Μας έχει φλομώσει στο παραμύθι ο Σ. Κασσελάκης; Είναι από αυτούς που όχι µόνο αγοράζουν φθηνά τον κόπο των άλλων, αλλά και τον πωλούν ακριβά προκειμένου να αποκομίσουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος;

Υποθέτουμε ότι το πεντασέλιδο δημοσίευμα που έχει σήμερα το “Πρώτο Θέμα” για τον επίδοξο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι ο μπούσουλας στους βουλευτές του κυβερνητικού κόμματος και στα κυβερνητικά δημοσιογραφικά φερέφωνα της Ν.Δ., για να αποδομήσουν το αφήγημα μερίδας στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, για τον “φρέσκο αέρα” που φέρνει η υποψηφιότητα για την προεδρία του κόμματος του Σ. Κασσελάκη.

Αυτό όμως είναι το λιγότερο και ποσώς μας ενδιαφέρει. Ανεξάρτητα, λοιπόν, απ’ τις όποιες σκοπιμότητες των κειμένων του φιλοκυβερνητικού εντύπου που αναφέρονται στο βιογραφικά του Κασσελάκη, δυο είναι τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν. Το πρώτο που διαπιστώνει κανείς, απ’ την ανάγνωση των συγκεκριμένων άρθρων, είναι πόσο εύκολα μπορεί ένας επικοινωνιακός μηχανισμός να σου φτιάξει μια εικόνα που δεν ανταποκρίνεται ούτε στο ελάχιστο με την πραγματικότητα. Και εδώ μιλάμε για τα “κατορθώματα” του επικοινωνιακού μηχανισμού του Κασσελάκη. Το δεύτερο είναι το πόσο αποτελεσματικά μπορεί να παραμυθιαστεί ένας κόσμος που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός και να αγοράζει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Και εδώ αναφερόμαστε σε κάποια απ’ τα 30 άτομα που υπέγραψαν για την υποψηφιότητα Κασσελάκη και για ορισμένες άλλες δημόσιες τοποθετήσεις.

“Το κράμα αυτοαναφορικότητας, αλαζονείας και ναρκισσισμού που, κατά πολλούς, εκπέμπει ο Στέφανος Κασσελάκης η αλήθεια είναι ότι αρχίζει να κουράζει. Τα συντρόφια του ΣΥΡΙΖΑ όμως θα πρέπει να του στήσουν άγαλμα. Και ο λόγος είναι απλός: ζωντάνεψε τον πεθαμένο. Μέχρι να εμφανιστεί ο νεαρός, λαμπερός, μορφωμένος και κατά δήλωσή του αυτοδημιούργητος, πλούσιος και γκέι υποψήφιος η διαδικασία ανάδειξης νέας ηγεσίας στην αξιωματική αντιπολίτευση προκαλούσε χασμουρητά ακόμη και στους λίγους που συζητούσαν για τα προσόντα της Αχτσιόγλου, του Παππά, του Τζουµάκα και του Τσακαλώτου.
Πλέον, σε καθημερινή βάση, το σύνολο των µέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών δικτύων ασχολούνται µε τον άνθρωπο που ήρθε από το πουθενά και έχει κάνει άνω κάτω την Κουµουνδούρου”, σημειώνει στην εισαγωγή του κειμένου του στο “Πρώτο Θέμα”, ο Νίκος Φελέκης, ένας δημοσιογράφος που ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τα τεκταινόμενα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Και συμπληρώνει ο ίδιος αρθρογράφος του “Π.Θ”: “Εκείνο που πάντως ανέδειξε -και µάλιστα µε δραματικό τρόπο- η υποψηφιότητα Κασσελάκη είναι ότι µετά τον Αλέξη Τσίπρα η Κουµουνδούρου µοιάζει µε… καµµένη γη. Εχουν φτάσει η νέα ηγεσία να παίζεται µε όρους lifestyle και να εξαρτάται η
έκβαση της αναµέτρησης από το «λούστρο», τα «λούσα» και τα like στο Twitter και το fb των υποψηφίων”.

Τι ακριβώς ισχύει και αν υπάρχουν ανακρίβειες στα παρακάτω δημοσιεύματα από το “Π.Θ”, δεν μπορούμε προφανώς να ξέρουμε. Ούτε γνωρίζουμε αν κάποια συμφέροντα προσπαθούν να “φυτέψουν” αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ τον Κασσελάκη όπως δήλωσε ο Ν. Φίλης. Παρόμοιες απόψεις έχουν εκφραστεί και από άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ερωτηματικά όμως που προκύπτουν, για το ποιόν του νέου υποψηφίου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ από τα παρακάτω δημοσιεύματα είναι πάρα πολλά:

Αέρα στα πανιά των ονείρων του δίνει και πάλι μία υποτροφία, αυτή τη φορά του «Ανδρέα Δρακόπουλου» του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ο οποίος φέρεται να διατηρεί καλές οικογενειακές σχέσεις με τους Κασσελάκηδες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην αυτοπαρουσίασή του που έγινε μέσω επαγγελματικού βίντεο ο κ. Κασσελάκης αισθάνθηκε την ανάγκη να αναφερθεί ονομαστικά στον κ. Ανδρέα Δρακόπουλο, ο οποίος του έδωσε για τέσσερα χρόνια υποτροφία σημερινής αξίας 75.000 δολαρίων τον χρόνο…

Παράλληλα, κατά το βιογραφικό του, εκείνα τα χρόνια ο κ. Κασσελάκης εργάστηκε και στο think tank εξωτερικής πολιτικής Center for Strategic and International Studies, μια από τις πιο επιδραστικές δεξαμενές σκέψης για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια αποφοίτησε στις 14 Αυγούστου του 2009 και λίγους μήνες μετά, στα μέσα Νοεμβρίου, προσελήφθη στη Μέκκα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, την πιο διάσημη επενδυτική τράπεζα της Wall Street, την Goldman Sachs. «Στα 21 μου, εν μέσω οικονομικής κρίσης, βρήκα δουλειά στην Goldman Sachs και είδα από κοντά τι είναι κεφάλαιο. Το να αγοράζεις τον κόπο του άλλου φτηνά. Το πόση αλαζονεία φέρνει το χρήμα. Γι’ αυτό και άφησα αυτή τη δουλειά», αναφέρει ο ίδιος. Η αλήθεια όμως βέβαια είναι ότι αυτή τον άφησε πέντε χρόνια αργότερα…

Μία απόλυση και έναν μήνα μετά, όταν εκδιώχθηκε κακήν κακώς από την Tiptree Marine, που λέει ότι ίδρυσε, βρέθηκε στα τέλη Απριλίου του 2023 στην Αθήνα ως υποψήφιος στο Επικρατείας με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μη εκλογική θέση. Από την αρχή μιλούσε για μια «σύγχρονη Αριστερά» και όχι κατ’ ανάγκη για ένα «έτοιμο μαγαζί», αυτό της Κουμουνδούρου….

Στις 14 Μαΐου του 2015, ο 27χρονος τότε Στέφανος Κασσελάκης βγαίνει για τελευταία φορά από τα γραφεία της Goldman Sachs στη Νέα Υόρκη: το πεντάµηνο της προειδοποίησης για την απόλυσή του είχε παρέλθει, η πρόσβαση στους εταιρικούς λογαριασμούς είχε διακοπεί και εκείνος έπρεπε να είχε προετοιμάσει το επόμενο βήμα του…

Ο Κασσελάκης είχε καταφέρει να µπει στα άδυτα του κεφαλαιοκρατισµού σε µία δύσκολη εποχή για εκείνους που, όπως λέει πλέον ο ίδιος στα viral βίντεο που ανεβάζει, «αγοράζουν τον κόπο του άλλου στα φθηνά». Είχε προσληφθεί εν µέσω κρίσης, το 2009 -δούλεψε αρχικά στο Λονδίνο και µετά στη Νέα Υόρκη, στην αρχή ως junior analyst και στη συνέχεια ως associate- στον τομέα της διαχείρισης κινδύνου στην αγορά των commodities (εμπορεύματα, από τον καφέ και τα αυγά ως το πετρέλαιο και
το ουράνιο).

Πέντε χρόνια µετά, οι προϊστάμενοί του στην Goldman Sachs τον θεώρησαν ως «µειωµένης απόδοσης», παρά τις λαμπρές σπουδές του στα χρηµατοοικονοµικά στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, που είναι το Νο12 στην παγκόσμια κατάταξη των ΑΕΙ.

Για κάποιους µήνες ζει µεταξύ Αθηνών και ΗΠΑ, αλλά πολύ σύντομα αρχίζει να ασχολείται µε την εταιρεία που είχε φτιάξει από το 2007 ο πατέρας του Θεόδωρος, στη Φιλαδέλφεια, την πρωτεύουσα της Πενσυλβάνια· µετά την κατάρρευση λόγω δικαστικών εμπλοκών της CASCO ΑΕΒΕ, της εταιρείας επιχρισµάτων για τη ναυτιλία που διατηρούσε στην Ελλάδα, ο πατέρας του έφτασε -και εκείνος- στην Πενσιλβάνια και δημιούργησε την Philadelphia Coatings, µία εταιρεία µε το αντικείµενο που γνώριζε πολύ καλά: επιχρίσµατα για καράβια.

Ο υποψήφιος για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ είπε κατά την αυτοπαρουσίασή του στο βίντεο µε το οποίο ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του ότι πήγε «στις ΗΠΑ µόνος (σ.σ.: το φθινόπωρο του 2002) όχι για πολυτέλεια, αλλά από ανάγκη». Λίγα χρόνια αργότερα, ο Θόδωρος Κασσελάκης ξαναφτιάχνει την εταιρεία του στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στο Τέξας· η οικογένεια δεν ήταν πια σε τόσο µεγάλη ανάγκη, αφού µπόρεσε να βρει χρήματα για ένα νέο ξεκίνημα.

Ο νεαρός Κασσελάκης αναλαµβάνει το 2014 την οικογενειακή επιχείρηση µε την πείρα που απέκτησε στην Goldman Sachs και, όπως περιγράφει, 9 χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 2023, την «απογειώνει»: ∆ηλώνει ότι αυτός άλλαξε το όνοµά της σε «Philadephia Coatings» για να θυμίσει ότι ο ίδιος και οι γονείς του έζησαν εκεί, όπως και ότι έκανε «rebranding» στην εταιρεία διευρύνοντας το δίκτυο διανομής της σε 40 χώρες.
∆ηλώνει και κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον: «Μέχρι τότε, η συγκεκριμένη βιομηχανία ήταν εξαρτώμενη από την κινεζική παραγωγή. Ο κ. Κασσελάκης έκανε την παραγωγή πολύ πιο αµερικανοκεντρική, σύμφωνα µε τα αμερικανικά στάνταρ».

Πού τα δήλωσε όλα αυτά; Στην αγωγή που κατέθεσε στις 3 Απριλίου του 2023 στο τοπικό δικαστήριο της Νότιας Νέας Υόρκης εναντίον της Tiptree, της «µαµάς» εταιρείας Tiptree Marine, που λέει ότι ίδρυσε στις αρχές του 2018 και στην οποία εργάστηκε για πέντε χρόνια ως CEO – και τα περί απεξάρτησης από τους Κινέζους ακούγονται πολύ ευχάριστα στις ΗΠΑ.

Είχε προηγηθεί η δεύτερη απόλυση στην καριέρα του – αυτή τη φορά όχι από έναν τραπεζικό κολοσσό όπως η Goldman Sachs, αλλά από την εταιρεία «του». Τρεις εβδομάδες πριν από την κατάθεση της αγωγής, οι µέτοχοι της Tiptree τον είχαν απομακρύνει από την εταιρεία.

Στην αγωγή του, ο Κασσελάκης αναφέρει ως µοναδικό λόγο για την απόλυσή του το ότι δεν ήθελαν τον πληρώσουν για τις επιχειρηματικές επιτυχίες του σύμφωνα µε όσα προέβλεπε το «χρυσό» συμβόλαιο που είχε υπογράψει – και 25 ημέρες αργότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωνε ότι θα καταλάβανε την 9η θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας εκπροσωπώντας την Ομογένεια.

Επί των ημερών του, η Τiptree Marine αγόρασε, διαχειρίστηκε και στη συνέχεια πούλησε µέσω της θυγατρικής της Swiftbulk, στην οποία CEO ήταν ο Κασσελάκης -µε κέρδος 16 εκατ. δολαρίων- τρία καράβια ξηρού φορτίου.

Ενα από αυτά τα πλοία είναι το «Τhestelia Κ.», 82.108 dwt, που ναυπηγήθηκε το 2009. Μετά την αγορά του από τη Swiftbulk η οποία, σύμφωνα µε τα µεγάλα ναυτιλιακά sites ήταν από τις πιο «µμυστικοπαθείς» εταιρείες του χώρου, το πλοίο εμφανίστηκε επισήμως να ανήκει στην ΑΜ. Νοµικός, συμφερόντων του εφοπλιστή Μάρκου Νοµικού, ο οποίος φέρεται να συνδέεται µε κουμπαριά µε την οικογένεια Κασσελάκη.

Μάλιστα, ο ίδιος ο Νοµικός εµφανίζεται στο οργανόγραμμαµµα της Swiftbulk ως µέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας, χωρίς να έχει διευκρινιστεί η σχέση του µε τη µητρική Tiptree.

Επιχειρηµατική σύνδεση

Μεγάλες ναυτιλιακές εφημερίδες, όπως η «Trade Winds», θεωρούν δεδομένη τη σχέση µεταξύ της ίδιας της Tiptree Marine µε την εταιρεία του Μάρκου Νοµικού. Επομένως -και εφόσον ισχύουν τα περί κουμπαριάς- µπορεί να εξηγηθεί το ποιος σύστησε τον νεαρό Στέφανο Κασσελάκη στους ιθύνοντες της εισηγμένης στη Wall Street ασφαλιστικής και επενδυτικής Tiptree Incorporated, και πώς οι άνθρωποι αυτοί πείστηκαν να βάλουν 35 εκατ. δολάρια για να στηρίξουν το «Swiftbulk project» του Κασσελάκη – να µπουν δηλαδή στη ναυτιλιακή αγορά, στην οποία δεν είχαν προηγούμενη εμπλοκή, µέσω ενός νεαρού 28 ετών µε πενταετή εμπειρία στα commodities και όχι στα ναυτιλιακά.

Ο Κασσελάκης έχει διαψεύσει κατηγορηματικά ότι η εταιρεία ανήκε στον Νοµικό· λέει ότι την ίδρυσε ο ίδιος παίρνοντας ένα δάνειο µε προσωπική εγγύηση και ότι την κατέστησε κερδοφόρα επί µία πενταετία. Ωστόσο, στην αγωγή που κατέθεσε στην Αμερικανική ∆ικαιοσύνη δηλώνει ξεκάθαρα ότι
η Tiptree έβαλε 35 εκατ. δολάρια για να ξεκινήσει η εταιρεία και ο ίδιος µόλις 200.000 δολάρια, από κάποια επιχείρηση την οποία ήλεγχε, όπως αναφέρει. Η µοναδική τέτοια επιχείρηση στην οποία είχε απευθείας συµµετοχή ήταν η Philadelphia Coatings, η εταιρεία µε τα ναυτιλιακά επιχρίσµατα που άνοιξε ο πατέρας του το 2007, σύμφωνα µε τα επίσημα στοιχεία των ΗΠΑ.

Βεβαίως, ο Θόδωρος Κασσελάκης φέρεται -πάντα σύµφωνα µε τα αµερικανικά στοιχεία- να έχει από το 1995 άλλη µία εταιρεία ναυτιλιακών χρωμάτων στον Παναµά, την Casco Paintings, η οποία παραμένει τουλάχιστον στα χαρτιά ενεργή.

Ο Παναµάς, εκείνη την εποχή, µε το Ιντερνετ στα σπάργανα, πέρα από σημαία ευκαιρίας για τους εφοπλιστές, ήταν και ένας επιχειρηματικός παράδεισος, όπου δεν γίνονταν ερωτήσεις και δεν απαιτούνταν απαντήσεις.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, προκειμένου να απαντήσει σε αιτιάσεις για το αν και πώς πήρε δάνειο µε προσωπική εγγύηση, άλλαξε την ιστορία του από την Πέμπτη το βράδυ: ενώ αρχικά, στις viral αναρτήσεις του των τελευταίων ημερών, έλεγε ότι πήρε τραπεζικό δάνειο και έτσι κατάφερε να µπει στην ποντοπόρο ναυτιλία, πλέον υποστηρίζει ότι πήρε δάνειο, το ύψος του οποίου δεν έχει προς το παρόν προσδιορίσει, προκειμένου να µπει στην αγορά των ναυτιλιακών χρωμάτων και να αποκτήσει τεχνογνωσία.

Οµως, γιατί να χρειάζεται δάνειο ο γιος ενός ιδιοκτήτη εταιρείας χρωµάτων προκειµένου να αναλάβει την εταιρεία του πατέρα του, όπως σαφώς δηλώνει στην αγωγή του ότι έπραξε το 2014, µετά την απόλυσή του από την Goldman Sachs;

Επίσης, στην αγωγή που κατέθεσε εναντίον της Tiptree, το ενδιαφέρον είναι ότι στρέφεται δικαστικά εναντίον όλου του «αστερισμού» της εισηγμένης, πλην εκείνης που δηλώνει ότι ίδρυσε. Το κάνει επειδή δεν θέλει να στραφεί κατά του Μάρκου Νοµικού απευθείας; Μα ο εφοπλιστής από τη Σαντορίνη είναι µέλος του ∆.Σ. της Swiftbulk – και κατά πάσα πιθανότητα, αφανής ιδιοκτήτης, άρα εκ των πραγμάτων η αγωγή στρέφεται εναντίον των συμφερόντων του.
Στρέφεται ο νεαρός Κασσελάκης εναντίον του κουμπάρου της οικογένειας -και φαινομενικά τουλάχιστον- ευεργέτη του;

Κανείς δεν µπορεί να το γνωρίζει αυτό, εκτός από τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση, οι οποίοι δεν είναι προς το παρόν διατεθειμένοι να δώσουν λεπτομέρειες για τη διαμάχης. Με την αγωγή ο Κασσελάκης διεκδικεί 7,5 εκατ. δολάρια – και λέγεται µάλιστα ότι οι απαιτήσεις του έχουν πλέον ξεπεράσει τα 11 εκατοµµύρια.

Η αµοιβή και τα µπόνους

Στην αγωγή του, ο Κασσελάκης δηλώνει ότι προκειμένου να προχωρήσει η υλοποίηση της ιδέας του για µία εταιρεία που θα αναζητούσε επιχειρηματικές ευκαιρίες στα πλοία ξηρού φορτίου, δέχθηκε να προσληφθεί στην εταιρεία µε βασικά ετήσια έσοδα 175.000 δολάρια -κάτω από τον µέσο όρο, όπως δηλώνει – µε την προϋπόθεση ότι θα συµµετείχε στη διανομή των κερδών, µέσω διάφορων µπόνους που θα µπορούσαν να φτάσουν τις αμοιβές του σε πολύ υψηλά επίπεδα σε περίπτωση σημαντικής κερδοφορίας, όπως υποστηρίζει ότι πέτυχε στη Swifbulk. Αναφέρει δε ότι στη συνέχεια υπήρξαν αυξήσεις στις βασικές του αποδοχές, που έφτασαν έως τα 390.000 δολάρια τον χρόνο. Σε κάθε περίπτωση, δηλώνει προς τις δικαστικές αρχές ότι δεν εισέπραξε ποτέ το σύνολο αυτών των χρημάτων.

Ωστόσο, µέσα στο 2018, προχωρεί σε µία κίνηση που προκαλεί απορίες: η Tiptree Marine προχωρεί στην εξαγορά της εταιρείας του πατέρα του Κασσελάκη – της αμερικάνικης εταιρείας του µε τα ναυτιλιακά χρώματα, 11 χρόνια µετά την ίδρυσή της. Η Trade Winds, ένα από τα µεγαλύτερα ναυτιλιακά sites του πλανήτη που απευθύνεται στους επαγγελματίες του χώρου, καταγράφει την εξαγορά ως «related transaction», δηλαδή µία συναλλαγή όπου τα δύο µέρη έχουν κοινά συμφέροντα – πράγμα που θα µπορούσε να κινητοποιήσει τις ελεγκτικές αρχές ώστε να διερευνήσουν καλύτερα το τι πραγματικά συνέβη.

Συµφωνία win-win

Η συμφωνία φαντάζει win-win τόσο για την Tiptree Marine όσο και για την οικογένεια Κασσελάκη. Παρότι δεν έχουν δημοσιευτεί τα ποσά της συναλλαγής -και µόνο η Tiptree ή η οικογένεια Κασσελάκη θα µπορούσε να δώσει τα σχετικά στοιχεία- είναι προφανές ότι οι Κασσελάκηδες είχαν πετύχει µία πολύ καλή συμφωνία, µέσω της οποίας θα έπαιρναν χρήματα για την εξαγορά της, ενώ η πορεία της θα ελεγχόταν από τον µικρό γιο της οικογένειας. Αλλωστε, ακόμα και σήμερα η συγκεκριμένη
εταιρεία, σύμφωνα µε τα επίσημα αμερικανικά στοιχεία, διευθύνεται από τον πατέρα και τον µικρό γιο της οικογένειας Κασσελάκη.

Από την άλλη πλευρά και η Tiptree έβαζε στο potrofolio της µία εταιρεία µε παρουσία στον χώρο της ναυτιλίας, η οποία εμφάνιζε κέρδη.
Οι related transactions (σχετιζόμενες συναλλαγές) ελέγχονται από τις Αρχές σε διάφορα επίπεδα, επειδή πολλά µπορεί να πάνε στραβά. Για παράδειγμα, η αποτίμηση µιας εταιρείας που αγοράζεται από τον γιο του ιδιοκτήτη ο οποίος είναι CEO µιας θυγατρικής µιας εισηγμένης στη Wall Street είναι πραγματική;

Ουδείς µπορεί να το γνωρίζει αυτό – ο Κασσελάκης στην αγωγή του αναφέρει ότι µε την εξαγορά άνοιξε µία πόρτα ευκαιρίας για νέα κέρδη στην Tiptree, αλλά η αλήθεια είναι ότι µε το κλείσιμο του επόμενου οικονομικού έτους άρχισαν τα προβλήματα γι’ αυτόν, σύμφωνα µε όσα περιλαμβάνει στην αγωγή του.

Πληρώθηκε κανονικά µισθούς και µπόνους για το 2018 και το 2019, αλλά, όπως δηλώνει ο ίδιος, από το 2020 άρχισαν να υπάρχουν προβλήματα µε την Tiptree: ενώ εμφανίζει συνεχιζόμενη αύξηση εσόδων και κερδών, οι πραγματικοί µέτοχοι -δηλαδή οι ιθύνοντες της Tiptree Inc.- αρνούνται να του καταβάλουν ακόμα και το σύνολο των εγγυημένων αποδοχών του, όπως και τα συμφωνημένα µπόνους. Και στη συνέχεια τον οδηγούν στην έξοδο µε συνοπτικές διαδικασίες. Τι συνέβη; Είναι απλώς γκάνγκστερ καπιταλιστές; Ή κάτι άλλο, όχι και τόσο τιμητικό για τον νεόκοπο fund manager;

Σε κάθε περίπτωση, µε τη δηµοσιοποίηση της αγωγής του εναντίον της Tiptree, ο Κασσελάκης ουσιαστικά οµολογεί ότι δεν είναι ο ιδρυτής της εταιρείας «του», αλλά ένας άνθρωπος που «έτρεχε» τρεις εταιρείες έχοντας ελάχιστη -ή και καθόλου συµµετοχή στο αρχικό κεφάλαιό τους.

Στο κείμενο της αγωγής, επιδιώκει να δείξει στην Αµερικάνικη ∆ικαιοσύνη ότι είναι από αυτούς που όχι µόνο αγοράζουν φθηνά τον κόπο των άλλων – αλλά και τον πωλούν ακριβά προκειμένου να αποκομίσουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος.