Του Γ.Γ
Μια παλιά καραβάνα της δημοσιογραφίας, από εκείνους που έχουν γευτεί και τις καλές και τις πικρές στιγμές του κινήματος, μου έλεγε με εκείνο το πικρό χαμόγελο που ξέρουμε καλά: «Όσο ο Λάκης Λαζόπουλος μαζεύει 2,4 εκατομμύρια τηλεθεατές και το Ράδιο Αρβύλα κρατάει σταθερά κοντά στα 1,8 εκατομμύρια κάθε βράδυ, η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να ξεκολλήσει από το δημοσκοπικό της βάλτο. Το γέλιο, σύντροφε, είναι πιο επικίνδυνο από οποιοδήποτε non-paper».
Και μάλλον δεν έχει άδικο.Η σάτιρα δεν είναι απλώς «τηλεοπτικό πρόγραμμα». Είναι “λαϊκό δικαστήριο” σε ζωντανή μετάδοση. Είναι ο τρόπος που ο λαός εκδικείται καθημερινά αυτούς που τον κοροϊδεύουν από τα υπουργικά έδρανα και τα μεγάλα γραφεία. Όταν ο Λαζόπουλος ξεγυμνώνει την υποκρισία του Μεγάρου Μαξίμου με δυο ατάκες και ο Κανάκης δείχνει φωτογραφίες κυβερνητικά στελέχη αγκαλιά με όλον τον υπόκοσμο και ταυτόχρονα φτιάχνει βίντεο στο οποίο χλευάζει κυβερνητικό βουλευτή για την δήλωση του ότι δεν του φτάνουν 5.000 ευρώ τον μήνα, δεν γελάει απλώς ο κόσμος. Καταλαβαίνει. Συνειδητοποιεί. Εξοργίζεται.
Και αυτή ακριβώς η οργή είναι που δεν μπορεί να μετρηθεί πραγματικά με καμία δημοσκόπηση της MRB ή της Pulse. Γιατί η τηλεθέαση του Αλ Τσαντίρι και του Ράδιο Αρβύλα δεν είναι απλώς ψυχαγωγία. Αντιλαμβάνονται και μεταδίδουν τον παλμό της κοινωνίας. Αυτά που βιώνει ο εργάτης στο Περιστέρι, ο φοιτητής στα Εξάρχεια, η νοικοκυρά στην Καλαμάτα και ο συνταξιούχος στην Κρήτη.
Και η κριτική στην κυβέρνηση αυτών των τηλεοπτικών εκπομπών είναι αμείλικτη. Γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου τυχαίο που κυκλοφορούν τόσες φήμες για πιέσεις, τηλέφωνα, «συμβουλές» προς τους καναλάρχες, να τους βάλουν φίμωτρο.
Η σάτιρα, διαμορφώνει συνειδήσεις. Ας μην υποτιμούμε ποτέ τη δύναμη του λαϊκού γέλιου. Είναι το μόνο που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε με λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης, ούτε με διορισμούς ημετέρων.
Υ.Γ: Προφανώς δεν έχουμε αυταπάτες και για τον ρόλο του Λαζόπουλου και των ράδιο-Αρβύλα.
Αφήστε μια απάντηση