του Θάνου Καμήλαλη στα microvia.gr
Είναι φορές που τα πολλά λόγια περισσεύουν, γίνονται κουραστικά και αποπροσανατολιστικά. Άλλωστε, με τον ίδιο τρόπο που η πένα είναι πιο δυνατή από το ξίφος, σύμφωνα με τον Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον, έτσι και η εικόνα είναι δυνατότερη από το γκλομπ.
H εικόνα λοιπόν αρκεί και δεν λέει ψέματα. Δεκάδες αστυνομικοί των ΜΑΤ, κάνουν έφοδο σε ένα από τα πιο αγαπημένα “στέκια” της Θεσσαλονίκης. Εκεί όπου νέοι και νέες κάθονται σε παγκάκια και πεζούλια, με μια μπύρα στο χέρι. Οπότε δεν χρειάζεται να γράψεις και πολλά. Ούτε για τις παράλογες τιμές των “φιλήσυχων επιχειρηματιών” που διαμαρτύρονται στην περιοχή. Ούτε για τις συνεχείς παρανομίες τους στη χρήση τραπεζοκαθισμάτων, ενώ έχει προβλεφθεί ρητά και με κίτρινες γραμμές η επιτρεπόμενη έκταση, ώστε να μην παρεμποδίζεται η πρόσβαση. Ποιος άλλωστε ενδιαφέρεται για τους περαστικούς, αυτοί είναι, να σαν τους ρέμπελους που αράζουν στα παγκάκια, τζαμπατζήδες, εμποδίζουν την ανάπτυξη.
Ούτε για το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι, είναι ντεμοντέ να μιλάς για Σύνταγμα, θα το καταργήσουμε γιατί δεν αρέσει στον τύπο με το μπαράκι στη γωνία και τη βαρετή μουσική. Ούτε για τον μύθο περί “σκληρών ναρκωτικών”, ούτε για τους δήθεν φόνους, τα μαχαιρώματα. Τόσα στημένα δημοσιεύματα τις προηγούμενες μέρες, χθες και προχθές, κρίμα είναι. Αμα δεν υπήρχαν κι αυτοί, ποιος θα φοβίσει τον, επίσης φιλήσυχο, “νοικοκυραίο”. Λες και ήξεραν κάτι πάντως, λες και ήθελαν να δικαιολογήσουν την επέμβαση στο “γκέτο”.
Τίποτα από αυτά δεν μετράει τόσο. Αρκεί η αποκρουστική θέα του ΜΑΤατζή να παρενοχλεί αθώους πολίτες. Αρκεί έτσι; Ή μήπως βυθιστήκαμε τόσο στον φόβο και την εσωστρέφεια, που εντάσσουμε τέτοιες φασιστικές επιθέσεις στην ιδέα της “ομαλότητας” που μας δημιούργησαν; Μήπως το ότι τέτοια περιστατικά αρχίζουν αν φαντάζουν καθημερινά για κάποιους, αναγκαία για όλο και περισσότερους, θα έπρεπε να μας ανησυχεί λίγο;
Λογικά η απόφαση ελήφθη κατά τη συνάντηση δύο ηγετικών μορφών του …αναρχικού χώρου, σύμφωνα με τελευταίες δηλώσεις, του υπουργού ΠΡΟΠΟ, αστυνομολάγνου Γ.Πανούση και του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γ.Μπουτάρη. Εκεί, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο δεύτερος ανέφερε την κατάσταση στην Ικτίνου σαν ένα από τα κυριότερα προβλήματα της πόλης. Και ο πρώτος μερίμνησε για να επιστρέψουμε στην “κανονικότητα”, να ικανοποιηθούν τα παράπονα των “φιλήσυχων” επιχειρηματιών της περιοχής. Θα μπορούσαν να αναφερθούν εδώ κάτι “ψίθυροι” για στενές σχέσεις της διοίκησης του δήμου με ιδιοκτήτες μπαρ της περιοχής…
Μην γκρινιάζετε όμως, η κρατική μηχανή είναι εδώ και λειτουργεί. Κατά παραγγελία των ισχυρών βέβαια, αλλά η ουσία είναι ότι λειτουργεί, έστω ευκαιριακά. Με υπηρέτες – σερβιτόρους σαν τον Μπουτάρη και τον Πανούση, έτοιμους να ικανοποιήσουν τους καλοπληρωτές πελάτες. Όσοι αρνούνται να γίνουν πελάτες, ας πρόσεχαν. Ένα κράτος – μπαράκι, από τα κυριλέ με πορτιέρηδες μπροστά, όπου η είσοδος και η εξυπηρέτηση είναι για λίγους κι επιλέκτους. Εντελώς τυχαία, κάτι ανάλογο συνέβη και στις Σκουριές, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις βρέθηκαν να προστατεύουν τα ιδιωτικά συμφέροντα, απέναντι στην πλειοψηφία.
Τελικά εκτός από τα “σκυλιά” και οι “άρχοντες” έχουν αφεντικά, που πρέπει να φυλάνε…
Αφήστε μια απάντηση