Γράφει ο Νίκος από Βόλο
Πολύ εύστοχες και τεκμηριωμένες οι απόψεις του συντρόφου Κώστα Παπαδάκη, πρέπει να μελετηθούν με πολλή προσοχή από όλους, για να μην ρίχνουν στο λαό τις δικές τους ευθύνες οι οργανώσεις και οι ηγεσίες που δεν ακολουθούν σωστή γραμμή και τακτική. Μέσα σε αυτό το λαό και με αυτό το λαό ζούμε και θα ζήσουμε. Δεν υπάρχει άλλος ούτε δυνατότητα μιας αλλης χώρας ή ενός άλλου πλανήτη για να ζήσουμε. Δική μας είναι ή μάλλον πρέπει να γίνει πραγματικά δική μας, αυτή εδώ η φλούδα γης στη νότια Βαλκανική.
Ο ποιητής άλλωστε το έχει πει ξεκάθαρα εδώ κι εκατό χρόνια: άλλη πόλη δεν θα βρεις, αν σπατάλησες ανωφέλευτα τη ζωή σου στην πόλη όπου ήδη έχεις ζήσει ως τώρα. Κι όπως το γράφει κάπου κι ο Μακρυγιάννης με την απελέκητη εκείνη γραφή του: Η γης δεν έχει κρικέλια να την πάρει κάποιος και να σηκωθεί να φύγει.
Στον τόπο αυτό ζούμε και θα ζήσουμε. Κι εμείς και τα παιδιά μας. Συνεπώς πρέπει εμείς οι κομμουνιστές και αριστεροί “να βάνουμε γνώση”, δηλαδή να βρούμε το δρόμο εκείνο που θα μας κάνει ξανά στις σύγχρονες συνθήκες την εμπροσθοφυλακή αυτού ακριβώς του λαού, μια εμπροσθοφυλακή που θα εμπνέει ολάκερες στρατιές ανθρώπων του μόχθου.
Σε ένα μόνο σημείο, σύντροφε Κώστα, έχω τις αμφιβολίες μου, εκεί όπου γράφεις: “Άραγε ανάμεσα στους διαδηλωτές του ανθρώπινου ποταμιού της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στις 07.10.2020 που πανηγύριζαν την καταδίκη της Χ.Α. ως εγκληματικής οργάνωσης δεν υπήρχαν άνθρωποι που μετά, στις 21.5.2023 ψήφισαν Νέα Δημοκρατία; Δεν υπήρχαν τέτοιοι ανάμεσα στους 2.700.000 διαδηλωτές για τα Τέμπη και σε όσους άλλους κινητοποιήθηκαν, απήργησαν, διαμαρτυρήθηκαν ή έσπασαν απαγορεύσεις την περίοδο της πανδημίας;…” .
Προσωπικά έχω την αίσθηση πως μεταξύ εκείνων που αποτέλεσαν το μεγάλο ποτάμι τόσο των διαδηλωτών για την καταδίκη της ναζιστικής συμμορίας το 2020, όσο και μεταξύ εκείνων που κατέκλυσαν τους δρόμους στις απεργίες του πρώτου δεκαπενθήμερου του φετινού Μάρτη, είναι μάλλον αδύνατο να υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι στις 21 Μάη πήγαν και ψήφισαν ξανά τους Μητσοτάκη, Βορίδη, Πλεύρη, Γεωργιάδη, Γεραπετρίτη και φυσικά τον απερίγραπτο εκείνο Κωστάκη Καραμανλίσκο του Αχιλλέως και του άλλου του γνωστού μπάρμπα (που ακόμη τον παρουσιάζουν για “εθνάρχη”…)!
Ήταν ξεκάθαρο πλέον ότι αυτοί που διαδήλωσαν και πάλευαν στους δρόμους αυτή την κατάμαυρη τετραετία δεν είχαν καμία σχέση με τη δεξιά. Συνειδητά ήταν αντίπαλοί της, είτε ψήφισαν κάποιο αριστερό κόμμα το Μάιο είτε απείχαν από στην κάλπη. Οι παλιοί βαμμένοι δεξιοί, όσο και οι καιροσκόποι που πηγαίνουν από τον ένα αστικό πολιτικό πόλο στον άλλο -κι όχι μόνο αυτοί- αφενός μεν τούτη την τετραετία έγλειφαν με κάθε ευκαιρία το “σύστημα Μητσοτάκη”, ενώ αφετέρου οι άνθρωποι αυτοί γενικά δεν έχουν καμία σχέση με απεργίες και με διαδηλώσεις. Κι όχι μόνο τώρα, αλλά ποτέ στη ζωή τους τέτοιοι άνθρωποι δεν είχαν συμμετοχή σε τέτοιες συλλογικές κινητοποιήσεις. Αυτοί πάντα ήταν ατομικιστές και συμφεροντολόγοι, τον παρά προσκυνάνε και στον ισχυρότερο παράγοντα του συστήματος ταπεινώς υποκλίνονται.
Πολλούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς και σε σένα, Κώστα, και στο Βασίλη το Λιόση, εξίσου αγαπητό κι εκλεκτό σύντροφό μας.
Ν.Π.
Αφήστε μια απάντηση