Πριν καταλαγιάσει η μπόχα από το εργασιακό Χατζηδάκη, που μετατρέπει τη δουλειά, με όλους τους ως τώρα επαίσχυντους όρους σε αμοιβές και ωράρια, σε θεσμοθετημένη πια δουλεία, πριν καταλαγιάσει η μπόχα από το νέο νόμο για τη δημόσια εκπαίδευση, όπου μόνο οι κρετίνοι δεν αντιλαμβάνονται πως η «αξιολόγηση» θα συμβαδίζει με τη αναζήτηση χρηματοδότησης από την ίδια τη σχολική μονάδα και ό,τι άλλο συνεπάγεται σε εκπαιδευτικούς μηδενικού αναστήματος, προέκυψε, νύχτα , το νέο ασφαλιστικό που κεφαλαιοποιεί τις επικουρικές συντάξεις των νέων.

Με τη χυδαιότητα της σαλαμοποιημένης γλώσσας που επιχειρεί να κάνει το μαύρο, άσπρο, το νέο νομοέκτρωμα, με τίτλο «Ασφαλιστική μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά», παραδίδει τις επικουρικές συντάξεις σήμερα και τις γενικές είναι θέμα χρόνου, στους τζογαδόρους.

Οι νέοι άνθρωποι της δεκάωρης δουλείας, του πενιχρού μισθού, της ατομικής σύμβασης, της απλήρωτης υπερωρίας και των voucher-ρεπό, καλούνται να εντρυφήσουν στην «κουλτούρα της αποταμίευσης». Να βάζουν στον κουμπαρά το περίσσευμα από το ισοπεδωμένο τους μεροκάματο για να χρηματοδοτήσουν τις ιδιωτικές μασέλες που θα διαχειρίζονται τη σύνταξή τους, με όρους τζόγου. Και όλες οι νεοφιλελέδικες σαπόρτ φυλλάδες, χάρτινες και ψηφιακές, υπερθεματίζουν, έχοντας την εικόνα γουρουνιού κουμπαρά, ως μέγα εικονικό δέλεαρ.

Γιατί είναι πολλά τα λεφτά.

Γιατί θα χρεοκοπούν όποτε γουστάρουν και το δημόσιο θα καλύπτει τη χασούρα, που στο μεταξύ θα έχει πάει σε βαθιές τσέπες.

Κι επιπλέον επιστρατεύτηκε το άθλιο επιχείρημα, «γιατί θα πρέπει να πληρώνουν οι νέοι τις συντάξεις των ηλικιωμένων», προκειμένου να κονιορτοποιηθεί όλη η κοινωνική αντίληψη της αλληλεγγύης των γενεών και να πυροδοτηθεί ένας ακόμη κοινωνικός αυτοματισμός, ένας ακόμη εμφύλιος, κοντά σ’ αυτόν που ήδη διχάζει μια κοινωνία πατημένη στο λαιμό, σε εμβολιασμένους-προνομιούχους και ανεμβολίαστους-παρίες.

Κι επειδή ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, δίνοντας πεσκέσι τα 75 δισεκατομμύρια σε ημετερους τζογαδόρους, με όσες πλουσιοπάροχες μίζες συνεπάγεται σε πολιτικούς υπαλληλίσκους, στο άρθρο 19 του νόμου για το τζογαδόρικο ασφαλιστικό, περιέλαβαν νέο ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ.

ΑΡΘΡΟ 19: Άρθρο 19 Ευθύνη των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου
Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) του Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (Τ.Ε.Κ.Α.):
α) δεν εξετάζονται, δεν διώκονται και δεν υπέχουν ποινική ή αστική ευθύνη έναντι του Τ.Ε.Κ.Α. για αιτιολογημένη γνώμη που διατύπωσαν ή για πράξεις ή παραλείψεις τους στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων τους…..
β) δεν υπέχουν αστική ευθύνη έναντι ιδιωτών για πράξεις που σχετίζονται με την άσκηση των καθηκόντων τους.
ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ για τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ που ξεπουλάει τον τόπο
ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ για τους εντεταλμένους της πανδημικής τρομοκρατίας
ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ για τη διοίκηση της ασφαλιστικής τζογαδορίας.

Δεν είναι καιρός για άλλα e-moji δάκρυα. Κοντεύουμε να πνιγούμε.

 PIGS, PINK FLOYD THE ANIMALS 

Πηγή Νίνα Γεωργιάδου – f/b

Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος είναι ένας άγνωστος στο ευρύ κοινό πολίτης. Ισως οι περισσότεροι θα αγνοούσαν την ύπαρξή του, αν το όνομά του δεν συνδεόταν με τη γιορτή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας(47 χρόνια από το 1974). Και συνδέθηκε με τον πιο απαράδεκτο τρόπο.

Η Προεδρία της Δημοκρατίας αποφάσισε να τον τιμήσει γι’ αυτά που προσφέρει με τη δουλειά του όλα αυτά τα χρόνια. Ο «επίσημος» τίτλος του είναι «διασώστης, συντονιστής επιχειρήσεων θαλάσσιας διάσωσης σε ανθρωπιστικές αποστολές». Με απλά λόγια ο άνθρωπος σώζει ανθρώπους που κινδυνεύουν στα νερά της Μεσογείου. Πολύ σωστά η Προεδρία της Δημοκρατίας τον συμπεριέλαβε σ’ αυτούς που έπρεπε να τιμήσει στη φετινή επέτειο.

Ο άνθρωπος αυτός, όμως, είχε ένα «κουσούρι». Δεν σιωπούσε. Δεν έλεγε ότι όλα πάνε καλά σ’ αυτά που έβλεπε. Και επέκρινε, με το δημόσιο λόγο του, συμπεριφορές και πράξεις των ελληνικών αρχών. Και αυτό δεν άρεσε. Και κάποιοι του το φύλαγαν.

Και βρήκαν τη χειρότερη στιγμή για να τον «τιμωρήσουν». Και είναι η χειρότερη διότι η «τιμωρία» του- δηλαδή η ματαίωση της απονομής μιας τιμητικής διάκρισης-συνδέθηκε με την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας.

Ο άνθρωπος που σώζει ανθρώπους, πρόσφυγες και μετανάστες, δεν ζήτησε να τιμηθεί. Δεν επιδίωξε την επιβράβευσή του. Η Προεδρία της Δημοκρατίας το αποφάσισε, «κατόπιν εισηγήσεως» του υπουργείου Εξωτερικών. Η εξήγηση, από την Προεδρία της Δημοκρατίας, ότι η ματαίωση της παρασημοφόρησης του Αποστολόπουλου οφείλεται στο υπουργείο Εξωτερικών, αφού η Προεδρία ακολουθεί τις οδηγίες, αφήνει έκθετο τον κ. Δένδια. Και δεν αρκεί η διοχέτευση στα μέσα ενημέρωσης ότι δεν πήγε στη γιορτή του Προεδρικού λόγω δυσαρέσκειας.

Η Προεδρία και η κυβέρνηση δεν δικαιούνται να «παίζουν τον παπά» σε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Ας συνεννοηθούν μεταξύ τους και ας απαντήσουν πειστικά σε δύο απλά ερωτήματα:

Πρώτον, ποιος αποφάσισε να τιμηθεί ο Αποστολόπουλος; Η Προεδρία της Δημοκρατίας, το υπουργείο Εξωτερικών ή και οι δύο μαζί σε συνεννόηση;

Δεύτερον, τι άλλαξε εν τω μεταξύ και η απόφαση ανακλήθηκε; Ποιος ή ποιοι αξιωματούχοι του ελληνικού κράτους «θυμήθηκαν» τις «επιθετικές» αναρτήσεις του διασώστη για τις ελληνικές αρχές; Και ποιος ή ποιοι αποφάσισαν ότι αυτές είναι μεγάλης σημασίας, τόσο μεγάλης που δεν αξίζει η επιβράβευσή του; Εντέλει, ποιος εγκέφαλος διανοήθηκε ότι μια ή περισσότερες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα του διασώστη είναι σημαντικότερη πράξη από τη διάσωση ανθρώπων, που κάνει αυτός ο «μη άξιος» να παρασημοφορηθεί; Επαναλαμβάνουμε: ο ίδιος δεν ζήτησε επιβράβευση γι’ αυτό που κάνει, τον ειδοποίησαν ότι θα τον τιμήσουν. Πόση ντροπή, αλήθεια, κρύβει αυτή η συμπεριφορά;

Οσο για την πανηγυρική προαναγγελία της απόφασης από τον γνωστό και μη εξαιρετέο Κ. Μπογδάνο ουδεμία έκπληξη. «Εκ στόματος κοράκου κρα εξελεύσεται». Αθλιοι ψηφοθήρες σε τέτοια νερά ψαρεύουν. Δεν περιμέναμε τίποτα διαφορετικό.

Αλλοι είναι οι εκτεθειμένοι; Η Προεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου(οι τυπικές δικαιολογίες δεν αρκούν) και η κυβέρνηση. Κι επειδή το «κυβέρνηση» είναι πολύ γενικό(για παράδειγμα, δεν πιστεύουμε ότι ο κ. Βορίδης στενοχωρήθηκε από τη εξέλιξη), ο Νίκος Δένδιας οφείλει μια εξήγηση. Δεν αρκεί η διοχέτευση «δυσαρέσκειας».

Η δημοκρατία τους χωράει όλους. Όμως, η δημοκρατία που «τιμωρεί» τους Αποστολόπουλους και αφήνει τους Μπογδάνους να «νικάνε» πανηγυρίζοντας, είναι προβληματική δημοκρατία.

Εκτός αν αποδεχθούμε αυτό που είχε πει ο παλιός πρόεδρος Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν: «Δημοκρατία είναι το θεσμικό δικαίωμα να λες ανοησίες»…

Πηγή: Γιώργος Καρελιάς – news247.gr

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντί να απαντήσει σε όσα αποκαλύπτουμε για το ψευδές πόθεν έσχες του, έχει επιλέξει μια παλιά βρώμικη τακτική. Αντί να απαντάς σε αυτόν που σε φέρνει σε δύσκολη θέση, κατηγόρησε τον. Ακόμη και αν δε σε πιστέψουν, θα έχεις δημιουργήσει αμφιβολίες υπέρ σου.

Έτσι ο πρωθυπουργός (έχει σημασία ότι είναι πρωθυπουργός) έδωσε στους δημοσιογράφους, όχι τα αποδεικτικά στοιχεία της αθωότητάς του, αλλά φωτογραφίες μου με τον Τσίπρα και άλλα στελέχη του Συριζα που δήθεν αποδεικνύουν τη μεροληψία μου. Αν οι φωτογραφίες κάποιου δημοσιογράφου σε κοινωνική συναναστροφή αποδεικνύουν έγκλημα, τότε οι φωτογραφίες βαθιάς φιλίας του Κυριάκου Μητσοτάκη με το Νίκο Γεωργιάδη και το Χριστοφοράκο, έπρεπε να τον έχουν στείλει φυλακή.

Στα 33 χρόνια δημοσιογραφίας, είχα την τύχη να γνωρίσω και να συναναστραφώ πολλούς πολιτικούς. Αυτό δε με εμπόδισε να κάνω τη δουλειά μου. Εκτίμησα για διαφορετικούς λόγους τον Αλέξη Τσιπρα και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Για τον πατέρα Μητσοτακη, ήμουν αυτός που αποκάλυψε μια σκευωρία εναντίον του, παρότι δεν είχα καμία σχέση πολιτικά μαζί του. Όταν κάποτε με ευχαρίστησε, του είπα να μην το κάνει γιατί αν είχα βρει το αντίθετο, τότε θα δημοσίευα αυτό που θα τον κατέστρεφε. Έτσι κάνουν οι δημοσιογράφοι, ακόμη και γι αυτούς που μπορεί να τρώνε ή να πίνουν μαζί. Με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, φάγαμε πολλές φορές μαζί ακόμη και σε οικογενειακές εκδηλώσεις στην Κρήτη. Αν ήταν και ο Κυριάκος εκεί , δεν το θυμάμαι. Ήταν παρόντες σημαντικοί άνθρωποι.

Στην φώτο μια αφιέρωσή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τη φιλία μας. Για το γιο του η φιλία με τον πατέρα του, μάλλον είναι έγκλημα.

Πηγή: Κώστας Βαξεβάνης – f/b

Γιατί, τι δουλειά έχει η Μάγδα, στη γιορτή της κατ΄ επίφαση “Δημοκρατίας”, μαζί με χουντολάγνους βουλευτές και πολιτευτές, γιούς χουντικών υπουργών, τριτοτέταρτες σταρλετίτσες και λοιπά παρατρεχάμενα τζουτζέκια ;;;
Η Μάγδα, το σύμβολο του αντιναζιστικού αγώνα, να φωτογραφίζεται δίπλα σε Μπογδάνους, Γεωργιάδηδες, Βορίδηδες, Πλεύρηδες ;;
Ύβρις και μόνο που σκέφθηκαν να την προσκαλέσουν.

Και επειδή, βλέπω από πολλούς, στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν το μασκαριλίκι των “αριστερών” συμμετεχόντων στη φιέστα του ξεπλύματος, να φέρουν το επιχείρημα “Μα αυτό γίνεται 47 χρόνια, γιατί όχι και φέτος ;;;”.

– Γιατί φέτος έχει πέσει και το τελευταίο φύλλο συκής και αποκαλύφθηκε το αδίστακτο, αυταρχικό πρόσωπο της ακραία νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης, που εν μέσω πανδημίας και θανατικού, δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα για να εφαρμόσει την ακροδεξιά της ατζέντα.

– Γιατί το ακροδεξιό συνονθύλευμα που μας κυβερνά, καθημερινά ευτελίζει το σύνταγμα, αφαιρεί δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις.

– Γιατί έχει επιδοθεί σε μια άνευ όρων καταστολή και εκφοβισμό της κοινωνίας, με στέρηση ελευθεριών, πρόστιμα και εν ψυχρώ βάρβαρες επιθέσεις σε κάθε κίνηση.

– Γιατί είναι πρωτοφανής, η εξαγορά των ΜΜΕ με δημόσιο χρήμα, η μαύρη προπαγάνδα και η φίμωση κάθε αντιπολιτευτικής φωνής.

– Γιατί είναι η πιο ακροδεξιά μεταπολιτευτικά κυβέρνηση.

– Γιατί δεν είναι ακριβώς χούντα, αλλά δεν είναι και κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

– Γιατί, τελικά, όσοι δεν αντιλαμβάνονται την ειδοποιό διαφορά της “κανονικότητας” των σημερινών συνθηκών, με αυτές που βιώναμε πριν από 1,5-2 χρόνια, δεν γνωρίζουν πού πατούν και πού πηγαίνουν. 

Πηγή: Πένυ Κορασίδου – f/b

Η κατηγορία ότι ένας πρωθυπουργός ψεύδεται στην προσπάθεια να αποκρύψει περιουσιακά στοιχεία για τα οποία πρέπει να είναι διάφανος είναι βαριά και ατιμωτική. Στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πλέον και αυταπόδεικτη.

Αντί να απαντήσει σε όσα με έγγραφα έχει αποκαλύψει το Documento, επιμένει να λέει ψέματα.

Ο πρωθυπουργός της χώρας έδωσε στη δημοσιότητα ένα κουρελόχαρτο, ένα «ιδιωτικό συμφωνητικό», με το οποίο δήθεν αποδεικνύει ότι η περιουσία για την οποία ελέγχεται ο ίδιος και η σύζυγός του έχει μεταβιβαστεί στον αδερφό της το 2Θ16.

Ενας πρωθυπουργός χρησιμοποιεί ανυπόστατα έγγραφα και σκοτεινές μεθόδους για να κρύψει την αλήθεια. Μόνο που το ψέμα του Κυριάκου Μπτσοτάκη, αυτήν τη φορά, αποκαλύπτει και μάλιστα εγγράφως η ίδια η σύζυγός του.

Σε έγγραφα που έχει καταθέσει στις ελληνικές αρχές το 2018 (όταν ελεγχόταν για το σπίτι του Βολταίρου) εμφανίζει τον εαυτό της ως ιδιοκτήτρια της γαλλικής εταιρείας SCI, η οποία πλέον έχει εξαφανιστεί από το πόθεν έσχες του πρωθυπουργικού ζεύγους.

Το έγγραφο προέρχεται από τη Διεύθυνση Οικονομικού Ελέγχου της Γαλλίας και της καταλογίζει φόρο για το 2017, όταν δηλαδή υποτίθεται πως δεν είναι κάτοχος της εταιρείας. Η κυρία Γκραμπόφοκι καταθέτει το έγγραφο αυτό στις ελληνικές αρχές για να δικαιολογήσει ποσά που βρέθηκαν στον λογαριασμό της, λέγοντας ότι είναι έσοδα από τη διαχείριση της εταιρείας. Και για να δείξει πως αυτή κατέχει την εταιρεία επισυνάπτει το έγγραφο του 201 7 που την εμφανίζει μοναδική νόμιμη εκπρόσωπο.

Τον Κυριάκο Μητσοτάκη όμως διαψεύδει και ακόμη ένα γαλλικό έγγραφο, non μόλις πριν από μερικές μέρες εμφανίζει τη Μαρέβα Γκραμπόφσκι ως κάτοχο της γαλλικής εταιρείας (την κατέχει μέσω της ελληνικής που δημιούργησε τον Δεκέμβριο του 2020) κατά 83,33%. Η δημοσιογραφική όμως έρευνα εκθέτει την οικογένεια Μητσοτάκη και… ιστορικά. Πολύ πριν από τη Μαρέβα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Κωνσταντίνος και η Μαρίκα Μητσοτάκη είχαν αντιμετωπίσει (το 1990) τις ίδιες κατηγορίες για ανακριβές πόθεν έσχες, που αφορούσε ακίνητη περιουσία πάλι στη Γαλλία. Ο πατέρας Μητσοτάκης, όταν πιάστηκε στα πράσα -μαντέψτε-, έφερε στη Βουλή ιδιωτικό συμφωνητικό, φυσικά αστήρικτο νομικά, με το οποίο είχε παραχωρήσει τα ακίνητα σε συγγενικό πρόσωπο. Η οικογένεια Μητσοτάκη φαίνεται ότι έχει το σχετικό know-how.

Πηγή: Βασίλης Ανδριανόπουλος – Documento

Αυτός είναι ο Ιάσωνας Αποστολόπουλος , διασώστης προσφύγων στα νερά της Μεσογείου.
Διασώστης ανθρώπων, πολλών ανθρώπων, παιδιών, ενηλίκων, γερόντων.

Τον Ιάσονα θέλησε να τον βραβεύσει η Σακελλαροπουλου στη γιορτή της δημοκρατίας τους.

Παρενέβη η Ουρμπανική δεξιά κυβέρνηση και ακυρώθηκε η βράβευση. Και χαίρονται οι δεξιοί, χαίρεται μεταξύ άλλων κι ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ο μισάνθρωπος χαζούλης βουλευτάκος.
Βρε βλάκα, βρε βλάκες όλοι οι όμοιοί του, τιμή και παράσημο είναι για τον Ιάσονα να μην τον βραβεύσει η δημοκρατία σας, σιγά τη δημοκρατία ρε.
Σιγά μην έχετε εσείς το μπόι του Ιάσονα, σιγά μην έχετε εσείς τον ήσυχο ύπνο του Ιάσονα.

Πού να καταλάβετε εσείς τι μεγαλείο έχει να σώζεις, να βοηθάς, να είσαι αλληλέγγυος σε κυνηγημένους ανθρώπους;
Υποκριτικά θεούσικα ανθρωπάκια. Βλάκες, ε βλάκες.

Πηγή: Πέτρος Kαπετανόπουλος – f/b

Εγραψε ο βουλευτής του ΜέΡΑ25 (και πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ) Κρίτων Αρσένης στο twitter (19 Ιούλη): «Αν είναι ντροπή να έχουμε φτωχούς, γιατί να μην είναι ντροπή να έχουμε πλούσιους; Γιατί να μην υπάρχει κόφτης πλούτου, πχ. για αρχή τα 100.000€. Γιατί να μην απαγορεύεται να έχεις ετήσιο εισόδημα πάνω από αυτά και να σου αφαιρούνται; Καιρός να βάλουμε εμείς την ατζέντα».

Toυ την έπεσαν πολλοί και διάφοροι. Από τα δεξιά κατά κανόνα. Κυρίως του θύμισαν τα εισοδήματα του προέδρου του κόμματός του και της συζύγου του, που ξεπερνούν κατά πολύ τα 100.000 ευρώ το χρόνο.

Θα λέγαμε στον Κρ. Αρσένη ένα μεγαλοφυές συμπέρασμα του Μαρξ («οι σχέσεις ιδιοκτησίας είναι η νομική έκφραση των σχέσεων παραγωγής»), αλλά είμαστε σίγουροι ότι δε θα το καταλάβαινε.

Οπως δε θα το καταλάβαινε ούτε ο… μαρξιστής Τσίπρας που όπου βρεθεί κι όπου σταθεί αναφέρεται στους αμερικανούς εκατομμυριούχους που ζητούν να φορολογηθούν, μετατρέποντας σε πολιτική τις κινήσεις κάποιων πλούσιων οπαδών του Δημοκρατικού Κόμματος που κάνουν χαρούμενες παρελάσεις στη Νέα Υόρκη.

Ο διαχωρισμός «πλούσιοι – φτωχοί» είναι υπαρκτός, όμως περιγράφει το αποτέλεσμα και όχι την ουσία. Αντί για τις σχέσεις παραγωγής, ο Κρ. Αρσένης και ο Τσίπρας μας παραπέμπουν στο φορολογικό σύστημα, που είτε θα βάλει «κόφτη πλούτου» (η μεγάλη μπαρούφα) είτε θα βάλει «υψηλούς φορολογικούς συντελεστές στους πλούσιους» (η μικρότερη μπαρούφα). Μας λένε, δηλαδή, ότι θα έχουμε καπιταλισμό χωρίς καπιταλιστές!

Τουλάχιστον η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία είχε διαμορφώσει μια ιδεολογία που είχε μια συνεκτικότητα. Ο «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο» στηριζόταν σε μια συνθήκη που μπορούσε να λειτουργήσει στην Ευρώπη κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες: σταθερή δουλειά – κοινωνική ασφάλιση – προστασία από ατύχημα και ανεργία – ένα μίνιμουμ επίπεδο διαβίωσης. Αυτό προϋπέθετε τον «καπιταλισμό με πολύ άγριο πρόσωπο» στις εξαρτημένες χώρες, από τις νεοαποικίες μέχρι τις μέσου επιπέδου ανάπτυξης χώρες (σαν τη δική μας καλή ώρα). Η σοσιαλδημοκρατική συνθήκη ήταν ταυτόχρονα και εργαλείο ταξικής διαφθοράς στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Μέχρι που η λειτουργία του βασικού οικονομικού νόμου του σύγχρονου καπιταλισμού κατέστησε και τη σοσιαλδημοκρατική συνθήκη άχρηστη, θέτοντας ταυτόχρονα σε κρίση και τη σοσιαλδημοκρατία ως πολιτικό ρεύμα. Η «Ατζέντα 2010» του Σρέντερ στη Γερμανία, ο «τρίτος δρόμος» του Μπλερ στη Βρετανία ήταν τα κύκνεια άσματα της σοσιαλδημοκρατίας. Ενα σύνολο αναδιαρθρώσεων σε βάρος της εργατικής τάξης, μέσω των οποίων υλοποιήθηκε η συντηρητική ανασυγκρότηση που τόσο είχε ανάγκη ο καπιταλισμός. Στη χώρα μας αυτό έγινε βιαίως κατά τη μνημονιακή δεκαετία και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το μεγάλο πολιτικό θύμα αυτής της βίαιης διαδικασίας ήταν το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ.

Δεν είναι τυχαίο ότι σοσιαλδημοκρατία και παραδοσιακή δεξιά πρεσβεύουν την ίδια ακριβώς οικονομική και κοινωνική πολιτική (μιλάμε πάντοτε για πολιτική διαχείρισης). Ούτε είναι τυχαίο ότι αυτοί που προσπαθούν να δείξουν ότι διαχωρίζονται από τη σοσιαλδημοκρατία (από τα αριστερά) δεν έχουν κανένα συνεκτικό αφήγημα να παρουσιάσουν και αναμασούν τον κεϊνσιανισμό ή πετούν μπαρούφες σαν αυτές του Αρσένη και του Τσίπρα.

Η κρίση της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας από τη μια και η μπαρουφολογία αυτών που προσπαθούν να υποκαταστήσουν τη σοσιαλδημοκρατία από την άλλη, μας οδηγεί στην ουσία του ζητήματος. Ο καπιταλισμός δεν είναι δημοσιονομική πολιτική ή, γενικότερα, πολιτική διαχείριση των κρατικών υποθέσεων. Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα εκμετάλλευσης στηριγμένο σε συγκεκριμένες σχέσεις παραγωγής.

Επομένως, η αλλαγή δεν μπορεί να έρθει με αλλαγές στη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων (οι οποίες, και όταν επέρχονται, έχουν παροδικό χαρακτήρα και ανατρέπονται από μια επόμενη κυβέρνηση), αλλά με αλλαγή των σχέσεων παραγωγής.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο επαναστατικά. Γι’ αυτό και το μεγάλο καθήκον της εποχής μας είναι η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης, ώστε να πάψει να άγεται και να φέρεται από τους μπαρουφολόγους (ή να αλέθεται στη μισάνθρωπη κρεατομηχανή του φασισμού) και να μπορέσει να θέσει ξανά ως πρόταγμα την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Πηγή: Π.Γ. – ΚΟΝΤΡΑ

Το 1990, η ελληνική πολιτική σκηνή συνταράχθηκε από το λεγόμενο «σκάνδαλο των οικοπέδων της Σαβοΐας». Στο επίκεντρο του σκανδάλου ήταν ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η σύζυγός του Μαρίκα Μητσοτάκη.

Η Αξιωματική Αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα Παπανδρέου, έφερε στη Βουλή το θέμα του ανακριβούς Πόθεν Εσχες του πρωθυπουργικού ζεύγους. Από το 1977, που θεσμοθετήθηκε η δήλωση περιουσιακής κατάστασης για τους πολιτικούς και τις συζύγου τους, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απέκρυπτε από το Πόθεν Εσχες του ένα διαμέρισμα στο κέντρο του Παρισιού, και ένα οικόπεδο πολλών στρεμμάτων στη Σαβοΐα. Αν η σύμπτωση σας φαίνεται διαβολική, δεν έχετε δει τίποτα ακόμη.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απέφευγε να απαντήσει στην ουσία του ελέγχου από την Αντιπολίτευση και περιοριζόταν να ψελλίζει, πως επειδή είχε μια δυναμική γυναίκα (τι σας θυμίζει) της είχε αναθέσει τη διαχείριση της περιουσίας. Μετά από αλλεπάλληλες Ερωτήσεις στη Βουλή (πρωτοστατούσαν τότε ο Δημήτρης Τσοβόλας και ο Χρήστος Ροκόφυλλος), ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έδωσε στη Βουλή και στη δημοσιότητα ένα ιδιωτικό συμφωνητικό από το οποίο φαινόταν πως είχε μεταβιβάσει τα επίμαχα ακίνητα στην κόρη του και γι αυτό δεν τα δήλωσε στο Πόθεν Εσχες. Εδώ οι συμπτώσεις παίρνουν τη μορφή και του διαβόλου και όλης της ακολουθίας του.

Όπως ήταν φυσικό, το ΠΑΣΟΚ διαμαρτυρήθηκε χαρακτηρίζοντας το «ιδιωτικό συμφωνητικό» κοροϊδία και καραγκιοζιλίκι, ένα χαρτί που δεν έχει καμία δέσμευση απέναντι στις Αρχές και το Κράτος.

Ενώ ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υποστηρίζει πως η σύζυγός του έχει μεταβιβάσει τα ακίνητα με το ιδιωτικό συμφωνητικό, αποκαλύπτεται ότι το 1988 η σύζυγος Μαρίκα έχει παρασταθεί σε δίκη στη Γαλλία για το διαμέρισμα στο Παρίσι, διεκδικώντας αποζημίωση από το Γαλλικό Κράτος για μια φωτιά. Το είχε κάνει γιατί ήταν η νόμιμη ιδιοκτήτρια. Στο σημείο αυτό η Μαρέβα Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη μπορεί να είναι περήφανη για μια ακόμη σύμπτωση που την εμφανίζει να μοιάζει με την πεθερά της.

Μετά τον κοινοβουλευτικό θόρυβο και τα δημοσιεύματα, η ΝΔ δεσμεύτηκε πως θα γίνει έρευνα του πρωθυπουργικού Πόθεν Εσχες από τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ευθυμιάδη. Ο Αντεισαγγελέας ολοκλήρωσε το πόρισμά του αλλά επειδή δεν ήταν το επιθυμητό, ο Ευθυμιάδης απομακρύνεται προτού το υπογράψει και το καταθέσει και την έρευνα αναλαμβάνει ο Πάρεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου (αργότερα Αντιπρόεδρος), Γιώργος Σχοινιωτάκης. Το δεύτερο πόρισμα απαλλάσσει το ζεύγος Μητσοτάκη, αλλά δεν κατατίθεται στη Βουλή για να αποφανθεί, με το επιχείρημα πως υπάρχει δέσμευση από το φορολογικό απόρρητο. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν καταθέτει ούτε ο ίδιος το πόρισμα που τον αθωώνει για έλεγχο και έτσι έζησαν αυτοί καλά και οι Μητσοτάκηδες καλύτερα.

Οι ομοιότητες στις δύο ιστορίες της Φαμίλιας είναι σοκαριστικές. Είναι εντυπωσιακό πως στην επιχειρηματολογία τότε και τώρα, χρησιμοποιείται ακόμη και το ίδιο ιδιόμορφο λεκτικό. Είχε πει για παράδειγμα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στη Βουλή το 1990, ότι έχει «αποξενωθεί από τα περιουσιακά του στοιχεία». Στο εξώδικο που έστειλε
η Μαρέβα Γκραμπόφσκι στο Documento, χρησιμοποιεί τη φράση «έχω αποξενωθεί από τις μετοχές μου στην εταιρεία».

Σαν να υπάρχει ένα οικογενειακό manual, οι Μητσοτάκηδες ανοίγουν στο κεφάλαιο «ανακριβές πόθεν έσχες» και αντιγράφουν μεθόδους και κόλπα. Όταν οι συμπτώσεις είναι επαναλαμβανόμενες, δεν είναι ούτε συμπτώσεις, ούτε εξαιρέσεις. Είναι ο κανόνας.

Έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες με ρεπορτάζ και ερωτήματα, για το πώς δημιουργήθηκε η περιουσία της Οικογένειας, όταν, όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ορκίστηκε βουλευτής με ένα τριμμένο σακάκι. Έχει γραφτεί ότι η Αποστασία του 1965 είχε το τίμημά της και η Siemens τα δώρα της. Οι πολιτικές των Μητσοτάκηδων περιστρέφονται γύρω από τον πλούτο και την εξυπηρέτησή του, δεκαετίες τώρα. Ιδιωτικοποιήσεις, εκποιήσεις, απευθείας αναθέσεις, μοιάζουν με συνταγές βγαλμένες και αυτές από το διαχρονικό manual της Φαμίλιας με ευνοημένους πάντα συγκεκριμένα τμήματα των Ελλήνων.

Θα περίμενε κάποιος πως μετά από δεκαετίες όλα αυτά θα ήταν παρελθόν. Να όμως που ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επικαιροποιεί την αμαρτωλή σχέση της Φαμίλιας με την Ιστορία. Ίσως στα χρόνια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η ανάγκη για διαφάνεια να μην ήταν μια τόσο ισχυρή και καθολική απαίτηση. Η σύγχρονη Δημοκρατία ήταν στα σπάργανα. Σήμερα όμως, σε ολόκληρη την υφήλιο, ακόμη και στις όχι και τόσο δημοκρατικές χώρες, υπουργοί και πρωθυπουργοί παραιτούνται, όταν εντοπιστούν να κρύβουν περιουσιακά στοιχεία ή ακόμη και ευτελή δώρα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να παγιώσει στην πολιτική καταστάσεις ανωμαλίας. Κάνει ταμείο, απολογισμό δηλαδή της επιτυχίας, με έναν δικό του τρόπο και με το δικό σύστημα αναφοράς. Δεν τον ενδιαφέρει αν αποκαλυφθεί πως σπάει την καραντίνα για να πάει στην Πάρνηθα, πως αερομεταφέρεται με ελικόπτερα ολιγαρχών
ή πως τρέφει εκτίμηση για τον Νίκο Γεωργιάδη και τον Δημήτρη Λιγνάδη. Δεν τον νοιάζει, απλώς τον εκνευρίζει να αποκαλύπτεται για παράδειγμα το ψευδές πόθεν έσχες του, όχι γιατί του δημιουργεί ντροπή, αλλά γιατί έτσι πρέπει να ασχολείται με πράγματα που δεν θέλει.

Κάθε δημοσιογραφικός ή πολιτικός έλεγχος, του στερεί τη βεβαιότητα ότι κατέχει την εξουσία ως κληρονομικό δικαίωμα. Αυτή η εξουσία, οφείλει μάλιστα να έχει συγκεκριμένη μορφή. Και κυρίως να του αποδίδει επιθυμητά επίθετα. Μιλάμε πάντα για τον άνθρωπο που ρώτησε τους αγρότες αν μαζεύουν τα αγγούρια με τα χέρια. Τι επίθετο να βρεις για να του αρέσει; Και τι απάντηση να του δώσεις που να μην είναι
προσβλητική;

(Απόσπασμα από το Editorial στο Documento αυτής της Κυριακής) – Κώστας Βαξεβάνης, f/b

Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας

Αθήνα 22 Ιουλίου 2021

Α.Π: 11534

Η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή τροπολογία για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού.

Φέρνει την υποχρεωτικότητα λέγοντας χοντροκομμένα, ανερυθρίαστα ψέματα ,ότι δήθεν εξάντλησε όλα τα περιθώρια ενημέρωσης των εργαζομένων στις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρία καθώς και στις μονάδες υγείας .

H αλήθεια είναι ότι καμία στοχευμένη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για τον εμβολιασμό δεν υπήρξε. Καμία προσπάθεια να απαντηθούν ερωτηματικά ,να ξεπεραστούν δισταγμοί .Απεναντίας κυβερνητικές παλινωδίες, ξεχείλωμα των υγειονομικών πρωτοκόλλων για τις ανάγκες των τουριστικών ομίλων , αντιεπιστημονική παραφιλολογία εκ μέρους της ίδιας της κυβέρνησης, επιστημονικοφανή «επιχειρήματα» κυβερνητικών παραγόντων που εμφανίζονται ως «έγκριτοι επιστήμονες» για να δικαιολογούν προειλημμένες κυβερνητικές αποφάσεις, η μετατροπή μιας επιστημονικής κατάκτησης όπως είναι το εμβόλιο σε προϊόν συναλλαγής και εξαγοράς. Αυτές είναι οι αιτίες για τους φόβους και επιφυλάξεις όσων δεν είναι αρνητές ή ανορθολογιστές. Αυτά ρίχνουν νερό στο μύλο του ανορθολογισμού, των θεωριών συνομωσίας, βολικό αντίπαλο της κυβέρνησης για να απεμπολήσει τις δικές της ευθύνες .

Η κυβέρνηση έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της ακόμα και τις συστάσεις της εθνικής επιτροπής βιοηθικής για «εκστρατείες στοχευμένης ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για εκούσιο εμβολιασμό, προσαρμοσμένες σε κάθε επαγγελματική ομάδα, οι οποίες θα βασίζονται σε επιστημονικά στοιχεία που επικαιροποιούνται συνεχώς με προϋπόθεση την προηγούμενη κατανόηση των φόβων και των γενικότερων αντιλήψεων ».

Στόχος της είναι να ενισχύσει το αφήγημα της ατομικής ευθύνης, να καλλιεργήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, για να ξεπλύνει τις εγκληματικές της ευθύνες για την διαχείριση της πανδημίας. Τις ευθύνες της για το τραγικά υποστελεχωμένο δημόσιο σύστημα υγείας ,για την ανύπαρκτη ΠΦΥ, το συνωστισμό στα ΜΜΜ, το ξεχείλωμα των υγειονομικών πρωτοκόλλων στους χώρους δουλειάς, τους δειγματοληπτικούς ελέγχους στις πύλες εισόδου της χώρας προς όφελος του τουριστικού κεφαλαίου, τις καθυστερήσεις στο πρόγραμμα του εμβολιασμού.

Η υποκρισία ξεχειλίζει. Κόπτεται δήθεν η κυβέρνηση για τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού τη στιγμή που 7 μήνες μετά την έναρξη του προγράμματος εμβολιασμού, με αποκλειστικά δική της ευθύνη :

-οι εμβολιασμοί κατ’ οίκον ξεκίνησαν μόλις την προηγούμενη εβδομάδα

– στους οίκους ευγηρίας δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί

– το 97% των φιλοξενούμενων στις δομές προσφύγων παραμένουν ανεμβολίαστοι

Θέλει μεγάλο θράσος να λέει ο Υπουργός Υγείας ότι όσοι υγειονομικοί δεν έχουν ακόμα εμβολιαστεί δε σέβονται τον ανθρώπινο πόνο και την αξία της ανθρώπινης ζωής , τη στιγμή που η κυβέρνηση άφηνε διασωληνωμένους ασθενείς να ξεψυχούν εκτός ΜΕΘ, για να μην πειράξουν ούτε τρίχα από τους ομίλους στην ιδιωτική υγεία .

Όλοι οι νοσοκομειακοί γιατροί όπως και η πλειοψηφία του υπόλοιπου υγειονομικού προσωπικού, είτε είναι εμβολιασμένοι είτε έχουν ανοσία επειδή έχουν νοσήσει. Τα ποσοστά είναι υψηλότερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Αδιάψευστο κριτήριο το γεγονός ότι πριν τον εμβολιασμό, ως τον Φεβρουάριο του 2021 θρηνούσαμε δεκάδες συναδέλφους υγειονομικούς όλων των κλάδων. Αρρώστησαν και έχασαν τη δουλειά τους από COVID19.Μετά τον Φεβρουάριο του 2021 δεν έχουμε καταγράψει σχεδόν καμία απώλεια. Παρεμπιπτόντως όχι μόνο δεν αναγνωρίστηκε η απώλεια ως εργατικό ατύχημα, αλλά ούτε καν κάποιο συλλυπητήριο μήνυμα δεν μπήκαν στον κόπο να στείλουν.

Η κυβέρνηση εδώ και καιρό, σκόπιμα παραπληροφορεί και στοχοποιεί τους υγειονομικούς για να κουκουλώσει τις τεράστιες ευθύνες της. Σκόπιμη και υποβολιμιαία παραπληροφόρηση, με τους υπουργούς της κυβέρνησης σε μοιρασμένους ρόλους. Άλλα να λέει ο υπουργός Υγείας και άλλα υπουργοί της ίδιας κυβέρνησης άσχετων υπουργείων. Σκόπιμα σήκωσαν επικοινωνιακό «κουρνιαχτό» δυσφήμισης, για να έρθουν στη συνέχεια να νομοθετήσουν την υποχρεωτικότητα . Με την επίκληση της δημόσιας υγείας, την οποία η ίδια η κυβέρνηση εκθέτει σε κίνδυνο, και με πρόσχημα τον αναγκαίο εμβολιασμό, που η ίδια υπονομεύει, φέρνουν τροπολογία που ανοίγει το δρόμο για απλήρωτη δουλειά, περικοπές μισθών και απολύσεις .

Η ΟΕΝΓΕ, οι Ενώσεις Νοσοκομειακών Γιατρών μέλη της ΟΕΝΓΕ, όλοι οι νοσοκομειακοί γιατροί της χώρας από την πρώτη στιγμή ριχτήκαμε στη μάχη της επιστημονικής ενημέρωσης υπέρ του καθολικού εμβολιασμού. Ως ΟΕΝΓΕ είχαμε διοργανώσει τον Ιανουάριο επιστημονική ημερίδα με θέμα την νόσο COVID19 και την αξία του εμβολιασμού. Οι γιατροί του δημόσιου συστήματος υγείας έχουμε καθοριστική συμβολή στον εμβολιασμό του γενικού πληθυσμού στα εμβολιαστικά κέντρα των δημόσιων νοσοκομείων και των ΚΥ αλλά και στα εξωτερικά εμβολιαστικά κέντρα. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, τις δυσκολίες και την απαράδεκτη στάση της κυβέρνησης που επιδίωξε να μας εξαναγκάζει σε εξοντωτική και απλήρωτη υπερεργασία. Ακόμα δεν έχει εξασφαλίσει την πληρωμή όσων δουλεύουν στα εμβολιαστικά κέντρα τις καθημερινές πέραν του τακτικού ωραρίου. Από την πρώτη στιγμή είχαμε απαιτήσει τον καθολικό εμβολιασμό των ίδιων των υγειονομικών. Είχαμε καταγγείλει τις απαράδεκτες καθυστερήσεις στον προγραμματισμό του εμβολιασμού των υγειονομικών δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Είχαμε αντιδράσει στις αθλιότητες να τρέχουν να εμβολιαστούν πρώτοι πρώτοι, πριν τους υγειονομικούς και τις ευπαθείς ομάδες ,εκτός σειράς, διάφοροι κυβερνητικοί παρατρεχάμενοι.

Πάει πολύ να μας κουνάνε το δάκτυλο!

Τα εμβόλια είναι κατάκτηση της ανθρωπότητας και της επιστήμης με αποδεδειγμένα αποτελέσματα στη μείωση ή εξάλειψη λοιμωδών νοσημάτων .Δεν είναι προϊόν εξαγοράς συναλλαγής ούτε μέσο εκβιασμών και απειλών σε βάρος των εργαζομένων. Ο καθολικός, σύμφωνα με τις επιστημονικές ενδείξεις, μαζικός εμβολιασμός είναι αναγκαίος για την αντιμετώπιση της πανδημίας .

Δε θα σας επιτρέψουμε να τον αξιοποιήσετε σαν δούρειο ίππο για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Το όπλο που έχουμε στα χέρια μας για την προστασία της υγείας και της ζωής μας δε θα σας αφήσουμε να το μετατρέψετε σε όπλο για να χτυπήσετε τα δικαιώματα μας.

Η κυβέρνηση έχει σοβαρότατες ευθύνες για την υπονόμευση της καθολικότητας του εμβολιασμού και τώρα επισείει «το βούρδουλα» της υποχρεωτικότητας.

Απαιτούμε να αποσυρθεί άμεσα η απαράδεκτη τροπολογία της κυβέρνησης. Δεν πρόκειται να δεχτούμε καμία διαθεσιμότητα ,καμία απόλυση συναδέλφου.

Διεκδικούμε :

-Καθολικό πρόγραμμα δημόσιου δωρεάν εμβολιασμού με όλα τα αποτελεσματικά και ασφαλή εμβόλια. Εκστρατείες στοχευμένης ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για εκούσιο εμβολιασμό, οι οποίες θα βασίζονται σε επιστημονικά στοιχεία που επικαιροποιούνται.

-Δωρεάν πλήρη προληπτικό ιατρικό έλεγχο πριν τον εμβολιασμό και κατοχύρωση για όσους πρέπει να εξαιρεθούν ότι δε θα υφίστανται καμία συνέπεια ή διάκριση.

-Εξασφάλιση της αναγκαίας φαρμακοεπαγρύπνησης με σταθερή παρακολούθηση των εμβολιασμένων για έγκαιρη παρέμβαση σε τυχόν παρενέργειες και επιστημονική καταγραφή των αποτελεσμάτων του εμβολιασμού

-Στελέχωση με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό και αποφασιστική ενίσχυση με υποδομές και εξοπλισμό των νοσοκομείων και της ΠΦΥ

-Μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς,στα σχολεία,στις σχολές ,στα ΜΜΕ

-Εκτεταμένη ιχνηλάτιση και επιδημιολογική επιτήρηση.

Συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα για να σταθούμε όρθιοι και υγιείς .

Ενάντια στα εγκληματικά σχέδια της κυβέρνησης για το νέο ΕΣΥ, ενάντια στη συρρίκνωση και το κλείσιμο τμημάτων, κλινικών και νοσοκομείων. Ενάντια στην ενίσχυση της ιδιωτικοποίησης –εμπορευματοποίησης της υγείας.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για την ανατροπή της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής ,για να είναι η υγεία κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα!

Πηγή: Νίκος Σαραντάκος

Στην αρχή είχα κρατήσει το σημερινό θέμα για τα μεζεδάκια του Σαββάτου, επειδή όμως θέλω να σχολιάσω και ένα-δυο παρεπόμενα ζητήματα πέρα από την καθαυτό γκάφα του κ. Πάσχου Μανδραβέλη αποφάσισα να αφιερώσω ειδικό άρθρο σε αυτό το, όχι και τόσο σοβαρό, παραδέχομαι, θέμα γιατί αλλιώς θα χαλούσε η ισορροπία του σαββατιάτικου άρθρου μας.

Ποια γκάφα, θα αναρωτηθείτε, και με το δίκιο σας, αν δεν συχνάζετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ειδικά στο Τουίτερ, διότι η γκάφα αυτή, αυτογκόλ που τη χαρακτήρισα στον τίτλο, στο Τουίτερ συνέβη. Και ενώ το περιστατικό είναι διασκεδαστικό μεν αλλά σχετικά ασήμαντο, νομίζω πως δίνει αφορμή για σκέψη τουλάχιστον σε δυο κατευθύνσεις.

Λοιπόν, χτες το πρωί ο γνωστός δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης δημοσίευσε ένα τουίτ στο οποίο παρέθετε μιαν οθονιά (screenshot που θα έλεγε ο κ. Μπαμπινιώτης) από τον ιστότοπο της Αυγής, με το σχόλιο:

Και «Κάποιον πρέπει να τον πετάξουν από το παράθυρο» της @AvgiOnline

Το σχόλιο του κ. Μανδραβέλη παραφράζει ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί την ίδια μέρα στην Αυγή, άρθρο του Πέτρου Κατσάκου με τίτλο «Κάποιον πρέπει να τον πετάξουν από το παράθυρο των Νέων». Στο άρθρο αυτό ο κ. Κατσάκος επικρίνει το απαράδεκτο προχτεσινό άρθρο των Νέων στο οποίο είχε γραφτεί για τη γυναικοκτονία της Φολεγάνδρου ότι πολλοί άνδρες έχουν σκεφτεί να πετάξουν, ύστερα από καβγά, τη σύντροφό τους από τα βράχια.

Ο κ. Μανδραβέλης ταυτόχρονα κύκλωσε μια διαφήμιση που υπήρχε στον ιστότοπο της Αυγής, διαφήμιση ενός ηλεκτρονικού καταστήματος που πουλάει σημαίες, ανάμεσα στις οποίες διαφημίζεται και η σημαία της 21ης Απριλίου (!). Θέλησε δηλαδή να καυτηριάσει την ασυνέπεια της αριστερής εφημερίδας, που βάζει διαφημίσεις που απευθύνονται σε νοσταλγούς της χούντας. Όχι μόνο τα Νέα έκαναν απαράδεκτο λάθος, αλλά και κάποιος από τον ιστότοπο της Αυγής, λέει με το σχόλιό του.

Τέτοιες ατάκες ανάμεσα σε δημοσιογράφους ή σε όχι επώνυμους χρήστες είναι καθημερινό φαινόμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ειδικά στο Τουίτερ, το οποίο, επειδή ακριβώς έχει περιορισμό έκτασης των σχολίων (280 χαρακτήρες) δεν προσφέρεται για σχοινοτενείς αναλύσεις αλλά για έξυπνες (ή όχι) ατάκες, λογοπαίγνια και πειράγματα, που συχνά σχολιάζουν κάποια φωτογραφία ή κάποιο λινκ.

Αλλά το τουίτ του Πάσχου Μανδραβέλη περιείχε ένα βασικό πραγματολογικό λάθος, ένα λάθος που φαίνεται πολύ παράξενο για κάποιον συστηματικό χρήστη του Διαδικτύου, που μάλιστα έχει γράψει, έστω και παλιά, εκλαϊκευτικό βιβλίο για τους υπολογιστές αλλά εδώ φάνηκε να σκέφτεται με όρους συμβατικών, έντυπων εφημερίδων.

Διότι βέβαια μια έντυπη εφημερίδα έχει κάποια ευθύνη για τις διαφημίσεις που δημοσιεύει και κάποιο μέτρο ελέγχου πάνω τους -και έχει συμβεί στο παρελθόν αριστερές εφημερίδες να επικριθούν επειδή δημοσίευσαν διαφημίσεις «αμαρτωλών» εταιρειών ή τραπεζών ή κυβερνητικές πληρωμένες καταχωρήσεις ή ισολογισμούς (αν και βέβαια κανείς δεν μέμφεται κεντρώες, δεξιές ή άλλες εφημερίδες όταν δημοσιεύουν ακριβώς τα ίδια).

Οπότε, αν η έντυπη Αυγή είχε δημοσιεύσει διαφήμιση για σημαίες της 21ης Απριλίου θα ήταν κάτι παράδοξο, άτοπο, κατακριτέο.

Αλλά στον κόσμο του Διαδικτύου, τα πράγματα δεν πάνε έτσι. Οι διαφημίσεις στους ιστοτόπους είναι συνήθως (όπως και στην προκειμένη περίπτωση) Google Ads. Ο ιστότοπος δεν έχει καμιά γνώση του περιεχομένου τους, που άλλωστε, όπως θα δούμε πιο κάτω, δεν είναι σταθερό.

Επομένως, ήταν εντελώς άστοχη η μομφή του Πάσχου Μανδραβέλη προς την εφημερίδα.

Η αστοχία όμως μετατρέπεται σε αυτογκόλ αν εξετάσουμε τη φύση αυτών των διαδικτυακών διαφημίσεων. Διότι, βλέπετε, η ειδοποιός διαφορά των διαφημίσεων αυτών είναι πως (προσπαθούν να) είναι εξατομικευμένες, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του κάθε χρήστη, έτσι όπως αυτά τεκμαίρονται από τις προηγούμενες αναζητήσεις του. Δηλαδή, όταν εγώ κι εσείς επισκεπτόμαστε τον ίδιον ιστότοπο, δεν θα δούμε τις ίδιες διαφημίσεις.

Θα το έχετε ίσως προσέξει, αν θελήσατε να αγοράσετε κάποιο είδος από το διαδίκτυο, ή έστω αν αναζητήσατε πληροφορίες για κάποιο είδος, ότι τις επόμενες μέρες θα βλέπετε διαφημίσεις του είδους αυτού. Προ καιρού σκεφτόμουν να αγοράσω καινούργια φωτογραφική μηχανή. Για αρκετές μέρες μετά έβλεπα, σε όποιο σάιτ κι αν επισκεπτόμουν, διαφημίσεις για φωτογραφικές μηχανές. Πιο πρόσφατα, έψαχνα φλιτζάνια για εσπρέσο -επί μια βδομάδα, έβλεπα ανάλογες διαφημίσεις. Προχτές κοίταξα κάτι αθλητικά παπούτσια. Κι έτσι, όταν σήμερα πήγα στο σάιτ της Αυγής, λίγες ώρες μετά τον κ. Μανδραβέλη, είδα το εξής:

Όπως βλέπετε, σε μένα δεν εμφανίστηκαν διαφημίσεις για σημαίες, αλλά διαφημίσεις για αθλητικά παπούτσια. Και επειδή μπαίνω από το εξωτερικό, η διαφήμιση είναι στα γερμανικά.

Οπότε, τι σημαίνει αυτό; Αν σε μένα βγάζει διαφημίσεις για παπούτσια επειδή αναζήτησα παπούτσια, στον Πάσχο Μ. μπορεί να εμφανίζει αναζήτηση για σημαίες επειδή είχε αναζητήσει σημαίες.

Γι’ αυτό και μίλησα για αυτογκόλ, διότι ο αρθρογράφος έψεξε την Αυγή για τις διαφημίσεις που είδε στον ιστότοπό της, ενώ οι διαφημίσεις αυτές είναι εξατομικευμένες και βασίζονται στο ιστορικό των προηγούμενων επισκέψεων και αναζητήσεών του!

Μπορεί βέβαια ο αλγόριθμος να τα έμπλεξε, να έκανε λάθος, ή μπορεί να μην είχε καμιά σχετική διαφήμιση να προβάλει και να εμφάνισε την πρώτη τυχούσα. Δεν θα κατηγορήσουμε τον κ. Μανδραβέλη για φιλοχουντισμό (όπως έμμεσα έκανε ο ίδιος για το σάιτ της Αυγής) επειδή εμφανίστηκε η διαφήμιση της σημαίας της 21ης Απριλίου. Αλλά είναι πολύ κωμικό ότι ο ίδιος ανέδειξε το θέμα.

Φυσικά, πολλοί άλλοι χρήστες του Τουίτερ έσπευσαν να επισημάνουν το κωμικό λάθος του κ. Μανδραβέλη, συχνά με χλευαστικό τρόπο (μια ανθολόγηση).

(Παρένθεση: Το ότι υπήρξαν αντιδράσεις, μπορούμε να το υποψιαστούμε και βλέποντας τα ποσοτικά στοιχεία στο τουίτ του κ. Μανδραβέλη. Όπως βλέπετε, έχει 115 επιδοκιμασίες, 36 ριτουίτ και 260 ριτουίτ με παράθεση. Συνήθως, τα ριτουίτ με παράθεση είναι μικρό κλάσμα των ριτουίτ, αλλά εδώ είναι πολύ περισσότερα, κάτι μάλλον σπάνιο. Αυτό οφείλεται στο ότι πολλοί παρέθεσαν το τουίτ του Μανδραβέλη για να το κοροϊδέψουν),

Και εδώ ερχόμαστε στη δεύτερη πράξη του δράματος -ή της κωμωδίας. Έστω ότι είσαι συστηματικός (και επώνυμος) χρήστης του Τουίτερ και έστω ότι κάνεις μια γκάφα, όπως εδώ ο κ. Μανδραβέλης. Όλοι όσοι έχουμε έντονη τουιτερική δραστηριότητα κάνουμε γκάφες και όλοι την πατάμε κάποτε -και ο κ. Μανδραβέλης. Πώς αντιδράς όταν συνειδητοποιείς ότι έχεις κάνει γκάφα;

Όχι όπως αντέδρασε ο κ. Μανδραβέλης. Ο οποίος απάντησε με έναν ποταμό από τουίτ, 12 στο σύνολο, τα εξής (τα συνενώνω σε ένα και τα σουλουπώνω):

«Δεν θυμάμαι να έψαξα ποτέ για σημαίες και φυσικά δεν έψαξα για χουντοσημαίες. Μάλλον ο λεγόμενος «καπιταλισμός της επιτήρησης» είτε δεν λειτουργεί (διότι ούτε με τα οικοδομικά ασχολούμαι) [παραθέτει εικόνα διαφήμισης για οικοδομικά υλικά] είτε λειτουργεί τόσο καλά που ανακαλύπτει κρυφά (χουντικά!) ενδιαφέροντα, πάντως όχι αναζητήσεις. Θα δεχθώ λοιπόν ότι έγραψα ανοησία, όπως λέει ο Γιώργος Κυρίτσης, ότι εγώ ευθύνομαι λόγω των αναζητήσεων (που δεν θυμάμαι να έκανα) και από τα cookies που δεν ξέρω ότι έχει ο υπολογιστής μου. Να αυτομαστιγωθώ, διότι σύμφωνα με την avgionline «Υποστήριξ[α] ότι το http://avgi.gr διαφημίζει σημαία της 21ης Απριλίου»,

Mea culpa, αλλά να ρωτήσω κάτι; Το http://avgi.gr δεν υπάρχει; Δεν έχει καμιά ευθύνη; Είναι μόνο ο χρήστης και η Google που χώνει χουντικές σημαίες σε ανυποψίαστα αριστερά sites; Θα μπορούσε, όπως λένε κάποιοι να εμφανίζει «μεγεθυντές πέους» και «ρωσίδες»; Έχει προχωρήσει τόσο πολύ ο καπιταλισμός που άλωσε και τα επαναστατικά ηλεκτρονικά Μέσα και τα αναγκάζει να διαφημίσουν [πιθανώς] ακόμη και σωματεμπόρια; Αν έχουν έτσι τα πράγματα και έχει αλωθεί από τον καπιταλισμό ακόμη και η @AvgiOnline, τοτε «δυστυχώς ηττηθήκατε σύντροφε» διευθυντή Γιώργο Κυρίτση, διότι εγώ μπορεί να ευθύνομαι για την άγνοιά μου, αλλά εσείς που γνωρίζετε τι ακριβώς γίνεται, θα κάνετε κάτι για να αποτρέψετε την διαφήμιση τέτοιων sites;

Ξέχασα όμως! Η Αριστερά απλώς καταδικάζει τον καπιταλισμό, δεν κάνει κάτι. Ξέρω βεβαίως ότι η Αυγή έχει οικονομικά προβλήματα και δεν μπορεί να απαρνηθεί τον επάρατο καπιταλισμό και τα καλούδια του, όπως τα GoogleAds. Το θυμάμαι από το πρωτοσέλιδο που είχε «Νέο μοντέλο ανάπτυξης για να σωθεί το περιβάλλον» και τύπωνε (αντιοικολογικώς) μέγα αριθμό σελίδων για να χωρέσει τους ισολογισμούς των (αιμοβόρων) επιχειρήσεων…

ΥΓ. Αν ισχύουν όλα τα παραπάνω, και Αριστερά sites είναι μόνο καλός αγωγός αντιδραστικών, σεξιστικών (και δεν ξέρω γω τι άλλο) τι διαφημίσεων, σύντροφοι παρατήστε την επανάσταση και βρείτε να κάνετε καμιά άλλη δουλειά…»

Κατά τη γνώμη μου, όταν την έχεις πατήσει ολοφάνερα, είναι πολύ πιο σωστό να το παραδεχτείς χωρίς «αλλά» και περιστροφές. Εγώ στη θέση του Πάσχου θα έγραφα: «Δεν θυμάμαι να έψαξα ποτέ για σημαίες, πολύ περισσότερο για χουντικές σημαίες, παραδέχομαι όμως ότι έγραψα ανοησία, αφού οι διαφημίσεις που εμφανίζονται δεν ελέγχονται από το σάιτ. Μέα κούλπα».

Τα υπόλοιπα δείχνουν κάποιον που δεν θέλει να παραδεχτεί ότι την πάτησε και προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι της συγγνώμης που ζήτησε θεωρώντας, λίγο πολύ, ανακόλουθη την Αυγή ή υπεύθυνη για το ενδεχόμενο να εμφανιστούν στη σελίδα της ακόμα και διαφημίσεις για «μεγεθυντές πέους».

Η κριτική στο ότι η Αυγή, όπως και πολλοί άλλοι ιστότοποι, δέχονται τις διαφημίσεις από το Google Ads θα ήταν βάσιμη αν την έκανε κάποιος που στέκεται κριτικά απέναντι σε αυτό το μοντέλο -πράγματι, ο ιστότοπος 902.gr, που πρόσκειται στο ΚΚΕ, δεν έχει τέτοιου είδους διαφημίσεις (αλλά μόνο διαφημίζει τα έντυπα και τις δραστηριότητες του ΚΚΕ). Από το ΚΚΕ θα ήταν βάσιμη η κριτική προς την Αυγή, από τον Πάσχο Μανδραβέλη φαίνεται υποκριτική -ή κωμική, όταν βλέπουμε ότι την κάνει επειδή τον τσούζει η γκάφα του που προηγήθηκε. Συμπέρασμα: Όταν έχετε κάνει λάθος στο Διαδίκτυο και το αναγνωρίζετε, κάντε το χωρίς περιστροφές… Μην το κάνετε σαν τον Πάσχο.