Του Γ.Γ.
Ανατρέχοντας σε παλιά δημοσιεύματα εφημερίδων -το κάνω συχνά- δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάς, “μικρές” ειδήσεις που όμως αποτελούν την “μεγάλη εικόνα” μιας ολόκληρης εποχής. Σ’ αυτή την κατηγορία θα έλεγα ότι ανήκει το “ταπεινό” μονόστηλο, που δημοσιεύτηκε σαν σήμερα, 19 Νοέμβρη του 1946, στην 3η σελίδα του “Ριζοσπάστη΄
Αντιγράφω:
Ο Τσολιάς των Γερμανών, Εθνοφύλακας των Αγγλων.
Ο Ιωαν. Αν . Κακαβάς τσολιάς των Ταγμάτων Ασφάλειας καταδικασμένος σε 1,5 χρόνο φυλάκιση για εθνοπροδοτικές πράξεις, ξαναδικάστηκε στο Α’ δικαστήριο δοσιλόγων γιατί ο ειδικός επίτροπος ζήτησε την αναθεώρηση της δίκης του.
Κατατέθηκε στο δικαστήριο, μέσα στα άλλα, ότι στην κατοχή γύριζε με Γερμανική στολή και τρομοκρατούσε τον κόσμο.
Ο ίδιος στην απολογία του ομολόγησε ότι ήταν στα Τάγματα Ασφαλείας και ότι φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ.
Στη Δεκεμβριανή σύγκρουση, είπε, ότι τον πήραν οι Αγγλοι, τον πήγαν στο Γουδί και τον έντυσαν Εθνοφύλακα, πολέμησε δε με λύσσα τους κομμουνιστές.
Υστερα απ’ αυτά το δικαστήριο τον αθώωσε.
Και μιας και μιλάμε πόσο ακλόνητο άλλοθι κάθε εγκληματία για να απαλλαγεί απ’ τα φρικιαστικά εγκλήματά του, υπήρξε η επίκληση ότι πολέμησε τους κομμουνιστές, το διαπιστώνουμε και από το παρακάτω σκηνικό.
Ο αρχηγός του αιματοβαμμένου Μηχανοκίνητου της αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς απολογούμενος είπε την μνημειώδη φράση: «Εγώ τρώγω ένα ξεροκόμματο βουτηγμένο στο αίμα! Αλλά ρέει στις φλέβες μου άφθονο ελληνικό αίμα». Αυτή η πρόταση στάθηκε ακλόνητο επιχείρημα για την δικαστική εξουσία ώστε να τον αθωώσει.
Αφήστε μια απάντηση