Ἄκου τώρα ρε σύ:
ἡ κυρία Μανωλίδου (ναι, ἡ μαέστρος τῆς Ἑλληνικῆς Ἀγωγῆς, aka High Priestess of Αδώνις) βγήκε στὸ Πρώτο Θέμα καὶ ἔγραψε ὅτι κάπου στὴ Βενετία τοῦ 16ου αἰῶνος ὑπῆρχεν «Νεακαδημία» ὅπου ἄμα δὲν μιλοῦσες ἀρχαία, μπαμ, πρόστιμον. Δηλαδή, bro, μιλούσες βενετσιάνικα; Ἐπλήρωνες.
Καὶ τί ἐννοεῖ ὁ ποιητής; Ὅτι ἴσως καὶ νὰ θέλει νὰ τὸ δούμε καὶ ἐνταῦθα. Ὦ Ζεῦ, δόξα σοι! Ἐγὼ φαντάζομαι ἤδη τὸ σκηνικό:
➤ Μπαίνεις περίπτερο: «Δῶσ’ μου ἕνα πακέτο καπνός.»
➤ Πετάγεται ὁ ταμίας: «Σὺ γὰρ οὐκ εἶπες· Δὸς μοι βότρυν Νικοτίνης → ΠΡΟΣΤΙΜΟΝ 5€!»
Ἄντε μετά νὰ πεις στὸν σερβιτόρο: «Μια παγωμένη μπύρα.»
– «Φέρε μοι ζύθον ψυχρόν ἔπρεπε νὰ πεις, ὦ βάρβαρε. Ἐνταῦθα ἔρχεται τὸ POS.»
Ρε παιδιά, σοβαρά τώρα: αὐτοὶ νομίζουν ὅτι ἡ γλώσσα θὰ σωθεῖ μὲ ταμειακὴ μηχανή; Τὸν Ὅμηρο θὰ τὸν κατεβάσουν μὲ QR code;
Καὶ διὰ νὰ κλείσουμε σουρεάλ:
«Ἐὰν μή φάγῃς σουβλάκιον καὶ εἴπῃς Δὸς μοι γυρὸν χοιρινόν ἐν πίττᾳ, πρόστιμον οὐκ ἐπιβάλλεται.»
Αφήστε μια απάντηση