H εικόνα των μαθητών στο σχολείο της Νέας Φιλαδέλφειας, που έστησαν… γέφυρα με θρανία για να βγουν από το πλημμυρισμένο σχολείο, έγινε viral όπως λένε στη γλώσσα του Ιντερνετ. Ομως δεν ήταν μόνον αυτό το σχολείο. Δεκάδες ακόμα σχολεία πλημμύρισαν και οι γονείς έτρεχαν αλλόφρονες να πάρουν τα παιδιά τους. Τα νηπιαγωγεία που ο Μπακογιάννης έστησε σε κοντέινερ μετατράπηκαν σε παγίδες για τα παιδάκια. Οι αυλές κατακλυσμένες από νερά, γιατί κατασκευάστηκαν αρπακολλατζίδικα, χωρίς τον απαραίτητο μηχανισμό αποστράγγισης (ρύσεις, φρεάτια, σωλήνες απορροής). Και τα κοντέινερ να μπάζουν από παντού, καθώς στέγαστρο σε πόρτα ή παράθυρο δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Κάθονταν οι δάσκαλοι και οι δασκάλες με τα νήπια κλειδαμπαρωμένοι και περίμεναν πότε θα καταφέρει να φτάσει ο γινιός ή ο παππούς με τη γιαγιά να πάρουν το παιδάκι στο σπίτι.

Τα σχολειά έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους εδώ και χρόνια. Γίνονται μόνο μπαλώματα που ανατίθενται σε εργολάβους, οι οποίοι κοιτάζουν να βγάλουν και από τη μύγα ξύγκι. Και βέβαια, οι εργολάβοι δε θα τρέξουν όπου παρουσιαστεί πρόβλημα, όπως θα έκανε μια σωστά στελεχωμένη τεχνική υπηρεσία του δήμου.

Μήπως, όμως, ήταν καλύτερη η κατάσταση στα πανεπιστήμια; Πλημμύρισε η Καλών Τεχνών στην Πειραιώς. Το προαύλιο του Γεωπονικού στην Ιερά Οδό μετατράπηκε σε πισίνα και οι φοιτητές πηδούσαν από τα κάγκελα για να φύγουν, διότι η κεντρική έξοδος ήταν αδιάβατη. Πλημμύρισαν αμφιθέατρα σε σχολές του ΕΚΠΑ, ενώ στο Πάντειο μπήκαν νερά στη βιβλιοθήκη! Σε πισίνα μετατράπηκε και ο κεντρικός διάδρομος στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.

Κεντρικές οδικές αρτηρίες της πρωτεύουσας («Αθήνα διαμαντόπετρα στης Γης το δαχτυλίδι»!) έγιναν αδιάβατες. Πέτρου Ράλλη, Χαμοστέρνας, Ποσειδώνος, Λιοσίων, Βουλιαγμένης, Κηφισίας μετατράπηκαν σε λίμνες που άδειαζαν τα νερά σε μικρότερους δρόμους. Φτάσαμε στο σημείο να δούμε επιβάτες αστικού λεωφορείου που κόλλησε στην Ποσειδώνος, στο ύψος του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», να βγαίνουν πιασμένοι χέρι-χέρι (λες και χόρευαν το χορό του Ζαλόγγου), βουτηγμένοι μέχρι τη μέση στο λασπόνερο.

Το ρεύμα κόπηκε σε μεγάλες περιοχές: Καλλιθέα, Κεραμεικός, Ρέντης, Παγκράτι και γύρω περιοχές (εκεί «έπεσε» υποσταθμός της ΔΕΗ).

Ποια «ακραία καιρικά φαινόμενα»; Μια δυνατή βροχή ήταν, που κράτησε μερικές ώρες. Κι ευτυχώς που δεν ήταν συνεχής αλλά διακοπτόμενη και προλάβαινε να εκτονωθεί κάπως το νερό που πλημμύριζε.

Αυτά δεν έγιναν κάπου που πλημμύρισε χείμαρρος που είχαν δεκαετίες να καθαρίσουν (όπως στην Κέρκυρα, στην Ιθάκη, στην Κεφαλονιά). Δεν έγιναν στις περιοχές των καμένων δασών, όπου οι κάτοικοι βιώνουν ένα δεύτερο δράμα μετά απ’ αυτό των καταστροφικών πυρκαγιών του καλοκαιριού (η Εύβοια θρηνεί ήδη τον πρώτο νεκρό από τις φετινές πλημμύρες). Εγιναν στην πρωτεύουσα της χώρας, μέσα στον πιο πυκνό αστικό ιστό. Πλημμύρισε ακόμα και το καμάρι τους, η «αθηναϊκή ριβιέρα» (τρομάρα τους).

Χρειάζεται να πούμε γιατί συνέβη αυτό; Για τον ίδιο λόγο που έχει συμβεί και άλλες φορές, μόλις ρίξει λίγο παραπάνω νερό. Εχουν κατασκευάσει όλες τις μεγάλες οδικές αρτηρίες χωρίς αντιπλημμυρικά έργα (διότι αυτά δεν είναι «επιλέξιμα»!). Η λεωφόρος Κηφισσού και οι παράδρομοί της δεν έχουν δίκτυο αποχέτευσης ομβρίων και φυσικά δε διαθέτουν ούτε ένα φρεάτιο. Το έδειχναν στα κανάλια οι κάτοικοι του Κολωνού, όπου κατέληξαν τα νερά.

Εχουν να καθαρίσουν τα υπάρχοντα φρεάτια ποιος ξέρει από πότε, ενώ θα έπρεπε να τα καθαρίζουν κάθε χρόνο τον Σεπτέμβρη, αφού είναι γνωστό ότι τον Οκτώβρη αρχίζουν οι βροχές στη χώρα μας. Φραγμένες με σκουπίδια οι σχάρες και μισογεμάτα από χώμα και άλλα φερτά υλικά τα φρεάτια, πώς να στείλουν το νερό στους αγωγούς ακόμα κι εκεί που υπάρχουν; Η δυνατότητα αποχέτευσης πέφτει κατακόρυφα και η πλημμύρα είναι ζήτημα λίγου χρόνου.

Τώρα τα ρίχνουν ο ένας στον άλλο: η κυβέρνηση στην Περιφέρεια, ο Πατούλης στους δημάρχους, αυτοί στην κυβέρνηση που δεν τους δίνει κονδύλια. Πόσες φορές δεν το έχουμε παρακολουθήσει αυτό το αισχρό blame game; Τους φόρους ξέρουν να τους μαζεύουν όλοι αυτοί οι πόλοι της ενιαίας αστικής εξουσίας. Μόνο που τους προορίζουν για τους ιμπεριαλιστές δανειστές, για τους καπιταλιστές που κάνουν επενδύσεις (ή «επενδύσεις»), για τους «ημέτερους» εργολάβους του άρπα-κόλλα, για τους κάθε είδους αεριτζήδες και μιζαδόρους. Γι’ αυτό και δεν κάνουν ούτε τα στοιχειώδη έργα υποδομής. Ηταν στραβό το κλήμα (δεκαετίες τώρα), το ‘φαγε και ο γάιδαρος των Μνημονίων.

Εχουμε, όμως, πλέον υπουργείο με το βαρύγδουπο τίτλο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας. Και υπουργό μεταγραφέντα εκ της αλλοδαπής, ως εξπέρ στο αντικείμενο (οδοντίατρος έχει σπουδάσει, αλλά επιμένει να παριστάνει τον επιχειρησιακό, τρομάρα του).

Ο Στυλιανίδης, λοιπόν, ενόψει της κακοκαιρίας που την ονόμασαν «Μπάλλο», μας παρουσίασε με δικά του λόγια το «δόγμα της πολιτικής προστασίας», που πρωτοπαρουσιάστηκε το καλοκαίρι με τις πυρκαγιές. Τότε έλεγαν: «Ας καεί το σύμπαν, φτάνει να μην έχουμε νεκρούς». Τώρα είπαν: «Ας πλημμυρίσει το σύμπαν, φτάνει να μην έχουμε νεκρούς»!

Στο πλαίσιο αυτού του δόγματος, προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε και τη σημασία της λέξης «πρόληψη» στην ελληνική γλώσσα. Πρόληψη σημαίνει να μην επιτρέψεις σε ένα φυσικό φαινόμενο να προκαλέσει καταστροφές. Να κάνεις το μέγιστο σ’ αυτή την κατεύθυνση, αξιοποιώντας τα σύγχρονα επιστημονικά και τεχνικά μέσα που είναι πάρα πολλά σε σχέση με το παρελθόν. Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, όμως, πρόληψη σημαίνει να μην υπάρξουν νεκροί κι ας καταστραφεί το σύμπαν από φυσικά φαινόμενα απολύτως αντιμετωπίσιμα.

Οχι, δεν είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής που τους ενδιαφέρει. Η επικοινωνιακή εικόνα τους είναι που τους καίει.

«Θα επιχειρήσουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε, να δράσουμε προληπτικά», δήλωσε την Τετάρτη ο Στυλιανίδης (η έμφαση του Δελτίου Τύπου του υπουργείου του). Τι είδους προληπτική δράση μπορείς να κάνεις την παραμονή μιας έντονης βροχής; Η προληπτική δράση θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί και όχι να ανακοινώνεται σε μέλλοντα χρόνο («θα προσπαθήσουμε»). Θα έπρεπε να έχουν ήδη δρομολογηθεί (αν όχι να έχουν ολοκληρωθεί) τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα. Θα έπρεπε να έχει γίνει τουλάχιστον το στοιχειώδες: να καθαριστούν τα φρεάτια, ώστε να αυξηθεί η δυνατότητα απορροής των ομβρίων.

Αλλο εννοούσε ο Στυλιανίδης, διαστρέφοντας πλήρως την έννοια της πρόληψης (όπως είχαν κάνει οι προκάτοχοί του και την περίοδο των δασικών πυρκαγιών). Εννοούσε να ενημερώσουν οι δήμαρχοι τους κατοίκους σε επικίνδυνες περιοχές «να αποφύγουν υπόγειους και ισόγειους χώρους, ιδίως κατά τη διάρκεια της νύχτας» και να είναι έτοιμο το 112 να στέλνει «προειδοποιητικά μηνύματα προς τους κατοίκους ανά περιοχή»!

Και ξεφτίλισαν ακόμα και το 112, από το οποίο έστελαν μηνύματα ό,τι να ‘ναι σε όποιους να ‘ναι. Επαιρναν μήνυμα οι κάτοικοι της Αθήνας «μην κυκλοφορείτε άσκοπα», λες και υπήρχε περίπτωση με τέτοιον καιρό να βγει κανένας βόλτα σε δρόμους-ποτάμια ή λες και τα πρωινά τις καθημερινές προσφέρονται για ρομαντικές περαντζάδες. Και πώς θα πήγαιναν και θα έφευγαν από τη δουλειά τους, ρε καραγκιόζηδες; Πώς θα πήγαιναν να πάρουν τα παιδιά τους από τα σχολεία, όπου τους καλούσαν απεγνωσμένα οι δάσκαλοι γιατί το σχολείο είχε πλημμυρίσει; Μπήκε ο κόσμος έντρομος στ’ αυτοκίνητα, μποτιλιαρίστηκαν οι δρόμοι, δεν κουνιόταν τίποτα, μεγάλωσαν οι κίνδυνοι, φούντωσαν οι αγωνίες για τα παιδιά που έπρεπε οπωσδήποτε να τα μαζέψουν από το σχολείο. Ενα απέραντο μπάχαλο. Ενας ανείπωτος εξευτελισμός των ανθρώπων της δουλειάς. «Το 112 είναι σύμμαχός μας και παρακαλούμε τους πολίτες να ακολουθούν τις οδηγίες, γιατί για να πάρουμε την απόφαση να στείλουμε μήνυμα με το 112 σημαίνει ότι το έχουμε μελετήσει πάρα πολύ. Είναι προληπτικό μέτρο», δήλωσε ο Στυλιανίδης. Ούτε να φτύσεις δε αξίζει τον κόπο…

Κλειστείτε στα σπίτια σας, ήταν το σύνθημα και την επόμενη μέρα. Ποιοι να κλειστούν στα σπίτια; Οχι, βέβαια, αυτοί που εργάζονται (η συντριπτική πλειοψηφία δηλαδή). Κλειστά και τα σχολεία και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί! Τελικά έβρεξε ελάχιστα, αλλά αυτοί είχαν προλάβει να κάνουν ανάστατη τη ζωή τόσων ανθρώπων, που έψαχναν να πάρουν άδεια από τη δουλειά ή να βρουν κάποιον συγγενή ν’ αφήσουν τα ανήλικα παιδιά. Το βιολί του, όμως, ο Στυλιανίδης: «Ολα αυτά τα μέτρα είναι προληπτικά. Δεν υπάρχει οτιδήποτε που να δικαιολογεί πανικό, αλλά όπως πάντα η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία»! Πρόληψη είναι να σου λένε «κλείσου μέσα» και όχι να έχουν φροντίσει να αποχετεύονται τα όμβρια ώστε να μην πλημμυρίζει ο τόπος! Ε, όχι, δε θ’ αλλάξουμε την έννοια των λέξεων, επειδή το θέλει ο κάθε καραγκιοζάκος.

Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε ότι το αστικό κράτος εγκληματεί κατ’ εξακολούθηση κατά των πολιτών του. Τίποτα πέραν αυτού.

ΥΓ. To αποκορύφωμα του κυβερνητικού εμπαιγμού ήρθε με το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε πριν από λίγη ώρα το υπουργείο του Στυλιανίδη, με τίτλο: «Η Πολιτική Προστασία νέος πυλώνας στο Στρατηγικό Διάλογο Ελλάδας-ΗΠΑ»! Θα έχουν, λέει, «στενότερη συνεργασία μεταξύ των ομόλογων υπηρεσιών των δύο χωρών, ενώ συμφωνήθηκαν εκπαιδευτικές δράσεις στον τομέα της δασοπυρόσβεσης» (οι εμφάσεις στο Δελτίο Τύπου). Υπάρχει είδηση; Δεν είναι βέβαια η μπουρδολογία περί στενότερης συνεργασίας, αλλά ότι «προγραμματίζεται σε μεταγενέστερο χρόνο μετάβαση του κ. Στυλιανίδη στις ΗΠΑ για περαιτέρω επαφές». Για έναν δημοσιοσχεσίτη το ν’ ανοίγουν πόρτες σε μια ιμπεριαλιστική πρωτεύουσα (έστω και πόρτες υπηρεσιών) είναι το μείζον.

Ανεξάρτητα τι άποψη έχει κάποιος για την προσωπική και πολιτική άποψη του Παύλου Πολάκη (την δική μας την έχουμε εκφράσει εδώ) δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι είναι ο μοναδικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που καθημερινά κάνει αντιπολίτευση κυβέρνηση. 

Στην προκειμένη περίπτωση, βάζει στο στόχαστρο τον “ΘΕΟ Πατούλη” αποδίδοντας ότι στο πρόσωπο απεικονίζεται όλη η κυβερνητική πολιτική η οποία εκτός των άλλων “δεν έχει όρια η ξεφτίλα της”. Κι όλα αυτά γιατί ο περιφερειάρχης Αττικής προέβλεψε τις πλημμύρες και αντί να δώσει εντολή να καθαριστεί κανένα φρεάτιο, επέλεξε να δώσει με ευθείας ανάθεση σε κάποια εταιρεία την έκδοση και διανομή μονόφυλλου, “έγχρωμου ενημερωτικού εντύπου”, για την ενημέρωση των “πολιτών στα μέτρα αυτοπροστασίας από πλημμύρες” με κόστος 18.000 ευρώ.

Τώρα, αν εκτυπώθηκαν και αν μοιράστηκαν τα έντυπα που προβλεπόταν στην απευθείας ανάθεση αφήστε ‘το. Ξέρουμε πώς γίνονται αυτές οι δουλειές και υποθέτουμε ότι το αντιλαμβάνεσθε κι εσείς. Οποτε αυτό ας το προσπεράσουμε, εστιαζόμενοι σε κάτι άλλο.

Κάπως υπερβολικός ο Πολάκης. Για 18 χιλιάδες ευρώπουλα κάνει έτσι. Εδώ ο γαλαντόμος -με ξένα χρήματα- Πατουλίδης,, μάλλον τσιγκουνεύτηκε.  Αν σκεφτεί κανένας ότι η εκδήλωση που οργάνωσε ο Περιφερειάρχης Αττικής, για την κοπή βασιλόπιτας, -σύμφωνα με δημοσίευμα της ΔΙΑΥΓΕΙΑΣ-, κόστισε στους φορολογούμενους πολίτες μόνο 10.800 ευρώ και για το γραφείο του, της αυτού μεγαλειότης πληρώσαμε 20.000,00 ευρώ, αυτή την πιθανή ψιλοαρπαχτή θα κάνουμε θέμα;

Από το περιοδικό “Ο Αγώνας” λάβαμε και παραθέτουμε:

 Ούτε η κατ’ οίκον κράτηση – ούτε η τρομοκρατία μπορούν να σταματήσουν τον αγώνα μας για Δικαιοσύνη!

Τον τελευταίο μήνα ο φασισμός του ΑΚΡ επιχειρεί να επιβάλλει με την αστυνομία και με κάθε είδους σκληρότητα την ανέχεια και την πείνα στον λαό.

Το αποτέλεσμα των επιδρομών τους:

Ο αγώνας μας, όμως, για τη Δικαιοσύνη δεν εμποδίστηκε με καμία επιχείρηση.

Επειδή οι επιδρομές τους δεν κατάφεραν να σταματήσουν τον αγώνα μας, σήμερα, 15 Οκτωβρίου έλαβε χώρα επιχείρηση σε πολλές περιοχές και σπίτια της Κων/λης, συλλαμβάνοντας με βασανιστήρια, οποιονδήποτε υπερασπίζεται το αίτημα της δικαιοσύνης!

Το AKP, το οποίο παραμένει θεατής ακόμη και στις πιο βασικές απαιτήσεις του λαού, προσπαθεί να εκφοβίσει το λαό με επιδρομές.

Σε αυτές τις επιδρομές βρίσκονται στο στόχαστρο όλοι. Από 70χρονους αγωνιστές της TAYADS έως τους 20χρονους αγωνιστές.

Δε θα σταματήσουμε να εμποδίζουμε τις προσπάθειές να πάρετε τον άρρωστο κρατούμενο Ali Osman Köse μέσα από τα χέρια μας – να διαφθείρετε τους νέους μας στις γειτονιές μας!

Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για δικαιοσύνη ενάντια στις διώξεις του ΑΚΡ σε όλες τις συνθήκες!

Θα ισχυροποιήσουμε το αίτημά μας για δικαιοσύνη σε όλες τις συνθήκες και σε όλα τα πεδία!

Οι επιθέσεις και οι συλλήψεις δε μπορούν να μας λυγίσουν!

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ!

Θέλουμε δικαιοσύνη, θα την πάρουμε!

Ο λαός μας έχει δίκιο

ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

15.10.2021

Λαϊκό Μέτωπο

* μέχρι στιγμής έχουν γίνει 54 συλλήψεις από λίστα που περιέχει 126 άτομα

* εχθές προηγήθηκε επίθεση και συλλήψεις σε συγκεντρωμένους αγωνιστές στα δικαστήρια Κων/λης

«Δυστυχώς δεν φαίνεται να αρκούν οι εικόνες ντροπής για να κινηθεί το υπουργείο, θα αρκεστεί στο να βαθμολογήσει ως “κακό” το σχολείο και θα προχωρήσουμε, δυστυχώς δεν πρόκειται να έρθουν να μας σώσουν οι φρεγάτες την επόμενη φορά» – Επιστολή καταπέλτης μαθητή από το 1ο Γενικό Λυκείου Νέας Φιλαδέλφειας που πλημμύρισε χθες

Είμαι μαθητής του 1ου Γενικού Λυκείου Νέας Φιλαδέλφειας, εικόνες του οποίου κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, όχι για κάποια πρωτιά να είμαστε περήφανοι, αλλά για μια πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση πριν συμβεί.

Στο σχολείο μας στεγάζονται 2 αίθουσες σε κοντέινερ , 20 χρόνια τώρα, όταν απ’ τον σεισμό του 1999 οι πλαϊνές αίθουσες του κτηρίου κατέρρευσαν.

Τα τελευταία 2 χρόνια έχουμε κάνει 2 φορές κατάληψη ώστε να κινηθούν οι νόμιμες διαδικασίες να κατασκευαστούν τα “χαμένα” τμήματα, αντιμετωπίζοντας μας η ηγεσία του υπουργείου ως ανθρώπους που “…παρακωλύουν την εκπαιδευτική διαδικασία” , δεν έκανε τίποτα.

Φτάνουμε στο σήμερα που απ’ τις τάξεις-κλουβιά αναγκάζονται να έρθουν στο κύριο κτήριο μέσω “θρανιογέφυρας” μαθητές διότι το νερό είχε φτάσει λίγα εκατοστά πριν το δάπεδο των αιθουσών τους.

Σήμερα εμείς, αύριο κάποιο σχολείο σε μια φρεσκοκαμμένη περιοχή και μπορεί και με χειρότερες συνέπειες.

Δυστυχώς όμως μάλλον δεν φαίνεται να αρκούν οι εικόνες ντροπής για να κινηθεί το υπουργείο, θα αρκεστεί στο να βαθμολογήσει ως “κακό” το σχολείο και θα προχωρήσουμε, δυστυχώς δεν πρόκειται να έρθουν να μας σώσουν οι φρεγάτες την επόμενη φορά, ούτε όμως ξανά η πυροσβεστική γιατί ακόμα και η Π.Υ.  που τόσο συγχαίρονταν για τις υπερπροσπάθειες του καλοκαιριού είναι ακόμα υποστελεχωμένη.

Πρέπει να πηγαίνουμε σε κάποιο κολέγιο για να δοθεί η πρέπουσα σημασία κυρία Κεραμέως;

Πρέπει να βαθμολογηθεί ως “καλό” για να πάρουμε χορηγίες ένα αντικειμενικά “κακό” σχολείο από άποψη δομών που εσείς κάνατε έτσι κυρία Κεραμέως, συνεχίζοντας το έργο προηγούμενων κυβερνήσεων;

Πηγή Alfavita

“Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε την αίσθηση ενός αστικού βουλεβάρτου που θα είναι αντάξιο με τα αντίστοιχα που υπάρχουν σε πόλεις της Ευρώπης, στο Βερολίνο για παράδειγμα”, είπε πριν από λίγες ημέρες ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης.

Αναφερόταν στα νέα έργα που πρόκειται να γίνουν στην Πανεπιστημίου, τα οποία «θα περιλαμβάνουν διαπλάτυνση των πεζοδρομίων και από τις δύο πλευρές, πολύ πράσινο και τη φύτευση 86 νέων ψηλών, μεγάλων πλατάνων».

Η δήλωση αυτή έγινε μόλις λίγες ώρες πριν κάνει την εμφάνισή του το νέο κύμα κακοκαιρίας, ο «Μπάλλος», για το οποίο είχαν προειδοποιήσει οι μετεωρολόγοι, πριν ο δήμαρχος Αθηναίων κάνει λόγο για την «αίσθηση ενός αστικού κήπου» που θα δώσει η νέα παρέμβαση στο πολύπαθο κέντρο.

Έκτοτε, η εικόνα της χώρας προσομοιάζει περισσότερο με την Βενετία, παρά με οτιδήποτε άλλο «ευρωπαϊκό», σε μια μάλιστα τραγική εκδοχή της και σίγουρα όχι με τις εικόνες των καναλιών με τις γόνδολες. Αυτό μαρτυρούν και οι εικόνες από τον Κολωνό, όπου κάτοικος χρησιμοποίησε ακόμη και κανό, αφού στην περιοχή φαίνεται πως υπάρχει μόνο ένα φρεάτιο για όμβρια και αυτό είναι φραγμένο.

Από το πρώτο 24ωρο, η κακοκαιρία δημιούργησε τεράστια προβλήματα, ειδικά στο Ιόνιο, στην Κέρκυρα, με περιοχές να μένουν αποκλεισμένες λόγω κατολισθήσεων και να χρειάζεται η επέμβαση ελικοπτέρου για να απεγκλωβιστούν κάτοικοι, την ώρα που από τις εικόνες δεν μπορεί κανείς να διακρίνει αν πρόκειται για δρόμο ή για ποτάμι, και στην Ιθάκη, όπου, ο ίδιος ο δήμαρχος του νησιού δήλωσε πως «η κακοκαιρία διέλυσε την Ιθάκη», με εκτεταμένες ζημιές στο οδικό δίκτυο, σε σπίτια και σε μαγαζιά.

Στην πρωτεύουσα, κεντρικοί δρόμοι έχουν πλημμυρίσει, με τον Ιλισό και τον Κηφισό να φτάνουν κυριολεκτικά στα όριά τους, ενώ η κυκλοφορία είχε διακοπεί στην Πειραιώς, στη Λεωφόρο Ποσειδώνος, στη Χαμοστέρνας, στην Κηφισίας, ακόμη και στην Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας, την ώρα που η Πυροσβεστική ήδη έχει δεχθεί πάνω από 1000 κλήσεις για βοήθεια και απάντληση υδάτων.

Στο Χαλάνδρι κατέρρευσε ένα μπαλκόνι πολυκατοικίας, ενώ τον γύρο του κόσμου κάνει το λεωφορείο που βούλιαξε στην λεωφόρο Ποσειδώνος χθες. Μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, ο Περιφερειάρχης Αττικής, Γ. Πατούλης, επιβεβαίωσε ότι το αποστραγγιστικό έργο στην περιοχή δεν έχει ολοκληρωθεί.

Επιπλέον, ο τομέας της εκπαίδευσης, ο οποίος πρέπει οπωσδήποτε να περάσει από αξιολόγηση, όπως διατυμπανίζει η Νίκη Κεραμέως, ήρθε ξανά στο προσκήνιο, όχι επειδή πραγματοποιήθηκε κάποια μεγάλη κινητοποίηση εκπαιδευτικών, όπως οι τελευταίες, αλλά επειδή σχολεία και πανεπιστήμια πλημμύρισαν.

Στη Νέα Φιλαδέλφεια, σε πλημμυρισμένο σχολείο, μαθητές με τη βοήθεια εκπαιδευτικών αναγκάστηκαν να σχηματίσουν γέφυρα από θρανία, για να μπορέσουν να φύγουν, ενώ ταυτόχρονα εκπαιδευτικός χρειάστηκε να πάρει στα χέρια του νήπιο, κατά τη διάρκεια σφοδρής βροχόπτωσης, για να το απομακρύνει από το σχολείο. Σημειωτέον, το «σχολείο» είναι ένα απλό κοντέινερ, όπως φαίνεται στις εικόνες, και όχι κάποια σοβαρή υποδομή.

Επίσης, πανεπιστήμια της χώρας, όπως η Σχολή Καλών Τεχνών, το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, αλλά και το Γεωπονικό, πλημμύρισαν εξίσου, με τους φοιτητές να προσπαθούν να φύγουν, ακόμη και σκαρφαλώνοντας στα κάγκελα, όπως έγινε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο.

Στη Θεσσαλονίκη, λεωφορείο έπεσε μέσα σε τρύπα, έκτασης 5 μέτρων, που δημιουργήθηκε μετά από υποχώρηση του οδοστρώματος.

Τα προαναφερθέντα δυστυχώς είναι απλώς ενδεικτικά της κατάστασης, καθώς οι ειδήσεις για προβλήματα, πλημμύρες και εγκλωβισμούς είναι εκατοντάδες, από διάφορες περιοχές της χώρας. Η σημαντικότερη ωστόσο είναι αυτή: στη Νότια Εύβοια, 70χρονος που αγνοούνταν από το βράδυ της Πέμπτης, εντοπίστηκε νεκρός σε κοίτη ρέματος κοντά στο χωριό Τσακαίοι Καρύστου, μέσα στο όχημα του το οποίο βρέθηκε κατεστραμμένο.

Ο κτηνοτρόφος κάλεσε βοήθεια βλέποντας ότι παρασύρεται από τα ορμητικά νερά. Όπως δήλωσε στο evima.gr η πρόεδρος της Κοινότητας Μεσοχωρίων Μαρία Ρούπα, «ο άνδρας επικοινώνησε με την πυροσβεστική το απόγευμα της Πέμπτης και την ώρα που τους έλεγε χαρακτηριστικά ότι “κινδυνεύω, με παρασέρνουν τα νερά”, έκλεισε η γραμμή του τηλεφώνου».

Πριν από λίγες ημέρες, το πολύπαθο Βόρειο κομμάτι της Εύβοιας, αντιμετώπισε μια σειρά από καταστροφές, που προκλήθηκαν από την κακοκαιρία «Αθηνά». Τότε, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, είπε τα εξής: «Με τον Θεό δεν μπορεί να τα βάλει κανείς, δυστυχώς. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα ακραία φυσικά φαινόμενα. Μπορούμε όμως να κάνουμε τρία πράγματα: Να προετοιμαζόμαστε καλύτερα, να δίνουμε μάχη κατά τη διάρκεια εκδήλωσης των φαινομένων και να αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες είτε έχουν να κάνουν με τις αποζημιώσεις είτε με την αποκατάσταση των περιοχών».

2 μήνες μετά τις πυρκαγιές λοιπόν, μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού, από ένα και μόνο στιγμιότυπο: Εργάτες, μιλώντας από την Αγία Άννα της Εύβοιας, τόνισαν πως κλήθηκαν για να ξεκινήσουν τα αντιπλημμυρικά έργα, μόλις δύο μέρες πριν την κακοκαιρία, διότι δεν ήταν έτοιμες οι μελέτες.

Ωστόσο, ο καθηγητής Γεωλογίας και πρόεδρος του ΟΑΣΠ, Ευθύμης Λέκκας, τόνισες πως δεν έγιναν στοχευμένες παρεμβάσεις στα καμένα παρά το γεγονός ότι είχαν επισημανθεί στην κυβέρνηση συγκεκριμένα σημεία, συγκεκριμένες λεκάνες που θα έπρεπε να γίνουν παρεμβάσεις κατά μήκος της κοίτης.

Ο κρατικός μηχανισμός λοιπόν, αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ανέτοιμος, εν αναμονή ισχυρότερων βροχών. Οι συγκρίσεις με την Ευρώπη φαντάζουν γελοίες. 

Πηγή: Γιάννης Τσεκούρας – tvxs

Πνιγόμαστε, καιγόμαστε, κοιμόμαστε σε αντίσκηνα και πάνω απ’ όλα κοιμόμαστε

Πάρκαρα τη βαρκούλα μου δίπλα σε ένα καγιάκ, ακούμπησα τα κουπιά στο πεζοδρόμιο, έβγαλα το σκάφανδρο και ανέβηκα στο γραφείο για δουλειά. Ευτυχώς είχα μαζί στεγνά ρούχα και δεν υποχρεώθηκα να δουλέψω με το μαγιό.

Όταν με κάλεσε το αφεντικό για σύσκεψη, φόρεσα βατραχοπέδιλα και μάσκα με αναπνευστήρα για να περάσω με μακροβούτι στην παραδιπλανή αίθουσα. Είδα και κάτι αχινούς και έναν ιππόκαμπο.

Οι συνάδελφοι που τρώνε θαλασσινά κάθε Πέμπτη στο γραφείο δεν χρειάστηκε να τα παραγγείλουν απ’ έξω, αφού γύρω τους κολυμπούσαν άφθονα, ξένοιαστα, αμέριμνα και λαχταριστά πολύχρωμα ψαράκια.

Στο τέλος της ημέρας, κατέβηκα από τον 5ο όροφο με θεαματική βουτιά από αυτοσχέδιο βατήρα 15 μέτρων και έπιασα ασφάλτινο βυθό, πριν αναδυθώ βγάζοντας φυσαλίδες.

Ήταν μία συνηθισμένη μέρα, στην ακοίμητη Ελλάδα του 2021.

Γιατί γελάτε, κύριοι; Γιατί γελάτε; Η κατάσταση δεν είναι για γέλια, αλλά για κλάματα.

Όταν βρέχει, ευτυχώς στη χάση και στη φέξη, πνιγόμαστε σε τρεις σταγόνες νερό.

Όταν φυσάει και κάνει ζέστη, ευτυχώς μόνο το κατακαλόκαιρο, καίγονται τα δάση μας και τα αυθαίρετά μας.

Όταν κουνάει, ευτυχώς σπανιότατα, βλέπουμε τα σπίτια μας να γκρεμίζονται και κοιμόμαστε σε αντίσκηνα.

Όταν ψηφίζουμε, δυστυχώς κάθε τέσσερα χρόνια και όχι συχνότερα, ψηφίζουμε αυτούς που έχουν φέρει τη χώρα στο ανωτέρω χάλι και επιπλέον μας κατουράνε κατάμουτρα, ξεκαρδισμένοι στα γέλια.

Τα σχολεία μας είναι κοντέινερ καμωμένα για μπανάνες. Τα λεωφορεία μας είναι σαρδελοκούτια. Η αστυνομία μας είναι νεοφασιστικό σώμα. Η εκκλησία μας είναι μεσαιωνικός οργανισμός.

Τα μέσα ενημέρωσής μας είναι μέσα διαστρέβλωσης και σκοταδισμού. Το επιτελικό κράτος μας είναι οίκος ανοχής. Τα μυαλά μας είναι χυλός.

Την άριστη κυβερνησάρα μας, βεβαίως, την έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας. Σε κάθε δημοσκόπηση που δημοσιεύεται, στην αρχή ή στη μέση της τετραετούς θητείας, οι μετρήσεις τη βγάζουν ολοένα και ισχυρότερη. Διότι, προφανώς και εμφανώς τα κάνει όλα τέλεια.

Πώς είπατε; Ναι, και οι δημοσκοπήσεις μας είναι αντάξιες της καλυτερότερης χώρας του κόσμου. Μπουρδέλο η χώρα, πόρνες και οι δημοσκόποι. Έτσι πάει το πράγμα. Επί χρήμασι. Με απ’ ευθείας ανάθεση.

Για να ειίμαστε απολύτως έντιμοι, δεν φταίει για όλα η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση, κάθε κυβέρνηση, είναι ο καθρέφτης αυτών που την ψηφίζουν. Του παροιμιώδους μέσου ανθρωπάκου.

Αυτού που θα ρίξει σκουπίδια στα φρεάτια και δεν θα τα καθαρίσει ποτέ. Αυτού που θα φτιάξει αυθαίρετα στο δάσος και βίλες δίπλα στη θάλασσα, κλείνοντας τις διόδους πυρόσβεσης και διαφυγής. Αυτού που θα μπαζώσει το ρέμα για να χτίσει πάνω στα μπάζα.

Αυτού που θα κόψει τις κολώνες της πυλωτής για να παρκάρει τη δεύτερη αυτοκινητάρα του. Αυτού που αποστρέφεται τον εθελοντισμό και τον τίτλο του καλού πολίτη. Αυτού που φωνάζει τα κανάλια και ρωτάει βρίζοντας “πού είναι το κράτος”, ενώ το κράτος είναι ο ίδιος.

Του παροιμιώδους μέσου ελληνάκου. Που νοιάζεται περισσότερο για τους νεκρούς του “Σασμού”, παρά για τους δικούς του.

Αλλά αυτή είναι η μία μόνο όψη του νομίσματος. Η σημαντικότερη, θα πει κάποιος. Η άλλη όψη καθρεφτίζει ανάγλυφα, σαν παλιό δεκάρικο, την ανικανότητα αυτών που ψηφίστηκαν για να βάλουν μία τάξη στο μπάχαλο.

Για να ξεβουλώσουν τα φρεάτια, για να προχωρήσουν σε αντιπλημμυρικά έργα, για να σβήσουν τις φωτιές, για να ανακουφίσουν τους σεισμόπληκτους, για να ανασκολοπίσουν τους παπάδες που υποδαυλίζουν την πανδημία, για να νουθετήσουν τους πολίτες με πειθώ και χωρίς φοβέρες, για να τηρήσουν κοινωνική ειρήνη χωρίς κλομπιές και κρανοφόρα λακτίσματα.

Πρωθυπουργό, βουλευτές, περιφερειάρχες, υπουργούς, γραμματείς, φαρισαίους. Ιδίως φαρισαίους.

Παρεκτός αν την αξιολόγηση αναλάβει η Κεραμέως, ή ο Πορτοσάλτε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα πάρει όχι κάτω από τη βάση, αλλά κάτω από το μηδέν.

Έχει αποτύχει παταγωδώς σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς, σε βαθμό που να σκέφτεσαι ότι το κάνουν επίτηδες, για να πάνε ελικοπτεράδα στο τέλος της θητείας.

Μόνο υπουργός που γουστάρει πτύελα και πατσαβούρες θα ξεστόμιζε τη φράση “φρεγάτες ή αναδρομικά”. Μόνο υπουργός που αρέσκεται στη μυρωδιά του ξύλου θα υποστήριζε ότι οι πλημμύρες είναι άσχετες με τις πυρκαγιές.
Μόνο υπουργίνα με έφεση στον σαδομαζοχισμό θα ανέβαζε τουίτ για το ψηφιακό μέλλον της παιδείας, την ίδια ώρα που τα σχολεία κολυμπούν κάτω από ένα μέτρο βρόχινο νερό.

Μόνο πρωθυπουργός που γουστάρει φάσκελα και βωμολοχίες και “Μητσοτάκη μαμιέσαι” θα έδειχνε κάθε Σαββατοκύριακο τις ρώγες του στους συγγενείς 15.000 νεκρών και χιλιάδων αναξιοπαθούντων.

Όσο και αν εδράζεται στην πραγματική πραγματικότητα των πραγμάτων η αλλεργία του Έλληνα στην περιλάλητη ατομική ευθύνη, το απίστευτο κοκτέιλ ανικανότητας, αλαζονείας και διαφθοράς με το οποίο πορεύεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη σπάει όλα τα κοντέρ.

Μία κοινωνία που δεν κοιμάται όρθια θα ξημεροβραδιαζόταν στους δρόμους και στις πλατείες, ακόμα και με νεροποντή. Για να διεκδικήσει τη χαμένη της αξιοπρέπεια. Για να απαιτήσει το μίνιμουμ, αν όχι το μάξιμουμ. Για να ξαναπάρει τη ζωή της πίσω. Για να μειώσει το σκορ της συντριβής.

Σε κανέναν λαό δεν αξίζει να έχουν την τύχη του στο έλεός τους αυτοί οι άνθρωποι. Ακόμα και όταν τους ψηφίζει ο ίδιος με τα χεράκια του.

Πηγή: Νίκος Παπαδογιάννης – Κουτί της Πανδώρας

Αγωγή Ενωσης Αποστράτων κατά Ν. Μπογιόπουλου

Την Πέμπτη 21 Οκτώβρη εκδικάζεται η αγωγή που έχει καταθέσει η Ενωσις Απoστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) κατά του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου, απαιτώντας την καταβολή 70.000 ευρώ για «ηθική βλάβη» και τη φυλάκισή του για έξι μήνες «ως μέσον εκτελέσεως της απόφασης που θα εκδοθεί» (αν καταδικαστεί και δεν τους πληρώσει, δηλαδή).

Δεν πρόκειται για μια ακόμη αγωγή κατά του Τύπου. Πρόκειται για αγωγή συγκεκριμένου μορφώματος, με συγκεκριμένο περιεχόμενο, που αναβιώνει το μοναρχοφασισμό των δεκαετιών του ’40 και του ’50. Η ΕΑΑΣ ζητά την οικονομική εξόντωση του Μπογιόπουλου επειδή σε άρθρο του τον Αύγουστο του 2020 στηλίτευσε τις αισχρές αντικομμουνιστικές και εθνικοφασιστικές εκδηλώσεις που οργανώνει κάθε χρόνο στο Γράμμο και το Βίτσι, παρέα με όλα τα  νεοναζιστικά, χουντοβασιλικά και ακροδεξιά μορφώματα.

Θυμίζουμε μερικά απ’ όσα γράψαμε σε σημείωμά μας στις 11 του περασμένου Ιούλη:

Η αγωγή των απόστρατων τυπικά στρέφεται κατά του Ν. Μπογιόπουλου, επί της ουσίας όμως μας αφορά όλους και όλες. Οσους και όσες δημοσιολογούμε, αναλύοντας την πραγματικότητα και εκφράζοντας τις απόψεις μας επ’ αυτής, ανάλογα με τις ιδεολογικές, πολιτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές μας αφετηρίες. Οποιανού δεν του αρέσει κάτι (συνήθως δεν τους αρέσει να αποκαλύπτονται οι πομπές τους), πρώτα στέλνει ένα απειλητικό εξώδικο (μπας και φοβηθεί ο δημοσιολογών ή το Μέσο από το οποίο δημοσιολογεί) κι άμα δεν τους φοβηθεί, του τραβάνε μια αγωγή, ζητώντας του τον ουρανό με τ’ άστρα.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ωμό εκβιασμό προς τους δημοσιογράφους που κάνουν αποκαλυπτική δημοσιογραφία και έχουν το θάρρος της γνώμης. Κυρίως προς τους αριστερούς. Παλιά υπήρχαν οι φυλακές και οι εξορίες, τώρα που δεν υπάρχουν βρήκαν τις αγωγές με τις οποίες ζητούν τεράστια ποσά.

Από την άποψη αυτή, εμείς θεωρούμε ότι η αγωγή κατά Μπογιόπουλου μας αφορά άμεσα. Είναι γνωστό ότι δεν ανήκουμε στον ίδιο πολιτικό χώρο, όμως, απέναντι στις φασιστικές απειλές δε χωράει διαχωρισμός στο στρατόπεδο του αντιφασισμού.

Είναι φασιστική απειλή η αγωγή της ΕΑΑΣ κατά Μπογιόπουλου; Αμ’ τι άλλο είναι; Αυτοί που κάνουν κουμάντο στην ΕΑΑΣ έχουν ακούσει πολλά από δικούς τους (δείτε για παράδειγμα εδώ), αγωγή όμως έκαναν στον Μπογιόπουλο. Γιατί; Επειδή ο Μπογιόπουλος υπερασπίστηκε τον ΔΣΕ, τις μαχήτριες και τους μαχητές του. Αυτό τους έτσουξε. Είναι μια αγωγή ενταγμένη στον «αγώνα κατά του κομμουνιστοσυμμοριτισμού». Γιατί γι’ αυτούς, «κομμουνιστοσυμμορίται» είμαστε όλοι και όλες όσοι/ες υπερασπιζόμαστε τους αγώνες που έδωσε ο ανθός του ελληνικού λαού, για ν’ απαλλαγεί η χώρα μας από ξένους και ντόπιους δυνάστες.

Και να πεις ότι πρόκειται για κάποιον πολιτικά αδύναμο ιδιώτη, που τον «περιέλαβε» ο Μπογιόπουλος χωρίς να του επιτρέψει να υπερασπιστεί τον εαυτό του! Εδώ πρόκειται για πολιτικό φορέα. Η ΕΑΑΣ είναι μεν ΝΠΔΔ (που επιχορηγείται από το υπουργείο Αμυνας και έχει φαντάρους να δουλεύουν σαν άμισθοι υπάλληλοι στα γραφεία της), όμως πολιτεύεται ως πολιτικό κόμμα. Στο χώρο της μοναρχοφασιστικής Ακροδεξιάς, βεβαίως βεβαίως. Εξ ου και οι επίσημες συναντήσεις με τους νεοναζιστές. Ηταν η εποχή του… πολυκομματισμού και οι επικεφαλής της ΕΑΑΣ «ψάχνονταν» να στήσουν κόμμα σε συνεργασία με άλλες ακροδεξιές, φασιστικές, ναζιστικές γκρούπες.

Αυτοί έχουν δικαίωμα να βρομίζουν τον τόπο με τη μοναρχοφασιστική σαπίλα (παραβιάζοντας ακόμα και τους νόμους του κράτους, του οποίου αποτελούν Νομικό Πρόσωπο: οι νόμοι του ελληνικού αστικού κράτους μιλούν για εμφύλιο πόλεμο και όχι για «πόλεμο κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών»), αλλά ο Μπογιόπουλος (και ο κάθε Μπογιόπουλος) δεν έχει δικαίωμα να καταγγέλλει τη σαπίλα. Θέλουν να μας φιμώσουν, μ’ άλλα λόγια!

Να το πάμε λίγο παραπέρα, μιας και πλησιάζει η μέρα που θα εκδικαστεί η αγωγή. Η ΕΑΑΣ οργάνωσε και φέτος την  αισχρή αντικομμουνιστική, εθνικοφασιστική φιέστα στο Βίτσι. Ντόρος έγινε για την παρουσία του Μπογδάνου και της επικεφαλής του Γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Ηταν, όμως, εκεί όλος ο νεοναζιστικός και χουντοβασιλικός συρφετός (από Χρυσή Αυγή και εκπρόσωπο του Κασιδιάρη,μέχρι κάτι βασιλόφρονες), όπως μπορείτε να δείτε στο βίντεο από την κατάθεση στεφανιών, που έγινε με παραγγελία της ΕΑΑΣ. Το ξαναδημοσιεύουμε:

Αυτοί που προχώρησαν και φέτος στα ίδια αίσχη, απαιτούν από τον Ν. Μπογιόπουλο να τους αποζημιώσει με εβδομήντα χιλιάρικα (αλλιώς να καθήσει έξι μήνες στη φυλακή), επειδή στηλίτευσε τα αίσχη τους! Αλήθεια, τι… «ηθική βλάβη» τους προκάλεσε; Παρέα με τους νεοναζιστές δεν ήταν; Με τους νεοναζιστές δεν έκαναν συναντήσεις στα γραφεία του εγκληματικού μορφώματος, για να δουν αν μπορούν να συνεργαστούν εκλογικά; Δηλαδή, όταν λες τον φασίστα… φασίστα, του προκαλείς… ηθική βλάβη;

Το πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό και δεν μπορεί να περιοριστεί στους τέσσερις τοίχους μιας δικαστικής αίθουσας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη οφείλει να πάρει θέση, γιατί το ζήτημα την αφορά άμεσα ως κυβέρνηση. Εξηγούμαστε.

Η Ενωσις Ελλήνων Αποστράτων Αξιωματικών ιδρύθηκε από το φασιστικό-δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά με τον Αναγκαστικό Νόμο 1284/20,23-4-1938. 

Η χούντα (ποιος άλλος;) μετέτρεψε τις Ενώσεις Αποστράτων σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΔ 1171/72), δηλαδή σε παραρτήματα του αστικού κράτους. Στους σκοπούς που αναφέρει το χουντικό Νομοθετικό Διάταγμα διαβάζουμε: «Η διατήρησις αμειώτου του Εθνικού φρονήματος των μελών των, ως και των μελών των οικογενειών τούτων και η συνέχισις των προς την Πατρίδα προσφορών των με γνώμονα το εθνικόν συμφέρον». Δεν νομίζουμε ότι χρειάζονται επεξηγήσεις για το τι εννοούσε η στρατιωτικοφασιστική χούντα με τους όρους «εθνικό φρόνημα» και «εθνικό συμφέρον».

Το στάτους του ΝΠΔΔ διατηρήθηκε απ’ όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και ισχύει μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για κάποιο συνταξιουχικό συνδικαλιστικό σωματείο, αλλά για ΝΠΔΔ εποπτευόμενο από το υπουργείο Αμυνας και επιχορηγούμενο από το κράτος.

Σημειώσαμε και παραπάνω ότι για το ελληνικό κράτος δεν υπάρχει «συμμοριτοπόλεμος» αλλά «εμφύλιος πόλεμος». Συγκεκριμένα, ο νόμος 1863/99 (ΦΕΚ Α204/1989), στο πρώτο κιόλας άρθρο του αναφέρει: 

Αρθρο 1

1. Η περίοδος από την αποχώρηση των Στρατευμάτων κατοχής μέχρι 31.12.49 αναγνωρίζονται ως “περίοδος εμφυλίου πολέμου”.
2. Οπου στην κείμενη νομοθεσία αναφέρεται ο όρος “συμμοριτοπόλεμος” αντικαθίσταται με τον όρο “εμφύλιος πόλεμος” και όπου “συμμορίτες” με τον όρο “Δημοκρατικός Στρατός”.
3. Διατάξεις , συντακτικών πράξεων, ψηφισμάτων, νόμων, δ/των και υπουργικών αποφάσεων, που είναι αντίθετες με τις διατάξεις του παρόντος καταργούνται.

Το νόμο εισηγήθηκε η κυβέρνηση Τζαννετάκη, που έστησαν ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, ως αρχηγός της ΝΔ, με τους Φλωράκη-Κύρκου του τότε ενιαίου Συνασπισμού. Δε θα σχολιάσουμε το νόμο (δεν είναι αυτό το αντικείμενό μας σ’ αυτό το άρθρο), όμως ο νόμος εξακολουθεί να ισχύει και καμιά από τις αστικές κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων, που ακολούθησαν έκτοτε, δεν διανοήθηκε να τον αλλάξει.

Είναι προφανές ότι οι απόστρατοι της ΕΑΑΣ παραβιάζουν ευθέως το νόμο, οργανώνοντας εκδηλώσεις αφιερωμένες στους «πεσόντες υπέρ πατρίδος καθ’ όλη τη διάρκεια του αντισυμμοριακού πολέμου. Ανδρες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και της πρώην Βασιλικής Χωροφυλακής (που) έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι για την ελευθερία της πατρίδας εναντίον των κομμουνιστοσυμμοριτών»!

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όμως, τους καλύπτει πλήρως, για ευνόητους λόγους (για να μη χάσει τα ακροδεξιά ψηφαλάκια). Ο υπουργός Αμυνας Παναγιωτόπουλος, απαντώντας σε κοινοβουλευτική Ερώτηση, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση «ενθαρρύνει τις πρωτοβουλίες εθνικής συμφιλίωσης και θεωρεί ότι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις, που γίνονται από όλες τις πλευρές, αποτελούν εορτές μνήμης, περισυλλογής, μακριά από αισθήματα μίσους και έχουν σκοπό την αποφυγή παρόμοιων μελλοντικών καταστάσεων»! Συμπλήρωσε δε, ότι «στις ως άνω εκδηλώσεις δεν παρεισέφρησαν ακραία στοιχεία και τηρήθηκε απολύτως η δημόσια τάξη»! Προφανώς η ΧΑ και οι παραφυάδες της δεν είναι «ακραία στοιχεία»…

Κανένας δεν μας υποχρεώνοι, βέβαια, να συνταχθούμε με την επαίσχυντη και γελοία στάση της κυβέρνησης της ΝΔ. Αντίθετα, είμαστε υποχρεωμένοι να στηλιτεύσουμε τις αντικομμουνιστικές, εθνικοφασιστικές εκδηλώσεις και να υπερασπιστούμε την ιστορική αλήθεια. Αυτό έκανε ο Ν. Μπογιόπουλος με την αρθρογραφία του. Γι’ αυτό απειλείται με οικονομική εξόντωση από το σύγχρονο μοναρχοφασισμό.

Τις τελευταίες μέρες, ένα αστικό δικαστήριο χαρακτήρισε παράνομη την απεργία των εκπαιδευτικών, εκτός των άλλων γιατί είναι… πολιτική απεργία, «αφού επιχειρεί να καταλύσει το δικαίωμα της πολιτειακής εξουσίας να νομοθετεί και υπερβαίνει τα όρια». Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση παρακολουθεί «ξύνοντας τη μύτη της», ένα ΝΠΔΔ, εποπτευόμενο από την κυβέρνηση και επιχορηγούμενο από το κράτος, να γράφει στα παλιά του τα παπούτσια νόμους ψηφισμένους και ισχύοντες εδώ και χρόνια (εκτός από το νόμο 1863/89 «Αρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου 1944-49», υπάρχει και ο νόμος 1285/82 «Για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης του Ελληνικού Λαού εναντίον των στρατευμάτων κατοχής 1941-1944»). Αλήθεια, η «πολιτειακή εξουσία» δεν ενοχλείται απ’ αυτή την καραμπινάτη παρανομία ενός ΝΠΔΔ; Κανένας εισαγγελέας δεν ευαισθητοποιήθηκε βλέποντας να παραβιάζεται τόσο ωμά νόμος που ισχύει; Ρητορικά είναι, φυσικά, τα ερωτήματα, όχι όμως και να δεχτούμε οι θύτες να μετατρέπονται σε θύματα.

Αυτή η ανοχή (και η παρασκηνιακή ενθάρρυνση) έχει αποθρασύνει την ΕΑΑΣ, που έφτασε μέχρι το σημείο να υποβάλει αυτή την ιταμή αγωγή κατά του Ν. Μπογιόπουλου. Γι’ αυτό έχουμε καθήκον αλληλεγγύης να σταθούμε στο πλευρό του διωκόμενου δημοσιογράφου και πολιτικό καθήκον να χτυπήσουμε κάθε προσπάθεια μοναρχοφασιστικού τύπου φίμωσης. Εν κατακλείδι, επαναλαμβάνουμε όσα γράψαμε στις 11 του περασμένου Ιούλη:

Αυτό πρέπει να τελειώσει. Εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας στον Νίκο Μπογιόπουλο, που δέχεται αυτή την επίθεση, πρέπει ταυτόχρονα να συμπήξουμε ένα ευρύ μέτωπο ενάντια σε κάθε προσπάθεια φίμωσης των φωνών που βρίσκονται έξω από το κυρίαρχο μπλοκ, που δεν υπηρετούν τη «μία και μοναδική αλήθεια» του αστικού στρατοπέδου, ιδιαίτερα στα ζητήματα της σχετικά πρόσφατης ιστορίας του τόπου μας. Να μην ανεχτούμε να μας φιμώσουν οι επίγονοι του δωσιλογισμού, που μεταλλάχθηκε σε «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας», μετά σε χούντα και πάει λέγοντας. Aυτοί πρέπει να το βουλώσουν, όχι εμείς.

Καλούμε όλα τα «εκτός των τειχών» Μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά, να συστρατευθούμε σ’ αυτόν τον αγώνα. Σήμερα είναι ο Ν. Μπογιόπουλος, αύριο θα είναι κάποιος άλλος δημοσιογράφος ή κάποιο άλλο Μέσο. Αμα οι εχθροί της ελευθερίας κερδίσουν μία φορά, θα πάρει αέρα ο απαυτός τους και οι προσπάθειες φίμωσης θα γίνουν θύελλα. Επαναλαμβάνουμε: Αυτό πρέπει να τελειώσει. Εδώ και τώρα!

Οι συντάκτες της ιστοσελίδας thepressproject.gr Κωνσταντίνος Πουλής και Θάνος Καμήλαλης σχολιάζουν την τραγελαφική πρώτη ημέρα της δίκης δύο μελών του Ρουβίκωνα, με την «ουσιώδη» κατά την εισαγγελέα μάρτυρα κατηγορίας να καταθέτει πως η αστυνομία της είπε ότι «αν τους βοηθήσω θα αφεθώ ελεύθερη» Αναφέρονται επίσης σε σειρά άλλων δικών αυτού του διαστήματος, όπως του Λάμπρου Γούλα χθες, Τρίτη, της οικογένειας Καττή στα Σεπόλια και άλλων συλληφθέντων σε κινητοποιήσεις, με το «αμυντικό» αίτημα της αθώωσης από σαθρές κατηγορίες και το λογικό επόμενο, που πρέπει να είναι να τιμωρηθούν όσοι στήνουν τέτοιες πλεκτάνες.

Το πρωί της Τετάρτης, 13 Οκτωβρίου, δικάζονταν τα μέλη του Ρουβίκωνα Γ.Καλαϊτζίδης και Ν.Ματαράγκας, για βαριά κακουργήματα. Ανθρωποκτονία και ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία.

Αν διάβαζε κανείς τα ρεπορτάζ των προηγούμενων ημερών για τη δίκη, σχημάτιζε την εικόνα ότι δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία. Ότι όλη αυτή η υπόθεση έχει βασιστεί σε αναξιόπιστες μαρτυρίες.

Την Τετάρτη 13/10, εμφανίστηκε στο δικαστήριο η μάρτυρας που η εισαγγελέας αποκαλούσε ουσιώδη μάρτυρα της υπόθεσης να εξηγεί με πολύ απλά λόγια τα εξής: ήταν στα χέρια της αστυνομίας συλληφθείσα για άλλη υπόθεση, διακίνησης, και υπό την επήρεια ναρκωτικών. Η κατάθεση αυτή έχει δοθεί την αμέσως επόμενη ημέρα από τη σύλληψή της. Η ίδια δεν έχει δει με τα μάτια της απολύτως τίποτε και καταθέτει στο δικαστήριο ότι η αστυνομία της είπε πως θα τη βοηθήσει με τη δική της υπόθεση αν και εκείνη βοηθήσει. Παρότι ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών, έχει δώσει μια κατάθεση-ποταμό, που δεν διακόπτεται για καμία διευκρινιστική ερώτηση.

-Είστε ουσιώδης μάρτυρας. Άλλοι τα γράψαν;
-Ναι. Δεν θεωρώ ότι τα έχω πει. Μου είπαν ότι αν τους βοηθήσω θα αφεθω ελεύθερη.

Ακολούθησε ερώτηση που η έδρα δεν επέτρεψε στη συνήγορο Άννυ Παπαρούσου να διατυπώσει: «να βοηθήσει την αστυνομία προς ποια κατεύθυνση; Να βοηθήσει να βρεθούν οι δράστες της δολοφονίας ή να βοηθήσει να παγιδευτούν τα δύο μέλη του Ρουβίκωνα;»

Να επισημάνουμε ότι εμφανίστηκαν στο δικαστήριο επτά από τους 35 μάρτυρες κατηγορίας και ότι 15 από αυτούς δεν έχουν νομότυπα κληθεί να καταθέσουν. Αν αυτό σας φαίνεται απλά διαδικαστικό ζήτημα, να προσθέσουμε ότι οι μάρτυρες κατηγορίας είναι κατηγορούμενοι για υπόθεση ναρκωτικών, που βρίσκονταν στα χέρια της αστυνομίας και πιέζονταν να καταθέσουν υποδεικνύοντας τα δύο μέλη του Ρουβίκωνα.

Αθωώθηκε πανηγυρικά ο άνθρωπος που βρέθηκε στα καλά καθούμενα στριμωγμένος σε μια γωνία σε πάρκινγκ στα Εξάρχεια από έναν όχλο αστυνομικών που τον ξεγύμνωσαν, τον βασάνισαν και τον συνέλαβαν, λέγοντάς του πως «έτσι γαμάνε οι χακί… Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα ρε, το κατάλαβες; Οποιος δεν δέχεται φάπα και πούτσα, δεν θα μπαίνει στα Εξάρχεια».

Ηταν 8 Νοεμβρίου 2019, όταν ο Λάμπρος Γούλας οδηγούνταν ενώπιον εισαγγελέα με χειροπέδες, κολάρο, εμφανή τραύματα και κουτσαίνοντας. Είχε συλληφθεί την προηγούμενη μέρα στα Εξάρχεια, κατά τη διάρκεια άλλης μιας επίδειξης ωμής καταστολής από την αστυνομία. Η εισαγγελέας δεν διερεύνησε τα τραύματά του· ασχολήθηκε μόνο με το κατηγορητήριο που είχε συνταχθεί στη ΓΑΔΑ, του αφαίρεσε το αδίκημα της οπλοχρησίας (αφού δεν είχε βρεθεί τίποτα στην κατοχή του) και τον παρέπεμψε σε δίκη για τρία πλημμελήματα: βία κατά υπαλλήλων, εξύβριση και απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης σε βάρος αστυνομικού.

Ομως, ο κατηγορούμενος δεν το άφησε έτσι. Κατήγγειλε δημόσια ξυλοδαρμό και κακοποίησή του από αστυνομικούς στο πάρκινγκ της οδού Μπουμπουλίνας, πριν μεταφερθεί στη ΓΑΔΑ: «Με βάζουν σε μια γωνία κι ούτε ξέρω πόσο με χτύπησαν. Ο ένας από αυτούς ήταν πιο τρελαμένος, μου κοπάναγε το κεφάλι στον τοίχο. Κάποια στιγμή, έδωσε εντολή να με γδύσουν […] Μου κατεβάζει το εσώρουχο, κολλάει από πίσω μου και φωνάζει “έτσι γαμάνε οι χακί. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα ρε, το κατάλαβες; Οποιος δεν δέχεται φάπα και πούτσα, δεν θα μπαίνει στα Εξάρχεια”».

Μέχρι στιγμής, κανένας αστυνομικός δεν έχει κάτσει στο εδώλιο για τον βασανισμό του Λάμπρου Γούλα, αλλά χθες έγινε η δίκη του Λάμπρου Γούλα για τα αδικήματα που του φόρτωσαν οι αστυνομικοί, αφότου τον εξευτέλισαν.

Η δίκη

Μάρτυρας κατηγορίας ήταν μόνο ένας από τους αστυνομικούς της διμοιρίας 512, η οποία συνέλαβε τον κατηγορούμενο. Ομως, μέσα και έξω από τη δικαστική αίθουσα ήταν όλη η διμοιρία.

Πρόεδρος: Πού βρισκόσασταν;

Μάρτυρας: Ημασταν Τσαμαδού και Στουρνάρη, είχε προηγηθεί επεισόδιο με μοτοσικλέτα της ομάδας ΔΙΑΣ που δέχτηκε επίθεση στη Χαριλάου Τρικούπη […] Μπροστά μας ήταν συγκεντρωμένα 50-60 άτομα, λάβαμε εντολή να οπισθοχωρήσουμε. Ομως, υπήρξε φραστική επίθεση, μας πέταξαν μπουκάλια και προχωρήσαμε σε συλλήψεις.

Πρόεδρος: Αφού δεν είχατε αυτή την εντολή…

Εισαγγελέας: Η κατηγορία αφορά απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης. Τραυματιστήκατε εσείς ή κάποιος άλλος;

Μάρτυρας: Οχι.

Εισαγγελέας: Επειδή εσείς φέρεστε να είστε ο παθών.

Μάρτυρας: Εγώ μάρτυρας είμαι, δεν είμαι παθών!

Λάμπρος Γούλας: Δακρυγόνα ρίξατε;

Μάρτυρας: Ναι, υπήρξε ρίψη.

Λάμπρος Γούλας: Μπορείτε να περιγράψετε τη στιγμή της σύλληψής μου;

Μάρτυρας: Ετρεξε ο συνάδελφος και πάνω στην ένταση έπεσε πάνω του, του πέρασε χειροπέδες πισθάγκωνα.

Λάμπρος Γούλας: Στην κατάσταση που ήμουν, πώς ακριβώς εννοείτε ότι αντιστάθηκα;

Αννυ Παπαρρούσου (δικηγόρος κατηγορούμενου): Ποιος τον κακοποίησε και γιατί;

Μάρτυρας: Δεν γνωρίζω.

Αννυ Παπαρρούσου: Προς τα πού κατευθυνθήκατε μετά τη σύλληψή του;

Μάρτυρας: Πήγαμε στην οδό Μπουμπουλίνας (σ.σ. εκεί που βρίσκεται το πάρκινγκ των βασανιστηρίων) αλλά δεν τον είχαμε μαζί.

Πρόεδρος: Αφού η διμοιρία σας τον συνέλαβε…

Στο σημείο αυτό, η δίκη είχε ουσιαστικά τελειώσει. Μόνη έγνοια του αστυνομικού ήταν να μη στοιχειοθετηθούν οι ευθύνες της διμοιρίας του στον ξυλοδαρμό του κατηγορούμενου και μέσα από την κατάθεσή του είχε καταδειχθεί ότι η δικογραφία για τον Λ. Γούλα σχηματίστηκε μόνο και μόνο επειδή βασανίστηκε στην Μπουμπουλίνας και μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ σε κακό χάλι. Αυτό έπρεπε κάπως να δικαιολογηθεί και έτσι του φόρτωσαν το κατηγορητήριο.

Οι μάρτυρες

Ακολούθησαν οι καταθέσεις τεσσάρων μαρτύρων υπεράσπισης του κατηγορούμενου, οι οποίοι ήταν παρόντες στη σύλληψή του.

■ Ο Νίκος Ματαράγκας περιέγραψε ότι ήταν δίπλα στον Λ. Γούλα: «Αν τον καταδικάσετε, πρέπει να καταδικάσετε και εμένα, επειδή ήμασταν μαζί και δεν έκανε κανείς μας τίποτα».

■ Η Χριστίνα Κουμιάλη κατέθεσε ότι ήταν στο Καφενείο, όταν ο χώρος αποκλείστηκε από ΜΑΤ και ΟΠΚΕ και εκτίμησε ότι οι αστυνομικοί κατά την αποχώρησή τους εκνευρίστηκαν από τα χειροκροτήματα των διαμαρτυρόμενων και εξαπέλυσαν επίθεση.

■ Η δικηγόρος Ιωάννα Κούρτοβικ περιέγραψε ότι ήταν έξω από το Καφενείο με τον διοικητή του Α.Τ. Εξαρχείων, ο οποίος ήταν σε επικοινωνία με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. «Ο υφυπουργός Λ. Οικονόμου συμφώνησε να αποχωρήσουν τα ΜΑΤ και να διαλυθεί ο κόσμος. Αλλά με το που πήγαν να αποχωρήσουν, γύρισαν και έριξαν χημικά».

■ Η Ειρήνη Δαφέρμου συγκλόνισε περιγράφοντας ότι είδε τον κατηγορούμενο «γυμνό, να τον χτυπάνε αστυνομικοί στο πάρκινγκ της οδού Μπουμπουλίνας, ήταν μεγάλο σοκ για μένα». Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση της προέδρου: «Πώς αντιδράσατε εκείνη την ώρα; Αλλά τι λέω; Τι να κάνατε; Να καλούσατε την αστυνομία;».

Το δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα την αθώωση του κατηγορούμενου.

Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΓΟΥΛΑΣ ΣΤΗΝ «ΕΦ.ΣΥΝ.»

«Σήμερα στο Εφετείο άλλο ένα στημένο κατηγορητήριο»

Μετά την ομόφωνη αθώωσή του ο κατηγορούμενος σχολίασε ότι «το δικό μου κατηγορητήριο κατέπεσε πανηγυρικά» και αναφέρθηκε στη σημερινή δίκη δύο μελών του Ρουβίκωνα, που κατηγορούνται για τη δολοφονία του Αιγύπτιου διακινητή ναρκωτικών Χαμπίμπι στα Εξάρχεια, το 2016. Κατηγορούμενος ως ηθικός αυτουργός είναι ο Γιώργος Καλαϊτζίδης, ενώ ως φυσικός αυτουργός ο Νίκος Ματαράγκας.

«Είναι άλλο ένα στημένο κατηγορητήριο: έχουμε Εξάρχεια, έχουμε ανθρώπους που αγωνίζονται, που προσφέρουν την αλληλεγγύη τους, ενάντια σε ναρκομαφίες, σε κάθε είδους παραβιαστικές συμπεριφορές και καταστολή. Οι κατηγορίες για τους συντρόφους μου θα καταρρεύσουν, όπως κατέρρευσαν και οι δικές μου».

Πηγή: Γιώτα Τέσση _ “ΕφΣυν”

Γκροτέσκα, δηλαδή φρικιαστική. Αυτός είναι ο χαρακτηρισμός που μας ήρθε αμέσως στο νου, όταν διαβάσαμε την πρόταση της εισαγγελέα Πρωτοδικών Λαμίας, Αγορής Παπακώστα, για την αίτηση αποφυλάκισης (νομικά: υπό όρον απόλυση) του Δημήτρη Κουφοντίνα. Η ετυμολογική ρίζα του γκροτέσκου προέρχεται από τη λατινική λέξη γκρότο, που σημαίνει σπηλιά. Από τα βάθη κάποιας σπηλιάς-άντρου μεσαιωνικών βασανιστηρίων μοιάζει να έχει βγει και η πρόταση της εισαγγελέα Παπακώστα (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είχε πρωταγωνιστήσει και στους ωμούς εκβιασμούς για υποχρεωτική σίτιση του Δημήτρη Κουφοντίνα, στη διάρκεια της τελευταίας απεργίας πείνας του πολιτικού κρατούμενου, πριν από μερικούς μήνες).

Το σκεπτικό της εισαγγελέα είναι… τετράγωνο: ναι μεν όλοι οι κρατούμενοι με το στάτους του Κουφοντίνα (με περισσότερες της μιας ποινές ισοβίων) αποκτούσαν δικαίωμα αποφυλάκισης μετά από 19 χρόνια «σκαστής» κράτησης, όμως ο Κουφοντίνας δεν μπορεί να κάνει χρήση αυτού του δικαιώματος, διότι με τον νέο Ποινικό Κώδικα, ορίζεται ότι οι πολυϊσοβίτες αποφυλακίζονται στα 25 χρόνια.

Αν δημιουργηθεί νομολογία με υιοθέτηση αυτής της λογικής, τότε θα την πληρώσουν και άλλοι κρατούμενοι, όχι μόνο ο Δ. Κουφοντίνας. Αυτό, όμως, ελάχιστα ενδιαφέρει τους εμπνευστές του «καθεστώτος εξαίρεσης» σε βάρος του Δ. Κουφοντίνα. Το έδειξαν και όταν ψήφισαν τις αλλαγές στο Σωφρονιστικό Κώδικα, με το διαβόητο «νόμο Κουφοντίνα». Για να κόψουν τις άδειες από τον Κουφοντίνα, τις έκοψαν και από άλλους κρατούμενους. Για να διώξουν τον Κουφοντίνα από τις αγροτικές φυλακές, έδιωξαν και άλλους κρατούμενους (έτσι άδειασε η Κασσαβέτεια, όπου πλέον μεταφέρουν μόνο νεοναζιστές χρυσαυγίτες).

Η εισαγγελέας Παπακώστα έπρεπε να αποφύγει μερικούς τεράστιους νομικούς σκοπέλους, για να εισηγηθεί απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισης του Δ. Κουφοντίνα. 

• Καταρχάς, την πάγια αρχή του δικαίου, που προβλέπει ότι σε κάθε κατηγορούμενο ή κρατούμενο εφαρμόζεται η ευμενέστερη διάταξη (retroactivity in mitius). Αρχή η οποία επαναλαμβάνεται ρητά και στη μεταβατική διάταξη του άρθρο 465 του νέου Ποινικού Κώδικα: «Οι διατάξεις του προϊσχύσαντος Ποινικού Κώδικα για τη μετατροπή της ποινής σε χρηματική ποινή, την αναστολή εκτέλεσης της ποινής και την απόλυση υπό όρο εφαρμόζονται για πράξεις που τελέστηκαν μέχρι τη θέση σε ισχύ του παρόντος».
• Δεύτερο, την νομολογία που έχει διαμορφωθεί μέχρι τον νέο Ποινικό Κώδικα, η οποία συμβάδιζε απόλυτα με τη θεωρία και προέβλεπε την αποφυλάκιση (και) των πολυϊσοβιτών στα 19 χρόνια (όπως και των ισοβιτών).

Δεν χρειάστηκε να προβληματιστεί η εισαγγελέας Λαμίας από μια βασική αρχή του δικαίου, από μια πλούσια νομολογία, από την επίσης πλούσια νομική θεωρία. Εφτιαξε μια ad hoc κατασκευή, τη χρησιμοποίησε σαν εφαλτήριο και σαλτάρισε πάνω από το Δίκαιο και το νόμο, πάνω από τη νομολογία και τη θεωρία, πάνω από την ίδια την κοινή λογική. Για τον Κουφοντίνα πρόκειται, όχι για νεοναζιστές εγκληματίες που το σύστημα τους χαϊδεύει σαν κανίς του καναπέ.

Βάση αυτής της γκροτέσκας νομικής κατασκευής είναι ο ισχυρισμός ότι μέχρι τώρα υπήρχε… κενό νόμου, επειδή γινόταν λόγος μόνο μια μία και όχι για περισσότερες ποινές ισοβίων. Επομένως, ό,τι διατύπωνε η θεωρία και ό,τι αποφάσιζε η νομολογία για τους πολυϊσοβίτες ήταν… στα κουτουρού. Προερχόταν από το «κενό νόμο». Τώρα, όμως, έχουμε νόμο που ορίζει ότι οι πολυϊσοβίτες αποφυλακίζονται στα 25, οπότε ο Κουφοντίνας θα υπαχθεί υποχρεωτικά σ’ αυτόν! Ο,τι γινόταν έως πρότινος πρέπει να θεωρηθεί… ως μη γενόμενο!

Θα επανέλθουμε με χωριστό νομικό άρθρο στα τερατουργήματα της εισαγγελέα Παπακώστα. Εδώ θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε με όσο γίνεται πιο απλή γλώσσα, για να αντιληφθούμε όλοι και όλες το γκροτέσκο του πράγματος.

Η εισαγγελέας Παπακώστα, περισσότερο για να πείσει τον εαυτό της και όχι τους νομικούς, που γελάνε πικρά όταν διαβάζουν τέτοια τερατουργήματα, επαναλαμβάνει συνεχώς στη δεκασέλιδη πρότασή της τις λέξεις «κενό νόμου». Αποκόψαμε χαρακτηριστικά σημεία από την εισαγγελική πρόταση και τα συνθέσαμε στο κολάζ που ακολουθεί, για να γίνει φανερή η εμμονική αναφορά σε κάποιο ανύπαρκτο κενό νόμου, η οποία επαναλαμβάνεται συνεχώς:

Νομικό σάλτο

Η κατασκευή ενός «νομικού κενού» από την εισαγγελέα Παπακώστα συνιστά, καταρχάς, νομικό σάλτο. Η ίδια παραδέχεται ότι και η θεωρία και η νομολογία δέχονταν το δικαίωμα αποφυλάκισης των πολυϊσοβιτών στα 19 χρόνια. Πώς αποφάσιζαν τα δικαστικά συμβούλια και αποφυλάκιζαν πολυϊσοβίτες στα 19 χρόνια; Σε κενό νόμου; Και γιατί δεν βρέθηκε ούτε ένα δικαστικό συμβούλιο ούτε ο Αρειος Πάγος να εντοπίσει το υποτιθέμενο νομικό κενό και να εισηγηθεί στη νομοθετική εξουσία τη συμπλήρωσή του; Γιατί η θεωρία δεν είπε ποτέ ότι υπάρχει νομικό κενό και δεν εισηγήθηκε να γίνει διάκριση ισοβιτών – πολυϊσοβιτών, αλλά στο ζήτημα της υφ’ όρον απόλυσης αντιμετώπιζε με τον ίδιο τρόπο ισοβίτες και πολυϊσοβίτες; 

Εχουν γίνει αρκετές επιμέρους τροποποιήσεις του παλιού Ποινικού Κώδικα. Γιατί καμιά από τις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές του υπουργείου Δικαιοσύνης, στις οποίες συμμετέχουν ποινικολόγοι, καθηγητές της Νομικής, δικαστές, εισαγγελείς, δεν εντόπισε ποτέ την ύπαρξη του υποτιθέμενου νομικού κενού και δεν εισηγήθηκε την κάλυψή του με διάκριση μεταξύ ισοβιτών και πολυϊσοβιτών;

Κανένα νομικό κενό δεν υπήρχε. Απλούστατα, η μία και οι περισσότερες ισόβιες ποινές αντιμετωπίζονταν με τον ίδιο τρόπο στην υφ’ όρον απόλυση των κρατούμενων. Γι’ αυτό και υπάρχει ενιαία νομολογία και θεωρία. Αν υπήρχε νομικό κενό, θα υπήρχαν και διαφορετικές νομολογιακές προσεγγίσεις, όπως συμβαίνει συνήθως. Αν υπήρχε νομικό κενό, τότε θα υπήρχαν και διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις. Ομως, η εισαγγελέας Παπακώστα (και αυτοί που τη «βοήθησαν»), μολονότι είναι σίγουρο ότι έψαξαν, δεν βρήκαν ούτε μία διαφορετική προσέγγιση στη θεωρία ούτε μια διαφορετική απόφαση δικαστικού συμβουλίου. Υπήρχε πλήρης ομοφωνία ότι οι πολυϊσοβίτες αποφυλακίζονται υφ’ όρον στα 19 χρόνια.

Τι έγινε με το νέο Ποινικό Κώδικο; Θέσπιση ξεχωριστού καθεστώς, σε πιο κατασταλτική κατεύθυνση, που προβλέπει 25 χρόνια για τους πολυϊσοβίτες. Η αυστηροποίηση του καθεστώτος έκτισης της ποινής δεν σημαίνει ότι προηγουμένως υπήρχε νομικό κενό. Σαφή ήταν τα πράγματα στον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα, σαφή είναι και στον καινούργιο, με τη διαφορά ότι ο καινούργιος είναι σε κατασταλτικότερη κατεύθυνση, αυξάνοντας το όριο της «σκαστής» φυλάκισης για τους πολυϊσοβίτες από τα 19 στα 25 χρόνια.

Μεσαιωνική αντίληψη περί Δικαίου

Ο Κουφοντίνας, όμως, υπάγεται στο καθεστώς του παλιού Ποινικού Κώδικα, όχι μόνο βάσει της πάγιας αρχής του Δικαίου για εφαρμογή της ευμενέστερης διάταξης, αλλά και γιατί αυτό ορίζει ρητά και κατηγορηματικά το άρθρο 465 του νέου Ποινικού Κώδικα: για την υφ’ όρον απόλυση εφαρμόζονται οι διατάξεις του παλιού Ποινικού Κώδικα, εφόσον οι πράξεις τελέστηκαν προτού τεθεί σε ισχύ ο νέος Ποινικός Κώδικας. Τελεία και παύλα, χωρίς γκροτέσκες κατασκευές περί νομικού κενού, χωρίς νομικά σάλτα πάνω από αυτό που εφάρμοζε η νομολογία (και υποστήριζε η θεωρία) όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Σε απόφασή του το 2020 (559/2020 Τμήμα ΣΤ Ποινικό), ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι το άρθρο 465 του νέου Ποινικού Κώδικα μπορεί να εφαρμοστεί μόνο όταν οι νέες διατάξεις είναι δυσμενέστερες από τις παλιές. Σημειώνει δε, ότι η αρχή της αναδρομικότητας του ηπιότερου ποινικού νόμου έχει κριθεί ότι αποτελεί μέρος του πρωτογενούς δικαίου της ΕΕ, απορρέουσα από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών, και γι’ αυτό πρέπει να θεωρείται ότι αποτελεί μέρος των γενικών αρχών του ενωσιακού δικαίου, τις οποίες ο εθνικός δικαστής πρέπει να σέβεται κατά την εφαρμογή του εθνικού δικαίου.

Αυτά, όμως, είναι «ψιλά γράμματα» για όσους υπαγόρευσαν τη συγκεκριμένη εισαγγελική πρόταση. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον Κουφοντίνα και σ’ αυτόν θα εφαρμόσουμε τις νέες, δυσμενέστερες διατάξεις, καταφεύγοντας στον προκλητικό νομικό ισχυρισμό ότι μέχρι τώρα τα δικαστικά συμβούλια αποφάσιζαν στον αέρα, σε κενό νόμου!

Οι αστικές δημοκρατίες συνηθίζουν να επαίρονται για την ασφάλεια δικαίου που προσφέρουν στους πολίτες τους. Στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα, όμως, εφαρμόζεται το μεσαιωνικό καθεστώς της απόλυτης ανασφάλειας δικαίου. Το δίκαιο μετατρέπεται σε κινούμενη άμμο, ώστε ο πολιτικός κρατούμενος να βουλιάζει σε κάθε του βήμα. 

Θυμίζουμε πώς του έκοψαν τις άδειες. Θυμίζουμε πώς τον έδιωξαν από την αγροτική φυλακή της Κασσαβέτειας (όπου έχει μεταχθεί νομίμως), χωρίς μάλιστα να τον μεταγάγουν στον Κορυδαλλό, όπως προβλέπει ο ίδιος ο φωτογραφικός τους νόμος. Τώρα, καταφεύγουν στην πλήρη περιφρόνηση του νόμου, για να του κόψουν το δικαίωμά του να αποφυλακιστεί στα 19 χρόνια. Για τον Κουφοντίνα δεν ισχύει το νομικό σύστημα της αστικής δημοκρατίας. Ισχύει το μεσαιωνικό σύστημα, βάσει του οποίου νόμος είναι η θέληση του ηγεμόνα.

Λογικό σάλτο

Προσέξτε και τους παραλογισμούς που παράγονται από την εισαγγελική πρόταση Παπακώστα:

• Αν ο Κουφοντίνας είχε συμπληρώσει 19 χρόνια προτού τεθεί σε ισχύ ο νέος Ποινικός Κώδικας (μέχρι το 2019 δηλαδή), θα μπορούσε να αποφυλακιστεί! Δεν… πρόκαμε και γι’ αυτό πρέπει να καθήσει άλλα 6 χρόνια!
• Αλλοι πολυϊσοβίτες κρατούμενοι αποφυλακίστηκαν στα 19 χρόνια. Αυτοί, σε αντίθεση με τον Κουφοντίνα, ήταν… τυχεροί και… πρόκαμαν!

Δηλαδή, κρατούμενοι με το ίδιου στάτους (πολυϊσοβίτες, καταδικασμένοι για πράξεις προτού τεθεί σε ισχύ ο νέος Ποινικός Κώδικας) αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο. Δεν έχουμε μόνο εφαρμογή της αρχής της δυσμενέστερης διάταξης (ενώ πρέπει να εφαρμόζεται η ευμενέστερη διάταξη), αλλά έχουμε και επιλεκτική εφαρμογή αυτής της αρχής, αφού άλλοι κρατούμενοι έχουν ήδη αποφυλακιστεί βάσει των 19 χρόνων, ενώ σε άλλους προτείνεται να ισχύσουν τα 25 χρόνια.

Περιττεύει να πούμε πως αν δεν επρόκειτο για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, δε θα συζητούσαμε σήμερα για ένα τόσο προκλητικό νομικό σάλτο, γιατί απλούστατα δε θα υπήρχε. Ομως, έτσι και περάσει αυτή η λογική, θα την πληρώσουν και άλλοι πολυϊσοβίτες κρατούμενοι.

Προκλητική περιφρόνηση της νομολογίας, ακόμη και του Αρείου Πάγου

Η εισαγγελέας Παπακώστα δε διστάζει να επιτεθεί στην έως τα τώρα νομολογία των δικαστηρίων και στη θεωρία, μιλώντας για «νομική κατασκευή». Δηλαδή, κατηγορεί τα δικαστικά συμβούλια και τους θεωρητικούς του Δικαίου γι’ αυτό που κάνει η ίδια! Γράφει επί λέξει:

Παραθέσαμε αυτή τη γεμάτη κατασταλτικό θράσος άποψη, για να αντιληφθείτε ότι μια εισαγγελέας που δε διστάζει να καταφερθεί με περιφρόνηση ενάντια σε βασικές αρχές του Δικαίου, όπως η αρχή της ευμενέστερης διάταξης, την οποία ο Αρειος Πάγος θεωρεί μέρος των γενικών αρχών του ενωσιακού δικαίου, τις οποίες ο εθνικός δικαστής πρέπει να σέβεται κατά την εφαρμογή του εθνικού δικαίου, δε θα δίσταζε να διαστρεβλώσει με ωμό τρόπο σχετικά πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία μάλιστα αφορά τον Δημήτρη Κουφοντίνα. 

Πρόκειται για την απόφαση 1001/2019 του ΣΤ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, η οποία εκδόθηκε μετά από αίτηση αναίρεσης της τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ξένης Δημητρίου, κατά βουλεύματος (93/2019) του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου, που έκοψε την άδεια του Δ. Κουφοντίνα.

Τι είπε ο Αρειος Πάγος με τη σημαντική αυτή απόφασή του, αναιρώντας το βούλευμα του δικαστηρίου του Βόλου; Οτι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά οι πολυϊσοβίτες από τους ισοβίτες. Τι είχε αποφασίσει το Συμβούλιο του Βόλου; Οτι άδεια δικαιούνται μόνο οι ισοβίτες, ενώ οι πολυϊσοβίτες δεν δικαιούνται.

Τι είχε κάνει το Συμβούλιο του Βόλου; Μια ακροβατική ερμηνεία του Σωφρονιστικού Κώδικα (ότι μιλάει για ισόβια κάθειρξη και όχι για ισόβιες καθείρξεις). Τι αποφάσισε ο Αρειος Πάγος; Αξίζει να παραθέσουμε το σχετικό χωρίο της απόφασης 1001/2019:

«Ετσι, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου, με το ως άνω Βούλευμά του (93/2019) έκρινε ότι δεν συνέτρεχαν οι τυπικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση τακτικής άδειας στον ως άνω κρατούμενο, δεχόμενο ότι δεν μπορεί να χορηγηθεί άδεια σε κρατούμενο που εκτίει άνω της μιας ποινές ισόβιας κάθειρξης, διότι ο νομοθέτης στο άρθρο 55 παρ. 1 άνω Σ.Κ. αναφέρεται σε “ποινή” και όχι σε “ποινές” ισόβιας κάθειρξης. Η θέση αυτή του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου, η οποία φαίνεται να εδράζεται στη γραμματική διατύπωση του συγκεκριμένου άρθρου, είναι εσφαλμένη σύμφωνα και με όσα σχετικώς εξετέθησαν στις αρχικές σκέψεις της παρούσης αποφάσεως, καθώς πρέπει να σημειωθεί ότι ο νομοθέτης, στο αφηρημένο επίπεδο της κατάστρωσης διάταξης νόμου, χρησιμοποιεί πάντοτε τον ενικό αριθμό, χωρίς αυτό να υποδηλώνει ότι η εφαρμογή του εξαντλείται στην άπαξ πραγμάτωση του σχετικού κανόνα».

Το ίδιο που έκανε το 2019 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου (προσπάθεια διαχωρισμού μεταξύ ισοβιτών και πολυϊσοβιτών, με βάση μια γραμματική διατύπωση του νόμου) εισηγείται τώρα η εισαγγελέας Παπακώστα στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας, μιλώντας για «κενό νόμου», επειδή στον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα γινόταν αναφορά σε «ισόβια κάθειρξη» και όχι σε «ισόβιες καθείρξεις».

Ο Αρειος Πάγος, όμως είναι σαφέστατος: «Ο νομοθέτης, στο αφηρημένο επίπεδο της κατάστρωσης διάταξης νόμου, χρησιμοποιεί πάντοτε τον ενικό αριθμό, χωρίς αυτό να υποδηλώνει ότι η εφαρμογή του εξαντλείται στην άπαξ πραγμάτωση του σχετικού κανόνα».

Επειδή αυτό το ξέρουν καλά η εισαγγελέας της Λαμίας και αυτοί που τη «βοήθησαν» στην πρότασή της, έχει αφιερώσει ένα κεφάλαιο στην «αντίκρουση» της απόφασης 1001/2019 του Αρείου Πάγου. Επειδή, όμως, δεν μπορεί να αποκρούσει την απόφαση, σαλτάρει και την προσπερνά.

Η απόφαση 1001/2019 του Αρείου Πάγου, η κρατούσα νομολογία (αναφέρονται τρεις γνωμοδοτήσεις του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, μεταξύ 1993 και 2011) και η κρατούσα θεωρία ταυτίζονται στο ζήτημα της εξίσωσης ισοβιτών και πολυϊσοβιτών, όμως -ισχυρίζεται η εισαγγελέας της Λαμίας- αυτό αφορά μόνο τη χορήγηση των αδειών, που το θεωρεί ήσσονος σημασίας ζήτημα, και όχι την υπό όρον απόλυση!

Η αιτιολογία της αρεοπαγιτικής απόφασης 1001/2019 δεν κάνει διάκριση μεταξύ… ήσσονος και… μείζονος σημασίας ζητημάτων. Είναι σαφέστατη και επί της αρχής:Οταν ο νομοθέτης μιλάει στον ενικό αριθμό, αναφέρεται και στον πληθυντικό αριθμό. Γι’ αυτό και τα δικαστικά συμβούλια αντιμετώπιζαν με τον ίδιο τρόπο, ως προς την υπό όρο απόλυση, ισοβίτες και πολυϊσοβίτες. Δεν υπήρχε κανένα κενό νόμου, αλλά εφαρμοζόταν αυτό που –επί της αρχής- επεσήμανε ο Αρειος Πάγος στην 1001/2019 απόφασή του: ο ενικός αριθμός (μία ισόβια) περιλαμβάνει και τον πληθυντικό αριθμό (πολλές ισόβιες).

Aυτήν την ξεκάθαρη, επί της αρχής τοποθέτηση του Αρείου Πάγου, η εισαγγελέας της Λαμίας την πετάει στα σκουπίδια, όπως πέταξε και τη βασική αρχή του Δικαίου για εφαρμογή της ευμενέστερης διάταξης, όπως πέταξε και τη νομολογία έχει διαμορφωθεί με τον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα, όπως πέταξε και τη θεωρία, όπως πέταξε και τη ρητή και κατηγορηματική μεταβατική διάταξη του άρθρου 465 του νέου Ποινικού Κώδικα, που προβλέπει ότι για πράξεις που τελέστηκαν μέχρι να τεθεί σε εφαρμογή ο νέος Ποινικός Κώδικας εφαρμόζεται ο παλιός.

Οι υποβολείς

Δεν γράφουμε τυχαία για κάποιους που «βοήθησαν» την εισαγγελέα της Λαμίας να κατασκευάσει τη γκροτέσκα πρότασή της. Οι υποβολείς δεν κρύφτηκαν και καρφώθηκαν.

Στις 19 Αυγούστου, αμέσως μόλις έγινε γνωστό ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας υπέβαλε αίτηση αποφυλάκισης, στο Συγκρότημα Μαρινάκη εμφανίστηκε ένα… προφητικό δημοσίευμα, που παρουσίαζε την είδηση και έγραφε μεταξύ άλλων:

• «Οι δικαστές θα κρίνουν αν πρέπει να εφαρμοστεί στην περίπτωση του Κουφοντίνα ο προηγούμενος Ποινικός Κώδικας που ορίζει ότι μπορεί να αποφυλακιστεί στα 19 έτη ή ο υφιστάμενος Ποινικός Κώδικας που ορίζει για τους πολυισοβίτες ότι μπορούν να αποφυλακιστούν όταν έχουν συμπληρώσει 25 έτη». 

Πώς μετατρέπεται σε ζήτημα δικαστικής κρίσης κάτι που είναι δεδομένο ως πάγια αρχή του Δικαίου (εφαρμογή της ευμενέστερης διάταξης), ενώ έχει λυθεί και από το νέο Ποινικό Κώδικα (άρθρο 465: στους ήδη καταδικασμένους εφαρμόζεται για την υπό όρο απόλυση ο παλιός Ποινικός Κώδικας);

Το δεδομένο μετατράπηκε σε ζητούμενο, για ν’ ακολουθήσει η απάντηση στο… ζητούμενο:

• «Με βάση τον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα, δεν προβλεπόταν ρητώς η αποφυλάκιση των πολυισοβιτών. Σε αυτό βασίστηκε και το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών του Βόλου (93/2019) για να μην χορηγήσει άδεια στον Κουφοντίνα. Ωστόσο, το ως άνω βούλευμα αναιρέθηκε από το υπ’ αριθμ. 1001/2019 βούλευμα του ΣΤ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, το οποίο έκρινε ότι και όσοι έχουν καταδικαστεί σε ισόβια πάνω από μια φορές, έχουν δικαίωμα να λαμβάνουν τακτικές άδειες από τη φυλακή.

Σύμφωνα με δικαστικές πηγές, με τον νέο Ποινικό Κώδικα που ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ στις 11 Ιουνίου 2019 και τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιουλίου 2019, το θέμα λύνεται ρητώς και οι πολυισοβίτες μπορούν να ζητήσουν την υφ’ όρων απόλυσή τους στα 25 χρόνια (άρθρο 105Β παρ. 6 ΠΚ). Από τη στιγμή που έχουμε για πρώτη φορά νόμο (άρα δεν τίθεται ζήτημα εφαρμογής προηγούμενου ευμενέστερου) που καθορίζει την έκτιση ποινής για τους πολυισοβίτες, ο Κουφοντίνας πιθανότατα να αποφυλακιστεί όταν θα έχει εκτίσει 25 έτη, ήτοι στις 5.9.2027. Ο συγκεκριμένος νόμος αφορά όλους όσους έχουν πάνω από μια φορά ισόβια».

Ετσι λοιπόν! Οι ανώνυμες «δικαστικές πηγές» είχαν ήδη αποφανθεί, με συνοπτική αιτιολογία. Μετά από ακριβώς σαράντα μέρες, η εισαγγελέας της Λαμίας, Αγορή Παπακώστα, μετέτρεψε σε πρόταση προς το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ακριβώς αυτά που είχαν «ψιθυρίσει» οι ανώνυμες «δικαστικές πηγές» στο Συγκρότημα Μαρινάκη. Τα… μεγάλα πνεύματα συναντήθηκαν. 

Μας είναι αδιάφορο αν οι «δικαστικές πηγές» τής έστειλαν έτοιμη την εισήγηση, αν τη βοήθησαν με κάποιο σημείωμα ή αν της έστειλαν τη «γραμμή» και έγραψε μόνη της την πρόταση προς το Συμβούλιο. Τα παραπάνω δεν καταλείπουν την παραμικρή αμφιβολία ότι ο μηχανισμός κινήθηκε και πάλι, για να παραβιάσει με τον πιο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο ένα θεμελιώδες δικαίωμα του πολιτικού κρατούμενου (σκέτα κρατούμενου κατ’ αυτούς) Δημήτρη Κουφοντίνα.

Οπως αντιλαμβάνεστε, το ζήτημα είναι τεράστιο. Δεν προσφέρεται για δημοσιογραφικές «ξεπέτες» και νομικές ευκολίες. Ο νομικός κόσμος οφείλει να πάρει θέση. Οχι μόνο οι νομικοί που έχουν αρχές, αλλά και εκείνοι που δεν έχουν (αν η νομολογία ξεκινήσει να διαμορφώνεται όπως προτείνει η εισαγγελέας της Λαμίας, θα τη βρουν μπροστά τους, σε υποθέσεις πελατών τους).

Και βέβαια, το κίνημα αλληλεγγύης πρέπει να εμφανιστεί και πάλι, με το δυναμισμό και τη μαζικότητα που εμφανίστηκε πριν από μερικούς μήνες, όταν ο Δημήτρης Κουφοντίνας πραγματοποιούσε τη σκληρή απεργία πείνας, που τον οδήγησε στο όριο του θανάτου.

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ