Σαν σήμερα το 1789, η Γαλλική Επανάσταση αποφασίζει: η περιουσία της Εκκλησίας περνάει στο Έθνος.
Και αυτό δεν ήταν “δημοσιονομικό μέτρο”.
Ήταν καθαρή ταξική κίνηση αμφισβήτησης του “θείου δικαιώματος” ιδιοκτησίας.
Η Καθολική Εκκλησία ήταν ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας της Γαλλίας.
Ήταν ο μεγαλύτερος εισπράκτορας φόρων.
Ήταν ο πιο παλιός μηχανισμός ελέγχου συνειδήσεων που διέθετε η άρχουσα τάξη.
Η εθνικοποίηση της περιουσίας της ήταν πράξη ολικής απονομιμοποίησης του “ιερού” δικαιώματος κατοχής παπαδίστικης περιουσίας. Η κοινωνία, ο λαός, το επαναστατημένο σώμα, ήρθε και είπε: κανένα ιερατείο δεν έχει “φυσικό δικαίωμα” να κατέχει τον κόσμο μας.
Εκεί γεννιέται – ιστορικά – η μοντέρνα ιδέα ότι η ιδιοκτησία είναι σχέση ισχύος και όχι “θεϊκή τάξη”.
Και εκεί μπαίνει για πρώτη φορά στο τραπέζι, με θεσμικό τρόπο, η δυνατότητα του λαού να αμφισβητήσει την ίδια την υλικότητα της εξουσίας.
Γρήγορα μπρος στο σήμερα:
Στην Ελλάδα του 2020+ που οι εκκλησίες έχουν “αγίους” real estate και οι τραπεζίτες “ιερά” funds, η ιδέα ότι “η περιουσία είναι απαραβίαστη” πλασάρεται ως φυσικός νόμος.
Όμως αυτή η μέρα – 2 Νοέμβρη 1789 – στέκει για να θυμίζει: το ιερατείο – κοσμικό, θρησκευτικό ή χρηματοπιστωτικό – δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια κάστα που υπερασπίζεται τα πλεονεκτήματα της.
Ό,τι κερδήθηκε από επαναστάσεις – μόνο επαναστατική συνείδηση μπορεί να το υπερασπίσει.
Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα το 1789 η Γαλλική αστική επανάσταση εθνικοποιεί την περιουσία της Εκκλησίας
Αφήστε μια απάντηση