Το πόσο αφερέγγυα είναι τα αποτελέσματα που παρουσιάζουν οι δημοσκοπικές εταιρείες το διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά σήμερα με την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων στις προεδρικές εκλογές της Κύπρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον υποψήφιο του Α.Κ.Ε.Λ (Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού). Ανδρέα Μαυρογιάννη τον παρουσίαζαν κάποιες δημοσκοπήσεις να υστερεί έως 14 μονάδες από τον υποψήφιο του ΔΗΚΟ. Τελικά η διαφορά ήταν μόλις 2,4%.

Είναι αναλυτικό το ρεπορτάζ που υπάρχει στην ιστοσελίδα της Αυγής:

Νίκος Χριστοδουλίδης και Ανδρέας Μαυρογιάννης περνούν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της Κύπρου που αναμένεται να διεξαχθεί στις 12 Φεβρουαρίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι 3,5 μήνες πριν, οι δημοσκοπήσεις έφερναν τον Ανδρέα Μαυρογιάννη ο οποίος υποστηρίζεται από το ΑΚΕΛ και πέρασε στον δεύτερο γύρο, τρίτο με 13,5 μονάδες διαφορά από τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Υπενθυμίζεται ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης συγκέντρωσε 32% ενώ ο Ανδρέας Μαυρογιάννης 29,6%.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των τελευταίων δημοσκοπήσεων που συγκέντρωσε η kathimerini.com.cy, στην τελευταία κυλιόμενη δημοσκόπηση που διενήργησε για λογαριασμό της «Καθημερινής» η Symmetron Market, ο Νίκος Χριστοδουλίδης συγκέντρωνε ποσοστά ύψους 34,2%, ενώ δεύτερος ήταν ο Ανδρέας Μαυρογιάννης με 24,5% και τρίτος, ο Αβέρωφ Νεοφύτου με 24,1%.

Κατά την τελευταία δημοσκόπηση της CYMAR που διενήργησε για λογαριασμό του καναλιού Ant1, ο Νίκος Χριστοδουλίδης συγκέντρωνε ποσοστά ύψους 32%, ενώ δεύτερος ήταν ο Ανδρέας Μαυρογιάννης με 18% και τρίτος ο Αβέρωφ Νεοφύτου με ποσοστό 17%.

Η Prime Consulting Ltd που διενήργησε δημοσκόπηση για λογαριασμό του καναλιού Sigma, ο Νίκος Χριστοδουλίδης συγκέντρωνε ποσοστά ύψους 30,3%, δεύτερος ήταν ο Αβέρωφ Νεοφύτου με ποσοστό 22,8% και τρίτος, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης με 22%.

Στην δημοσκόπηση που διενήργησε για λογαριασμό του ΡΙΚ η CMRC Cypronetwork, στη διευκρινισμένη πρόθεση ψήφου ο Νίκος Χριστοδουλίδης συγκέντρωνε ποσοστά ύψους 34,5%, δεύτερος ήταν ο Αβέρωφ Νεοφύτου με ποσοστό 29,5% και τρίτος ο Ανδρέας Μαυρογιάννης με 28%.

Στην τελευταία δημοσκόπηση που διενήργησε για λογαριασμό της εφημερίδας «Πολίτης» η Novema, ο Νίκος Χριστοδουλίδης λάμβανε ποσοστό 26,5%, ο Αβέρωφ Νεοφύτου λάμβανε τη δεύτερη θέση με 21,4% και έβγαινε τρίτος ο Ανδρέας Μαυρογιάννης με 19,8%.

Στην τελευταία δημοσκόπηση που διενήργησε για την τηλεόραση του Alpha Κύπρου η Rai Consultants, ο Νίκος Χριστοδουλίδης έβγαινε πρώτος με 31,9%, δεύτερος έβγαινε ο Ανδρέας Μαυρογιάννης με 22,9% και τρίτος ο Αβέρωφ Νεοφύτου με 20,1%.

Αν ανατρέξουμε στις δηλώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων αλλά κυρίως του ίδιου του πρωθυπουργού από τότε που ξέσπασε το οκάνδαλο των υποκλοπών, θα διαπιστώσουμε ότι μόνο με τα ψυχαναλυτικά στάδια του πένθους μπορούν να εξηγηθούν.

Πρώτο στάδιο, άρνηση: Μα πώς είναι δυνατόν να συμβεί σε εμένα αυτό; Τα είχα όλα τόσο καλά σχεδιάσει.

Δεύτερο στάδιο, θυμός; Από πού ξεφύτρωσαν όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι-παραμυθάδες που επινοούν ιστορίες για να με βλάψουν;

Τρίτο στάδιο, διαπραγμάτευση: Αν έχουν στοιχεία, ας τα πάνε στον εισαγγελέα.

Στο μεταξύ θα εξαγοράσω τον χρόνο με δήθεν νομοθετικές ρυθμίσεις μέχρι η υπόθεση να ξεχαστεί.

Τέταρτο στάδιο, κατάθλιψη: Θα απέχω από κάθε διαδικασία που μπορεί να με θέσει ενώπιον των ευθυνών μου. Δεν θα εμφανίζομαι στη Βουλή ούτε θα απαντώ στην αντιπολίτευση.

Πέμπτο στάδιο, αποδοχή: Δυστυχώς υπάρχουν συντριπτικά τεκμήρια, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη, αλλά η ζωή συνεχίζεται, θα καταφύγω σε συμπεριφορές της προηγούμενης κυβέρνησης και θα περάσω στην αντεπίθεση. Αν χρειαστεί, θα επικαλεστώ και τη θρησκεία «Εγώ είμι Κύριος ο θεός σου, ουκ έσονται θεοί έτεροι πλην εμού».

Με την ευαγγελική ρήση συντάχτηκαν τόσο οι βουλευτές όσο και το τσούρμο του μιντιακού κατεστημένου και οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες. Είναι λυπηρό για μια μεγάλη παράταξη με ιστορία να μη βρεθεί ένας να διαφωνήσει και να άγονται και να φέρονται για χάρη της κομματικής υπακοής.

Ο Τζαβάρας, η Κεφαλογιάννη, ο Κακλαμάνης, που κάτι είχαν ψελλίσει για σεβασμό του συντάγματος και του κράτους δικαίου. μπήκαν στη στρούγκα Οι δε πρώην πρωθυπουργοί Σαμαράς και
Καραμανλής για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους έστειλαν την επιστολική τους ψήφο, διότι θέλουν να είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Προφανώς δεν ξέρουν τον στίχο του Αργυρή Χιόνη «Το ύψος του ανθρώπου ξεκινά από τα πόδια και φτάνει μέχρι το κεφάλι. Από εκεί και πάνω ξεκινάει το ανάστημά του» ούτε το τσιτάτο του Ντοστογέφσκι: «Ο Θεός υποστρέφεται τους χλιαρούς ανθρώπους».

Και τα έξι πρόσωπα που αποδεδειγμένα πλέον παρακολουθούνταν από την ΕΥΠ και τον πολιτικό της προϊστάμενο δεν ζητούν συγγραφέα, κατά τον Πιραντέλο, αλλά υποκλοπέα, χωρίς καν να αρθρώσουν κουβέντα Καμία τσίπα, μηδενική αξιοπρέπεια. Τα σκάγια πήραν και τους συνταγματολόγους με συλλογιστικές ακροβασίες. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος που θυμήθηκε την επιστημονική του ιδιότητα είναι κρυφοσυριζαίος και ο Ξενοφών Κονηάδης κατά τον Πρετεντέρη ψέκας.

Στο ίδιο μήκος κύματος φυσικά και ο Θεοδωρικάκος, που διαψεύδει τη μεσολάβησή του στην αστυνομία για χατίρι του γιου, παρότι η πιάτσα βοά και παρά τα αδιάσειστα στοιχεία του απόστρατου αξιωματικού. Και μόνο που προσέλαβε ως δικηγόρο τον Κούγια επιβεβαιώνει ότι όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Η Greek mafia αθωώνεται, η δολοφονία ίου Καράίβάζ παραμένει ανεξιχνίαστη και ο κομματικός γυρολόγος αγρόν ηγόραοε μέσω των μηνύσεων.

Το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα της ΝΔ στις προηγούμενες εκλογές «Ελληνες, αξίζουμε καλύτερα» μετατράπηκε στο «Σας αξίζουν τα χειρότερα». Η παράσταση για την ψήφο δυσπιστίας δεν ήταν καν επιθεώρηση, αλλά νούμερο σε αναψυκτήριο. Η χούντα παίρνει την εκδίκησή της και ίσως οι Ευρωπαίοι δεν έχουν αντιληφθεί αυτή την οδυνηρή για τη δημοκρατία μετάλλαξη.

Πηγή: Χρύσα Κακατσάνη – Documento

Το σημερινό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που υπογράφει ο Γιάννης Σουλιώτης στην “Καθημερινή” έρχεται να επιβεβαιώσει την εκτίμηση του Κώστα Βαξαβάνη, ότι η μαφία υπάρχει και ελέγχει την αστυνομία γιατί έχει πολιτικούς προστάτες που ορίζουν τη σχεδόν κοινή επετηρίδα της αστυνομίας και του εγκλήματος.

Με τίτλο “Οι βρώμικοι φάκελοι της ΕΛ.ΑΣ” και υπότιτλο “Δεσμοί με την Greek Mafia περιγράφονται μετά τις κρίσεις” ο δημοσιογράφος της “Κ” κάνει στους πάντες φανερό αυτό που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πολιτική αντίληψη για να εντοπιστεί. Οτι δηλαδή αυτές οι αποκαλύψεις που παρακολουθούμε για τον ρόλο των υψηλόβαθμων μπάτσων σε μαφιόζικα κυκλώματα οφείλεται σε αλληλοκαρφώματα. Κάτι που συμβαίνει σε όλες τις συμμορίες,

Αξίζει να παραθέσουμε την εισαγωγή του κειμένου του Γιάννη Σουλιώτη:

Το τελευταίο εικοσαήμερο, σε γραφεία πολιτικών και δημοσιογράφων έφτασε ένα πολυσέλιδο σημείωμα με πληροφορίες της υπηρεσίας Εσωτερικών υποθέσεων για την διαφθορά στην ΕΛ.ΑΣ.
Φέρει τίτλο ¨Η διαχρονική διαπλοκή επίορκων αξιωματικών με τα κυκλώματα διαφθοράς” και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, σχεδιαγράμματα με φωτογραφίες ενστόλων και βέλη που περιγράφουν τις μεταξύ τους διασυνδέσεις υπό τον τίτλο Greek Mafia.

Η αποτύπωση του εν λόγω υλικού σε άτυπο ενημερωτικό και η διαβίβασή του σε ένα μικρό αριθμό αποδεκτών μόνο άσχετο δεν μπορεί να θεωρηθεί με τις πρόσφατες τακτικές κρίσεις στο σώμα. Η προοπτικά αποστρατείας αξιωματικών, με μακρά θητεία στο τιμόνι ευαίσθητων υπηρεσιών “κόντρα¨ στην επιθυμία τους να παραμείνουν ενεργοί, μοιάζει, λόγω και της χρονικής αλληλουχίας, να υπήρξε το κίνητρο για τις αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών. Πολλω δε μάλλον, όταν οι πληροφορίες αναφέρουν ότι της διαρροής είχαν προηγηθεί “προειδοποιητικά πυρά”.

Επαφές αξιωματικών με λαθρέμπορους πετρελαίου και τσιγάρων, διαμεσολαβήσεις στελεχών της Κατεχάκη και κυβερνητικών αξιωματούχων για μεταθέσεις “ημετέρων” σε κρίσιμα πόστα είναι ορισμένα μόνο απ’ όσα περιγράφονται στις σελίδες του ενημερωτικού εγγράφου….

Ως “αρχηγός όλων των κυκλωμάτων” γίνεται προσπάθεια να περιγραφεί κορυφαίος αξιωματικός του σώματος, ο οποίος μεταπήδησε πριν μερικούς μήνες σε πολιτική θέση του μεγάρου της Κατεχάκη

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Οχι, δεν είναι ανιστόρητος ο λογογράφος του Αλέξη Τσίπρα, Αν μάλιστα είναι ο πρώην διευθυντής του «Ριζοσπάστη» και σήμερα στέλεχος του Σύριζα Θανάσης Καρτερός -που τώρα το όργανο της Κ.Ε. του ΚΚΕ τον χαρακτηρίζει, οπορτουνιστή, ψεύτη και ελεεινό, θα λέγαμε το ακριβώς αντίθετο. 
Πρόκειται για έναν πολιτικό αλήτη, έναν αστό δημαγωγό του χειρίστου είδους που δεν διστάζει να ασελγεί στην μνήμη εκατοντάδων δολοφονημένων αγωνιστών και κομμουνιστών, δίνοντας συγχωροχάρτι στον "μοιραίο άνθρωπο που αιματοκύλισε φριχτά τον αθηναϊκό λαό", στον "ασυνείδητο, φιλόδοξο και μωρό «πρωθυπουργό" που με "καταπληχτική πώρωση ηθική εξαπολύει τον εμφύλιο πόλεμο", όπως υπήρξε ο Γεώργιος Παπανδρέου, σύμφωνα με το επαναστατικό ΚΚΕ.   

Κάναμε αυτή την εισαγωγή, επειδή διαβάσαμε, την αποστροφή της ομιλίας στην Πάτρα, του Αλέξη Τσίπρα κατά την οποία απευθυνόμενος στο ακροατήριο του λέει: "... Γι’ αυτό και εμείς απέναντι στη χυδαιότητα, στη τοξικότητα, στο θράσος και στην εκτροπή, θυμόμαστε και ακολουθούμε τα λόγια εκείνα του συντοπίτη σας, που ονομάστηκε Γέρος της Δημοκρατίας: Τι κάνουμε; Τρομοκρατούμε τους τρομοκράτες". 

Ποιός "γέρος της δημοκρατίας" και ποιούς "τρομοκράτες, τρομοκράτησε", ρε ξεκούρδιστοι μπαγλαμάδες του ΣΥΡΙΖΑ, ο δολοφόνος Γ. Παπανδρέου, ένας "παπατζής", υπάκουο όργανο της ντόπιας αστικής τάξης και των ξένων κηδεμόνων της, αυτός που ενέπνευσε στο λαό μας το σύνθημα που ακουγόταν στις τεράστιες λαϊκές συγκεντρώσεις της εποχής του: «Παπανδρέου παπατζή χίτης ήσουνα και συ»;

Πώς τολμάτε πολιτικά καθάρματα στου ΣΥΡΙΖΑ να κάνετε τέτοιες αναφορές για τον «ψηλό ολέθριο άνθρωπο» τον «προτέκτορα και πρωθυπουργό του Σκόμπι και των άγγλων ιμπεριαλιστών», όπως χαρακτηρίζει τον Γεώργιο Παπανδρέου, στο βιβλίο του “Ο Μεγάλος Δεκέμβρης” ο Μενέλαος Λουντέμης. και σύμφωνα με τον Ριζοσπάστη της εποχής ήταν πρωθυπουργός σε μια χώρα που ο λαός της “φλέγεται από τον πόθο της λευτεριάς. Και από το μίσος εναντίον του φασισμού και του εκπροσώπου του Παπανδρέου”;

Ο Δολοφόνος Παπανδρέου που είναι ο κύριος τίτλος του “Ρ” της 5ης Δεκέμβρη 1944, είναι ο ίδιος άνθρωπος που έδινε τις εντολές για να μακελευτεί ο Αθηναϊκός λαός και λίγο αργότερα δήλωνε ότι “ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον τον υψίστου»”.
Είναι το ίδιο πρόσωπο που το 1947 εκτιμούσε ότι «Η Διατήρησις των παρακρατικών Οργανώσεων της Δεξιάς αποτελεί Εθνικήν Ανάγκην».

Ολα αυτά πολιτικά σκουπίδια του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα ξέρετε;

__________________________

Και επειδή δεν πρέπει να αποσιωπούμε τα μεγάλα λάθη του κομμουνιστικού μας κινήματος, δείτε και την παρακάτω ανάρτηση που είχα κάνει:

Σαν σήμερα ξεκινά η Σύσκεψη του Λιβάνου, που οδήγησε στην ομώνυμη Συμφωνία κατά την οποία ΚΚΕ και ΕΑΜ παρέδωσαν την εξουσία ουσιαστικά στην αστική τάξη.

Διά να ύπαρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και διά να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι διά την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και διά να μη γίνη η Στάσις – «το δώρον του Υψίστου» – έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.     
  Γ. Παπανδρέου 1/3/48».

Απίστευτος ο κυνισμός του «παπατζής», πολιτικού που περιλαμβάνετε στην επιστολή που είχε στείλει για να απαντήσει στην κριτική «από τα δεξιά» που του ασκούσε η τότε η “Καθημερινή”.
Ο Γ. Παπανδρέου λέει ξεκάθαρα ότι παγίδευσε το λαϊκό κίνημα όπως αυτό εκφραζόταν από τις αντιπροσωπείες της ΠΕΕΑ, του ΕΑΜ, του ΚΚΕ, και του ΕΛΑΣ που συμμετείχαν στην σύσκεψη του Λιβάνου, η οποία ξεκίνησε στις 17/5/1944 και ολοκληρώθηκε στις 20/5 με την υπογραφή της ομώνυμης Συμφωνίας.

Η συμφωνία του Λιβάνου ήταν ο προπομπός για να ακολουθήσει η συμφωνία της Καζέρτας που καθόριζε μεταξύ άλλων ότι όλες οι αντάρτικες ομάδες τίθενται στις διαταγές της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η οποία με τη σειρά της τις θέτει υπό τις διαταγές του στρατηγού Σκόμπι.

Ένα παντοδύναμο ΕΑΜ, ένας οπλισμένος και αποφασισμένος λαός πέφτει θύμα μιας ανάξιας ηγεσίας η οποία βρέθηκε παγιδευμένη σε μια πολιτική σχεδιασμένη από τους Βρετανούς, που με όργανο τον Γ. Παπανδρέου, χρησιμοποιώντας εκβιασμούς και εκμεταλλευόμενοι  την νεφελώδη πολιτική για επιδίωξη “εθνικής ενότητας” του ΚΚΕ,  οδήγησαν τα στελέχη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ να παίξουν το παιχνίδι τους, υπογράφοντας την συμφωνία του Λιβάνου.

Στο μπλοκ “ιστορικά ντοκουμέντα” αναρτήσαμε όλο το σχετικό κεφάλαιο που έχει τίτλο “Η διάσκεψη του Λιβάνου και οι παραφυάδες” από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη “Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνιού κράτους 1830 – 1974)”. Προσωπικά η προσέγγιση αυτή δεν με βρίσκει σύμφωνο αφού είναι γραμμένη από τροτσκιστικό πρίσμα και παίρνει σαν δεδομένα υποθετικές κρίσεις του συγγραφέα..
Η ουσία είναι, όπως σημείωνε και ο  σ. Τάσος Κατιντσάρος σε κείμενο του ότι στο Λίβανο, ΚΚΕ και ΕΑΜ αποδεχόμενοι το σχηματισμό κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας με πρωθυπουργό τον Παπανδρέου και παίρνοντας 7 υπουργεία, παρέδωσαν την εξουσία ουσιαστικά στην αστική τάξη.

Δέχτηκαν τη δημιουργία Εθνικού Στρατού (τη διάλυση δηλαδή του ΕΛΑΣ) και μαζί με τους συνωμότες του Καΐρου χαρακτήρισαν την εξέγερση των Ελλήνων στρατιωτών και ναυτών στη Μέση Ανατολή ως «έγκλημα εναντίον της πατρίδος» (!) αφιερώνοντας ολόκληρη παράγραφο για να αναφέρουν ότι «εις την ύπαιθρον θα διασφαλιστεί η τάξις, η προσωπική ασφάλεια και η πολιτική ελευθερία», ανοίγοντας έτσι το δρόμο για να χαρακτηριστεί στη συνέχεια «τρομοκρατικό» το έργο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στις απελευθερωμένες περιοχές!

Λαϊκή Δράση – Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών

Ψηλά τις κόκκινες σημαίες

Για ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων μας στο μπόι των ανθρώπων

Ως Λαϊκή Δράση – Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών προσκαλούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους φίλους και τις φίλες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες στην κοπή της πίτας μας για το 2023 που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 12 Φλεβάρη στον πολιτικό χώρο Ηλέκτρα Αποστόλου στις 18:30.

Θα πραγματοποιηθεί ρεμπέτικο γλέντι οικονομικής ενίσχυσης της ομάδας μας και του εκδοτικού μας εγχειρήματος Από τη σπίθα στη φλόγα

Μία μεγάλη κινηματογραφική είδηση παίζει από το πρωί σήμερα σε δεκάδες sites. Ο τίτλος είναι ενδεικτικός: «Ευγενία Μανωλίδου: Υποψήφιος για Όσκαρ ο γιος της, Αλέξανδρος». Σημαντικό γεγονός για τον ελληνικό κινηματογράφο, είναι πολύ τιμητικό διάφοροι Έλληνες, όπως είναι ο Λάνθμος και ο γιος της Μανωλίδου, να είναι υποψήφιοι για Οσκαρ.

Μπαίνω να δω σε ποια κατηγορία είναι υποψήφιος και διαβάζω, καταρχάς, στον πρόλογο για τη «Μεγάλη διάκριση για τον 27χρονο Αλέξανδρο Μανωλίδη με το “Glass onion: A knives out mystery”». Αυτή είναι η ταινία. Και συνεχίζει το ρεπορτάζ: «Πιο υπερήφανη από ποτέ για τον αγαπημένο της γιο, Αλέξανδρο είναι η Ευγενία Μανωλίδου, μιας και βρίσκεται ένα βήμα πριν… το Όσκαρ. Και αυτό μιας και η νέα χρονιά ξεκινά με μια σημαντική υποψηφιότητα για τον νεαρό καλλιτέχνη, ο οποίος συμμετείχε στην ταινία “Glass onion: A knives out mystery” που προτάθηκε για το καλύτερο διασκευασμένο σενάριο».

«Είναι μεγάλη η χαρά. Φυσικά, δεν ήταν κάτι που περίμενα, αλλά ήταν δίκαιο», ομολογεί ο ίδιος στη δημοσιογράφο Σπυριδούλα Τριάντου και στο Secret των Παραπολιτικών.

Μπαίνω λοιπόν στην επίσημη λίστα με τις υποψηφιότητες για τα Όσκαρ, να δω το όνομά του, αλλά δεν το βλέπω. Αντιθέτως ως σεναριογράφος της ταινίας είναι υποψήφιος ένας Rian Johnson. Και όχι ο Αλέξανδρος Μανωλίδης. Τι συμβαίνει;

Διαβάζω παρακάτω λοιπόν και βλέπω πως ο νεαρός αυτός δεν ήταν τελικά ο σεναριογράφος της ταινίας, αλλά ο… «συντονιστής logistics»! Δηλαδή ο άνθρωπος που συντόνιζε τα συνεργεία. Μαζί και τα κέτερινγκ. Και μας τον παρουσίασαν ως υποψήφιο για Όσκαρ: «Ευγενία Μανωλίδου: Υποψήφιος για Όσκαρ ο γιος της, Αλέξανδρος». Και μάλιστα ότι «βρίσκεται ένα βήμα πριν… το Όσκαρ».

Μπορεί να γελάτε, αλλά αυτός ο τίτλος παίζει παντού. Και υποθέτω θα γίνει και ρεπορτάζ σε τηλεοπτικά πάνελ. Ελληνική δημοσιογραφία. Πάλι θα τους πάρουμε και φέτος το Πούλιτζερ. 

Πηγή: Δημήτρης Κανελλόπουλος – ΕφΣυν

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Ενα θέμα που διαχρονικά το καλύπτει το σκοτάδι, αφορά τα δημοσιογραφικά τρωκτικά των μυστικών κονδυλίων, τους δημοσιολόγους που βρίσκονται στα ¨πέι-ρολς¨ επιχειρηματιών, τους “λειτουργούς της ενημέρωσης” που ταυτόχρονα δουλεύουν και για λογαριασμό των μυστικών υπηρεσιών. Με αφορμή, λοιπόν την σημερινή σχετική αποκάλυψη του Documento, θα σας διηγηθώ κάποιες περιπτώσεις που γνωρίζω από πρώτο χέρι.

Να ξεκαθαρίσουμε αρχικά ότι αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο θέμα και όσοι απ’ το δημοσιογραφικό σινάφι γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις μόνο γενικόλογα έχουν αναφερθεί.

Ο Γ. Βότσης όταν παρίστανε τον αντιεξουσιαστή πριν καταντήσει κι αυτός μια καθεστωτική γραφίδα μέσα από τις σελίδες της Ελευθεροτυπίας έγραφε: «Στον μπαξέ της δημοσιογραφίας υπάρχουν (κι όχι πάντοτε ευδιάκριτα) τα… εύοσμα άνθη: Προκλητικά νεόπλουτοι αυλητρίδες πάσης εξουσίας, “βαποράκια” της κατευθυνόμενης πληροφόρησης, “παπαγαλάκια” των κερδοσκόπων, τρωκτικά των μυστικών κονδυλίων, πράκτορες και χαφιέδες…».

Ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαρούχας δήλωνε δημοσίως ότι τουλάχιστον 40 δημοσιογράφοι είναι πράκτορες της ΚΥΠ/ΕΥΠ, έτσι γενικά κι αόριστα …

Λίγο πριν πεθάνει και σε ηλικία 90 (!) ετών, ένας ακέραιος δημοσιογράφος, αποκαλούμενος από πολλούς και σαν “πρύτανης της δημοσιογραφίας”, ο Χρήστος Πασαλάρης, είχε τέτοια διαύγεια που βρέθηκε αρθρογράφος και σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα Realnews, του Χατζηνικολάου.

Τα κείμενα του (πρέπει να ήταν 2014 -15) είχαν εντυπωσιάσει ένα παιδάκι τότε, εκκολαπτόμενο δημοσιογράφο, και έχοντας διαβάσει το βιβλίο του “Οι βαρόνοι των media: χθεσινοί και σημερινοί”, τον είχε κάνει είδωλο. Εκανε τα αδύνατα δυνατά για να τον συναντήσει κάτι που τελικά έγινε. Κι αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές, σε σημείο που ο τότε γνωστός μου, -σήμερα αγνοώ την τύχη του- να μου λέει ότι έγιναν φίλοι με τον Πασαλάρη. Οπως μου είχε μεταφέρει, όταν κάποτε τον είχε ρωτήσει για τους δημοσιογράφους που δούλευαν για την ασφάλεια και σιτιζόταν από τα μυστικά κονδύλια είχε λάβει την απάντηση:

«Πέρασα 70 χρόνια στο δημοσιογραφικό κουρμπέτι. Από τον παράνομο τύπο της Αντίστασης  και  αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη μέχρι διευθυντής στις μεγαλύτερες εφημερίδες της Ελλάδας. Αν γράψω ή πω όσα πραγματικά έζησα στα ΜΜΕ τότε “μονομιάς θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς” και αυτό θα δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στο πολιτικό σύστημα. Και κάτι τέτοιο δεν πρέπει να γίνει». 

Τα λόγια αυτά του Πασαλάρη μου τα μετέφερε ο συνομιλητής του και τα διατυπώνω από μνήμης. Ισως να μην είναι απόλυτα ακριβείς οι διατυπώσεις, αυτό ήταν το ουσιαστικό τους όμως περιεχόμενο. 

Και πριν περάσουμε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και για να τεκμηριώσουμε ότι υπάρχουν δεκάδες δημοσιογράφοι που σιτίζονται από μυστικά κονδύλια να θυμίσουμε δυο κραυγαλέες περιπτώσεις που δεν αποδέχονται αμφισβήτησης.

Ηταν η περίοδος που υπουργός στο υπουργείο Εξωτερικών ήταν ο Αντώνης Σαμαράς και εκεί γινόταν το έλα να δεις με τα “μυστικά κονδύλια”, με πρώτους “πελάτες” γνωστούς δημοσιογράφους.

➤ Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ήταν το “φαγοπότι” που είχε στηθεί, που όταν τα “έσπασαν” Μητσοτάκης και Σαμαράς, ο πρώην πρωθυπουργός, γεννήτορας του Κυριάκου, κατέθετε στην ΕΣΗΕΑ: Στο ΥΠΕΞ «Υπήρχε ένα τσουβάλι με χαρτονομίσματα. Για την ακρίβεια, ήταν μια μαύρη νάιλον σακούλα, σαν αυτές που βάζουν τα σκουπίδια. Ήταν γεμάτη πεντοχίλιαρα. Από εκεί έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν».

➤ Οι μπάτσοι της Σκότλαντ Γιαρντ που ήρθαν εδώ στην ιστορία της 17Ν έγραψαν μια έκθεση που την δημοσίευσε τα περιοδικό τους “Janes Intelligence Review”. Στην έκθεση τους, λοιπόν, οι Αγγλοι πράκτορες αναφέρουν: «δημοσιογράφοι που δουλεύουν σε ΜΜΕ λειτουργούν ταυτόχρονα και ως κρατικοί υπάλληλοι».

Οι παραπάνω όμως είναι χαφιέδες της πλάκας και ψιλικατζήδες …Το πολύ χρήμα από τα μυστικά κονδύλια, σύμφωνα με τις φήμες που κυκλοφορούν, έχει πέσει στον “τετραπέρατο” και τον “εργολάβο” δυο μακαρίτες εκδότες, που ήταν ταυτόχρονα και παραγωγοί τηλεοπτικών εκπομπών. Η βασική τους δουλειά όμως ήταν να εκτελούν αποστολές που τους ανάθετε η ΕΥΠ. Αλλά είπαμε: αυτές είναι φήμες και τις προσπερνάμε.

Κι εδώ να κάνουμε μια παρένθεση και να θυμηθούμε τι έγραφε ένας πρώην σύντροφος μας, τότε σπουδαστής σε ΙΕΚ δημοσιογραφίας με μέντορα μια πολύ παλιά καραβάνα των αστικών ΜΜΕ, που σήμερα έχει καταντήσει κι αυτός … ξέρετε … “η εποχή τα βάρη κι οι συνθήκες …”:

• Και εδώ είναι η ουσία του προβλήματος. Το ότι δηλαδή οι πάντες που έχουν θητεύσει για δεκαετίες στο δημοσιογραφικό επάγγελμα είναι γνώστες προσώπων και καταστάσεων, αλλά κανένας δεν λέει τα πράγματα με το όνομά τους.  Ολοι γνωρίζουν π.χ ποιος είναι ο εκδότης-δημοσιογράφος που έχει αποκτήσει βίλα σε νησί των Κυκλάδων, σιτιζόμενος πλουσιοπάροχα και για δεκαετίες απ’ τα μυστικά κονδύλια.
• Οι πάντες ξέρουν το πώς βρήκε το κεφάλαιο μεγαλοδημοσιογράφος να γίνει μέτοχος στον όμιλο ΜΜΕ του Αλαφούζου.
• Είναι κοινό μυστικό για τις τεράστιες καταθέσεις που έχουν στείλει … διακοπές σε εξωτικά νησιά για να “αράξουν” στις off shore τους, αρκετοί δημοσιογράφοι.
• Και οι πάντες γνωρίζουν ότι πηγή αυτών των ποσών κατά βάση είναι τα λεγόμενα “μυστικά κονδύλια”.
• Οχι δεν είναι ανεξήγητο γιατί ενώ για δεκαετίες και αφού έχουν αλλάξει αρκετοί πρωθυπουργοί (Κ. Μητσοτάκης, Α. Παπανδρέου, Σημίτης, Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου, Σαμαράς. Τσίπρας, Κυρ. Μητσοτάκης), όλοι οι αποδέκτες από τα μυστικά κονδύλια δεν κρεμάστηκαν ποτέ στα μανταλάκια και μια σχετική έρευνα που έγινε από την ΕΣΗΕΑ ήταν για το θεαθήναι.
• Ο λόγος απλώς. Οι αστικές κυβερνήσεις εναλλάσσονται. Οι δημοσιογράφοι όμως που επιδίδονται σε εκείνο το είδος της δημοσιογραφίας, που δεν είναι παρά «η τέχνη να κάνεις το λαό να πιστεύει αυτό που η κυβέρνηση θεωρεί σωστό», όπως έγραφε ο Γερμανός ποιητής και συγγραφέας Χάινριχ Φον Κλάιστ, είναι πάντα απαραίτητοι και δεν έχει σημασία το αφεντικό τους.
• Εδώ όμως για να τα λέμε όλα και να είμαστε δίκαιοι, υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα στην αποκάλυψη των ονομάτων. Ενώ η δημοσιογραφική πιάτσα βοά για τον  απότομο  και εύκολο πλουτισμό  κάποιων δημοσιολόγων, -είναι γνωστός ο τύπος του οποίου “ο Κοσκωτάς προίκισε την κόρη” του, καθώς και αυτός ο δημοσιογράφος που σε μια νύχτα ο Χριστοφοράκος τον έκανε εκδότη-,  αλλά δεν υπάρχουν χειροπιαστά στοιχεία που να τα αποδεικνύουν αυτά, όπως και την εμπλοκή κάποιων άλλων με τα μυστικά κονδύλια.

Δημόσιες αναφορές για δημοσιογράφους – ασφαλίτες έχουν γίνει κατά καιρούς αρκετές. Κάποια απ’ αυτές που συζητήθηκαν αρκετά ήταν σε βάρος του αποτυχημένου εκδότη ενός περιοδικού, του ¨Ρεσάλτο”, -ο οποίος μάλιστα υπήρξε και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ, του Θύμιου Παπανικολάου. Πρώην συνεργάτης του τον κατηγόρησε δημόσια σαν συνεργάτη της ασφάλειας την εποχή της χούντας,

Αυτός επίσης που έχει καταγγελθεί δημόσια σαν δημοσιογράφος ασφαλίτης είναι και ο δημιουργός της ιστοσελίδας που υποστηρίζει την Ν.Δ., antinews, μακαρίτης πια, Βασίλης Ζήσης.
Ο Δ. Ρίζος έχει γράψει γι’ αυτόν άρθρα στα οποία τον λούζει με όλα τα «κοσμητικά» που διαθέτει η δημοσιογραφική πιάτσα: ρουφιάνος της ΚΥΠ, πρακτορίσκος της CIA, πλαστογράφος, άνθρωπος για όλες τις βρόμικες δουλειές κ.λπ. («Αδέσμευτος», 12.12.1994)».

Στα δικαστήρια κατέληξε και η υπόθεση του δημοσιογράφου Γ. Μασαβέτα όταν ο πρώην γενικός διευθυντής του ΟΤΕ Θεοφ. Τόμπρας, τον είχε κατηγορήσει σαν πράκτορα της ΚΥΠ με το ψευδώνυμο “Ναζωραίος”. Τελικά δεν μπόρεσαν να επαληθευτούν αυτοί οι ισχυρισμοί και ο εκδότης της “Αυριανής” καταδικάστηκε που τους αναδημοσίευσε.

Και φυσικά δεν ήταν οι μοναδικές περιπτώσεις, Η παρακάτω ερώτηση που έχει τεθεί στον Χρυσοχοϊδη, προέρχεται από την ομογενειακή εφημερίδα της Αμερικής «Καλάμι» και είναι φανερό ποιον σημερινό “έγκυρο” μεγαλοδημοσιογράφο φωτογραφίζει.

Αυτές είναι κάποιες απ’ τις περιπτώσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ειδικά την περίοδο που ήταν διοικητής της ΕΥΠ ο Ι. Κοραντής είχε “ανθίσει” το είδος του “ενοικιαζόμενου δημοσιογράφου-ασφαλίτη”. Ατόμων δηλαδή τα οποία χωρίς να έχουν οργανική σχέση με την ΕΥΠ αναλάμβαναν “ειδικές αποστολές”, με το αζημίωτο φυσικά. (Για την θητεία αυτού του τύπου στην ΕΥΠ, θα επεξεργαστούμε τον τρόπο να κάνουμε μια αναλυτική ανάρτηση γιατί παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον).

Η πιο καραμπινάτη περίπτωση πατενταρισμένου χαφιέ – προβοκάτορα που εμφανίζεται, είναι αυτή του δημοσιογράφου Ντάνου Κρυστάλη. Είναι πολύ γνωστή και δεν χρειάζεται να γράψουμε περισσότερα.

Πάμε τώρα να σας διηγηθώ και κάποιες άλλες περιπτώσεις.

Πρέπει να ήταν εποχή 1991-92. Πασίγνωστος δημοσιογράφος, σήμερα, και τότε άσημος δημοσιογραφίσκος, έκανε κάθε βράδυ υπέρογκους λογαριασμούς σε κέντρο διασκέδασης της παραλιακής γιατί ήταν καψούρης με ωραία αοιδό. Είχε μάλιστα γίνει καθημερινό θέμα στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια.

Γούστο του και καπέλο του θα πείτε, μόνο που το πρόβλημα ήταν ότι τον νταλγκά του τον πλήρωνε ο ελληνικός λαός, με τα λεφτά που έπαιρνε ο σημερινός μεγαλοδημοσιογράφος από τα λεγόμενα “μυστικά κονδύλια”. Οι φήμες που κυκλοφορούσαν τότε ανέφεραν ότι ο υπουργός δημόσιας τάξης Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος, της Ν.Δ. για άγνωστο λόγο, του είχε αναθέσει την διαχείριση του ποσού των απόρρητων δαπανών του υπουργείου του. Πιθανόν ελάχιστοι να γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβαινε, αλλά ο τύπος ήταν η προσωποποίηση του άσματος “τα ποτά τα ξενύχτια κι οι γυναίκες” …. Σήμερα πάντως είναι σούπερ κυριλέ και σοβαρός δημοσιογράφος. Είναι και η ηλικία, η οικογένεια που δημιούργησε, το όνομα που έχτισε στην πιάτσα ….

Πάμε τώρα και σε μια πιο σοβαρή ιστορία.

Ηταν τέλη Μάρτη του 1995 όταν είχε προκύψει μια σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ της Ε.Ο 17 Νοέμβρη και του διευθυντή της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» Σ. Φυντανίδη.
Αφορμή ήταν ο τρόπος που παρουσίασε αυτό το έντυπο την επίθεση που είχε κάνει, η 17Ν με δύο ρουκέτες στις εγκαταστάσεις του MEGA στην Παιανία.
Εγραφε τότε μεταξύ άλλων σε προκήρυξη της η 17 Ν: “Η «Ελευθεροτυπία» είναι η μόνη εφημερίδα όπου στα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκε με ντοκουμέντα ότι τρεις δημοσιογράφοι — εκ των οποίων οι δύο από τους σημαντικότερους συντάκτες της, ήταν πράκτορες της ασφάλειας και υποχρεώθηκαν ν’ αποχωρήσουν”.

Μετά απ’ αυτό ο Φυντανίδης έκανε γαργάρα με ταβανόπροκές, αυτή την σοβαρότατη καταγγελία, γεγονός που αποδεικνύει την βασιμότητα των ισχυρισμών της 17Ν.
(Είναι μια άλλη ιστορία το πώς κατόρθωνε η επαναστατική οργάνωση να συλλέγει τέτοιες πληροφορίες).

Μου είχε κάνει εντύπωση αυτό το απόσπασμα από το κείμενο της 17Ν και το είχε συγκρατήσει.

Μετά από αρκετά χρόνια, όταν βρεθήκαμε παρέα με τον Δημήτρη Κουφοντίνα στο σπίτι του, -σε μια από τις τελευταίες άδειες που είχε πάρει από την φυλακή-, πάνω σε μια χαλαρή θεωρητική κουβέντα, όπως αυτές που γίνονται σε φιλικές παρέες με κρασάκι και τα σχετικά, η συζήτηση ήρθε πάνω στο θέμα: δημοσιογράφοι – χαφιέδες. Ανέφερα, λοιπόν, στον Δημήτρη, το συγκεκριμένο απόσπασμα από την προκήρυξη της οργάνωσής του και του ζήτησα να μου πει τα ονόματα.
Οντως μου είπε τα τρία αυτά ονόματα των δημοσιογράφων που ταυτόχρονα ήταν και έμμισθοι χαφιέδες της ασφάλειας.
Θυμάμαι ότι το όνομα ενός δημοσιογράφου απ’ αυτούς με αιφνιδίασε και μου προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Φυσικά δεν μπορώ να μεταφέρω προσωπικούς διαλόγους.

Ασυναίσθητα τώρα το μυαλό μου γυρνάει δυο δεκαετίες πίσω, Στο 2002, στο αποκορύφωμα της τρομοϋστερίας και της ολονύχτιες συζητήσεις που κάναμε σε ένα “κουτούκι” που διατηρούσε στου Ψυρρή, ένα «διαμάντι» του επαναστατικού κινήματος, μια απ’ τις πιο δυναμικές συντρόφισσες που έχω γνωρίσει, η Λένα Νικητοπούλου. Η συντρόφισσα αυτή, ήταν η ψυχή στις «Κινήσεις Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατουμένους», μιας συλλογικότητας που στάθηκε δίπλα στους φυλακισμένους της 17Ν. Και εννοώ, πιο συγκεκριμένα στις συζητήσεις που κάναμε για αρκετούς δημοσιογράφους – χαφιέδες της ασφάλειας. Το πρόβλημα είναι ότι οι υπόνοιες και τα λογικά συμπεράσματα δεν αρκούν για να βγεις δημόσια και να αποκαλέσεις κάποιον δημοσιογράφο όργανο των μυστικών υπηρεσιών …

¨Ελλάς Ελλήνων Χαρτοπαικτών”: Σαν σήμερα, 5 Φεβρουαρίου 1971, ανοίγει, με άδεια της χούντας, το καζίνο της Πάρνηθας, στο ξενοδοχείο Μον Παρνές. 

Η “επένδυση” ήταν από την αρχή τόπος συνάντησης επιχειρηματιών, βιομηχάνων και άλλων παρατρεχάμενων τους, μαζί με ξένους “συναδέλφους” τους. 
Το Μον Παρνές ήταν έμπνευση του “εθνάρχη” Κωνσταντίνου Καραμανλή. Οι κυβερνήσεις του το σχεδίασαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Το αρχικό κόστος υπολογίστηκε γύρω στα 40 εκατομμύρια δραχμές, αλλά τελικά ξεπέρασε τα 150 εκατομμύρια, προκαλώντας αντιδράσεις για την σπατάλη δημοσίου χρήματος.  

Η αριστερά κατήγγειλε το σχέδιο “για παράδεισο των καρχαριών του πλούτου” και το “παλάτι, που το ‘χτισε ο Καραμανλής με το αίμα του λαού”. 

Τα εγκαίνια έγιναν 17 Ιουνίου 1961 με ιδιαίτερη χλιδή, ξένους προσκεκλημένους κ.α. Όμως, δύο χρόνια μετά, η “επένδυση” (που έγινε με λεφτά των εργαζομένων) είχε αποτύχει. Το 1963 το ξενοδοχείο έφθασε να έχει λιγότερους πελάτες από ότι προσωπικό. Έτσι, διακόπηκε η χειμερινή του λειτουργία από το 1963-1964 και άνοιγε μόνο το καλοκαίρι για ζευγάρια κηφήνων της Αθηναϊκής “καλής” κοινωνίας. Ο φτωχός κόσμος το γνώρισε μέσα από ασπρόμαυρες ταινίες όπως “Ο εμίρης και ο κακομοίρης” (1964). 

Η χούντα μετέτρεψε την χρεοκοπημένη “επένδυση” του “εθνάρχη” σε καζίνο. Από το 1974 και μετά το Μον Παρνές επικεντρώθηκε μόνο στη λειτουργία του καζίνο. Το κράτος έχει συνέχεια.

Πηγή: Praxis Review – twitter

Του Γ. Γ.

Σαν σήμερα το 1968  συνέρχεται στην Βουδαπέστη η ιστορική 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (5 – 15/2/1968). Ηταν η αφετηρία η «δεξιά» ομάδα που υπήρχε στην ηγεσία του ΚΚΕ (Παρτσαλίδης, Ζωγράφος, Δημητρίου, Τζεφρώνης κ.α) μαζί με άλλα στελέχη του κόμματος που σε συνθήκες δικτατορίας στην χώρα μας δρούσαν στην παρανομία (Δρακόπουλος, Μπριλλάκης, Μπενάς κ.α) να αποχωρήσουν από το ΚΚΕ, ιδρύοντας στην συνέχεια το λεγόμενο «ΚΚΕ εσωτερικού».Η 12η Ολομέλεια, παρά τις αντιφάσεις της, μπόρεσε να δει το κομματικό οργανωτικοπολιτικό πρόβλημα και ανάλογα να το αντιμετωπίσει. Συσπειρώθηκε αποφασιστικά στη βάση της αντιπαράθεσης με τις απόψεις στελεχών του ΚΚΕ που επιδίωκαν να γκρεμίσουν κάθε θεμέλιο της ύπαρξης του Κόμματος… Κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν διαφορετική η πορεία του ΚΚΕ, αν δεν είχε επέλθει η οριστική ρήξη στη 12η Ολομέλεια ή αν είχε κυριαρχήσει τότε η γνωστή αναθεωρητική ομάδα, γράφει ανάμεσα στα άλλα σε ένα κείμενο του στην ΚΟΜΕΠ

ο Μάκης Μάϊλης, κάτι που μας δείχνει πόσο σημαντική ήταν αυτή η εσωκομματική διαδικασία του ΚΚΕ για την μετέπειτα πορεία αυτού του κόμματος. 
Ηταν μια δύσκολη περίοδο που πέρασε το ΚΚΕ.Ο τότε γραμματέας της Κ.Ε του ΚΚΕ. Κώστας Κολιγιάννης, έχοντας την αμέριστη υποστήριξη της χρουστσοφικής Σοβιετικής εξουσίας, και με την υποστήριξη της πλειοψηφίας των τακτικών μελών της Κεντρικής Επιτροπής, μπόρεσε να εδραιώσει την ηγετική του παρουσία (την διατήρησε μέχρι το 1972). 
Τα μέλη του Π.Γ. και της Κ.Ε. που είχαν καθαιρεθεί απ’ την Ολομέλεια Δ. Παρτσαλίδης, Ζ. Ζωγράφος και Π. Δημητρίου μαζί με άλλα μέλη της Κ.Ε που συμμεριζόταν τις απόψεις τους (Λεωνίδας Τζεφρώνης, Σταύρος Καράς, Δημήτρης Βατουσιανός και Μιχάλης Τσάντης) συγκρότησαν τη λεγόμενη «Ενωτική Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ». Κατέλαβαν τον κομματικό ραδιοσταθμό «Φωνή της Αλήθειας» και προέβαλλαν τις θέσεις τους, που ήταν διαμετρικά αντίθετες με της αποφάσεις τις 12ης Ολομέλειας. 

Σύμφωνα με το ΚΚΕ επρόκειτο για μια “οργανωμένη δεξιά οπορτουνιστική παρέκκλιση, που δρούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα, η οποία, στην ουσία, αρνούνταν το ρόλο και τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ ως κόμματος της εργατικής τάξης και τη μετατροπή του σε ένα δεξιό οπορτουνιστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικής υφής”.

Σχεδόν αμέσως μετά τις διαγραφές, μια σειρά στελέχη τους ΚΚΕ που σε συνθήκες παρανομίας δρούσαν στην Ελλάδα, όπως οι Μπάμπης Δρακόπουλος, Νίκος Καρράς, Αντώνης Μπριλλάκη κ.α συμπαρατάχτηκαν με αυτούς που είχαν καθαιρεθεί από την 12η Ολομέλεια και έτσι προέκυψε το ΚΚΕ εσωτερικού.

Του Γ.Γ.

Η συντροφάρα Σάββας Κωφίδης, για όσους/ες τον γνωρίζουν, ξέρουν ότι πρόκειται για ένα άτομο “καρδούλα”.

Το f/b μου θύμισε ότι έχει γεννηθεί σαν σήμερα στις 5 Φλεβάρη του 1961 στο Αλμάτι -την μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του Καζακστάν.

Επίσης ότι σαν χτες, πριν από 6 χρόνια. περάσαμε ένα βράδυ μαζί, πίνοντας παρέα κρασάκι -μαζί με άλλα συντρόφια- σπίτι μου.
Τότε, κάποιος έριξε την ιδέα να δημοσιεύσουμε συνέντευξη του στο μπλοκ μας. Βάλαμε μπροστά το δημοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι και αρχίσαμε να συζητάμε.   

Ο Σάββας μας μίλησε για τις εμπειρίες του στα ελληνικά γήπεδα, για την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, για το πώς καπιταλιστές και πολιτικοί εκμεταλλεύονται το πιο δημοφιλές λαϊκό άθλημα, για να εξυπηρετήσουν τις σκοπιμότητες τους.
Πέρα απ’ αυτό όμως η συζήτησή μας επικεντρώθηκε περισσότερο στην πολιτική κατάσταση της χώρας μας.

Ο Σάββας Κωφίδης δήλωσε την πίστη του στον κομμουνισμό και εκφράζοντας την απογοήτευση του για την πολιτική που ακολουθάει το ΚΚΕ. Εκανε καθαρή την αποστροφή του στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και εκτίμησε ότι ουσιαστική λύση για την εργατική τάξη, μπορεί να προκύψει μόνο αν μεσολαβήσει ένοπλη επανάσταση.

Πιθανόν το κρασάκι, και η χαλαρά διάθεση να ήταν αυτά που οδήγησαν την συζήτηση να γίνει πιο ανάλαφρη, με πολλές προσωπικές αναφορές, γι’ αυτό και ποτέ δεν την απομαγνητοφωνήσαμε. Είχαμε αναρτήσει μόνο το παρακάτω μικρό ηχητικό.

Χρόνια σου πολλά ρε Σάββα.