Ο καταδικασμένος ως αρχηγός της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, Νίκος Μιχαλολιάκος, αποφυλακίστηκε σήμερα με κατ’ οίκον περιορισμό και περιοριστικούς όρους, επικαλούμενος προβλήματα υγείας.
Η είδηση δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία· είναι άλλη μια απόδειξη ότι το «βαθύ κράτος» ξέρει να φροντίζει τα δικά του παιδιά.
Όπως σημείωσε ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης, αν πράγματι η Δικαιοσύνη διέθετε «δημοκρατική ευαισθησία» απέναντι στους κρατούμενους, τότε κάθε αίτημα αποφυλάκισης για λόγους υγείας —και μάλιστα σε περιπτώσεις με σοβαρότερα προβλήματα— θα γινόταν δεκτό. Όμως η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: τέτοια ευαισθησία σπανίως επιδεικνύεται για φυλακισμένους που δεν απολαμβάνουν προνομιακής μεταχείρισης.
Και πώς να μην έρθει στο μυαλό η περίπτωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού, με ποσοστό αναπηρίας που αγγίζει το 98%, ο οποίος εξακολουθεί να σαπίζει στη φυλακή; Εκεί δεν υπήρξε καμία «ευαισθησία». Καμία αναγνώριση του δικαιώματος ενός ανθρώπου με ανεπανόρθωτες βλάβες να ζήσει τα τελευταία του χρόνια με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Η αντίφαση δεν είναι τυχαία. Είναι συστημική. Ο φασίστας Μιχαλολιάκος χαίρει προστασίας, γιατί το κράτος που τον «καταδίκασε» είναι το ίδιο που τον ανέθρεψε, τον στήριξε και τον αξιοποίησε. Αντίθετα, όσοι βρέθηκαν απέναντι στο καθεστώς, βιώνουν στο πετσί τους την εκδικητικότητα και τον δικαστικό ρεβανσισμό.
Η αποφυλάκιση του αρχηγού των ναζί δεν είναι μια τυπική δικαστική απόφαση. Είναι ένα πολιτικό μήνυμα. Ένα μήνυμα ότι οι φασίστες παραμένουν χρήσιμοι, ότι η «δημοκρατία» τους δεν διστάζει να ανοίξει κερκόπορτες ατιμωρησίας.
Το έχουμε γράψει δεκάδες φορές: Ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από την αστική “Δικαιοσύνη, και κάθε τέτοια απόφαση πρέπει να λειτουργεί σαν καμπανάκι: ο φασισμός δεν πέθανε στα δικαστήρια· θα ξανασηκώσει κεφάλι, όσο το κράτος και οι μηχανισμοί του συνεχίζουν να τον προστατεύουν.
Αφήστε μια απάντηση