Του Γ. Γ.
Να κάνουμε άλλη μια ανάρτηση συμπληρωματική με την προηγούμενη που αναφερόταν στον σάλο που ξέσπασε με την απόφαση του Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ να καλέσει για εξηγήσεις την δημοσιολόγο Σοφία Γιαννακά για ένα κείμενο γνώμης που είχε γράψει.
Να θυμίσουμε ότι η κυρία αυτή, έχει μια πολιτική διαδρομή και από βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ κατέληξε Μητσοτακικότερη του Κούλη. Σήμερα εργάζεται στην ιστοσελίδα που διευθύνει ο σύζυγος της Χρήστος Ράπτης, ένας τύπος ο οποίος «ελάχιστες ώρες είναι νηφάλιος», όπως έγραφε ο Κ. Βαξεβάνης όταν είχε ‘ρθει σε αντιπαράθεση μαζί του.
Η δημοσιολόγος αυτή είχε γράψει, ανάμεσα στα άλλα ένα λιβελλογράφημα στο οποίο διαπίστωσε ότι υπάρχει “διάχυτος κόκκινος φασισμός που στοχοποιεί όποιον τολμά να πει την αλήθεια”, (ούτε ο Μουμτζής δεν θα τολμούσε να γράψει τέτοια ανοησία) την οποία, αλήθεια, η ίδια την εντοπίζει στο ότι καλώς η δικαιοσύνη αποφάσισε την αποφυλάκιση του παιδοβιαστή Λιγνάδη.
“Με κανέναν Λιγνάδη ή Φιλιππίδη, ή όποιον άλλον η Δικαιοσύνη αποφασίσει ότι είναι ένοχος και πρέπει να φυλακιστεί ή να κυκλοφορεί ελεύθερος”, μας γράφει η “ντροπαλή” υπερασπίστρια, του εγκληματία. “Ομολογουμένως, θέλει πολύ θράσος να σιγοντάρεις λιντσαρίσματα και να αμφισβητείς τη Δικαιοσύνη”, συμπληρώνει η δημοσιολόγος, προσθέτοντας ότι “αυτό δεν είναι πολιτική, ούτε αντιπολίτευση, είναι η χούντα της γειτονιάς μας”.
Και αυτό το δημοσιοκαφρικό τσόλι δεν αρκείται σ’ αυτά αλλά ρίχνει και τα βέλη της στον “άσημο τραγουδιστή” Θανάση Παπακωνσταντίνου για την σχετική τοποθέτηση που είχε κάνει.
“Την ίδια ώρα που κάποιος άσημος τραγουδιστής χτυπιέται στη συναυλία του για τον Λιγνάδη και καταδικάζει τον βιαστή [έναν, όχι όλους τους άλλους, τους «δικούς μας»], ζητά την αποφυλάκιση Κουφοντίνα και Μιχαηλίδη. Δηλαδή τρομοκρατών, δολοφόνων και ληστών που κρατούνται στη φυλακή. Μας λέει, δηλαδή, ότι προτιμά τους δολοφόνους από τους βιαστές”, μας γράφει η Σ. Γιαννακά.
Καλά, αυτό το δίλημμα και την επιλογή που ακολούθησε, μόνο μια τιτανομέγιστή δημοσιολόγος σαν την εργαζόμενη στο σάιτ του συζύγου της θα μπορούσε να έχει σκεφτεί!!!
Εκεί όμως που το τερμάτισε η δημοσιολόγος αυτή ήταν στο εμετικό αντι-ΚΚΕ άρθρο της που τιτλοφορεί: “Μια πληγή που τη λένε ΚΚΕ“. Το είχε γράψει με αφορμή την απόφαση του κόμματος του Περισσού να οργανώσει πορεία την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, κατά την εποχή του κορωνοϊού.
Προφανώς είναι γελοίο, το κείμενο της κ. Γιαννακά, αλλά το απίστευτο είναι άλλο. Παρ’ όλο που αποδίδει στο ΚΚΕ τα μύρια όσα, από “ιδεολογικούς παραλογισμούς”, μέχρι “παράλογους ακτιβισμούς”, εκτιμάει ότι “το ανεχόμαστε επί δεκαετίες και το υπομένουμε στωικά”, -λίγο ακόμα και θα ζητούσε να στέλνονται σε ξερονήσια οι κομμουνιστές-, μας γράφει η ίδια ότι “Δεν έχω πρόθεση, βέβαια, να ανοίξω λογαριασμούς με το ΚΚΕ”!
Αλήθεια, πώς αλλιώς θα μπορούσε να ονομάζεται η μαλάκυνση εγκεφάλου;
Αφήστε μια απάντηση