Γράφει ο Νίκος από Βόλο
Στο χώρο των κλασικών ρεβιζιονιστών – αν καλώς θυμόμαστε – αντίστοιχη περίπτωση με τον Καραμπελιά υπήρξε ο (πολύ της μόδας στα μέσα της δεκαετίας του 1960) Γάλλος Ροζέ Γκαρωντύ. Μόνο που αυτός δεν γνώριζε τον Χριστόδουλο, το Γιανναρά και το Ράμφο, κι έτσι τελικά κατέληξε να κάνει το προσκύνημά του στον Αλλάχ της Μέκκας.
Τούτος δω είχε άλλα… ερεθίσματα, καθώς του έλαχε να ζει στην παπαδοκρατούμενη Ελλάδα των δέκα χιλιάδων μοναστηριών!
Έτσι κι αλλιώς πάντως, το κοινό στοιχείο σε όλες τις μεταμορφώσεις και μεταλλάξεις αυτού του “δικού μας” χαμαιλέοντα είναι ο πυρήνας της φιλοσοφία που τον διακρίνει: ο πιο ακραίος υποκειμενικός ιδεαλισμός, με υπερτονισμό του στοιχείου του “εγώ” του.
Γιώργος Καραμπελιάς και αποθέωση του “εγώ” είναι δύο… φιλοσοφικές έννοιες που “πηγαίνουν πακέτο”. Κάτι αντίστοιχο ή μάλλον ανάλογο με το κυρίαρχο στοιχείο που χαρακτήριζε και τον παλαιότερο εκείνο των.. Μητσοτάκηδων, εκείνον που κουνώντας τον ωμό του, σε κάθε δέκα λέξεις που διατύπωνε οι έξι τουλάχιστον ήταν ρήματα πρώτου προσώπου με υποκείμενο “εγώ”. (Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Αυτό το “εγώ” υπήρξε αναμφισβήτητα και η πρώτη τη τάξει ιδεολογικοπολιτική κληρονομιά, την οποία άφησε ο γέρο Μητσοτάκης στον ακατονόμαστο διάδοχό του, ως ευχή μαζί και κατάρα…).
Με τη διαφορά ότι αφενός μεν ο “ψηλός και άχαρος” εκείνος Μητσοτάκης -στον μακρό κι ολότελα ανωφελή για την κοινωνία πολιτικό του βίο- παρουσίασε πολύ λιγότερα συμπτώματα ιδεολογικού χαμαιλέοντα, σε σχέση με τον Καραμπελιά –ενώ αφετέρου ο “απύλωτος” Καραμπελιάς, εν αντιθέσει προς το Μητσοτάκη, προορίζεται πάντοτε για θλιβερός κομπάρσος κι όχι για πρωταγωνιστής του συστήματος εκμετάλλευσης, όσους όρκους πίστεως κι αν του δώσει, καθώς βαδίζει προς τα μαύρα τα γεράματα και το πλήρες κι οριστικό του … ξεκούτιασμα!
Απόλυτος προορισμός, κατά τους … “ιερούς πατέρας” Αυγουστίνο και Καλβίνο, βοήθειά μας.
Τι να γίνει κύριε Γιώργο Καραμπελιά μας: αυτά έχει η ζωή των πιστών χριστιανών! “Μωραίνει γάρ Κύριος ον βούλεται απολέσαι”-έτσι έλεγε ένα παμπάλαιο τσιτάτο των θρησκόληπτων κι ο κύριος Καραμπελιάς, όπως διατείνεται… πιστεύει ολόθερμα …”εις τον Κύριον”! Ας πρόσεχε!!
Αφήστε μια απάντηση