Του Σταύρου Μαυρουδέα
5/6/2013
Ο «Ριζοσπάστης» της 4/6/2013 περιείχε μία έκπληξη από αυτές που δεν μας συνηθίζει ο Περισσός τον τελευταίο καιρό. Έστω και κατόπιν εορτής (καθώς η 2η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε ολοκληρωθεί ήδη δύο ημέρες προηγουμένως) ο Φάνης Παρρής (νεότευκτο μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής) συνέγραψε πόνημα στη στήλη «Αποκαλυπτικά» (που παρεμπιπτόντως μάλλον σινερομάντζο θυμίζει) όπου επικρίνει την τοποθέτηση του Γιώργου Ρούση σχετικά με την στάση των κομμουνιστών όσον αφορά το ζήτημα της κυβερνητικής εξουσίας. Έστω και έτσι η συμμετοχή του Περισσού σε ένα ευρύτερο διάλογο και αντιπαράθεση μέσα στην Αριστερά (τώρα που εντελώς οπορτουνιστικά ξαναανακάλυψε τον όρο) θα ήταν ευπρόσδεκτη. Όμως μάλλον για κάτι άλλο πρόκειται.
Το κείμενο του Φ.Παρρή αυτό καθ’ εαυτό είναι άνευ σημασίας. Πρόκειται για τις συνηθισμένες στρεψοδικίες μεσαιωνικών καλόγηρων στις οποίες επιδίδονται μετά μανίας οι κονδυλοφόροι του Περισσού. Η συνταγή είναι γνωστή και τετριμμένη. Παίρνουμε ένα τσιτάτο κάποιου κλασικού του Μαρξισμού, το απομονώνουμε από το ιστορικό και πολιτικό του πλαίσιο, αν χρειαστεί το περικόπτουμε καταλλήλως και presto: κατατροπώθηκε ο άθλιος οπορτουνιστής. Φυσικά η μεθοδολογία αυτή δεν έχει καμία σχέση με τον Μαρξισμό και την υλική ζωντάνια του κόσμου της εργασίας και της ταξικής πάλης. Ευδοκιμεί μόνο μέσα σε αποστεωμένα και ψευδεπώνυμα γραφειοκρατικά ιερατεία που αδιαφορούν για την πραγματική ταξική πάλη και το μόνο που τα απασχολεί είναι η ιδιοκτησία κάποιων κειμηλίων από τα οποία αντλούν τη νομιμοποίηση τους.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η εκ των υστέρων παρέμβαση του Περισσού σε ένα ζήτημα (αυτό της στάσης απέναντι στην κυβερνητική εξουσία) που αποτέλεσε πεδίο μίας ανοικτής και δημοκρατικής αντιπαράθεσης στον διάλογο της 2ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στρεψοδικία πρώτη του νεοσσού της ιδεολογικής επιτροπής (και των μεντόρων του): Η άποψη του Γ.Ρούση χρεώνεται στο σύνολο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όταν γνωρίζουν πολύ καλά ότι υπάρχουν και άλλες απόψεις. Επιπλέον, η άποψη του Γ.Ρούση είναι σαφής και φυσικά δεν μιλά για κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας όπως αυτή του 1917 που επικαλείται ο φέρελπις νεανίας του Περισσού.
Στρεψοδικία δεύτερη: εάν η άποψη που εξέφρασε ο Γ.Ρούσης είναι συνώνυμη με τον οπορτουνισμό και την ταξική προδοσία τότε τι έχει να πει ο Φ.Παρρής και οι συν αυτώ για το κόμμα τους που αυτή ακριβώς την άποψη την είχε στο πρόγραμμα του μέχρι και το τελευταίο συνέδριο; Επιπλέον έχει να πει κάτι για την άθλια δεξιά κακοποίηση της στάσης απέναντι στην κυβερνητική εξουσία που αποτέλεσε ο Τζανετακισμός και στην οποία όλη η σημερινή ηγεσία του συμμετείχε και για την οποία επίσημη αυτοκριτική δεν έχει ακόμη υπάρξει;
Εάν έτσι έχουν τα πράγματα τότε προς τι αυτή η «έκτακτη συμμετοχή» στο διάλογο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Υπάρχει κάτι που ενοχλεί την ηγεσία του ΚΚΕ στις αποφάσεις της συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Γιατί ξοδεύει τον χρόνο της με τους «άθλιους οπορτουνιστές» και δεν τους αφήνει στη μοίρα τους;
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να δει κανείς τι κατατρύχει το ιερατείο του Περισσού. Είναι ο φόβος ότι μπορεί να προκύψει ένα μάχιμο αριστερό πολιτικό μέτωπο μέσα στην ελληνική κοινωνία που θα μπορέσει να κινητοποιήσει τις πλατειές λαϊκές μάζες και να αντιπαλέψει την ελληνική αστική τάξη και τους ευρωπαίους «πάτρωνες» της. Κάτι τέτοιο θα κάνει ακόμη πιο αισθητή την πολιτική ένδεια και τον διαλυτικό ρόλο της ηγεσίας του ΚΚΕ. Αυτό που ενοχλεί είναι η πολιτική απόφαση της 2ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να κινηθεί άμεσα στην κατεύθυνση αυτή. Η απόφαση αυτή οδηγεί στην ανάληψη αποφασιστικών και άμεσων πρωτοβουλιών για την συγκρότηση αυτού του πολιτικού μετώπου που το έχει άμεση ανάγκη ο κόσμος της εργασίας και η Αριστερά σήμερα. Οι πραγματικοί κομμουνιστές οφείλουν να είναι πρωτοπόροι στην προσπάθεια αυτή. Αυτό είναι που φοβίζει το ιερατείο του Περισσού και γι’ αυτό προσπαθεί απεγνωσμένα να ανακατέψει ζητήματα και απόψεις. Δεν το προβληματίζει καθόλου η σημερινή κινηματική άπνοια και δεν δίνει δεκάρα για το αντιδραστικό οδοστρωτήρα της ΕΕ και της ελληνικής αστικής τάξης που κάθε μέρα ισοπεδώνει λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα. Θα έπρεπε όμως να προσέχει περισσότερο γιατί δεν ζούμε σε χώρα Λαιστρυγόνων. Ο λαός μας εκτός από την έκφραση για την αλεπού στο παζάρι έχει και την άλλη για τα κρεμαστάρια.
Εστάλη από:http://stavrosmavroudeas.wordpress.com
Αφήστε μια απάντηση