Η πρόσφατη δήλωση του Ισραηλινού υπουργού Εθνικής Ασφάλειας, Ιτάμαρ Μπεν-Γκβιρ, έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πιο κυνικό τρόπο την πολιτική βίας και καταστολής που ακολουθεί η κυβέρνηση Νετανιάχου: «Τώρα που παραλάβαμε τους ομήρους, πρέπει να επιστρέψουμε στον πόλεμο και να ανοίξουμε τις πύλες της κόλασης στη Γάζα».
Αυτά τα λόγια, που στάζουν περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή, δεν αποτελούν απλώς μια ρητορική υπερβολή. Είναι η ξεκάθαρη διακήρυξη ενός σχεδίου που δεν διστάζει να θυσιάσει αμάχους στο βωμό της «επιβίωσης» του Ισραήλ, όπως ο ίδιος ο Μπεν-Γκβιρ το θέτει.
Η δήλωση αυτή έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από εξίσου αποκαλυπτικές παραδοχές, όπως αυτή του πρώην αρχηγού της Shin Bet, Γιακόβ Περί, ο οποίος με ανατριχιαστική ειλικρίνεια δήλωσε πριν από μήνες: «Ο κόσμος δεν θα είναι συμπαθής προς το Ισραήλ όταν σκοτώνουμε παιδιά και αμάχους στη Γάζα και τον Λίβανο. Αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε στο Ισραήλ, πρέπει να το κάνουμε».
Αυτή η κυνική ομολογία αποκαλύπτει όχι μόνο την απουσία κάθε ηθικού φραγμού, αλλά και την βαθιά πεποίθηση ότι η επιβίωση ενός κράτους δικαιολογεί κάθε είδους βαρβαρότητα.
Η πολιτική του Ισραήλ στη Γάζα και τον Λίβανο δεν είναι πλέον μυστικό. Οι αδιάκοποι βομβαρδισμοί, οι μαζικές δολοφονίες, η καταστροφή υποδομών και η ανθρωπιστική κρίση που προκαλούν, συνθέτουν μια εικόνα συστηματικής εξόντωσης.
Η Γάζα, ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα μέρη του πλανήτη, έχει μετατραπεί σε ένα ανοιχτό στρατόπεδο θανάτου, με τρομερή ανθρωπιστική κρίση, όπου παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι πέφτουν θύματα μιας πολεμικής μηχανής που δεν κάνει διακρίσεις. Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί: χιλιάδες νεκροί, δεκάδες χιλιάδες τραυματίες και εκατομμύρια εκτοπισμένοι, με την διεθνή κοινότητα να παραμένει, σε μεγάλο βαθμό, σιωπηλή ή αμήχανη.
Η δήλωση του Μπεν-Γκβιρ δεν είναι απλώς μια στιγμιαία έξαρση. Είναι η φυσική συνέχεια μιας πολιτικής που έχει τις ρίζες της στην αποικιοκρατική νοοτροπία και την αντίληψη ότι η Παλαιστίνη πρέπει να «καθαριστεί» για να εξασφαλιστεί η κυριαρχία του Ισραήλ. Η αναφορά σε «πύλες της κόλασης» δεν είναι μεταφορική. Είναι η υπόσχεση για περισσότερο αίμα, περισσότερη καταστροφή, περισσότερο πόνο. Και αυτό που καθιστά την κατάσταση ακόμα πιο τραγική είναι η απουσία ουσιαστικής αντίδρασης από τις διεθνείς δυνάμεις που αυτοαποκαλούνται «υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Η σιωπή της Δύσης, ιδιαίτερα των ΗΠΑ και της ΕΕ, που συνεχίζουν να παρέχουν στρατιωτική και οικονομική στήριξη στο Ισραήλ, ισοδυναμεί με συνενοχή. Η υποκρισία των δυτικών κυβερνήσεων, που καταδικάζουν τη βία μόνο όταν βολεύει τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, αποκαλύπτει την κούφια ρητορική τους για «δημοκρατία» και «ανθρώπινα δικαιώματα».
Η σιωπή η δική μας, των εργατών, είναι χειρότερη. Και δεν υπάρχει “ανθρωπιστική κρίση” στην Παλαιστίνη. Υπάρχει πόλεμος και γενοκτονία από αποικιοκράτες, όχι από κάποιους με νοοτροπία που “έχει ρίζες στην αποικιοκρατία”.