Η δολοφονία του ακροδεξιού Τσάρλι Κερκ μονοπώλησε τον διεθνή διαδικτυακό διάλογο. Σε μας, όλα τα δεξιά στελέχη –απ’ την Μπακογιάνη μέχρι τον Πλεύρη– έσπευσαν στην πλατφόρμα Χ να εκδηλώσουν τον αποτροπιασμό και την καταδίκη τους. Οι μεγάλες εφημερίδες, τα διεθνή πρακτορεία, οι τηλεοράσεις το έκαναν πρώτο θέμα.
Μόλις πριν από τρεις μήνες, όμως, η δολοφονία της Hortman, μιας προοδευτικής πολιτικής ακτιβίστριας που είχε στοχοποιηθεί από την αμερικανική Δεξιά για τις θέσεις της υπέρ των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, πέρασε εντελώς στα ψιλά. Ελάχιστη κάλυψη, ελάχιστες αντιδράσεις, μηδαμινό ενδιαφέρον και εξυπακούεται ότι κανείς “δικός” μας πολιτικός ταγός δεν ασχολήθηκε μ’ αυτή την δολοφονία.
Η εξήγηση είναι απλή: ο Κερκ διέθετε πολιτικό δίκτυο, ισχυρούς συμμάχους, οργανωμένο μηχανισμό προπαγάνδας. Το θάνατό του τον αξιοποίησαν οι ελίτ της Δεξιάς για να οικοδομήσουν αφήγημα: «οι συντηρητικοί είναι στο στόχαστρο». Για τη Hortman δεν υπήρχε καμία τέτοια χρησιμότητα· δεν ήταν «brand name», δεν πρόσφερε πολιτική υπεραξία.
Έτσι δουλεύουν τα μιντιακά συστήματα: μετράει όχι η ανθρώπινη ζωή, αλλά η πολιτική αξία του θανάτου.
Ο Κερκ έγινε «παγκόσμιο γεγονός» γιατί το δίκτυο εξουσίας του είχε το κίνητρο και τα μέσα να τον κάνει τέτοιο. Η Hortman έμεινε αόρατη γιατί δεν βόλευε κανέναν.
Αυτό δεν είναι απλώς «δύο μέτρα και δύο σταθμά». Είναι η ωμή αλήθεια για το πώς κατασκευάζεται η «είδηση» στον κόσμο του κεφαλαίου και των ελεγχόμενων ΜΜΕ.
Αφήστε μια απάντηση