Το βλέπουν, το νιώθουν, το μυρίζονται. Το καθεστώς Μητσοτάκη βρίσκεται σε τροχιά αποδρομής. Όχι γιατί ξαφνικά ο λαός όρθωσε το ανάστημα του. Αλλά γιατί ακόμη και τα βαθύτερα γρανάζια του συστήματος, τα ΜΜΕ του Μαρινάκη, οι «θεσμικοί» του υποστηρικτές, τα συγκροτήματα που τον ανέβασαν στην εξουσία, αρχίζουν πλέον να προετοιμάζουν το έδαφος για την επόμενη μέρα.
Το άρθρο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου στο in.gr δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: η επαναφορά Δημητριάδη δεν είναι «επανεκκίνηση», είναι πρόβλεψη ήττας.
Ο ανιψιός και alter ego του Κυριάκου Μητσοτάκη – το πρόσωπο που συνέδεσε όσο κανείς το όνομά του με τις υποκλοπές, τον έλεγχο των media, τις υπόγειες διαδρομές εξουσίας – επιχειρεί να επανεμφανιστεί, όχι για να «αναζωογονήσει» την εικόνα της κυβέρνησης, αλλά για να αναλάβει τη βρώμικη δουλειά της διαχείρισης της ήττας. Να ελέγξει την πτώση, να διασφαλίσει ότι τα συμφέροντα του οικογενειακού καθεστώτος δεν θα κινδυνέψουν όταν η εξουσία αλλάξει χέρια.
Αν νομίζετε ότι υπερβάλλουμε, θυμηθείτε τα λόγια του Καρακούση – όχι κάποιου αριστερού κονδυλοφόρου, αλλά αρθρογράφου της Καθημερινής και του Βήματος: ο Δημητριάδης ήταν ο άνθρωπος που «ήθελε να γνωρίζει τις δραστηριότητες και την ευαλωτότητα κρίσιμων παραγόντων». Και αν αυτά λεγόντουσαν από τον Καρακούση πριν, τώρα γράφονται μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου υποκλοπών, μετά τις παραιτήσεις-παρωδία, μετά το φιάσκο με την ΕΥΠ και την προσπάθεια συγκάλυψης από θεσμούς, κυβέρνηση και παρακράτος.
Τι σημαίνει λοιπόν η επιστροφή Δημητριάδη;
Σημαίνει ότι το Μαξίμου δεν έχει πλέον αφήγημα νίκης, αλλά σχέδιο άμυνας. Δεν οργανώνει εκλογική επέλαση, αλλά γραμμή Μαζινό για την ήττα. Ο Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται ότι, ακόμη και αν η ΝΔ βγει πρώτη, η αυτοδυναμία είναι μακρινό όνειρο. Και όταν χαθεί η αυτοδυναμία, χάνεται και το απόλυτο εσωκομματικό κουμάντο. Εκεί μπαίνει στο παιχνίδι ο «ανιψιός», όχι για να διορθώσει, αλλά για να κρατήσει τα λουριά της εσωτερικής εξουσίας. Μια εσωτερική “επιτροπή σωτηρίας” πριν την έξωση από το Μαξίμου.
Ταυτόχρονα, η φημολογία για νέο κόμμα Σαμαρά λειτουργεί ως μοχλός πίεσης και αναδιάταξης των δεξιών μηχανισμών. Αν η ΝΔ διασπαστεί, ο Μητσοτάκης μένει έκθετος, χωρίς στήριξη από τη σκληρή δεξιά πτέρυγα, απομονωμένος, και όμηρος της κληρονομιάς που ο ίδιος αναστήλωσε – του αυταρχισμού, της οικογενειοκρατίας, της αλαζονείας.
Το βαθύ κράτος του Κυριάκου, της ΕΥΠ, των παρακολουθήσεων και της συνταγματικής εκτροπής δεν πέθανε. Επανακάμπτει, μασκαρεμένο σε «πολιτική ευθύνη» και «επανεκκίνηση». Αλλά πλέον κανείς δεν τρώει το κουτόχορτο.
Η κοινωνία βράζει, η φτώχεια θεριεύει, η νεολαία βράζει, τα σπίτια βγαίνουν στο σφυρί, τα εργασιακά δικαιώματα τσακίζονται, το περιβάλλον λεηλατείται, η κρατική καταστολή είναι καθημερινότητα. Και το καθεστώς ξαναφέρνει τον άνθρωπο που ήταν το πρόσωπο πίσω από το παρακράτος;
Η απάντηση της κοινωνίας σε αυτή την κυνική μεθόδευση δεν μπορεί να είναι άλλη από τη ρήξη. Όχι απλώς εκλογική τιμωρία, αλλά πολιτική ανατροπή. Με μαζικούς αγώνες, με απεργίες, με κινητοποιήσεις, με ξεκάθαρη στόχευση: να τελειώνουμε με τη φαμίλια, να σπάσουμε τον πυρήνα της διαπλοκής.
Ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από ανασχηματισμούς και ανιψιούς. Έχει μόνο ένα καθήκον: να τσακίσει το παρακράτος του Κυριάκου.
Αφήστε μια απάντηση