Πηγή: Ολγα Στέφου – f/b
Από το καλοκαίρι δεν βρίσκω τα φάρμακα που παίρνω εδώ και εφτά χρόνια. Τα βρίσκω πολύ δύσκολα, βασικά. Για να είμαι ακριβής.
Δηλαδή: έχω περιμένει μέρες να τα βρει ο φαρμακοποιός μου ή, έπειτα, μου τα αντικατέστησε με άλλο γενοσημο.
Αυτήν τη φορά δεν βρήκαμε κανένα γενοσημο στην Αθήνα. Κανένα. Αγόρασα το εισαγόμενο, γιατί γενικά αν δεν πάρει ένας άνθρωπος τα φάρμακα που πρέπει, ψιλοχάνει την υγειά του. Αυτός είναι ο λόγος που ακολουθούμε θεραπείες: να είμαστε καλά.
Καθόλου περιττό να πω ότι οι μέρες που χρειάστηκε να περάσω χωρίς την αγωγή μου και μέχρι να βρώ τα φάρμακα ήταν κακές. Πολύ κακές. Η Καζαμπλάνκα να πυροδοτείται από την κατάθλιψη και όλο αυτό να σημαίνει πόνους, απίθανη κόπωση και ψιλοαπογνωση.
Άκου τώρα τι έγινε αυτήν τη φορά: στην Αθήνα δε βρήκα ΠΟΥΘΕΝΑ τα γενοσημα. Αγόρασα το zoloft, ναι, αλλά μη νομίζεις ότι κι αυτό μπορεί να συνεχίζεται σαν ρουλέτα συνταγογράφησης: σου γράφω ένα από τα δύο κι αν είσαι τυχερή το βρίσκεις,αν όχι σκάσε και πλήρωσε.
Έρχομαι Γιάννενα, επειδή τυχαίνει να είναι γιαννιωτισσα. Ούτε εδώ υπάρχει το γενοσημο.
Επίσης τυχαίνει να έχω γνωστό που ο αδερφός του έχει φαρμακείο στην Πέλλα. Και ΜΠΊΝΓΚΟ εκεί υπάρχει το γενοσημο.
Αλλά όχι ολόκληρη η συνταγή. Όχι. Μόνο τα δύο από τα τέσσερα πακέτα. Αυτός ο αδερφός του γνωστού τυχαίνει να βρίσκει το ένα από τα άλλα δύο κουτιά στην Θεσσαλονίκη. Που τα στέλνουν από εκεί στην Πέλλα κι από την Πέλλα στα Γιάννενα.
Και τώρα επιστρέφω στο σπίτι μου με τρία από τα τέσσερα κουτιά, με το τέταρτο να το ψάχνουν σε Θεσσαλονίκη, Γιάννενα και Πέλλα και με την ελπίδα μετά τον Γενάρη, που θα τελειώσουν τα υπάρχοντα, να μπορώ να βρώ τα φάρμακά μου.
Δεν ξέρω ποια θα είναι η τιμή τους, βέβαια. Οι τεχνητές ελλείψεις τα αυξάνουν σε ύψη που δε μου αρέσει ούτε να τα σκέφτομαι, ούτε να τα θυμάμαι.
Όλα αυτά τα γράφω λέγοντας και πάλι ότι είμαι τυχερή. Που έτυχε να ξέρω τον άνθρωπο που έχει έναν αδερφό που έχει ένα φαρμακείο στην κεντρική Μακεδονία.
Ωραία περνάμε με την ακροδεξιά. Πολύ καλά είναι. Να το ξανακάνουμε.
Αφήστε μια απάντηση