Αυτός ήταν ο «ταγματάρχης» που η «Αμαλία» παρουσιάζει χλιαρά σαν επικεφαλής ενός «τοπικού Τάγματος». Ένας αρχιπροδότης, ένα κάθαρμα της ιστορίας.

Του Γ.Γ.

Είναι πραγματικά ανεκδιήγητοι ορισμένοι δεξιοί δημοσιολόγοι, όταν επιχειρούν να ξαναγράψουν τη νεότερη ιστορία μας, μιμούμενοι τον γνωστό Σάκη Μουμτζή, χωρίς όμως να διαθέτουν ούτε την ικανότητά του να πλαστογραφεί γεγονότα, ούτε τη δυνατότητα των Μαρατζίδη–Καλύβα να τα «κουμπώνουν» στο δεξιό τους αφήγημα.

Έτσι, γελοιοποιούνται προσπαθώντας να παρουσιάσουν με μυθεύματα και ακροβατισμούς τους ντόπιους δοσίλογους σαν… «παρεξηγημένους πατριώτες». Στην πράξη, δίνουν άλλοθι και δικαιολογίες στα γερμανοντυμένα τομάρια που στελέχωναν τις συμμορίες του ένοπλου δωσιλογισμού.

Η γνωστή, λοιπόν, «Αμαλία» επανήλθε με νέα ανάρτηση για τη μάχη στους Γαργαλιάνους τον Σεπτέμβρη του ’44. Σύμφωνα με το «πόνημά» της, ο ΕΛΑΣ πολέμησε δήθεν «ένα Τοπικό Τάγμα υπό τον ταγματάρχη Παναγιώτη Στούπα». Βολική αναφορά, γιατί γι’ αυτούς οι ταγματαλήτες γίνονται απλώς «τοπικό Τάγμα». Λογικό: ντρέπονται να πουν το πραγματικό τους όνομα. Ήταν οι Ταγματασφαλίτες, οι άθλιοι συνεργάτες των ναζί, που εξοπλίζονταν και δρούσαν υπό τις διαταγές των κατακτητών.

Κι ο ίδιος ο περιβόητος Στούπας δεν το έκρυβε. Στις 30 Μάη, ως διοικητής του Τάγματος Ασφαλείας Μελιγαλά, διακήρυσσε:
«Σας λέγουν ότι συνεργαζόμεθα με τους Γερμανούς. Ναι. Μας παρέσχον οπλισμόν διά την καταπολέμησιν του κομμουνισμού και μας συτρέχουν εις την καταπολέμησιν της γάγγραινας αυτής…».
Μπορεί να υπάρξει πιο καθαρή ομολογία εθελόδουλου προδότη;

Ας δούμε όμως τα γεγονότα.

Στις 16 Σεπτέμβρη, στους Γαργαλιάνους, τη μεγάλη αντάρτικη πολιτεία του Μωρηά, είχε κουρνιάσει ο αρχιδολοφόνος Στούπας με τους ταγματαλήτες του. Παρά την αποχώρηση των Γερμανών, συνέχιζε τις επιδρομές και τις σφαγές στα χωριά της Κάτω Τριφυλίας και της Πυλίας.

Στις 21 του μήνα, στη σύρραξη που ακολούθησε, οι δοσίλογοι του Στούπα ηττήθηκαν. Στην πορεία τους προς την Πύλο, ξεσπάθωσαν δολοφονώντας άνανδρα κάθε χωριάτη που έβρισκαν μπροστά τους, ανυποψίαστο στα χωράφια του. Ο ίδιος ο Στούπας κλείστηκε πανικόβλητος στο Κάστρο της Πύλου για να σωθεί. Μα η ιστορία τον πρόλαβε: γνωρίζοντας τι τον περίμενε, αυτοκτόνησε.

Αυτός ήταν ο «ταγματάρχης» που η «Αμαλία» παρουσιάζει χλιαρά σαν επικεφαλής ενός «τοπικού Τάγματος». Ένας αρχιπροδότης, ένα κάθαρμα της ιστορίας.