ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Του Γιάννη Ελαφρού – “Πριν”
Το αίτημα της ανατροπής της κυβέρνησης και του μπλοκ κεφαλαίου – ΕΕ στην πρώτη γραμμή
“Η τοξική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλά για τα σκουπίδια. Συνιστά μολυσματικό απόβλητο. Σήπεται, βρωμά και οδηγεί σε κίνδυνο τοξικής ασφυξίας ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Πρέπει να την θάψουμε ή εναλλακτικά να την αποτεφρώσουμε πριν η ζημιά που προκαλεί γίνει μη αναστρέψιμη”. Με αυτή την πολύ εύστοχη δήλωση, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, Δημήτρης Βαρνάβας, όχι μόνο απάντησε στην υγειονομική τρομοκρατία της κυβέρνησης κατά του ηρωικού αγώνα στους ΟΤΑ, αλλά και αποτύπωσε το κλίμα που επικρατεί σε ευρύτερα τμήματα των εργαζομένων: Πρέπει επειγόντως να θάψουμε στα σκουπίδια την τοξική και ταξική κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, πριν αυτή θάψει όλα τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις.
Είναι φανερό ότι φτάνουμε σε μια κορύφωση του δράματος. Πολύ μεγάλες μάζες εργαζομένων, με αιχμή του δόρατος τους εργάτες των ΟΤΑ, έχουν μπει σε μια αποφασιστική αναμέτρηση. Η 48ωρη απεργία της Τετάρτης και της Πέμπτης δεν είναι μια απεργία σαν όλες τις άλλες. Καταρχήν επιβλήθηκε στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία από τη δύναμη της βάσης (που σε πολλούς κλάδους πραγματοποιεί αγώνα διαρκείας με απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις). Μετατρέπεται ουσιαστικά σε πολιτική απεργία, ξεπερνώντας το ψοφοδεές πλαίσιο των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (που καταδικάζει γενικά “την πολιτική που βυθίζει τη χώρα”) και ζητά ανατροπή της κυβέρνησης και όλου του σφαγείου κεφαλαίου, ΕΕ, ΔΝΤ. Από αύριο κιόλας ξεκινούν νέες απεργίες και καταλήψεις, ενώ το ίδιο το διήμερο 19-20 Οκτώβρη θα είναι συγκλονιστικό. Την Τετάρτη καλούνται τρεις συγκεντρώσεις (από το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων στο Μουσείο στις 10:30 π.μ., από τη ΓΣΕΕ στο Πεδίο του Άρεως και από το ΠΑΜΕ στην Ομόνοια), που μπορεί και πρέπει να μεταβληθούν σε ένα ατέλειωτο ποτάμι εργατικής λαϊκής οργής. Την Πέμπτη, μέρα που προγραμματίζεται η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου – έκτρωμα, οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος και η αντικαπιταλιστική Αριστερά καλούν σε περικύκλωση – αποκλεισμό της Βουλής, το ΠΑΜΕ καλεί σε περικύκλωση της Βουλής και η ΓΣΕΕ σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα.
Το “κάτω η κυβέρνηση της εξαθλίωσης και της χρεωκοπίας, να φύγουν χρέος – τρόικα και όλοι όσοι μας οδήγησαν εδώ, να ανατραπεί όλο το αντιδραστικό μπλοκ του ελληνικού κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ” γίνονται σήμερα συνθήματα άμεσης δράσης, που συγκινούν εκατομμύρια εργαζόμενους και μεγάλο μέρος του κόσμου που στήριξε το ΠΑΣΟΚ και το δικομματισμό.
Αλλά η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης δεν είναι απλό θέμα. Οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, σε οποιαδήποτε άλλη εποχή, θα είχε πέσει και με τις μισές αντιδράσεις. Τώρα είναι η βαθιά καπιταλιστική κρίση, η επιτακτική ανάγκη του συστήματος να περάσει μέτρα σύνθλιψης της εργασίας, η αδυναμία παραχωρήσεων και ελιγμών, ο φόβος των κυρίαρχων ότι μια ανατροπή στην Ελλάδα μπορεί να δημιουργήσει μια τρομερή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατολίσθηση στην ευρωζώνη και στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, που έχουν δημιουργήσει μια Ιερά Συμμαχία κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου, εξοπλισμένοι με όλα τα μέσα καταστολής, παραπληροφόρησης και προβοκάτσιας.
Τίποτα όμως δεν μπορεί να σταματήσει ένα αποφασισμένο και οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Το πρώτο στοίχημα είναι αυτό της μαζικότητας. Να νεκρώσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι χώροι δουλειάς. Στις συγκεντρώσεις και ειδικά στα μπλοκ του Συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων, πρέπει να κατέβουν μυριάδες λαού. Με αποφασιστικότητα και περιφρούρηση απέναντι στην αστυνομία, κρατική – παρακρατική βία και στις τυχοδιωκτικές ομάδες που δρουν προβοκατόρικα, οι απεργοί μπορούν και πρέπει να επιβάλουν το δικαίωμα στη διαδήλωση, να “περισφίξουν” την κυβέρνηση και το μαύρο μπλοκ ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΔΗΣΥ, να υποχρεώσουν σε πολιτική ανατροπή. Σε κάθε περίπτωση, το κίνημα πρέπει να είναι έτοιμο να συνεχίσει και μετά την Πέμπτη, με αγώνα διαρκείας, μπλοκαρίσματα, καταλήψεις και απεργιακές μορφές συνέχειας του αγώνα μέχρι την πρώτη νίκη, την ανατροπή της λαομίσητης κυβέρνησης Παπανδρέου.
Απαραίτητο γι’ αυτό είναι να συνενωθούν όλα τα ρυάκια αντίστασης σε ένα μεγάλο ποτάμι – εργατικό και λαϊκό κίνημα ανατροπής, σε ένα κοινωνικό ενωτικό μπλοκ ανυποχώρητου αγώνα και νίκης, με αιχμηρό και ανατρεπτικό πολιτικό περιεχόμενο, που θα δρα ανεξάρτητα και κόντρα στην πυροσβεστική συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Κρίσιμο στοιχείο είναι η συγκρότηση σε όλα τα επίπεδα αυτοτελών οργάνων του ταξικού εργατικού κινήματος και του μαχόμενου λαού, όργανα έκφρασης και επιβολής τελικά της λαϊκής και εργατικής θέλησης. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντική η συνάντηση που διοργανώνεται σήμερα στο Πολυτεχνείο από το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων.
Αρκεί όμως να ρίξουμε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Φυσικά και όχι, καθώς ήδη το σύστημα προετοιμάζει διάδοχες λύσεις, αν το πράγμα φτάσει στο απροχώρητο, είτε με μια ΝΔ ενός γαλάζιου Μνημονίου (γι’ αυτό ο Α. Σαμαράς διέγραψε τον Λυμπερόπουλο των ταξιτζήδων και κατηγόρησε τους απεργούς των ΟΤΑ). Γι’ αυτό είναι κρίσιμο το ερώτημα πώς θα πέσει. Από τα “πάνω και τα δεξιά” ή “από τα κάτω και τα αριστερά”; Εάν πέσει από ένα ρωμαλέο εργατικό και λαϊκό κίνημα, με εμπειρία μεγάλων αγώνων και ανατροπών πλέον και ανεξάρτητα όργανα, τότε θα διεκδικηθεί η συνολική ανατροπή επίθεσης, ανοίγοντας το δρόμο για την αναγκαία επαναστατική ανατροπή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.
Σε αυτά τα μετερίζια πρέπει να συναντηθεί, ενωτικά, αγωνιστικά η Αριστερά. Τώρα πια (μετά την προχθεσινή ανακοίνωση του ΚΚΕ) και το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βάζουν το ζήτημα της ανατροπής της κυβέρνησης. Καθυστερημένα βεβαίως και κυρίως με μια εκλογική λογική, που εκτός από αποπροσανατολιστική είναι και αναποτελεσματική. Το κίνημα θα ρίξει την κυβέρνηση και όχι το αίτημα των εκλογών. Ζητούμενο δεν είναι μια κοντόθωρη εκλογική ενότητα της Αριστεράς,
αλλά η συμβολή της στο κίνημα της ανατροπής. Εκεί θα συναντηθεί με εργαζόμενο κόσμο που φεύγει από το ΠΑΣΟΚ και όχι με τα κοινοβουλευτικά ρετάλια της κεντροαριστεράς. Επιτέλους, ας μας εμπνεύσει το ΕΑΜ της εξέγερσηςκαι της ανατροπής, του ΕΛΑΣ και του Άρη, της απεργιακής ματαίωσης της επιστράτευσης και των λαϊκών οργάνων εξουσίας, της αυταπάρνησης και της λαϊκότητας και όχι το ΕΑΜ του Λιβάνου και της Βάρκιζας. Γιατί όπως γράφουν και οι τοίχοι:
Βάρκιζα τέλος!
Αφήστε μια απάντηση