Δεν είναι ανέκδοτο· είναι η αμερικάνικη πραγματικότητα. Ο πλανητάρχης, ο «πανίσχυρος» Ντόναλντ Τραμπ, καθόταν αναπαυτικά στο εστιατόριο της Ουάσιγκτον μαζί με τους κορυφαίους υπουργούς του, κι εκεί που έκοβε τη μπριζόλα του, να σου μπουκάρουν οι ακτιβίστριες του Code Pink φωνάζοντας: «Trump is the Hitler of our time!»
Πρόσωπο με πρόσωπο με τον «πιο καλά φυλασσόμενο άνθρωπο στον κόσμο». Ούτε να το σκηνοθετήσεις σε χολιγουντιανή ταινία δεν θα έβγαινε τόσο πειστικό.
Κι εδώ αρχίζει το γέλιο: αν στη θέση τους δεν ήταν οι ειρηνικές διαδηλώτριες με τις σημαίες της Παλαιστίνης, αλλά κάποιος πραγματικός επίδοξος τρομοκράτης, τότε σήμερα τα ΜΜΕ θα θρηνούσαν για το «μεγαλύτερο φιάσκο ασφαλείας της αμερικάνικης ιστορίας».
Αντί όμως να ανοίξει κουβέντα για το πώς διάολο πέρασαν τα μέτρα ασφαλείας, τα καθεστωτικά ΜΜΕ προτίμησαν να σταθούν μόνο στο «θεατρικό» της διαμαρτυρίας. Για το Secret Service, κουβέντα. Για την εκτεθειμένη ασφάλεια του πλανητάρχη, κουβέντα. Για την γελοιότητα της «υπερδύναμης» που δεν μπορεί να προστατέψει ούτε το πιάτο με το καβούρι του Τραμπ, κουβέντα.
Ε, λοιπόν, η εικόνα είναι αμείλικτη: πίσω από την παντοδυναμία που πλασάρουν, υπάρχει ένα σύστημα τρύπιο, σαπισμένο, γελοίο. Ένα σύστημα που τρέμει την οργή του λαού και την ίδια ώρα είναι ανίκανο να φυλάξει ακόμα και τον αρχηγό του.
Και όπως φώναξαν και οι διαδηλώτριες: ναι, ο Τραμπ είναι ο Χίτλερ της εποχής μας.
Αφήστε μια απάντηση