρουσιάζει όλες τις σχετικές απόψεις, που έχουν δει την δημοσιότητα, θέτει μια σειρά αναπάντητα ερωτηματικά.

    Στεκόμαστε σε ένα σημείο του σχετικού δημοσιεύματος όπου παρουσιάζονται οι εκτιμήσεις του στελέχους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Κώστα Παπαδάκη. Εκεί μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

    Το στίγμα των 350 προβοκατόρων, που εγκαινιάστηκε με την “Πανσπουδαστική ν. 8”, σηματοδότησε τον τρόπο με τον οποίο το ΚΚΕ αντιμετώπισε μεταπολιτευτικά -και ακόμα δεν έχει σταματήσει- οτιδήποτε άλλο διεκδικούσε μία θέση στην αριστερά και τα κινήματα. 

    Χαφιέδες, πράκτορες της εργοδοσίας, τσιράκια του συστήματος, αντικομμουνιστές και άλλοι παρόμοιοι χαρακτηρισμοί εκτοξεύονταν καθημερινά σε συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, έντυπα και “πηγαδάκια” ενάντια σε “αναθεωρητές”, “αριστεριστές”, “αναρχοαυτόνομους”. 
    Κάθε άποψη και σύνθημα αντίθετο με τη γραμμή του ΚΚΕ, “ακραίο, άκαιρο, αναντίστοιχο με τις ανάγκες της περιόδου”, χαρακτηριζόταν ως εκπορευόμενο από τα επιτελεία της άρχουσας τάξης και αντιμετωπίζονταν ανάλογα. 

    Ανελέητη υπήρξε όχι μόνο ησυκοφάντηση αγωνιστών και κινητοποιήσεων, αλλά και η απροκάλυπτη καταστολή καταλήψεων (Χημείο 1980), καταγγελιών ενάντια στη σοβιετική επέμβαση στο Αφγανιστάν και τα τανκς του Γιαρουζέλσκι, κά.

    Η ΚΝΕ της μεταπολιτευτικής νομιμότητας διεκδικούσε την αποδοχή της από τη συντηρητική κοινωνία με πολλά διαπιστευτήρια νομιμότητας ανάμεσα στα οποία η αποδοκιμασία των ριζοσπαστικών μορφών πάλης και τρόπων ζωής (ποιος ξεχνά και την παμφλέτα του Γρηγόρη Φαράκου “Για μια ταξική, ηθική, πατριωτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας”;).    

    Διαβάστε ολόκληρο το δημοσίευμα «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ No 8»: – Ενα επαίσχυντο φύλλο ή «μανιφέστο του καλού κνίτη»;

  • Συρία: Πόλεμος, παζάρια και μπίζνες σε αιματηρό φόντο

    Βαρύ φόρο αίματος εξακολουθεί να πληρώνει ο συριακός λαός, με τη χώρα του να έχει μετατραπεί σε ένα ατέλειωτο πεδίο μάχης με πολλές αντιτιθέμενες πλευρές. Δε φτάνει που στα περισσότερα από οκτώ χρόνια πολέμου έχουν σκοτωθεί 465 χιλιάδες άνθρωποι, έχουν τραυματιστεί πάνω από ένα εκατομμύριο και έχουν φύγει ως πρόσφυγες πάνω από 12 εκατομμύρια (ο μισός πληθυσμός), αλλά το αιματοκύλισμα συνεχίζεται κανονικά!

    Η αύξηση της πολεμικής εμπλοκής των ΗΠΑ, με αεροπορικούς βομβαρδισμούς σε περιοχές που ελέγχει το «Χαλιφάτο», οδήγησε την περασμένη Τρίτη στο θάνατο 28 ατόμων (οι 22 από τους οποίους ήταν άμαχοι, συγγενείς μαχητών του ISIS). Είχε προηγηθεί την προηγούμενη Παρασκευή άλλο κύμα βομβαρδισμών, που οδήγησε στο θάνατο 41 αμάχων, μεταξύ των οποίων 17 παιδιά, στα ανατολικά του Ευφράτη (στην περιοχή κοντά στα σύνορα με το Ιράκ), σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων (οργάνωση που εδρεύει στο Λονδίνο και κάθε άλλο παρά ως φιλοκαθεστωτική μπορεί να χαρακτηριστεί). Οι βομβαρδισμοί ήταν υποστηρικτικοί της επέλασης των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), της αμερικανοστήρικτης συμμαχίας στην οποία ηγούνται οι Κούρδοι της Συρίας (ναι, οι… επαναστάτες που οικοδομούν τον… κομμουνισμό στο Κομπάνι), που ξανάρχισε μετά από την αναστολή των επιχειρήσεων στις 31 Οκτώβρη, λόγω της τουρκικής εμπλοκής κατά των Κούρδων στη Βόρεια Συρία. Οι Αμερικάνοι βρήκαν έναν τρόπο να «μαζέψουν» τους Τούρκους κι έτσι οι επιχειρήσεις των SDF κατά του ISIS ξεκίνησαν πάλι την περασμένη Κυριακή (δηλαδή δυο μέρες μετά τους αμερικάνικους βομβαρδισμούς).

    Επομένως, οι διαμαρτυρίες του καθεστώτος Ασαντ στον ΟΗΕ για την αμερικάνικη αιματηρή εμπλοκή δεν ήταν αστήρικτες, ανεξάρτητα από το ότι το καθεστώς την ίδια στιγμή παραβίαζε την εκεχειρία που είχε συμφωνηθεί στις 17 Σεπτέμβρη με την αντιπολίτευση (ό,τι έχει απομείνει από αυτήν τέλος πάντων) με ρωσική και τουρκική διαμεσολάβηση.  Κατά τη συμφωνία, θα δημιουργούνταν μία αποστρατιωτικοποιημένη-ουδέτερη ζώνη βάθους 15-20 χιλιομέτρων καθ’ όλο το μήκος του μετώπου του Ιντλίμπ, που περιελάμβανε τμήματα των επαρχιών Λατάκια, Χάμα και Χαλέπι. Οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες (ισλαμιστές μαχητές από διάφορες ομάδες που μάχονται κατά του Ασαντ στο Ιντλίμπ, όπως η Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ που ήταν παρακλάδι της Αλ Κάιντα) θα έπρεπε να αποσύρουν όλο το βαρύ οπλισμό τους μέχρι τις 10 Οκτώβρη.

    Ομως οι αψιμαχίες ποτέ δε σταμάτησαν, παρά το γεγονός ότι οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες δήλωσαν ότι απέσυραν τον βαρύ οπλισμό τους -όχι όμως και τους μαχητές τους- από την ουδέτερη ζώνη. Αυτό έκανε το καθεστώς να συνεχίσει τις επιθέσεις του, προειδοποιώντας τους ισλαμιστές μαχητές ότι αν δεν αποχωρήσουν θα τους εξολοθρεύσει η ρωσική αεροπορία. Το τεθωρακισμένο όχημα του συριακού στρατού που μπήκε στις 13 Οκτώβρη στην ουδέτερη ζώνη καλούσε τους εναπομείναντες ισλαμιστές μαχητές να επιλέξουν ή έναν ατιμωτικό θάνατο από τα ρωσικά αεροπλάνα ή να επιστρέψουν στην αγκαλιά της πατρίδας! Μέχρι στιγμής, τα ρωσικά αεροπλάνα δε φαίνεται να ήρθαν, όμως η εκεχειρία που αποφασίστηκε στις 17 Σεπτέμβρη καταρρέει. Ανθρωπιστικές οργανώσεις προειδοποιούν ότι αν ανάψει για τα καλά το μέτωπο του Ιντλίμπ, η ανθρωπιστική καταστροφή θα είναι ανείπωτη.

    Με όλα αυτά τα μέτωπα ανοιχτά, είναι αβέβαιο το πότε θα τελειώσει η αιματοχυσία που συνεχίζεται για όγδοη χρονιά στον άδικο (απ’ όλες τις πλευρές) πόλεμο της Συρίας. Η τελευταία συνάντηση που έγινε στην Ιστανμπούλ στα τέλη Οκτώβρη (μετά από πολλές αναβολές, αφού είχε προγραμματιστεί για τις αρχές Σεπτέμβρη) ήταν μία συνάντηση που έφερε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τις δύο βασικές ομάδες χωρών που εμπλέκονται στο συριακό πρόβλημα. Την ομάδα των ειρηνευτικών συμφωνιών της Αστάνα (Ρωσία, Τουρκία και Ιράν) και τη Συριακή Ομάδα Εργασίας (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία και Αίγυπτο). Οι τετραήμερες συνομιλίες δεν οδήγησαν πουθενά, πέρα από ένα κοινό ανακοινωθέν, σύμφωνα με το οποίο όλα τα μέρη διατράνωσαν την αντίθεσή τους στις «τρομοκρατικές ομάδες» (ISIS και παρακλάδια της Αλ Κάιντα) και συμφώνησαν ότι το συριακό πρόβλημα δε θα λυθεί στρατιωτικά αλλά μέσω της ενίσχυσης της πολιτικής διαδικασίας με τη βοήθεια του ΟΗΕ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για «ελεύθερες εκλογές». Ανάλογα με τις περιστάσεις, θα συγκληθεί στη Γενεύη η «συνταγματική επιτροπή», μέχρι το τέλος του χρόνου, για να αποφασίσει τη συνταγματική αναθεώρηση, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος προς τις εκλογές. Αυτό το «ανάλογα με τις περιστάσεις» αφήνει ανοικτό το παράθυρο για παράταση αυτής της διαδικασίας, που όπως καταλαβαίνετε βάζει στο απυρόβλητο τον Ασαντ.

    Για να έχετε ένα μέτρο της αξίας που έχουν στην πράξη αυτές οι συνομιλίες, δείτε πώς κατέληξε ο «χαιρετισμός» της συμφωνίας της 17ης Σεπτέμβρη από όλες τις πλευρές της συνάντησης της Ιστανμπούλ και οι διαβεβαιώσεις για τη θετική εξέλιξη της αποστρατιωτικοποίησης της ουδέτερης ζώνης. Η εκεχειρία κατέρρευσε, όπως είπαμε παραπάνω, και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτε γι’ αυτό. Ενα ακόμα παράδειγμα είναι η κατάσταση των προσφύγων που εγκατέλειψαν τις περιοχές του «Χαλιφάτου». Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο, η κατάσταση των προσφύγων είναι άθλια, με πλήρη έλλειψη βασικών μέσων διαβίωσης και περίθαλψης και με τις τιμές των τροφίμων να εκτινάσσονται όλο και περισσότερο λόγω των φόρων που επιβάλλει το καθεστώς στους εμπόρους. Παρολαυτά, η σύνοδος της Ιστανμπούλ υπογράμμισε την ανάγκη να δημιουργηθούν οι συνθήκες στη χώρα προκειμένου να επιστρέψουν με ασφάλεια όλοι οι πρόσφυγες!

    Η ουσία του συριακού προβλήματος βρίσκεται στο μοίρασμα της λείας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Οι Αμερικάνοι με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), δηλαδή κυρίως τους Κούρδους, κατέχουν περίπου το ένα τρίτο των εδαφών. Η Ρωσία μέσω του Ασαντ κατέχει πάνω από τη μισή Συρία, με τις υπόλοιπες περιοχές να ελέγχονται είτε από την Τουρκία, μέσω των συμμαχικών της πολιτοφυλακών, είτε από τις ισλαμικές ομάδες (πρώην Αλ Κάιντα, που ελέγχει ένα μικρό θύλακα στο Ιντλίμπ) και το ISIS (που κι αυτό έχει «στριμωχτεί» στα σύνορα με το Ιράκ).

    Η Ρωσία ζητά να φύγουν όλοι οι ξένοι στρατοί, όχι γιατί κόπτεται για την ανεξαρτησία της χώρας, αλλά γιατί έχει το πλεονέκτημα να ελέγχει απόλυτα το καθεστώς Ασαντ (χάρη στη δική της επέμβαση κρατήθηκε ο Ασαντ στην εξουσία, ας μην το ξεχνάμε αυτό). Οι Αμερικάνοι στηρίζουν τους Κούρδους, όχι γιατί κόπτονται για τα εθνικά δικαιώματα του κουρδικού λαού, αλλά γιατί απέκτησαν μία αξιόμαχη δύναμη που μπορούν να την ελέγχουν (κυρίως με την οικονομική και στρατιωτική τους υποστήριξη) σε μία περιοχή που βρίσκεται το 90% των ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας. Η «ευαίσθητη» Ευρώπη παρακολουθεί από δίπλα, χωρίς όμως να έχει τη δύναμη των δύο μεγάλων παικτών, ΗΠΑ και Ρωσίας. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα επιχειρήσει να διεκδικήσει μερίδιο από την πίτα της «ανοικοδόμησης» που κάποια στιγμή θα έρθει στη Συρία.

    Ενα από τα κοράκια που έκανε μπίζνες στη χώρα εν μέσω πολέμου, ήταν η γνωστή μεγάλη γαλλική τσιμεντοβιομηχανία Lafarge. Την περασμένη βδομάδα, παίχτηκε στη χώρα μας ένα θεατρικό έργο (του σύρου σκηνοθέτη Ομάρ Αμπουσάαντα) με ακριβώς αυτό το θέμα, το βρώμικο ρόλο της Lafarge στη Συρία, με την πλήρη αδιαφορία για τη ζωή των εργατών της που συνέχιζαν να παράγουν τσιμέντο παρά τις μάχες που διεξάγονταν στη Βόρεια Συρία, ενώ η Lafarge πλήρωνε με άφθονο χρήμα το ISIS για να μην πειράξει το τσιμεντάδικο. Αυτό οδήγησε σε σκάνδαλο στη Γαλλία το καλοκαίρι του 2017, με την έρευνα να συνεχίζεται μέχρι και σήμερα και τον πρώην πρόεδρο της Lafarge, Μπρούνο Λαφόν, να χάνει ένα μέρος της αποζημίωσης των οκτώ εκατομμυρίων ευρώ που έλαβε το 2015 όταν εγκατέλειπε τη θέση του προέδρου της Lafarge, μετά από την εξαγορά της από τη σουηδέζικη ανταγωνίστριά της Holcim. Ετσι, ο Λαφόν έχασε γύρω στα 2.5 εκατομμύρια ευρώ (το ένα τρίτο της αποζημίωσής του), γιατί το ποσό αυτό κατασχέθηκε το περασμένο καλοκαίρι από τις ερευνητικές αρχές που διερευνούν την υπόθεση της λειτουργίας του τσιμεντάδικου στην πόλη Τζαλαμπίγια στη Βόρεια Συρία, όταν αυτή βρισκόταν στα χέρια του ISIS. Ποιος είπε ότι πόλεμος και μπίζνες δεν αλληλοσυμπληρώνονται;

    πηγή: ΚΟΝΤΡΑ

  • Αυτή η πολιτική δολοφονεί! Και μόνο εμείς μπορούμε να την ανατρέψουμε!

    · Παρασκευή 16/11, Λεωφόρος ΝΑΤΟ – Άνω Λιόσια: Πενηντατετράχρονος εργάτης καθαριότητας, υπάλληλος του δήμου Αλίμου, πατέρας τεσσάρων παιδιών, νεκρός μετά από την ανατροπή του απορριμματοφόρου στο οποίο επέβαινε.

    · Παρασκευή 9/11, Ασπρόπυργος: Ένας εργάτης καθαριότητας νεκρός και ένας ακόμη τραυματίας, παρασυρμένοι από ΙΧ όχημα. Ανατριχιαστική «λεπτομέρεια»: Ο νεκρός εργάτης ήταν κωφάλαλος (!!!), και παρ’ όλ’ αυτά τον είχαν βάλει να εργάζεται στο δρόμο!!!

    · Δευτέρα 29/10, Μαρούσι: Συμβασιούχος εργάτης, πατέρας τριών παιδιών, νεκρός από παθολογικά αίτια μετά από τη δυσφορία που ένιωσε κατά τη διάρκεια της δουλειάς του.

    · Παρασκευή 22/6, Κορωπί: Σαρανταπεντάχρονος εργάτης δήμου νεκρός από αλλεργικό σοκ που προκάλεσαν τσιμπήματα από σφήκες όταν προσπαθούσε να ξεσφηνώσει καναπέ από την αρπάγη του απορριμματοφόρου.

    Και η αιματοβαμμένη λίστα των νεκρών εργατών στους δήμους όχι μόνο δεν έχει τέλος, αλλά πυκνώνει με τρομακτικούς ρυθμούς. Συμπληρώνοντας τη λίστα των θυμάτων που θρηνεί συνολικά η εργατική τάξη, αναγκασμένη να δουλεύει με άθλιους όρους, με εξαντλητικούς ρυθμούς, εκτεθειμένη σε κάθε λογής κίνδυνο, απροστάτευτη, για ένα πενιχρό μεροκάματο και αυτό για λίγους μόλις μήνες.

    Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του συστήματος της εκμετάλλευσης, του καπιταλισμού. Αυτή είναι η πραγματική ουσία της πολιτικής που υπηρετούσαν και υπηρετούν οι ντόπιες κυβερνήσεις (τόσο η τωρινή όσο και οι προηγούμενες), αλλά και οι δημοτικές αρχές που διαχειρίζονται τις πολιτικές αυτές. Ούτε τα κροκοδείλια δάκρυά τους, ούτε η επίκληση της «κακιάς στιγμής», ούτε οι προσπάθειες να αποσιωπήσουν αυτά τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, μπορούν να κρύψουν τις βαριές τους ευθύνες. Είναι όλοι τους υπόλογοι!!!

    Και η πάλη των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή, για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για πλήρη και σταθερή δουλειά δεν μπορεί να βασίζεται στα παραμύθια που της πουλάνε καθημερινά όλοι αυτοί. Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε εμείς! Γιατί αυτή είναι η «ανάπτυξή» τους, το «τέλος των μνημονίων» και η «κανονικότητα» για τα οποία μας βομβαρδίζουν καθημερινά. Είναι η συνέχιση της ίδιας –άγρια αντεργατικής– πολιτικής. Είναι η θυσία των εργαζομένων στο βωμό των συμφερόντων του ντόπιου κεφάλαιου και των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ.

    Μιλούν για εργατικά «ατυχήματα» και ρίχνουν ξεδιάντροπα το φταίξιμο στους εργάτες. Αυτοί, που τόσο αδίστακτα εκβιάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες. Αυτοί που βλογάνε τα γένια των μεγαλοεπιχειρηματιών, των εφοπλιστών και των μεγαλοεργολάβων. Αυτοί που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο των ΝΑΤΟϊκών φονιάδων και που δεν θα διστάσουν να στείλουν και το δικό μας λαό σαν κρέας για τα κανόνια τους.

    Ενάντια σε όλους αυτούς, ενάντια στην πολιτική που υπηρετούν σε βάρος μας, ΜΟΝΟ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΦΡΑΓΜΟ! Μόνο με τη δική μας οργανωμένη, συλλογική, αποφασιστική πάλη μπορούμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, τα ταξικά μας συμφέροντα.

    Αυτές οι δολοφονίες εργατών δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητες! Ας μην ανεχτούμε άλλες θυσίες στο βωμό των συμφερόντων τους! Ας μην ανεχτούμε άλλο την πραγματικότητα της εντατικοποίησης, των εκβιασμών, της δουλειάς χωρίς δικαιώματα, των άθλιων μισθών, της ανακύκλωσης της ανεργίας, του εργασιακού μεσαίωνα!

    ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!

    18 Νοέμβρη 2018

  • Οι ΗΠΑ συνειδητοποιούν τελικά πως μπορεί να ηττηθούν από Ρωσία και Κίνα

    Général Dominique Delawarde, Réseau International, 16-11-18

    [Πολύ σημαντικές οι επισημάνσεις του πρώην αρχηγού των στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών στο γαλλικό ΓΕΕΘΑ, αλλά οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ δεν θα πρέπει να επιστρέψουν  αμέριμνοι στις αγκάλες του Μορφέα. Τα αισιόδοξα συμπεράσματα του στρατηγού, περί μειωμένου κινδύνου πολέμου, στηρίζονται στην καρτεσιανή λογική της πνευματικής του συγκρότησης – με την οποία καμιά δεν έχουν  σχέση οι εξημμένοι εγκέφαλοι φανατισμένων «νεοσυντηρητικών» και πολεμοκάπηλων κερδοσκόπων του άγγλο-σαξωνικού υπερκράτους… Γι΄αυτό φρονιμότερο θα είναι να προσεχτούν ειδικώτερα προς προβληματισμό οι παραινέσεις του, για τις συνέπειες του συμμαχικού εφησυχασμού, πολύ χρησιμότερες για  μελέτη και συμμόρφωση, ιδιαίτερα από τις αφελέστερες και χαζοχαρούμενες χώρες.]

    Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

    Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν μιαν στρατιωτική κρίση και θα μπορούσαν να χάσουν έναν πόλεμο εναντίον της Κίνας ή της Ρωσίας, προειδοποιεί μια έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου που δόθηκε στην δημοσιότητα στις 14 Νοεμβρίου.

    « Η στρατιωτική υπεροχή των Ηνωμένων Πολιτειών-στυλοβάτης της διεθνούς επιρροής τους και της εθνικής τους ασφάλειας, έχει διαβρωθεί σε επικίνδυνο βαθμό» επισημαίνει η έκθεση  της κοινοβουλευτικής επιτροπής για την στρατηγική της εθνικής άμυνας.

    « Ο αμερικανικός στρατός θα μπορούσε να υποστεί έναν απαράδεκτα υψηλό αριθμό θυμάτων (…) στην προσεχή πολεμική σύγκρουσή του», συνεχίζει το κείμενο της έκθεσης. « Θα μπορούσε να τα βρει δύσκολα για να κερδίσει και θα μπορούσε ίσως να χάσει έναν πόλεμο εναντίον της Κίνας ή της Ρωσίας.»

    Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήσαν ιδιαίτερα ευάλωτες εάν οι στρατιωτικές δυνάμεις τους βρεθούν «υποχρεωμένες να μάχονται ταυτοχρόνως σε δύο  ή περισσότερα μέτωπα» προσθέτουν οι δώδεκα πρώην υψηλοί αξιωματούχοι, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί, που επιφορτίστηκαν με την έρευνα των αμερικανικών στρατιωτικών δυνατοτήτων.

    (Πηγές: Γαλλικό Πρακτορείο, Le Monde, Liberation κλπ.)

    Σχόλιο Στρατηγού Ντελαβάρντ (Τέως  Αρχηγού των Στρατιωτικών Μυστικών Υπηρεσιών στο γαλλικό ΓΕΕΘΑ) :

    Αυτή η συνειδητοποίηση είναι άκρως ενδιαφέρουσα λόγω της ένδειξης ότι ένας πόλεμος που πολύ συχνά μας αναγγέλλεται από ορισμένους ως επικείμενος είναι ολοένα λιγότερο πιθανός. Καμιά χώρα στον κόσμο δεν ξεκινά πρώτη για πόλεμο εάν δεν είναι πεπεισμένη πως θα τον κερδίσει.

    Εξ άλλου σημειώνω δυο φράσεις πολύ σημαντικές:

    • Ο αμερικανικός στρατός «μπορεί να τα βρει δύσκολα για να κερδίσει, η μπορεί και να χάσει έναν πόλεμο εναντίον της Κίνας ή της Ρωσίας»
    • Και τι θα γινόταν αν ήταν ένας πόλεμος εναντίον της Κίνας και της Ρωσίας;
    • Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήσαν ιδιαίτερα ευάλωτες εάν τα στρατεύματά τους «βρίσκονταν στην ανάγκη να μάχονται ταυτοχρόνως σε δύο ή περισσότερα μέτωπα».

    Λαμβανομένου υπ’ όψιν του μίσους που κινούν σε πάρα πολλές χώρες, οι ΗΠΑ έχουν όλες τις πιθανότητες να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα πολύ περισσότερους από έναν αντίπαλο.

    Μπορεί να ελπίσουμε πως αυτή η διαπίστωση θα τους βοηθήσει να το σκεφτούν προτού να ορμήσουν σε νέες πολεμικές περιπέτειες, που μπορεί να καταλήξουν σε βάρος τους.

    Μπορούμε επίσης να ελπίσουμε πως οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους θα σκεφτούν και αυτοί επίσης τον βαθμό της προστασίας και της ασφάλειας που τους εγγυώνται στην πραγματικότητα οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και ότι θα πάψουν να συμπεριφέρονται ως υπόδουλοι ενός κράτους που τους επιφέρει ζημία και τους επικρίνει καθημερινά.

    Και μπορούμε, τέλος, να ελπίζουμε ότι αυτή η αποτίμηση των πραγματικών στρατιωτικών δυνατοτήτων των ΗΠΑ θα θέσουν επί τέλους τέρμα σε έναν κόσμο μονοκεντρικό, υπό την ηγεμονία και τους υπέρ-εδαφικούς νόμους των ΗΠΑ, ότι βάλουν τέλος στο χάος που αυτό το κράτος δημιουργεί λίγο-πολύ παντού στον κόσμο και ότι διευκολύνει την έλευση ενός πολυκεντρικού κόσμου, όπως το επιθυμεί μια ισχυρή πλειονότητα κρατών και πληθυσμών.

    Ένα αναπήδημα των ΗΠΑ είναι πάντοτε δυνατό, αλλά θα απαιτηθούν πολλά χρόνια για να ξανανεβούν την ανηφόρα. Το σημερινό επίπεδο του χρέους των ΗΠΑ (22 τρισεκατομμύρια δολάρια) δεν θα τις βοηθήσει.

  • Οχι άλλους νεκρούς εργάτες – εργάτριες σε Δήμους – Οι βάρβαρες πολιτικές κυβέρνησης, δημάρχων  γεννούν τα εργοδοτικά εγκλήματα.

    Στις 30 Απριλίου 2018 στο χωριό Ποταμιά της Τήνου είχαμε δύο νεκρούς και έναν τραυματία. Τον Αύγουστο εργάτρια τραυματίστηκε στον Δήμο Δάφνης-Υμηττού. Τις τελευταίες ημέρες δύο ακόμα νεκροί εργάτες, στη λεωφόρο ΝΑΤΟ στον Ασπρόπυργο-Λιόσια προστέθηκαν στη μαύρη λίστα των εργατικών εγκλημάτων στους Δήμους. Σε πολλούς Δήμους, έχουμε εργατικά ατυχήματα που άλλοτε καταγράφονται και άλλοτε ΟΧΙ. Σχεδόν καθημερινά έχουμε μικρούς και μεγάλους τραυματισμούς εργαζομένων κυρίως στην υπηρεσία καθαριότητας. ΟΧΙ ΤΥΧΑΙΑ.

    Οφείλεται στην έλλειψη προσωπικού και στην εντατικοποίηση της εργασίας. Ελάχιστοι εργαζόμενοι, συχνά παλεύουν με πίεση, με κάθε τρόπο να καλύψουν τα κενά, για να είναι καθαρές οι πόλεις και τα χωριά, να μαζευτούν τα απορρίμματα. Εργαζόμενοι ανεκπαίδευτοι καλούνται να εργαστούν κάτω από επικίνδυνες συνθήκες εργασίες, δεν υπάρχουν ουσιαστικά μέτρα για την υγιεινή και ασφάλεια στους  περισσότερους δήμους. Αλήθεια σε πόσους Δήμους δόθηκαν τα μέσα ατομικής προστασίας (ΜΑΠ) στους εργαζόμενους που εργάζονται από τις αρχές Οκτωβρίου με το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ; Πολλές φορές επικαλούμενη την έλλειψη προσωπικού, υπηρεσιακοί παράγοντες και αιρετοί αναθέτουν εργασίες σε εργαζόμενους άσχετες με την ειδικότητα και την πρόσληψη τους.

    Οφείλεται στο ότι δεν εφαρμόζεται  η νομοθεσία για την ασφαλή κίνηση των οχημάτων, δεν υπάρχουν ούτε δελτία καταλληλότητας. Τα αυτοκίνητα παρουσιάζουν τεχνικές ελλείψεις, γίνεται ελλιπής συντήρηση, φθαρμένα ελαστικά κ.λπ. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, επιθεωρήσεις εργασίας, είναι ανύπαρκτοι. Οι αιρετοί και υπηρεσιακοί παράγοντες δεν ελέγχονται και δεν τιμωρούνται. Τα ρουσφέτια, οι  επιλεκτικές μετακινήσεις και εξυπηρετήσεις καλά κρατούν και θα ενταθούν εν όψη και των εκλογών.

    Για τις τραγικές αυτές καταστάσεις η ευθύνη βαραίνει την κυβέρνηση και τους δημάρχους.                        Γι αυτούς είμαστε αναλώσιμοι.

    Κυβέρνηση και δήμαρχοι βλέπουν τα πάντα ως οικονομικό κόστος, δεν τους νοιάζουν οι ζωές των εργατών. Δεν διαθέτουν τα αναγκαία χρήματα για  την ανανέωση μηχανημάτων και υποδομών, για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων, τις ιατρικές εξετάσεις, την εκπαίδευσή τους. Δεν κάνουν  προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Θέλουν να καταργηθεί ή μειωθεί το ανθυγιεινό επίδομα.

    Οι Δήμοι λειτουργούν κράτος εν κράτη, ασύδοτοι αφού οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν τους ελέγχουν, κάνουν στραβά  μάτια, δεν τηρούνται οι νόμοι ακόμα και αυτοί που προβλέπονται. Οι τεχνικοί ασφαλείας ακόμη και εκεί που υπάρχουν με σύμβαση, πολλές φορές δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους  γιατί θέλουν να τα έχουν καλά με τους δήμαρχους, για ευνόητους λόγους.

    ΑΝ θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος……….

    Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποδεχθούμε ως κανονικότητα κάθε λίγο ένας εργάτης, μια εργάτρια  να πεθαίνει ή να  τσακίζεται. Να οργανώσουμε την πάλη μας και να διεκδικήσουμε άμεσα μέτρα για την προστασία της ζωή μας.

            ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ. ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018                 ΝΑ   ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΚΛΕΙΣΤΑ ΟΛΑ ΤΑ ΓΚΑΡΑΖ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ.

    Να συνεχίσουμε μετατρέποντας την οργή και αγανάκτηση σε ένα αγώνα διαρκείας με διάφορες μορφές. Για τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας.  Να διεκδικήσουμε άμεσα μέτρα για την προστασία της ζωή μας. Να μην καταργηθεί ή μειωθεί το ανθυγιεινό επίδομα.

    Ο μόνος τρόπος να σταματήσουμε να θρηνούμε ανθρώπινες ζωές, είναι να ανατρέψουμε με τον αγώνα μας τις βάρβαρες πολιτικές που γεννούν τα εργοδοτικά εγκλήματα.

    Απαιτούμε από την κυβέρνηση και τους δημάρχους μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στους Δήμους ΤΩΡΑ! Καμία απόλυση! Όχι στις φτηνές και με ημερομηνία λήξης ελαστικές σχέσεις εργασίας διαφόρων συμβάσεων και προγραμμάτων, π.χ. κοινωφελή εργασία. Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους. Να αγοραστούν νέα μηχανήματα, να δημιουργηθούν νέες υποδομές, να παρθούν μέτρα για καλύτερες  συνθήκες εργασίας.  Όχι στο καθεστώς της εργολαβίας που υπάρχει σε πολλούς δήμους και φέρνει εντατικοποίηση και ατυχήματα.

    Εκφράζουμε για άλλη μια φορά τα συλλυπητήρια μας στις οικογένειες των νεκρών συναδέλφων μας. Απαιτούμε από την κυβέρνηση και τους αρμόδιους φορείς την πλήρη διερεύνηση των συνθηκών που σκοτώνονται εργάτες, εργάτριες  στους Δήμους. Να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.

    Νοέμβριος  2018

    ΔΙΚΤΥΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ

  • Ο Τσίπρας επισημοποιεί το γάμο με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία

    Ο πρωθυπουργός και το κόμμα του, που εδώ και περίπου μια τετραετία συγκυβερνούν με το ακροδεξιό κόμμα του Καμμένου, δε θα είχαν κανένα πρόβλημα να πάνε με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, εφόσον κρίνουν ότι αυτό τους βολεύει. Ουδέποτε είχαν αρχές για να προβληματιστούν για την παραβίασή τους. Από την αρχή της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας άρχισε  να συμμετέχει στις συνόδους κορυφής των ευρωσοσιαλδημοκρατών, ως παρατηρητής. Κάποια στιγμή, μάλιστα, συνέπεσε και με τη Φώφη. Βαθμιαία, η σχέση άλλαξε. Η Φώφη αραίωσε (μέχρι που σταμάτησε να πηγαίνει) και ο Τσίπρας μονιμοποιήθηκε.

    Η εικόνα από τη διήμερη εκδήλωση (τύπου συνέδριου) που οργάνωσε η παραπαίουσα γερμανική σοσιαλδημοκρατία στο Βερολίνο (φωτογραφία πάνω) δεν αφήνει αμφιβολίες ως προς το μήνυμα που θέλησε να στείλει. Δίπλα στην πρόεδρο του SPD Αντρέα Νάλες καμαρώνουν χαμογελαστοί ο Τσίπρας και ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα. Το μήνυμα είναι σαφές: ένας νέος προοδευτικός συνασπισμός δημιουργείται στην Ευρώπη, που ξεκινά από τη σοσιαλδημοκρατία και τελειώνει στη… ριζοσπαστική Αριστερά.

    Σε τοπικό επίπεδο, βέβαια, τα πράγματα είναι κομματάκι διαφορετικά. Στη Γερμανία οι σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν, για δεύτερη κυβερνητική θητεία, με τη δεξιά/ακροδεξιά των Μέρκελ/Ζεεχόφερ. Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Μόνο στην Πορτογαλία είναι κάπως πιο καθαρά τα πράγματα, αφού ο «αριστερός» σοσιαλδημοκράτης Κόστα κυβερνά με τη στήριξη του «Μπλοκ της Αριστεράς» (κάτι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ), του «Κ»Κ Πορτογαλίας (ομογάλακτο του Περισσού) και των Πρασίνων.

    Αυτά, όμως, αφορούν τη βιτρίνα. Οι συμμαχίες χτίζονται για να επιτρέψουν σε ένα κόμμα να κυβερνήσει ή να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Κι επειδή οι συνθήκες δεν είναι σε όλες τις χώρες ίδιες, δημιουργείται αυτή η πανσπερμία  συμμαχιών, που σε όσους πιστεύουν στις κομματικές διακηρύξεις φαίνεται λίγο… τρελή. Αν, όμως, κοιτάξουμε την πολιτική που ακολουθούν όλα αυτά τα «παρδαλά» πολιτικά σχήματα, θα διαπιστώσουμε ότι έχει την ίδια ταξική ουσία και διαφοροποιείται μόνο ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης σε κάθε χώρα. Αλλο είναι η ιμπεριαλιστική Γερμανία και άλλο οι εξαρτημένες Ελλάδα και Πορτογαλία. Η Γερμανία ακολουθεί ιμπεριαλιστική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, με τη συμμετοχή και των γερμανών σοσιαλδημοκρατών. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει τους Νάλες, Τσίπρα και Κόστα να εμφανίζονται ως ομοϊδεάτες.

    Είναι ομοϊδεάτες. Και ο καθένας ξέρει τη θέση του. Ξέρει ποια χώρα διοικεί και τι καθήκοντα του επιβάλλει αυτός ο ρόλος. Στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό εφαρμόζουν μια πολιτική που υπηρετεί τη συντηρητική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού, τη διαχείριση της κρίσης του με το φόρτωμα των βαρών στις πλάτες εργατών και εργαζόμενων. Και στο εξωτερικό, οι μεν εφαρμόζουν πολιτική ιμπεριαλιστικής χώρας, οι δε πολιτική εξαρτημένων χωρών. Συχνά έρχονται σε σύγκρουση, όμως πάντοτε επιβάλλεται η θέληση του ιμπεριαλιστή.

    Η εμφάνιση των Νάλες-Τσίπρα-Κόστα ως ομοϊδεατών, που θέλουν τάχαμου να συγκροτήσουν έναν προοδευτικό πόλο στην Ευρώπη, εντάσσεται στο «φαίνεσθαι» των αστικών κομμάτων, στη δημαγωγική εικόνα που δημιουργούν για να εξαπατήσουν εργατικές μάζες (με τις οποίες και η σοσιαλδημοκρατία και η ψευτοαριστερά έχουν ιστορικούς δεσμούς, οι οποίοι διαρρηγνύονται με μεγάλη ταχύτητα). Είναι μια κλασική κίνηση πολιτικής δημαγωγίας, η οποία κάθε άλλο παρά είναι απαλλαγμένη από στοιχεία «δούναι και λαβείν».

    Η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη κλυδωνίζεται επικίνδυνα, για να μην πούμε καταρρέει. Στη Γαλλία έχει γίνει ένα κόμμα με ποσοστά μικρότερα απ’ αυτά του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Μακρόν επέλεξε σε επίπεδο ευρωεκλογών να πάει με τους Φιλελεύθερους, για να προσπαθήσει να στήσει δικό του μαγαζί, μακριά από την «τοξική» σοσιαλδημοκρατία. Στην Ιταλία σχεδόν τα ίδια. Τρίτο και καταϊδρωμένο ήρθε στις τελευταίες εκλογές το Δημοκρατικό Κόμμα και στις επόμενες μπορεί να πάει χειρότερα. Η Βρετανία, όπου οι Εργατικοί εκμεταλλεύονται την εσωτερική κρίση των Τόρηδων και μπορεί να είναι αυτοί που θα σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση, δε μετράει: η επόμενη ευρωβουλή δε θα έχει βρετανούς βουλευτές. Στην Ολλανδία, το κόμμα του Ντεϊσελμπλούμ καταποντίστηκε στις τελευταίες εκλογές. Εμεινε μόνο η γερμανική σοσιαλδημοκρατία, με ένα ποσοστό 20% στις τελευταίες εκλογές, το οποίο ήδη έχει γίνει μικρότερο, καθώς σε όλες τις κρατιδιακές εκλογές το SPD χάνει περίπου τη μισή εκλογική του δύναμη που μετακινείται προς τους Πράσινους, οι οποίοι είναι τώρα της μόδας στη Γερμανία.

    Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία προσπαθεί, μέσω του πανευρωπαϊκού «προοδευτικού πόλου», να σώσει τον εαυτό της και ό,τι μπορεί από τα σοσιαλδημοκρατικά υπολείμματα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Εχει, λοιπόν, ανάγκη από μερικές «αριστερές» βιταμίνες. Ο Τσίπρας είναι η μία, ο Κόστα (που συνεργάζεται κυβερνητικά με τους «αριστερούς» της Πορτογαλίας) η άλλη. Αν τραβηχτούν και οι Podemos ακόμα καλύτερα.

    Πριν φωτογραφιστεί περιχαρής δίπλα στη Νάλες και ανέβει στο βήμα για να μιλήσει υπέρ του «προοδευτικού πόλου», ο Τσίπρας συναντήθηκε και με τους «συντρόφους» της Linke. Για την ακρίβεια, με τη συμπρόεδρο του κόμματος Κάτια Κίπινγκ (φωτογραφία κάτω δεξιά). Τα υποχρεωτικά χαμόγελα δεν μπόρεσαν να κρύψουν το βαρύ κλίμα, καθώς στις off the record συνομιλίες τους με δημοσιογράφους τα στελέχη της Linke «έλουζαν» τον Τσίπρα με διάφορα κοσμητικά επίθετα. Οταν η Κίπινγκ ρωτήθηκε για τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα της Αριστεράς στις ευρωεκλογές, απάντησε ότι… εκκρεμεί η παρουσίαση της προεκλογικής στρατηγικής. Αλλά, «βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του Ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος», συμπλήρωσε, χωρίς να το πιστεύει και η ίδια.

    Ο Τσίπρας, όμως, είχε και άλλη μια συνάντηση. Με τον γερμανό υπουργό Οικονομικών Ολαφ Σολτς (φωτογραφία κάτω αριστερά), που είναι μεγαλοστέλεχος του SPD. Η συνάντηση κράτησε πάνω από ώρα, χρόνος εξαιρετικά μεγάλος για μια εθιμοτυπική συνάντηση. Είναι βέβαιο ότι εκεί έγινε παζάρι. Η κάθε πλευρά «πούλησε» αυτό που έχει και «αγόρασε» αυτό που ήθελε να αποκτήσει. Ο Τσίπρας «πούλησε» τον εαυτό του και τον ΣΥΡΙΖΑ ως γλάστρα του «προοδευτικού πόλου» που προσπαθούν να χτίσουν για τις ευρωεκλογές οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες. Κι ο Σολτς του «πούλησε» τη στήριξη της Γερμανίας στη μη εφαρμογή του πετσοκόμματος των συντάξεων. Δεν είναι τυχαίο πως όταν η φυλλάδα του Μαρινάκη πήγε να στήσει «κιτρινιά», με την «είδηση» ότι ο Σολτς είπε στον Τσίπρα πως δε θα περικοπούν μόνο οι χαμηλές συντάξεις, ο ίδιος ο γερμανός υπουργός Οικονομικών διέψευσε με βδελυγμία το σχετικό δημοσίευμα και δήλωσε ότι η συνομιλία του με τον Τσίπρα ήταν εμπιστευτική και δεν πρόκειται να κάνει καμιά δήλωση για το περιεχόμενό της! Τι πράγματα συζήτησαν εμπιστευτικά ένας υπουργός Οικονομικών με έναν πρωθυπουργό; Από άποψη πρωτοκόλλου στις σχέσεις μεταξύ κυβερνήσεων, το ντουέτο ήταν εντελώς αταίριαστο. Αν σκεφτούμε, όμως, ότι ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ο Σολτς ο ηγετικός παράγοντας της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας που έχει κυβερνητική δύναμη (η Νάλες δεν έχει κυβερνητικό πόστο), μπορούμε να φανταστούμε το αντικείμενο της εμπιστευτικής συνάντησης-παζαριού.

    Δέκα μέρες μετά απ’ αυτή τη συνάντηση, το Euro-WorkingGroup πέρασε χωρίς συζήτηση (δηλαδή με ομοφωνία) τη μη περικοπή των συντάξεων. Μένει ν’ ακούσουμε τον Τσίπρα να ανακοινώνει τη στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ του σοσιαλδημοκράτη Φρανς Τίμερμανς. Θα είναι… «κριτική στήριξη», φυσικά.

    Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ