Με ένα «πακέτο» 6 μέτρων, οι δανειστές βάζουν στο στόχαστρο τον δημόσιο τομέα, υποστηρίζοντας ότι έμεινε αλώβητος στην κρίση, σε αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα που δέχθηκε πλήγματα. Δεν τους έφθασαν το κόψιμο δύο μισθών και οι μειώσεις των άλλων 12, η μη αντικατάσταση των συνταξιοδοτηθέντων ούτε με τους δικούς τους όρους (1:5), η υποχρηματοδότηση και υπολειτουργία όλων των τομέων κοινωνικής πολιτικής (υγεία, παιδεία κλπ) αλλά απαιτούν τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα σε ένα νέο γύρο λεηλασίας όπως και του ιδιωτικού τομέα αφού τα “προγράμματα σωτηρίας” μας δεν “αποδίδουν”. Συγκεκριμένα απαιτούν:
1. Να δεχθεί η κυβέρνηση να υπάρξουν μόνιμου χαρακτήρα απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
2. Να γίνει άμεσο ξεκαθάρισμα με τους επίορκους και γενικότερα διεφθαρμένους δημοσίους υπαλλήλους ή με εκείνους που υπόκειται σε παραβάσεις (;;!!).
3. Να επιλυθεί το ζήτημα με την «ανικανότητα» των υπαλλήλων.
4. Να εξαλειφθούν τα ειδικά μισθολόγια.
5. Να μην υπάρξει παρέκκλιση από τον λόγο του 1:5 για τις προσλήψεις και τις αποχωρήσεις στον δημόσιο τομέα.
6. Να μπει άμεσα λουκέτο σε φορείς – «φαντάσματα» του δημοσίου.
Είναι προφανές ότι οι “επίορκοι” και τα “φαντάσματα” είναι το απαραίτητο φύλλο συκής για να περάσουν το κύριο που είναι η καθιέρωση διαδικασίας άμεσων απολύσεων και νόρμας μόνιμης διαχρονικής συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα. Αδιαφορούν τελείως αν όπως ο γάιδαρος του Χότζα όταν έμαθε να μην τρώει τα τίναξε από την πείνα συμβεί το ίδιο και με το δημόσιο. Άλλωστε δεν είναι δικό τους. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η Γεροβασίλη διέψευσε ως ανυπόστατες τις διαρροές στον τύπο αλλά δεν μας είπε ποιος και κυρίως γιατί τις κάνει. Μας υπενθύμισε δε για να μην το ξεχνάμε ότι η αξιολόγηση είναι νόμος του κράτους με το νέο μισθολόγιο.
Είναι απόλυτα κατανοητό ότι όσο η “ανάπτυξη” δεν έρχεται και η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού καλά κρατεί -παρά το αίμα και τον μόχθο των εργαζομένων που στραγγίζουν, παρά την εξαθλίωση των συνταξιούχων και των ανέργων, την μετανάστευση των νέων ανθρώπων και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου- ένας νέος γύρος λεηλασίας σχεδιάζεται. Αν είναι “επιτυχημένη” η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και απαραίτητη σε κεφάλαιο και δανειστές, σε ένα τομέα είναι ότι ακόμη κρατά καθηλωμένους δια της απογοήτευσης τους εργαζόμενους. Επίσης το γεγονός ότι ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός έκανε ότι είναι δυνατόν για να καταστείλει δια της φθοράς το κίνημα αντίστασης των εργαζομένων έτσι ώστε σήμερα αυτοί να αισθάνονται μόνοι, δίχως συλλογικά όργανα αντίστασης και πάλης, δίχως να βλέπουν ορατό δρόμο διεξόδου εμπρός τους εκτός από την εφαρμογή των μνημονίων παίζει ένα κρίσιμο ρόλο. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα καθάρματα της ΓΣΕΕ “προκήρυξαν απεργία” στις 8 Δεκέμβρη μετά την αναχώρηση της τρόικα.
Τέλος το γεγονός ότι οι δυνάμεις που αναφέρονται στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, στα συμφέροντα και την προάσπιση τους, δεν βρήκαν ένα κοινό βηματισμό, έστω και αν είναι χώρια να χτυπάνε μαζί παίζει ένα εξίσου κρίσιμο ρόλο.
Αν θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα και να περάσει ο φόβος στο (στρατόπεδο του αντιπάλου, κεφαλαίου- κυβέρνησης-δανειστών) πρέπει να διαμορφωθεί ένα κρίσιμο πρόγραμμα πάλης που να ενώνει και να στοχεύει στην καρδιά της επίθεσης τους και να συνοδεύεται από ένα βασικό αγωνιστικό σχέδιο που θα παραμερίζει τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό και τον εκβιασμό του με τις επετειακές απεργοκτόνες απεργίες, θα προκρίνει μορφές πάλης (καταλήψεις, περικυκλώσεις, παρεμποδίσεις κλπ) που θα προωθούν την αυτενέργεια των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και θα εξοικονομούν δυνάμεις ενώ θα προετοιμάζουν το έδαφος για σκληρές και μακρόχρονες συγκρούσεις.
Το ψωμί των εργαζομένων, η ανεργία που κατατρώει τις σάρκες των εργαζομένων και της νεολαίας, οι μειώσεις στις συντάξεις και η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης αποτελεί μια κρίσιμη τριπλέτα στόχων για να κάνει επανεκκίνηση το εργατικό κίνημα. Αν χρωματίζεται και από τη λογική ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ τότε μπορούμε να μιλάμε για τη βάση δημιουργίας ενός ενιαίου εργατικού μετώπου που σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα μπορεί να σαρώσει τους σχεδιασμούς τους, την κυβέρνηση που τους υπηρετεί, τους Κούληδες που ετοιμάζονται να κάνουν κυβερνητική σκάντζα βάρδια, τους δανειστές που νομίζουν ότι μπορούν να βιάζουν και να ανασκολοπίζουν έναν ολόκληρο λαό και το ντόπιο κεφάλαιο που βρήκε την ευκαιρία να απορροφά το αίμα και τον ιδρώτα των εργαζομένων αντί πινακίου φακής.
Έτσι δεν θα γίνουμε “κούληδες”, ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας, αλλά παγκόσμιο παράδειγμα.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΥΠΑΙΘΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Αφήστε μια απάντηση