Τουρκία: «Ξέρουμε τον δολοφόνο. Θα λογοδοτήσει»

11220074_979338262107849_4005456340611314594_nΠηγή: «Πριν»

Σοκαρισμένοι πληροφορηθήκαμε, την επίθεση στην πορεία για την Ειρήνη στην Άγκυρα, το Σάββατο 10 Οκτωβρίου, στις 10:05 το πρωί. Μια επίθεση χαρακτηριστική του σκοταδισμού και της βαρβαρότητας των ισλαμοφασιστών του ISIS που έγινε σε πλήρη συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο της Τουρκίας. Στην επίθεση αυτή πάνω από 100 άτομα έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 250 τραυματίστηκαν σοβαρά. Ήταν το πιο ισχυρό χτύπημα, στην αριστερά, στα κινήματα και την δημοκρατία στη Τουρκία, μετά τη χούντα του Εβρέν.

Με τη πεποίθηση πως η έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη είναι χρέος του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, ξεκινήσαμε λίγες μέρες μετά για τη Κωνσταντινούπολη. Μια 8μελής αποστολή αποτελούμενη από τους Μάρκου Κώστα, Ρέππα Ντίνα, Ιωαννίδου Γιώτα, Τουλγαρίδη Κώστα και Βέζου Θάνια μέλη της Π.Ε., εκλεγμένους συνδικαλιστές και μέλη της επιτροπής διεθνών σχέσεων της οργάνωσης και από τη νΚΑ, οι Δημήτρης Βογιατζίδης, Κώστας Γούσης και Κώστας Φουρίκος, μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου και της ομάδας διεθνών σχέσεων της οργάνωσης, βρεθήκαμε εκεί για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας, αλλά και την αποφασιστικότητά μας να βρούμε κοινούς τρόπους για να παλέψουμε απέναντι στο φασισμό, τη καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον πόλεμο.

Απέναντι σ’ αυτή την επίθεση, τον εκφασισμό των δομών του τουρκικού κράτους και τον ανοιχτό πόλεμο που έχει κυριολεκτικά εξαπολύσει ο Ερντογάν στους Κούρδους του νότου της χώρας, στην αριστερά, τα κινήματα αλλά και κάθε φωνή δημοκρατίας που υψώνεται στη Τουρκία, είναι χρέος μας να είμαστε παρόντες και εκεί αλλά και σένα αντίστοιχο μέτωπο που θα υψωθεί και στη δική μας χώρα.

Στην αποστολή συμμετείχε και ο Σείντ Αλντογάν, ανταποκριτής της εφημερίδας Εβρενσέλ στην Αθήνα.

Η χρονική στιγμή που επιλέξαμε να γίνει η αποστολή ήταν πολύ δύσκολη και το γνωρίζαμε. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες μας στη Τουρκία, έχουν χάσει τους δικούς τους ανθρώπους, αυτούς που πάλευαν μαζί χρόνια, αυτούς που είχαν μαζί συλληφθεί, διωχθεί και σε πολλές περιπτώσεις φυλακιστεί. Βρεθήκαμε με συναγωνιστές/ριες και συντρόφους/ισσες που είχαμε βρεθεί και παλιότερα αλλά και με συναγωνιστές/ριες που γνωρίζαμε για πρώτη φορά. Η απάντηση όλων πως τώρα νιώθουμε πως δεν είμαστε μόνοι μας, ήταν μια πρώτη επιβεβαίωση της αποστολής μας. Ταυτόχρονα φυσικά, σε μια Μέση Ανατολή που πραγματικά φλέγεται, δεν μπορούσε η αποστολή μας να μην προσπαθήσει να συμβάλλει και για το συντονισμό και τη προσπάθεια δημιουργίας ενός αντιιμπεριαλιστικού, αντιφασιστικού, αντιπολεμικού μετώπου στην ευρύτερη περιοχή

Φτάσαμε στην Κωνσταντινούπολη την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου και ήδη από την πρώτη στιγμή ήταν εμφανές ότι η πόλη είναι έξω από τους συνηθισμένους ρυθμούς της. Τα ραδιόφωνα υπό τους ήχους βομβαρδισμών και εθνικιστικών εμβατηρίων μιλούσαν για «τους τούρκους στρατιώτες που μάχονται στο Νότο, υπέρ της ακεραιότητας της πατρίδας».

Πρώτος σταθμός της αποστολής μας τα γραφεία της τηλεόρασης Χαγιάτ Τιβι και της εφημερίδας Εβρενσέλ, όπου έγινε συνάντηση με το διευθυντή της. «Δεν αναγνωρίζουμε την απαγόρευση. Μη φοβάσαι – μη σωπαίνεις». Αυτός ήταν ο τίτλος της εφημερίδας του Κόμματος Εργασίας (ΕΜΕΡ), μία από τις εφημερίδες που αψήφησαν την απαγόρευση του Ερντογάν σε οποιαδήποτε αναφορά στη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα με πρόσχημα το πένθος. Αντίστοιχο και το μεγάλο πανό που κρέμονταν από το κτίριο των σωματείων των μηχανικών στην πλατεία Ταξίμ «Πενθούμε, αλλά δε φοβόμαστε».
Αυτό ίσως συμπυκνώνει και τη μάχη που δίνεται αυτή τη στιγμή στην Τουρκία μια βδομάδα πριν τις εκλογές. Θα κυριαρχήσει ο τρόμος ή η στρατηγική της έντασης θα γυρίσει μπούμερανγκ στον Ερντογάν και το βαθύ κράτος της Τουρκίας;

Η άφιξή μας στην πλατεία Ταξίμ συνέπεσε με μια μικρή διαδήλωση των εργαζομένων στα καταστήματα του επισιτισμού της περιοχής, στους πολυσύχναστους γύρω δρόμους, με κεντρικό σύνθημα να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι της βομβιστικής επίθεσης.

Η πρώτη μας συνάντηση με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του Κόμματος εργασίας (ΕΜΕΡ) δεν ήταν εύκολη, καθώς το κλίμα, όπως και σε όλα τα στέκια της αριστερής που επισκεφτήκαμε, ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο. Οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν γύρω από τις συγκεντρώσεις που είχαν προγραμματιστεί την επόμενη μέρα σε δεκάδες πόλεις καθώς έκλεινε μια βδομάδα από την αιματηρή επίθεση. Πολλοί φοβούνται ότι μετά το Ντιαμπαρκίρ, το Σουρούτς και την Άγκυρα ίσως επόμενος στόχος επίθεσης να είναι η Κωνσταντινούπολη.

Το Σάββατο η μέρα ξεκίνησε με τη συνάντηση μας με τα με συνδικάτα εργαζομένων στο δημόσιο, μηχανικών και υγείας που έγινε στα γραφεία του συνδικάτου της εκπαίδευσης (Egitim-Sen). Το συνδικάτο αυτό ανήκει στην αριστερού ταξικού προσανατολισμού συνομοσπονδία των δημοσίων υπαλλήλων ΚΕΣΚ, που ιδρύθηκε το 1995 και είναι μία από τις τέσσερις που υπάρχουν στην Τουρκία. Τα συνδικάτα αυτά συνδιοργάνωναν την πορεία ειρήνης του Σαββάτου στην Άγκυρα, όπου συμμετείχαν μαζικά με 90 λεωφορεία. Συμμετέχουν στο μεγάλο μπλοκ της ειρήνης (Baris Bloku) που συγκροτήθηκε μετά την αιματηρή επίθεση στο Σουροότς το καλοκαίρι και συμμετέχουν συνδικάτα και κόμματα από όλα τα κόμματα της αριστερός μέχρι και τις παρυφές των κεμαλιστών. Η συζήτηση έγινε σε μια ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη υπό το βλέμμα των συντρόφων και των συντροφισσών που έχασαν τη ζωή τους στην Άγκυρα, οι φωτογραφίες των οποίων κάλυπταν τους γύρω τοίχους.

10460781_979338548774487_704638862050689439_nΣε περίοπτη θέση μαζί με λουλούδια η φωτογραφία του Baris Sehidimiz, συνδικαλιστή που δραστηριοποιούνταν στο παράρτημα που βρισκόμασταν, η κηδεία του οποίου γινόταν την ώρα της συνάντησης αφότου υπέκυψε στα τραύματά του στο νοσοκομείο. Η αποστολή μας εξέφρασε τα πιο θερμά συλλυπητήρια του ΝΑΡ και της νΚΑ στα συνδικάτα, διάβασε την ανακοίνωση της ΑΔΕΔΥ και μετέφερε μήνυμα κοινού και συντονισμένου αγώνα για να μπει φραγμός στα σχέδια του ιμπεριαλισμού και του Ερντογάν. Οι συνδικαλιστές δήλωσαν αποφασισμένοι να μην κάνουν πίσω και να συνεχίσουν τον αγώνα για ειρήνη και μια δημοκρατική κοινωνία χωρίς διαχωρισμούς φυλής, θρησκείας, χρώματος, ανάλογα με το μόχθο του καθένα.

Αμέσως μετά τη συνάντηση, οι γυναίκες της αποστολής συμμετείχαν σε συνάντηση με γυναίκες συνδικαλίστριες στο συνδικάτο των σιδηροδρομικών, όπου μόνο το τμήμα Κωνσταντινούπολης είχε 14 νεκρούς στην Άγκυρα. «Τις σημαίες που έπεσαν κάτω, των νεκρών, εμείς θα ης σηκώσουμε να πάμε παραπέρα» Έχοντας αυτή τη συγκλονιστική δήλωση κατά νου, πορευτήκαμε όλοι μαζί προς το χώρο της συγκέντρωσης. Στο οδόστρωμα, δίπλα στην πλατεία, αύρες και πάνοπλοι αστυνομικοί με το δάκτυλο στη σκανδάλη. Πάνω στην πλατεία περιφρούρηση, πόνος και μίσος. Συνδικαλιστές/τριες με γιλέκα του «μπλοκ της ειρήνης» έκαναν έλεγχο σε όσους εισέρχονταν στην πλατεία ακόμη και με ανιχνευτές μετάλλου. Η εικόνα της συγκροτημένης περιφρούρησης έσπαγε το φόβο και έδινε αυτοπεποίθηση στον κόσμο.

Οι γύρω δρόμοι συνέχιζαν να είναι πολύβουοι και ρέοντες. Σαν ποταμοί που χωρίζουν διαφορετικούς κόσμους. Τον επίσημα οριζόμενο φυσιολογικό και αυτόν που πραγματικά υπάρχει γιατί θέλει να κραυγάσει τον πόνο των αισθήσεων του και να μην καταπιεί τη σιωπή του. Σφιγμένα πρόσωπα και γροθιές εντός της πλατείας. Με συμφωνία όλων δεν υπήρχαν κομματικά πανό και σημαίες, αλλά μόνο μαύρα πλακάτ που έγραφαν: «γνωρίζουμε τους δολοφόνους». Προσκλητήριο νεκρών. Παύση. Ενός λεπτού σιγή… Μαύρα μπαλόνια με τα ονόματα τους αφήνονται στον αέρα, για να κουβαλήσουν τις προσδοκίες των νεκρών ψηλά και τον πόνο της υπόσχεσης πάνω από τον ουρανό της Πόλης. Το θεατρικό τεσσάρων κοριτσιών στο τέλος εξέφρασε, όπως μόνο η τέχνη μπορεί, τα αισθήματα των ανθρώπων. Ο θρήνος κατέληξε σε έναν κούρδικο χορό στον οποίο πήραν μέρος πολλοί συγκεντρωμένοι. Ήταν ο ίδιος χορός που έχει αποθανατιστεί στα βίντεο την ώρα της έκρηξης. Είναι τότε που ανακαλύπτεις ότι ακόμη κι ο πόνος είναι πολύτιμος όταν μπορείς να τον μοιράζεσαι.

Η συνάντηση με το ΕΜΕΡ που ακολούθησε ήταν αντίστοιχα σημαντική, αποκαλυπτική και διαφωτιστική. Οι αγωνιστές του κόμματος υπογραμμίζουν το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργεί το επίσημο κράτος και ολόκληρο το σύστημα εξουσίας Ερντογάν τόσο πριν όσο και μετά την επίθεση. Υπογραμμίζουν τις σχέσεις αυτού του συστήματος με την ίδια την επίθεση. Το χτύπημα των μπλοκ της πορείας από την αστυνομία, αμέσως μετά την έκρηξη με χημικά και γκλοπς. Μια αστυνομία που έλαμψε διά της ασυνήθιστης απουσίας της με ύποπτο τρόπο λίγο πριν την επίθεση. Υπενθυμίζουν τις δηλώσεις του Ερντογάν πριν τις εκλογές της 7ης Ιούνη όταν ο ίδιος σημείωνε με νόημα: «δώστε μου 400 βουλευτές να λύσω τα προβλήματα με ηρεμία αλλιώς θα επικρατήσει το χάος».

Μας εξηγούν όμως και όλα όσα επακολούθησαν των εκλογών: τον πόλεμο που ουσιαστικά κηρύχτηκε απέναντι στους Κούρδους στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας μετά από αυτές τις εκλογές. Το πως διακόπηκε η ειρηνευτική διαδικασία και οι μέχρι τότε διαπραγματεύσεις για το Κουρδικό. Πως άρχισαν να αποκλείονται από τον στρατό ολόκληρες περιοχές Κούρδων με ολοήμερη απαγόρευση κυκλοφορίας, αποτροπή εισόδου και εξόδου και στέρηση στοιχειωδών αγαθών για επιβίωση όπως νερό και φαγητό. Πως η ειδική αστυνομία πυροβολεί στο ψαχνό σκοτώνοντας ακόμη και 24 άτομα σε μία μέρα (όπως έγινε στην περιοχή Τσίσρε) και μετά ανακοινώνει τις απώλειες ως κομμάτι των «αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων». Μας τονίζουν το γεγονός ότι ακόμη και 3 βουλευτές από τη Γερμανία που επισκέφτηκαν τέτοιες περιοχές δήλωσαν ότι αντίκρισαν καμένα παράθυρα, πόρτες γεμάτες τρύπες από σφαίρες, πυρπολημένες δεξαμενές και εικόνες ενός στρατού που φέρεται ως κατοχικός.

Μας μιλούν όμως και για την Τουρκία την επομένη του χτυπήματος της Άγκυρας. Με την καλλιέργεια κλίματος τρομοκρατίας και αποφάσεις όπως η απαγόρευση δημοσιοποίησης ειδήσεων από τις εφημερίδες (που έσπασε στην πράξη από την εφημερίδα του ΕΜΕΡ Εβρενσέλ και άλλες μεγάλες εφημερίδες όπως η Χουριέτ), τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφου που παρατηρήθηκε και το κλίμα επιθέσεων ακόμη και σε social media από υποστηρικτές του Ερντογάν και ακροδεξιούς που πανηγύριζαν για την επίθεση. Γι αυτό όπως σημείωναν οι ίδιοι οι αγωνιστές του ΕΜΕΡ «οι ποιο μαζικές διαδηλώσεις είναι οι κηδείες», με το σύνθημα «δολοφόνε Ερντογάν» να δονεί την ατμόσφαιρα.

Υπόσχεση για νικηφόρες μάχες και στις δυο πλευρές του Αιγαίου

1204Η αποστολή στην Τουρκία, η συνάντηση με τα συνδικάτα που διοργάνωσαν τη μεγάλη πορεία για την Ειρήνη στην Άγκυρα και με την ηγεσία του ΕΜΕΡ, οι φωτογραφίες με τους νεκρούς τους σε κάθε τοίχο, τα βουβά μα πεισμωμένα πρόσωπα στη συγκέντρωση, ο θρήνος και η οργή που καθρέφτιζαν τα μάτια τους και ανακλούσε η φωνή τους όταν φώναζαν το σύνθημα: «Ξέρουμε τον δολοφόνο, θα λογοδοτήσει», σε ακολουθούν όταν επιστρέφεις στην Ελλάδα. Τώρα δικαιώνονται όσοι σε δίδαξαν ότι το πρώτο καθήκον του επαναστάτη είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη.

Η Τουρκία, χώρα του αναπτυγμένου καπιταλισμού, με την Istanbul και την Ankara να αποτελούν τις μεγάλες καπιταλιστικές μητροπόλεις της, χώρα με την ποιο ακραία καταστολή, όπου ο ολοκληρωτισμός και ο φασισμός είναι το μέσο διακυβέρνησης απέναντι στο εργατικό και αριστερό κίνημα της χώρας, απέναντι στις εθνότητες που ζουν εκεί.

Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών με αποκορύφωμα τις μαζικές δολοφονίες στη διαδήλωση της Άγκυρας σηματοδοτούν νέα συνθήκη. Το εργατικό κίνημα και η αριστερά στην Τουρκία μας χρειάζεται! Νιώσαμε τη μεγάλη τους συγκίνηση από την παρουσία της αποστολής μας λίγες μόλις ημέρες μετά τη δολοφονική επίθεση. Οι δυο μεγάλες διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον τουρκικό και κουρδικό λαό, ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γεννούν τη φτώχεια και την προσφυγιά, διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις, αποτελούν τις πρώτες έμπρακτες εκδηλώσεις εναντίωσης στην νέα πραγματικότητα στην Τουρκία, στην Ελλάδα και γενικότερα στην περιοχή.

Η γειτονιά μας φλέγεται! Από τη Συρία και το Ιράκ μέχρι την Παλαιστίνη, την Τουρκία και την Ελλάδα ο πόλεμος, η φτώχεια και τ’ αποτελέσματα τους στην προσφυγιά και τη μετανάστευση, με διαφορετικό τρόπο, άλλες ταχύτητες και ποιότητα, επιδρούν στην εργατική τάξη και την ταξική πάλη σε ολόκληρη την περιοχή. Ο φασισμός και ο ρατσισμός, η επίσημη πολιτική της Τουρκικής κυβέρνησης δεν είναι αποκλειστικό της «προνόμιο». Οι νεοφιλελεύθεροι κανίβαλοι «στήνουν» παιχνίδι ενίσχυσης του μίσους, του ρατσισμού, του φασισμού και της μισαλλοδοξίας με βάση το προσφυγικό και μεταναστευτικό σε όλες ας χώρες. Αν η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να ξεφύγει δια του Κουρδικού ζητήματος από τη λαϊκή δυσαρέσκεια που έχουν δημιουργήσει τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, στην Ελλάδα των μνημονίων, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες επιδιώκεται να γίνουν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, για τους ίδιους λόγους!

Οι ιδιαίτερες επιδιώξεις των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και των αστικών τάξεων των χωρών δημιουργούν τεράστιους κινδύνους για τους λαούς και για την ειρήνη στην περιοχή. Με διαφορετικό τρόπο σε κάθε χώρα, αλλά είναι φανερό ότι οι εργατικές τάξεις και οι λαοί στην Τουρκία, στη Συρία, στην Παλαιστίνη, στην Ελλάδα, στο Ιράκ, βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα σοβαρότατων πολεμικών και οικονομικών ανταγωνισμών, μέρος ενός ευρύτερου καπιταλιστικού σχεδίου για το ξεπέρασμα της κρίσης. Η δημιουργία ενός μεγάλου αντιπολεμικού- αντιιμπεριαλιστικού-αντιφασιστικού-δημοκρατικού κινήματος στην περιοχή, με ισχυρό τον αντικαπιταλιστικό του προσανατολισμό, ικανού να σηκώσει φράχτη απέναντι στην επιθετικότητα κεφαλαίου κι ιμπεριαλιστών, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία.

Η εκδήλωση αντιπολεμικών διαδηλώσεων ταυτόχρονα και στις δυο πλευρές του Αιγαίου, η κοινή συγκέντρωση από τη μια και από την άλλη πλευρά του Έβρου ενάντια στο φράχτη, στις κοινές περιπολίες ελληνικών και τουρκικών δυνάμεων καταστολής, στη Frontex, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι κοινές πρωτοβουλίες για τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών, είναι ορισμένες από τις κοινές δράσεις που προτείνεται να εκδηλωθούν το επόμενο διάστημα στο μαζικό κίνημα, στα συνδικάτα, στις πολιτικές οργανώσεις στην Ελλάδα και στην Τουρκία.

Έχοντας επίγνωση ότι οι λαοί δεν επικοινωνούν μεταξύ τους με αυθεντικό τρόπο αλλά διαμεσολαβούν πάντα τα πολιτικά και οικονομικά επιτελεία δια μέσου των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, η αναγκαιότητα του συντονισμού και του εργατικού διαλόγου γίνεται μέγιστη για την ανάπτυξη της πάλης αλλά και για να καταρρίπτονται μύθοι. Ένας τέτοιος, ευρέως διαδεδομένος μύθος κατέρρευσε το τελευταίο βράδυ της αποστολής στην Istanbul, εντυπωσιάζοντας όλους μας.

Οι σύντροφοι από το ΕΜΕΡ έβαλαν κυριολεκτικά τα γέλια όταν τους είπαμε ότι ο ελληνικός λαός φοβάται ότι αν κάνει απόπειρα να συγκρουστεί με την ΕΕ, τον περιμένει πολεμική σύρραξη με την Τουρκία. «Η Τουρκία είναι απολύτως ανίκανη να συμμετέχει σε τέτοια σενάρια. Με όλα τα μέτωπα ανοιχτά – Κουρδικό, Συρία σε όλο το μήκος των συνόρων της δεν μπορεί να ανοίξει και άλλο μέτωπο», μας απάντησαν με βεβαιότητα!

‘Εχοντας στην καρδιά μας, τον πόνο στο βλέμμα των αγωνιστών συντρόφων που βρέθηκαν στο κέντρο της έκρηξης και έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους και την αποφασιστικότητα τους να συνεχίσουν τον αγώνα πιο μαχητικά, συνειδητοποιείς ότι η νίκη είναι η μόνη επιλογή! Και δώσαμε υπόσχεση να συμβάλλουμε για να νικήσουν οι λαοί και στις δυο πλευρές του Αιγαίου!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *