Το «Anarchy in the U.K.» είναι ο ήχος που θα έπρεπε να ακούγεται κάθε φορά που κάποιος βγαίνει στην Εξεταστική της Βουλής και λέει «δεν θυμάμαι», κάθε φορά που κάποιος παίρνει επιδότηση για βράχους και μετά κερδίζει και το Τζόκερ, κάθε φορά που η Πόπη βάζει το κόκκινο κραγιόν και η «θεούσα» εξαφανίζεται.
Ένα μουσικό ορόσημο, μια πολιτισμική έκρηξη, και μια ανοιχτή πρόκληση απέναντι σε καθετί κατεστημένο. Στις 26 Νοέμβρη 1976, οι Sex Pistols κυκλοφορούν μέσω της EMI το πρώτο τους single, το “Anarchy in the U.K.”, εγκαινιάζοντας – με κρότο – αυτό που θα γινόταν το πιο θορυβώδες, επιδραστικό και αμφιλεγόμενο μουσικό ρεύμα του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα: το punk rock.
Το κομμάτι δεν ήταν απλώς τραγούδι. Ήταν μανιφέστο.
Ο Τζόνι Ρότεν το εκτελεί με μια φωνή-ξυράφι, φτύνοντας στίχους που αποδομούν το βρετανικό πολιτικό σύστημα, την κοινωνική απάθεια και τη δηθενιά της mainstream κουλτούρας. Η πρώτη φράση — “I am an antichrist, I am an anarchist” — προκάλεσε σοκ σε μια χώρα που μόλις είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί την κοινωνική της παρακμή.
Την ίδια στιγμή, η κιθάρα του Στιβ Τζόουνς και τα τύμπανα του Πολ Κουκ έδιναν έναν ωμό, λιτό και επιθετικό ήχο, που γκρέμιζε οριστικά την περίτεχνη ροκ των προηγούμενων χρόνων.
Το τραγούδι έσκασε σαν βόμβα σε μια Βρετανία που μαστιζόταν από:
➤ ανεργία,
➤ ταξικές συγκρούσεις,
➤ απογοήτευση από το πολιτικό σύστημα,
➤ μια νεολαία χωρίς προοπτική.
Το “Anarchy in the U.K.” έγινε ο ήχος αυτής της οργής.
Οι αρχές το χαρακτήρισαν «αντιεθνικό». Τα ΜΜΕ το βάφτισαν «απειλή για τα χρηστά ήθη». Ραδιόφωνα αρνήθηκαν να το παίξουν. Αλλά όλα αυτά απλώς γιγάντωσαν τον μύθο του.
Στην Α-πλευρά το «Anarchy…», στη Β-πλευρά το «I Wanna Be Me». Και τα δύο μαζί κρατάνε λιγότερο από 7 λεπτά, αλλά γκρέμισαν ολόκληρο πολιτιστικό κατεστημένο. Μέσα σε λίγες εβδομάδες:
⏩ Η EMI το απέσυρε από τα ράφια μετά το σκάνδαλο της τηλεοπτικής συνέντευξης του Bill Grundy (1η Δεκεμβρίου ’76), όπου ο Steve Jones είπε live «you dirty fucker» και η Βρετανία έπαθε συλλογικό εγκεφαλικό.
⏩ Οι Pistols απολύθηκαν από την εταιρεία με αποζημίωση 40.000 λιρών (τα λεφτά του «σιωπητηρίου», τα είπαν).
⏩ Το single ανέβηκε στο #38 του βρετανικού chart και μετά… εξαφανίστηκε από παντού. Απαγορεύτηκε από το BBC, από τα μεγάλα δισκάδικα, από τα jukebox των παμπ.
Σε μια εποχή που η κοινωνική κρίση, η φτώχεια, η απογοήτευση και ο αυταρχισμός ξαναφουντώνουν, η κραυγή των Sex Pistols παραμένει επίκαιρη.
Το “Anarchy in the U.K.” δεν καλεί στην τυφλή βία – όσο κι αν σοκάρει η εφηβική του υπερβολή. Καλεί σε αμφισβήτηση, εξέγερση και μη συμμόρφωση.
Καλεί σε μια κοινωνία όπου δεν αποδέχεσαι παθητικά τη σαπίλα.
Αφήστε μια απάντηση