Μέχρι πρόσφατα, όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις τροφοδοτούσαν τη γκεμπελίστικη προπαγάνδα των δήθεν υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων, προκειμένου να δικαιολογήσουν την κινεζοποίηση της εργαζόμενης ελληνικής κοινωνίας και την πλήρη ιδιωτικοποίηση τόσο των επιχειρήσεων που απέμειναν κρατικές όσο και των υπηρεσιών που προσφέρονται στον ελληνικό λαό δωρεάν ή με χαμηλό αντίτιμο. Η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, προκειμένου να πετύχει αυτούς τους στόχους, έβαλε μπροστά και τις μαζικές απολύσεις, με την προπαγάνδα για τους λεγόμενους επίορκους, στηριζόμενη στο νομικό οπλοστάσιο που χτίστηκε από το 2007 μέχρι σήμερα σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων.
Το οπλοστάσιο αυτό ολοκληρώθηκε από την τρικομματική κυβέρνηση και τον ΔΗΜΑΡίτη υπουργό Α. Μανιτάκη με τις διατάξεις που εισήγαγε στο νόμο 4093/2012 (ψηφίστηκε στις 7.11.2012) και αφορούν το πειθαρχικό-κατασταλτικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων. Ν’ αυτές μπορεί ένας εργαζόμενος να τεθεί σε αργία ακόμη και μετά από «απλή πειθαρχική δίωξη». Ετσι βάφτισε αυτές τις διώξεις ο περιβόητος Μανιτάκης, απαντώντας σε ερώτηση του νεοδημοκράτη βουλευτή Κ. Κουκοδήμου. Ο Κουκοδήμος ρώτησε για την αργία (απόλυση) δημόσιου υπάλληλου πριν ακόμη τελεσιδικήσει μια πειθαρχική δίωξη και ο Μανιτάκης αρνήθηκε ότι υπάρχει τέτοια δυνατότητα.
Ιδού, όμως, τι αναφέρεται στην παράγραφο 2 της υποπαραγράφου Ζ3 («Αργία στο πλαίσιο της πειθαρχικής και ποινικής διαδικασίας»: «Το άρθρο 104 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν.3528/2007), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 4057/2012, αντικαθίσταται ως εξής:
“1. Αν συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος ή υπηρεσιακοί λόγοι μπορεί να τεθεί σε αργία ο υπάλληλος κατά του οποίου:
α) έχει ασκηθεί πειθαρχική δίωξη για οποιοδήποτε πειθαρχικό παράπτωμα, με την επιφύλαξη των περιπτώσεων της παραγράφου 1 περίπτωση ε του προηγούμενου άρθρου, για τις οποίες επιβάλλεται αυτοδίκαιη αργία…
3. Σε κατεπείγουσες περιπτώσεις και εφόσον διακυβεύεται το συμφέρον της υπηρεσίας, μπορεί να επιβληθεί στον υπάλληλο από τον άμεσο πειθαρχικώς προϊστάμενο το μέτρο της αναστολής άσκησης των καθηκόντων του ακόμη πριν επιληφθεί το πειθαρχικό συμβούλιο κατά την επόμενη παράγραφο».
Η τροποποίηση αυτή του άρθρου 104 εισάγεται για πρώτη φορά με το Μνημόνιο 3 και αφορά όλα τα πειθαρχικά «παραπτώματα» πλην αυτών με τα οποία ο δημόσιος υπάλληλος απολύεται αυτοδίκαια. Ο δημόσιος υπάλληλος μπαίνει είτε σε αυτοδίκαιη αργία (στην περίπτωση άσκησης ποινικής δίωξης για τα πειθαρχικά παραπτώματα «της παραγράφου 1 περίπτωση 3 του προηγούμενου άρθρου») είτε στη λεγόμενη δυνητική αργία (στις περιπτώσεις όλων των υπόλοιπων άρθρων).
Οταν μπορεί να επιβληθεί η ποινή της αργίας από τον «πειθαρχικώς προϊστάμενο», χωρίς καν να συνεδριάσει το υπηρεσιακό συμβούλιο, η δυνητική αργία μετατρέπεται σε αυτοδίκαιη αργία. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι σε όλες τις περιπτώσεις των λεγόμενων πειθαρχικών παραπτωμάτων προβλέπεται η επιβολή της αργίας και ο Μανιτάκης ψεύδεται ασύστολα. Με το νέο πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων οδηγούμαστε σ’ ένα τρομοκρατικό καθεστώς με συνοπτικές διαδικασίες τύπου fast track.
Ποιοί είναι, τέλος πάντων, οι λεγόμενοι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι; Αναφερόμαστε βασικά σ’ αυτούς που έχουν θέση εισηγητή, προϊσταμένου τμήματος, προϊσταμένου διεύθυνσης, προϊσταμένου γενικής διεύθυνσης. Αυτές είναι οι θέσεις κλειδιά στη δημόσια διοίκηση. Είναι θέσεις κλειδιά γιατί αυτοί οι υπάλληλοι πρέπει να υπογράψουν προκειμένου να βγουν υπουργικές αποφάσεις, εφαρμοστικές εγκύκλιοι νόμων κτλ. Μιλάμε για σημαντικά θέματα, όπως είναι για παράδειγμα η έγκριση περιβαλλοντικών όρων για επενδύσεις σε προστατευόμενες περιοχές NATURA ή σε δάση και μάλιστα στον πυρήνα τους, η έκδοση οικοδομικών αδειών για έργα όπως η κακόφημη «επένδυση» της «Ελληνικός Χρυσός» στη Χαλκιδική κτλ. Αυτή την περίοδο, με ρυθμό πολυβόλου, οι μνημονιακές κυβερνήσεις έκαναν βασικές αλλαγές στο ισχύον δίκαιο και ετοιμάζονται να κάνουν και άλλες ανατροπές τόσο στο δευτερογενές όσο και στο πρωτογενώς νομικό πλαίσιο, ακόμη και στο ισχύον αστικό σύνταγμα, προκειμένου να ξεπατώσουν το δασικό πλούτο της χώρας και να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα, με στόχο πάντα από τη μια το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο να βγάζει υπερκέδη και από την άλλη ο λαός να ζει το μαρτύριο της φτώχειας και της ανελευθερίας.
Ποιοι δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν να θεωρηθούν από την τρικομματική κυβέρνηση επίορκοι. Επίορκοι θεωρούνται μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι που αντιστέκονται στις απαιτήσεις των πολιτικών ηγεσιών των υπουργείων να βγάζουν παράνομες αποφάσεις, να κάνουν αποδεκτές γνωμοδοτήσες του ΝΣΚ τύπου Βατοπεδίου, να συμβάλουν καθοριστικά στην επεξεργασία αντιλαϊκών νόμων κτλ. Δε θεωρούνται επίορκοι εκείνοι που έχουν το «προσόν» να ικανοποιούν τις απαιτήσεις των πολιτικών ηγεσιών των υπουργείων. Οταν κάποιοι απ’ αυτούς παραπέμπονται, παρεμβαίνουν οι μηχανισμοί και είτε τους αθωώνουν είτε τους ρίχνουν στα μαλακά. Θα αναφέρουμε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις πρώην υπαλλήλων του υπουργείου Γεωργίας, της Στ. Μαντέλη και του Ν. Φλαούνα. Η πρώτη παραπέμφθηκε για την υπόθεση του Βατοπεδίου. Η ανάκριση περατώθηκε, η υπόθεση βρίσκεται στο Συμβούλιο Εφετών και σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μας η πρόταση του εισαγγελέα για τη Μαντέληείναι απαλλακτική.
Ο Ν. Φλαούνας εμφανιζόταν ως υπάλληλος Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου για 23 χρόνια, χωρίς να δουλεύει! Μετά από δική μας δημοσιογραφική έρευνα αναγκάστηκαν να τον απολύσουν. Ομως, ενώ το Ε’ Τμήμα του ΝΣΚ γνωμάτευσε ομόφωνα, ότι ο Ν. Φλαούνας πρέπει να επιστρέψει τους μισθούς και τις ασφαλιστικές εισφορές για διάστημα 13 χρόνων και οκτώ μηνών, ότι πρέπει να του ασκηθεί ποινική δίωξη και να διενεργηθεί ΕΔΕ, όλοι οι υπουργοί Γεωργίας από τον Απρίλη του 2010 μέχρι σήμερα αρνήθηκαν να υπογράψουν τη γνωμοδότηση του ΝΣΚ και έτσι ο πραγματικά επίορκος πρώην δημόσιος υπάλληλος διαφεύγει των υποχρεώσεών του. Η Εισαγγελία Εφετών Καλαμάτας παρήγγειλε στις 18.10.2010 προκαταρκτική εξέταση κατά του Ν.Φλαούνα, στη συνέχεια του απαγγέλθηκε κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος και άρχισε η τακτική ανάκριση. Βρισκόμαστε στα μέσα του Απρίλη του 2013 και όπως ενημερωθήκαμε από την ανακρίτρια της Καλαμάτας η ανάκριση δεν ολοκληρώθηκε ακόμη! Τα συμπεράσματα δικά σας.
Η δική μας γενική παρατήρηση είναι πως, όταν έχουμε να κάνουμε με πραγματικά επίορκους δημόσιους υπάλληλους, είτε μένουν ατιμώρητοι είτε οι υποθέσεις τους σέρνονται στο χρόνο με αβέβαιο το τελικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, δημόσιοι υπάλληλοι που αντιστέκονται στις παράνομες ενέργειες των πολιτικών ηγεσιών των υπουργείων, που υπερασπίζονται τη δημόσια περιουσία, το περιβάλλον, το δασικό πλούτο της χώρας κτλ. βαφτίζονται επίορκοι και πλέον θέλουν να τους ξωπετάξουν με συνοπτικές διαδικασίες, πατώντας στο πειθαρχικό δίκαιο.
ΚΟΝΤΡΑ – ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 20 ΑΠΡΙΛΗ
Αφήστε μια απάντηση