Ηταν σαν σήμερα 17 Απρίλη του 1958 όταν το “πολιτισμένο” Βέλγιο, εγκαινιάζει μια παγκόσμια έκθεση που της έδωσε τα χαρακτηριστικά μιας λαμπρής γιορτή της μεταπολεμικής Ευρώπης, για να παρουσιάσει τα “επιτεύγματα της τεχνολογίας, και της κουλτούρας”, του τότε σύγχρονου κόσμου.
Περίοπτη θέση στην έκθεση είχε και ο χώρος “Kongorama”,στο πιο κεντρικό σημείο της έκθεσης. Ηταν ένας «ανθρώπινος ζωολογικός κήπος» σε ένα σκηνικό τυπικού Κονγκολέξικου χωριού που είχαν περιφράξει με μπαμπού. Οι Βέλγοι αποικιοκράτες είχαν μεταφέρει απ’ το Κονγκό 183 οικογένειες (273 άνδρες, 128 γυναίκες και 197 παιδιά) με παραδοσιακές φορεσιές. Της είχαν φυλακίσει και τις παρουσίαζαν στους επισκέπτες σαν εκθέματα. Θεωρούσαν “επίτευγμα” του δήθεν πολιτισμένου δυτικού κόσμου το εφιαλτικό αποικιακό παρελθόν τους στην Αφρική.
Δεν πρωτοτύπησαν σ’ αυτό οι Βέλγοι. “Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι” εμφανιζόταν ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, στο Λονδίνο, το Όσλο και το Αμβούργο, κ.α. Μάλιστα υπάρχουν φωτογραφίες με νεαρό Κονγκολέζος να εμφανίζεται σαν “έκθεμα” σε ζωολογικό κήπο της Νέας Υόρκης σε κλουβί που ήταν οι πίθηκοι.
Το «Kongorama» ήταν ο τελευταίος “ανθρώπινος ζωολογικός κήπος” στον κόσμο, ένα γεγονός που ακόμα και σήμερα οι Βέλγοι ντρέπονται και θέλουν να ξεχάσουν.
Και επειδή δεν πρέπει να λησμονούμε τα εγκλήματα του “πολιτισμένου” κόσμου, παραθέτουμε ένα δημοσίευμα από την ιστοσελίδα “Μηχανή του Χρόνου”, που αναφέρεται στο τι προηγήθηκε από τους Βέλγους αποικιοκράτες, μέχρι να δημιουργήσουν “ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους”.
***
Ένας πατέρας κοιτάζει με απόγνωση τα κομμένα μέλη του παιδιού του! Η συγκλονιστική φωτογραφία είναι της αγγλίδας φωτογράφου και ιεραπόστολου Alice Seeley Harris και τραβήχτηκε το 1904 στο Κονγκό.
Το παιδί ήταν ένα ακόμα θύμα του παραλογισμού και της βαναυσότητας του «σφαγέα του Κονγκό». Έτσι έμεινε γνωστός ο βασιλιάς του Βελγίου, Λεοπόλδος Β’
Ο δύστυχος πατέρας ονομάζεται Nsala και έχει μείνει αποσβολωμένος μπροστά στο φρικτό θέαμα. Κοιτάζει το χέρι και το πόδι της μόλις πέντε χρόνων κόρης του της Boali.
Στο πρόσωπό του είναι χαραγμένη η απελπισία. Το κοριτσάκι τιμωρήθηκε με ακρωτηριασμό από τους μισθοφόρους του Λεοπόλδου επειδή ο πατέρας της δεν κατάφερε να συλλέξει την ποσότητα καουτσούκ που του αναλογούσε.
Η μικρή Boali είναι ακόμη ένα θύμα ανάμεσα στα 10 εκατομμύρια Αφρικανούς που θανατώθηκαν από τους μισθοφόρους. Πλήρωσε το «λάθος» του πατέρα της. Μαζί της “τιμωρήθηκαν”, η μητέρα κι ο αδερφός της. Οι μισθοφόροι αρχικά έκοψαν το πόδι και το χέρι του παιδιού. Μετά το σκότωσαν. Αλλά η τιμωρία του Nsala δεν ήταν αρκετή, ούτε τόσο σκληρή όπως θα ήθελαν. Σκότωσαν τον γιο και τη γυναίκα του. Μετά του παρέδωσαν τα κομμάτια της κόρης του. Η ζωή του είχε πια τελειώσει…
Ο Λεοπόλδος “απέκτησε”το Κονγκό στη διάσκεψη του Βερολίνου το 1885, όχι ως αποικία αλλά ως ατομική ιδιοκτησία. Η περιοχή, 76 φορές μεγαλύτερη από το Βέλγιο, ήταν πλούσια σε κοιτάσματα καουτσούκ, ένα περιζήτητο υλικό της εποχής.
Ο Λεοπόλδος διατήρησε την κυριαρχία του στη περιοχή μέχρι το 1908. Στο διάστημα αυτό εξάντλησε κάθε όριο βαναυσότητας απέναντι στους ιθαγενείς εργάτες.
Όποιος δεν ήταν παραγωγικός στη δουλειά του ακρωτηριαζόταν ή μαστιγωνόταν, πολλές φορές μέχρι θανάτου.
Συνολικά περισσότεροι από 10 εκατομμύρια ιθαγενείς θανατώθηκαν έχοντας υποστεί σκληρά βασανιστήρια.
Οι απάνθρωπες τακτικές του έγιναν σταδιακά γνωστές στη Δύση από τους ιεραπόστολους, όπως η Alice Seeley Harris. Μέσω των φωτογραφιών της η παγκόσμια κατακραυγή κατά του Λεοπόλδου δεν άργησε να έρθει στις αρχές του 20ου αιώνα.
Αφήστε μια απάντηση