Σαν σήμερα, στις 22 Αυγούστου 1921, γεννήθηκε στη Χαλκίδα η Σωτηρία Μπέλλου, μια από τις πιο ξεχωριστές φωνές του ελληνικού τραγουδιού, αλλά και μια γυναίκα που πλήρωσε ακριβά την αφοσίωσή της στην ελευθερία και την αριστερά.
Η Μπέλλου δεν ήταν απλώς μια σπουδαία τραγουδίστρια· ήταν μια προσωπικότητα που συνδύασε το ρεμπέτικο με την αξιοπρέπεια, την αλήθεια και την αντίσταση.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Πολέμησε με την πένα και με τη φωνή της, αλλά και με την ίδια της τη δράση. Συνελήφθη, βασανίστηκε, κλείστηκε σε φυλακές. Δεν έσκυψε το κεφάλι.
Η εμπλοκή της στην Αντίσταση και η ταύτισή της με την αριστερά θα της στοίχιζε αργότερα: διώξεις, περιθωριοποίηση, αποκλεισμός από τον κρατικό μηχανισμό «πολιτισμού».
Η Μπέλλου υπήρξε μοναδική ερμηνεύτρια του ρεμπέτικου. Από τον Τσιτσάνη και τον Χιώτη, μέχρι τον Καλδάρα και τον Ζαμπέτα, έδωσε σάρκα και οστά στα τραγούδια τους με εκείνη τη χαρακτηριστική φωνή που πάλλονταν από πόνο, περηφάνια και δύναμη.
Το τραγούδι της δεν ήταν ποτέ διακοσμητικό. Κουβαλούσε μέσα του τη ζωή της ίδιας: τον αγώνα, τη σκληράδα, τις πληγές, την αλήθεια.
Η Σωτηρία Μπέλλου βίωσε τον κοινωνικό συντηρητισμό και την πατριαρχία στο πετσί της. Έγινε στόχος για τις επιλογές της, για την ταυτότητά της, για την ανεξαρτησία της. Κι όμως, έμεινε όρθια, χωρίς να κρύψει, χωρίς να προδώσει τον εαυτό της.
Σε μια εποχή που η κοινωνία απαιτούσε σιωπή και συμμόρφωση, εκείνη τόλμησε να ζήσει και να τραγουδήσει με το δικό της τρόπο.
Η Σωτηρία Μπέλλου παραμένει ένα ζωντανό σύμβολο. Για τη μουσική της, που σφράγισε το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Για την πολιτική της στάση, που πλήρωσε με αίμα και αποκλεισμό. Για την αξιοπρέπειά της, που δεν λύγισε ποτέ.
Η φωνή της θυμίζει πως το τραγούδι μπορεί να είναι όπλο, πως η τέχνη μπορεί να γίνει κομμάτι του αγώνα, πως η αξιοπρέπεια μπορεί να σταθεί πιο ψηλά κι από τη φήμη.
Σωτηρία Μπέλλου: το λαρύγγι της αντίστασης.
Η φωνή που δεν σιώπησε ποτέ.
Αφήστε μια απάντηση