Κι ενώ η κοινωνική και πολιτική κατάσταση εμφανίζει έντονα σημάδια σήψης, κρίσης και αποδιοργάνωσης, μας έρχεται από παλιά η ηχώ της πρόσκλησης που έκανε η Πόπη Τσαπανίδου προς τον Αλέξη Τσίπρα «Αλέξη, έλα με φόρα»… Μόνο που αυτή τη φορά το «έλα με φόρα» απευθύνεται στην κα Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, αλλά και συνολικά στη νέα αμερικάνικη απόβαση στη χώρα μας.
Δεν φτάνουν τα Τέμπη, ο ΟΠΕΚΕΠΕ, τα ΕΛΤΑ, ο ακραίος πλουτισμός ορισμένων ολίγων και η ακραία φτωχοποίηση των πολλών. Ούτε αρκεί η βίαιη αναδιανομή εισοδημάτων και περιουσιών, η αρπαγή γης και κατοικιών, η εγκατάλειψη της υπαίθρου, η καταδίκη της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, το ξεδίπλωμα –σε αγαστή συνεργασία με το πολιτικό σύστημα– κάθε λογής παράνομης δραστηριότητας και μαφιόζικων κύκλων σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι μαφιόζικες πρακτικές για τη «διευθέτηση» διαφορών και μπαζωμάτων… Η βροχή από σφαίρες στη Βορίζια και δηλώσεις του τύπου «εμείς οι Κρητικοί είμαστε οξύθυμοι» (Ντόρα Μπακογιάννη) ή υπέρ της οπλοκατοχής και της αυτοπροστασίας (Άδωνις Γεωργιάδης) πιστοποιούν μια εν εξελίξει ρεμούλα και διάλυση κράτους, υποδομών, καθώς και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου.
Το βίαιο κλείσιμο των υποκαταστημάτων των ΕΛΤΑ (που τριτώνει τα πολύ μεγάλα σκάνδαλα μετά τα Τέμπη και τον ΟΠΕΚΕΠΕ) δείχνει ότι στη χώρα λειτουργούν τα μνημόνια (παρά την «έξοδο» από αυτά). Σύμφωνα με τα μνημόνια, όλα πάνε στο Υπερταμείο για 99 χρόνια: αυτό τα διαχειρίζεται με «ιδιωτικοοικονομικά» κριτήρια, και βέβαια τα μεταπωλεί μπιρ παρά σε ιδιωτικά μεγαθήρια και πολυεθνικές. Οι μνημονιακές προδιαγραφές σκοπεύουν σχεδιασμένα τη διάλυση τομέων της ελληνικής οικονομίας, και των υποδομών. Η απόφαση για κλείσιμο των ΕΛΤΑ υποδηλώνει συμβολικά και εμφατικά την αδιαφορία προς την ελληνική ύπαιθρο, προς ορισμένες κατηγορίες πολιτών (συνταξιούχοι κ.ά.). Ας κόψουν το λαιμό τους αν θέλουν ένα δέμα, ένα γράμμα, μια σύνταξη. Μια υπηρεσία-θεσμός για 180 χρόνια, τα ΕΛΤΑ, οφείλουν να κλείσουν. Για να αντικατασταθούν από ιδιωτικές εταιρείες. Κι αφού έφαγαν ό,τι μπορούσαν μια σειρά στελέχη και ημέτεροι, τώρα τα παραδίδουν στους εντολείς τους, τις ιδιωτικές επιχειρήσεις… Άλλωστε ο κ. Χατζηδάκης, ως νέος Ψαλιδοχέρης, έχει υψηλές επιδόσεις στην εκποίηση και διάλυση δημόσιων επιχειρήσεων (βλ. και Ολυμπιακή Αεροπορία).
Τώρα όμως αυτά φαίνονται ή παρουσιάζονται ως παρωνυχίδες. Ήρθε η Κίμπερλι, ήρθε η αμερικάνικη παρουσία-απόβαση στον τομέα της ενέργειας. Όπως λέγαμε παλιά, «Κορίτσια, ήρθε ο 6ος Στόλος»! Η νέα αμερικανική απόβαση βαφτίζεται από όλο τον πολιτικό κόσμο της υποτέλειας ως… αναβάθμιση της χώρας σε βασικό πυλώνα των ΗΠΑ στην περιοχή, και ως κατοχύρωση της ισχύος της στη Ν.Α. Μεσόγειο. Άρα είμαστε εξασφαλισμένοι από οποιαδήποτε απειλή. Ορισμένοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να υποστηρίξουν ότι μετά από μια περίπου 10ετία άρνησης να γίνουν γεωτρήσεις (αφού προωθούνταν το προϊόν «πράσινη ανάπτυξη»), τώρα επιτέλους προχωράμε σε βήματα που κατοχυρώνουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Αλήθεια, αυτό συμβαίνει ή κάτι άλλο πολύ χειρότερο; Εδώ λείπει τελείως ένας σχεδιασμός Εθνικής Κυριαρχίας και αξιοποίησης όλων των δυνατοτήτων για μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση. Έχουμε μια πλήρη εκχώρηση του όποιου ορυκτού πλούτου σε πολυεθνικά μεγαθήρια, χωρίς να γνωρίζουμε καν τους όρους των συμβάσεων. Δεύτερον, είμαστε πρόθυμοι να παραχωρήσουμε τα πάντα σε αμφίβολης ποιότητας κοινοπραξίες και «συμμαχίες», και κυρίως εκχωρούμε κυριαρχικά δικαιώματα στην αμερικάνικη επιρροή στην περιοχή. Αυτά σε τίποτα δεν κατοχυρώνουν την εθνική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Όποιος προσέξει ακόμα και τους τίτλους των ΜΜΕ, θα διαβάσει πως 40 χρόνια μετά τις γεωτρήσεις στον Πρίνο (αλήθεια, πού βρίσκεται ο Πρίνος;) τώρα μπαίνουν (θα μπουν το 2027) γεωτρύπανα στο «οικόπεδο 2». Δηλαδή στο Ιόνιο, λίγο πάνω από την Κέρκυρα! Ουδεμία δραστηριότητα ή συμφωνία στο Αιγαίο ή νότια της Κρήτης.
Ουδεμία; Όχι ακριβώς. Αυτά έχουν σειρά, αλλά με διαφορετική διευθέτηση, τέτοια που να εξυπηρετεί τη φιλία του Τραμπ με τον Ερντογάν. Έρχεται η πενταμερής, ή κάποια παραλλαγή μιας διεθνούς διάσκεψης στην οποία, αφού διατυπωθούν θέσεις, θα «καθαρίσει» το τοπίο ο Τραμπ και η αμερικανική ομάδα. Για όποιον δεν κατάλαβε, ή κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, το έργο έχει κι άλλα επεισόδια. Το εύκολο ήταν η συμφωνία για το Ιόνιο. Τα υπόλοιπα προσεχώς στην οθόνη…
Το Πόρτο Γκρέκο βιάζεται να επιβεβαιωθεί με υποτελείς υποκλίσεις προς ΗΠΑ, Ισραήλ αλλά και Τουρκία. Αυτή είναι η αλήθεια, που κουμπώνει μια χαρά με την εσωτερική διάλυση. Κι ενώ αυτά συμβαίνουν και επιταχύνονται, τα κόμματα μετρούν τα ποσοστά τους και ετοιμάζονται για εκλογές. Το Πόρτο Γκρέκο έχει ανάγκη από μια αλλαγή φρουράς, τίποτα παραπάνω. Ο Λαός;
Αφήστε μια απάντηση