Ένα ακόμη κομμάτι του παζλ της γενοκτονικής βαρβαρότητας έρχεται να προστεθεί στην τραγωδία της Γάζας. Η εφημερίδα Haaretz, σε μια ανατριχιαστική της αποκάλυψη, φέρνει στο φως εντολές που δόθηκαν σε Ισραηλινούς στρατιώτες: να πυροβολούν σκόπιμα άοπλους Παλαιστίνιους που περίμεναν ανθρωπιστική βοήθεια.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν κρατούσαν όπλα. Κρατούσαν δοχεία για νερό, σακούλες για αλεύρι, παιδιά από το χέρι. Δεν απειλούσαν, περίμεναν. Δεν πυροβολούσαν, λιμοκτονούσαν. Κι όμως, η πολιτική του ισραηλινού στρατού — και κατά συνέπεια, η πολιτική της κυβέρνησης Νετανιάχου — ήταν ξεκάθαρη: η πείνα δεν θα σταθεί εμπόδιο στις σφαίρες.
Αυτό δεν είναι απλώς έγκλημα πολέμου. Είναι ηθελημένη δολοφονία της ανθρωπιάς. Και κάθε λεπτό που οι κυβερνήσεις του κόσμου κοιτούν αλλού, κάθε λεπτό που τα ΜΜΕ “ισορροπούν” τις ειδήσεις στο όνομα της “ουδετερότητας”, κάθε λεπτό που η διεθνής κοινότητα αποτυγχάνει να επιβάλει κυρώσεις, είναι ένα λεπτό συνενοχής.
Οι εικόνες από την Παλαιστίνη δεν χρειάζονται “πλαίσιο”. Οι σφαίρες στους λιμοκτονούντες είναι από μόνες τους η είδηση.
Δεν υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα που να μπορεί να νομιμοποιήσει εντολές θανάτου σε άοπλους πολίτες που ζητούν φαΐ. Δεν υπάρχει στρατηγική που να δικαιολογεί σκόπιμες εκτελέσεις ανθρώπων σε ουρές ανθρωπιστικής βοήθειας. Αυτό δεν είναι πόλεμος — είναι εθνοκάθαρση.
Και το ερώτημα είναι: Τι κάνουμε εμείς;
Ο κόσμος καίγεται, και η ηθική μας δεν μπορεί να στέκεται στην ουδετερότητα. Δεν υπάρχει “και οι δύο πλευρές” όταν η μία πλευρά πεθαίνει από πείνα και η άλλη την πυροβολεί επειδή τολμά να σταθεί σε ουρά για λίγα γραμμάρια ρύζι.
Αυτό δεν είναι άρθρο. Είναι κραυγή.
Σπάσε τη σιωπή. Διαδήλωσε. Μίλα. Μοιράσου. Αντιστάσου.
Γιατί αν δεν το κάνουμε, θα είμαστε κι εμείς μέρος της εντολής: να πυροβολούν ανθρώπους που πεινάνε.
Αφήστε μια απάντηση