Συμπληρώνονται σήμερα 3 χρόνια από την ανεξιχνίαστη μαφιόζικη δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ στον Αλιμο.
Παρά τις δηλώσεις του ανεκδιήγητου τότε υπουργού ΠροΠο, Χρυσοχοϊδη, ο οποίος μας διαβεβαίωνε ότι “με ρητή εντολή του πρωθυπουργού θα επισπευστούν οι έρευνες” και έτσι .. “πολύ γρήγορα η αστυνομία θα βρει τους ενόχους και θα τους παραδώσει στην ελληνική δικαιοσύνη”, το αποτέλεσμα το γνωρίζεται. Οχι μόνο δεν έχουν συλληφθεί οι δολοφόνοι του Γιώργου Καραϊβάζ, αλλά δεν έχουμε την παραμικρή αναφορά για την εξέλιξη των ερευνών, πράγμα που είναι ζητούμενο αν συνεχίζονται.
Το ότι η αστυνομία διέρρευσε στον αστυνομικό συντάκτη των Νέων, Βασίλη Λαμπρόπουλο την πληροφορία ότι “διαθέτει στοιχεία για την ταυτότητα και τα κίνητρα των φυσικών και ηθικών αυτουργών”, δεν λέει απολύτως τίποτα. Αλλωστε πριν από μήνες τα ίδια έγραφε και η εφημερίδα Realnews που σημείωνε: “όπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, ναι μεν οι αστυνομικοί έχουν καταλήξει σε συγκεκριμένα πρόσωπα, δεν έχουν όμως ακόμη στα χέρια τους το σύνολο των στοιχείων που απαιτούνται προκειμένου να υποβάλουν στην Εισαγγελία δικογραφία, από την οποία θα προκύψουν αυτόματα και εντάλματα σύλληψης”.
Η κυβέρνηση στριμωγμένη από τις επικρίσεις που δέχεται από την κοινή γνώμη για την αδυναμία της να εντοπίσει τους δολοφόνους του αστυνομικού ρεπόρτερ, -αντιδράσεις που ξεπερνούν τα ελληνικά σύνορα με διεθνείς συνδικαλιστικές δημοσιογραφικές οργανώσεις να στιγματίζουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη γιατί δεν έκανε το αυτονόητο επικηρύσσοντας τους δολοφόνους και ζητώντας τη συνδρομή της Europol για τη διαλεύκανση του φόνου– μπορεί να διοχετεύει μυθεύματα για αποπροσανατολισμό..
Την ίδια μέρα της δολοφονίας σε ανάρτησή μας σημειώναμε: “Υποκειμενική μας θεώρηση είναι ότι όλα τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά υποβάθμισαν την είδηση της μαφιόζικης δολοφονίας του Γιώργου Καραϊβάζ, κι αυτό δεν το θεωρούμε τυχαίο. Σκεφτείτε μόνο τι αντιμετώπιση θα είχε το γεγονός αν υπήρχε οσμή ότι αυτή η εκτέλεση προερχόταν από οργάνωση ένοπλης μειοψηφικής βίας“.
Ας διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις γ’ αυτό το γεγονός.
Διαχρονικά ξέρουμε, από την εποχή του “πρύτανη του αστυνομικού ρεπορτάζ”, Πάνου Σόμπολου, μέχρι στις μέρες μας που “διαπρέπουν” στο αστυνομικό ρεπορτάζ δημοσιολόγοι σαν την Ιωάννα Μάνδρου, τον Βασίλη Λαμπρόπουλομ την Μίνα Καραμήτρου, και την Νάντια Αλεξίου, ποιος είναι ο ρόλος των συγκεκριμένων δημοσιογράφων.
Υπάρχει περίπτωση ο Γ. Καραϊβάζ να αποτελούσε μοναδικό φαινόμενο στην μακρόχρονη δημοσιογραφική πορεία του και να ασκούσε αυτό που ονομάζουμε “αποκαλυπτική δημοσιογραφία”;
Κι αν όχι τότε πώς εξηγούνται οι καίριες τοποθετήσεις του στις περιπτώσεις Λιγνάδη, Φουρθιώτη και “επίορκων αστυνομικών” όπως έγραφε;
Μάλιστα, αμέσως μετά την δολοφονία του Καραϊβάζ η Liberation διέκρινε μία ενδεχόμενη σχέση -σ.σ της δολοφονίας του δημοσιογράφου- με την υπόθεση Λιγνάδη. “Ο άλλοτε διάσημος σκηνοθέτης φέρεται αναμεμειγμένος σε μία σειρά σκανδάλων κατάχρησης εξουσίας. Πολλοί παρατηρητές ισχυρίζονται ότι ο Λιγνάδης διέθετε πολιτική προστασία. Μία ημέρα πριν δολοφονηθεί, ο Καραϊβάζ ανέφερε στην τηλεόραση ότι κάποιοι είχαν προσφέρει στον Λιγνάδη τον απαραίτητο χρόνο, για να καταστρέψει αποδεικτικά στοιχεία”, έγραφε η Γαλλική εφημερίδα.
Και κάτι άλλο. Δεν υπάρχει προηγούμενο, τουλάχιστον στα μεταπολιτευτικά χρονικά, μηχανισμοί του συστήματος να δολοφονούν δημοσιογράφους γιατί τους ενοχλούν οι αποκαλύψεις τους.
Το να στήσεις μια δολοφονία, έχει μεγάλο ρίσκο, ενώ υπάρχουν πιο ανώδυνοι τρόποι για το σύστημα, να καθυποτάξει ένα “προβληματικό” γι’ αυτό δημοσιολόγο.
Αλλωστε όλοι οι εργαζόμενοι στα αστικά ΜΜΕ, γνωρίζουν μέσα στα πλαίσια που μπορεί να κινηθούν.
Τα τελευταία χρόνια είχαμε τρεις δολοφονίες δημοσιογράφων και μια απόπειρα δολοφονίας στην περίπτωση του σαλταρισμένου Χίου.
Εκτός από την περίπτωση του Καραϊβάζ είχαμε την ανεξιχνίαστη εκτέλεση του Σωκράτη Γιόλια, που μόνο στην “αποκαλυπτική δημοσιογραφία” του δεν μπορείς να αποδώσεις, και τον “μυστηριώδη” θάνατο, που αποδόθηκε σε δολοφονία του Παναγιώτη Μαυρίκου.
Το αυτοκίνητο του τελευταίου έπιασε φωτιά ενώ κινείτο στην Αττική Οδό, με αποτέλεσμα να καεί ζωντανός ο εκδότης της «Ακρόπολης».
Να σημειώσουμε ότι ο Μαυρίκος υπήρξε φερόμενος σαν επικεφαλής κυκλώματος δημοσιογράφων – εκβιαστών, ενώ στην συνέχεια αποκαλύφθηκε ότι ήταν στο pay roll της Νέας Δημοκρατίας, επί ηγεσίας της από τον Αντώνη Σαμαρά και μάλιστα η μηνιαία αμοιβή του Μαυρίκου ανερχόταν στο αστρονομικό ποσοστό 18.450 ευρώ!
Οπότε ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να ισχυριστεί κανένας ότι η δολοφονία του έγινε για την “μαχόμενη δημοσιογραφία” που ασκούσε.
Για την απόπειρα δολοφονίας του ακροδεξιού, αλλά και επικίνδυνου γραφικού “Μακελάρη” δεν έχουμε καμιά διάθεση να εμπλακούμε σε αστυνομικά σενάρια. Σε κάθε περίπτωση πάντως μόνο σαν κρύο ανέκδοτο του Σίλα ακούγετε το ενδεχόμενο, η ενέργεια αυτή σε βάρος του εντελώς ανυπόληπτου αυτού τύπου να οφείλεται στην αρθρογραφία του.
Το ερώτημα φυσικά εξακολουθεί να παραμένει: Ποιοι και για ποιο λόγο δολοφόνησαν τον Γ. Καραϊβάζ; Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφερθούμε στην επαγγελματική διαδρομή αυτού του δημοσιογράφου, που μόνο ανέφελη δεν ήταν. Από το ξεκίνημα του. στην φυλλάδα «Ελεύθερη Ώρα» το 1989, μέχρι το 1996, στην δούλεψε στο πλάι του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου -του μακαρίτη ακροδεξιού δημοσιογράφου ο οποίος υπήρξε ο μοναδικός εκδότης που δικάστηκε και φυλακίστηκε για εκβιασμούς- για να καταλήξεις αστυνομικός συντάκτης των τηλεοπτικών καναλιών ΑΝΤ1 και Star Channel, αφού είχε περάσει από πολλά ΜΜΕ.
Πάντος η επιφανειακή αίσθηση που έχουμε μέχρι τώρα είναι ότι σε καμιά περίπτωση η δολοφονία του Καραϊβάζ δεν σχετίζεται με την υποτιθέμενη αποκαλυπτική αρθρογραφία του εκλιπόντος.
Αφήστε μια απάντηση