Στις 2 Μάη η διαρκής ένταση μεταξύ φοιτητών και πρυτανικών αρχών στη Ναντέρ καταλήγει στο κλείσιμο του πανεπιστημίου.
Την επομένη 3 Μάη πραγματοποιήθηκε φοιτητική διαμαρτυρία στην πλατεία της Σορβόννης για τα γεγονότα στη Ναντέρ και την απειλή αποβολής φοιτητών. Οι πρυτανικές αρχές καλούν τις δυνάμεις καταστολής προς αποτροπή τυχόν κατάληψης.
Νέες συλλήψεις. Εκτεταμένες συγκρούσεις στη λεωφόρο Σεν Μισέλ.
Εκατοντάδες τραυματίες, 600 συλλήψεις.
Στις 4 Μάη οι πρυτανικές αρχές της Σορβόννης κλείνουν το πανεπιστήμιο. Για μειοψηφία ακραίων στοιχείων μιλάει η κυβέρνηση Πομπιντού.
Στις 5 Μάη καταλαμβάνεται το κτίριο διοίκησης και οργανώνεται γενική συνέλευση. Υπό αστυνομικό κλοιό το Πανεπιστήμιο της Ναντέρ, που κλείνει.
Και φτάνουμε σαν σήμερα 6 Μάη. Φοιτητές από τη Ναντέρ κατεβαίνουν στο κέντρο του Παρισιού και έπειτα από συνεχή παρενόχληση από τις δυνάμεις καταστολής ξεσπούν βίαια επεισόδια που κρατούν πέντε ώρες.
Τα συνδικάτα των φοιτητών και των πανεπιστημιακών καλούν σε πορεία διαμαρτυρίας για την αστυνομική εισβολή στη Σορβόννη.
Η απαγόρευση συλλαλητηρίων και ο αποκλεισμός μεγάλων τμημάτων στο κέντρο της πόλης βγάζουν 20.000 εξαγριωμένους φοιτητές, πανεπιστημιακούς και μαθητές στον δρόμο. Στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα και πέφτουν οι πρώτες πέτρες (κυβόλιθοι από τον δρόμο).
Ξεσπούν βίαια επεισόδια με την CRS (ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας) να επιτίθεται με ιδιαίτερη βιαιότητα στους διαδηλωτές. Γίνονται μάχες σώμα με σώμα. Απολογισμός 945 καταγραμμένοι τραυματίες ανάμεσα τους 345 αστυνομικοί και 422 συλλήψεις.
Υ.Γ: Το Γαλλικό ΚΚΕ χαρακτηρίζει «ταραχοποιά στοιχεία» τους διαδηλωτές. Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Αν και ήταν αρκετά χρονοβόρα διαδικασία, θεωρήσαμε σκόπιμο να αναρτήσουμε στο διαδίκτυο, ολόκληρο το ένθετο περιοδικό – αφιέρωμα που είχε κάνει η εφημερίδα “Documento” για τον “Γαλλικό Μάη του ’68”.
Εχουν περάσει πενήντα έξη ολόκληρα χρόνια, και όμως το γεγονός ότι υπήρξε μια εποχή που χιλιάδες νεολαίοι ξεχύθηκαν στους δρόμους της Γαλλίας απαιτώντας με σαρκαστική διάθεση να έρθει η “φαντασία στην εξουσία”, είναι κάτι που ακόμα και στις μέρες μας είναι σημείο αναφοράς.
Στο σχετικό αφιέρωμα μιλάνε πρωταγωνιστές αυτών των γεγονότων – παράλληλα παρακολουθούμε ιστορικές φωτογραφίες της εποχής- και ταυτόχρονα διαβάζοντας το βρίσκεις κάποιες απαντήσεις, πειστικές ή όχι είναι μια άλλη συζήτηση, σε καίρια ερωτήματα. Οπως π.χ γιατί πήγε στράφι κι αυτή η εξέγερση.
Μειονέκτημα του αφιερώματος είναι ότι αποφεύγει να αναφερθεί στην κατάληξη που είχαν ηγέτες αυτής της εξέγερσης – όπως ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ- που αφομοιώθηκαν στην πορεία και υποκλήθηκαν στο αστικό σύστημα.
Τα κεφάλαια του αφιερώματος:
* Νίκος Θεοδοσίου: Σημειώσεις για μια άνοιξη που δεν θέλει να τελειώσει
* Μάκης Καβουριάρης: “Ο Μάης τελείωσε επειδή δεν υπήρχε κόμμα να συντονίσει όλη αυτή την εξέγερση”
* Τέος Ρόμφος: Η φωνή της αλήθειας
* Ροβήρος Μανθούλης: Μια εξέγερση σαν έργο τέχνης
* Ζαν – Ζακ Λεμπέλ: “Η νύχτα των οδοφραγμάτων παραμένει μια στάλα αιωνιότητας”
* Γιώργος Στεφανίδης: Για τα παιδιά που τραγουδούν την γέννηση του νέου κόσμου
* Ο Μάης του ’68 μέσα από τον φακό του Μπρινό Μπαρμπε.
Οι Ελληνες φοιτητές το 1968 στη Γαλλία
Ο Γαλλικός Μάης ’68 τελείωσε επειδή δεν υπήρχε κόμμα να συντονίσει όλη αυτή την εξέγερση
Αφήστε μια απάντηση